Lifestyle

Bernard Arnault

Ο πιο πλούσιος «μετανάστης» στον κόσμο

Μέσα σε 5 χρόνια ο Bernard Jean Étienne Arnault (κύριος Louis Vuitton) πήρε το παράσημο της Γαλλικής Λεγεώνας Τιμής και το… παράσημο του μιντιακού τίτλου «μαλάκας». Άραγε στο σπίτι του θα τα βάλει δίπλα -δίπλα;

Τη βραδιά της βράβευσης του με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής και το πρωί που είδε τυπωμένο το εξώφυλλο της Liberation.

Αυτά τα έλαβε από τη χώρα του. Από το περιοδικό Forbes έλαβε την πρώτη θέση στους πλουσιότερους Ευρωπαίους, και την τέταρτη στον κόσμο έχοντας περιουσία 32 δισεκατομμύρια ευρώ. Ποιος είναι όμως ο κύριος Αρνό, που έκανε έξαλλη τη «Liberation» και τους Γάλλους με την απόφασή του να αλλάξει υπηκοότητα (ζήτησε να γίνει Βέλγος) προκειμένου να γλιτώσει από τα φορολογικά μέτρα του Φρανσουά Ολάντ;

Με περιουσία που ξεπερνάει τα 41 δις το Forbes τον κατατάσει στον 4 πλουσιότερο άνθρωπο της Γαλλίας

Ιχθύς, καθότι γεννημένος στις 5 Μαρτίου του 1949, είναι η ντροπή του ζωδίου καθώς δεν ταιριάζει σε κανένα από τα χαρακτηριστικά του, όπως τα γράφουν τα ωροσκόπια: Ευαίσθητος, διαισθητικός, ανιδιοτελής, ιδεαλιστής. Ο μπαμπάς του ήταν κατασκευαστής/ μηχανικός και ο Αρνό “ανεξαρτοποιήθηκε” νωρίς από τα πατρικά όνειρα, σπουδάζοντας κι αυτός μηχανικός. Όταν αποφοίτησε το 1971 δυσκολεύτηκε πολύ να βρει δουλειά στην εταιρεία του μπαμπά του. Ήταν όμως δαιμόνιος και έπεισε τον μπαμπά να ρευστοποιήσει ποσό της εταιρείας (40 εκ. γαλλικά φράγκα, τότε) και με το όνομα της καινούργιας εταιρείας Férinel, δραστηριοποιήθηκε στα καταλύματα διακοπών. Στο πιτς φυτίλι άνοιξε παράρτημα και στις Ηνωμένες Πολιτείες με έδρα τη Φλόριντα - μια κίνηση απόδειξη της αγάπης του για την πατρίδα, παρόμοια με την τωρινή. Μπορεί και να μην φταίει ο ίδιος, αλλά οι γιατροί να διέγνωσαν (από τότε) πως του φέρνει αλλεργία τόσο η λέξη σοσιαλισμός, όσο και η λέξη φορολογία. Επειδή, όμως το σοσιαλισμό (στη θεωρία) πολλοί αγάπησαν αλλά στην πράξη ουδείς, όταν ο Μιτεράν αποδείχτηκε όσο πρέπει δεξιός για τα γούστα του επέστρεψε στη μάνα πατρίδα.

Απ’ ότι φαίνεται η ρήση του Μητσοτάκη πως «στην Ελλάδα πάσχουμε από αμνησία» ισχύει και για τους Γάλλους, ο κύριος Αρνό με τη βοήθεια μιας σειράς επιδοτήσεων και ψεύτικων υποσχέσεων πως δεν θα κάνει απολύσεις, το στρίβει στα είδη πολυτελείας και αγοράζει μια εταιρεία υφασμάτων, την Boussac, που ανήκει στον Christian Dior, όπως και το πολυκατάστημα Le Bon Marché, το λιανικό κατάστημα Conforama και την Peaudouce (με βρεφικές πάνες). Φυσικά ως εξαίρετος επενδυτής αναιρεί όλες τις υποσχέσεις, δεν ρισκάρει τα δικά του χρήματα, κλείνει επιχειρήσεις και επικεντρώνεται στην ανάπτυξη του Οίκου Christian Dior (έγινε Διευθύνων Σύμβουλος με προσανατολισμό στα αρώματα). Κίνηση την κίνηση, βάλε και ένα μικρό οικονομικό κραχ το 1987, γίνεται το μεγάλο αφεντικό (Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος) της LVMH (από Louis Vuitton μέχρι σαμπάνιες Moët & Chandon Hennesy). Tα κέρδη φτάνουν το 500% και η LVMH εξαγοράζει το ένα όνομα μετά το άλλο (Céline, Kenzo, Christian Lacroix, αρώματα Guerlain, Loewe, Marc Jacobs, Sephora,…). Mε λίγα λόγια σχεδόν ό,τι κινείται στις πασαρέλες της γαλλικής μόδας και σχεδόν ό,τι αρωματίζει τις γαλλίδες. Για τους γνωστούς λόγους που το κάνουν όλοι οι επιχειρηματίες (πάθος για… την αντικειμενική ενημέρωση) αγοράζει και οικονομικές εφημερίδες (πρώτα την La Tribune και μετά την Les Echos), και μετοχές σε ένα σωρό εταιρείες από σούπερ μάρκετ μέχρι σκάφη.

Το 2005 είναι ήδη ο πλουσιότερος άνθρωπος της Γαλλίας και χρειάζεται λίγο τέχνη για να τον βάλει και στα πολιτιστικά ένθετα των εφημερίδων (εκτός από τα περιοδικά μόδας, που τον αντιμετωπίζουν –και δικαίως– ως τον Δια στο Πάνθεον μόδας).

Συλλέγει έργα, κάνει εκθέσεις, ανοίγει μουσεία, θεσμοθετεί βραβεία για νέους δημιουργούς, δημιουργεί ίδρυμα (αντιγράφοντας τον Πινό) με σχεδιαστή τον Φρανκ Γκέρι. Το όνομά του είναι πια ταυτόσημο με τη μόδα, η Γαλλία πίνει σαμπάνια στο όνομά του και του δίνει το 2007 το παράσημο της Γαλλικής Λεγεώνας Τιμής για τις υπηρεσίες του.

Στο μεταξύ έχει παντρευτεί δύο φορές και έχει γίνει πατέρας 5 παιδιών εκ των οποίων τα δύο μεγάλα έχουν μπει στην επιχείρηση. Κολλητός του Σαρκοζί, τον παντρεύει με την Σεσίλια και φροντίζει να τα έχει καλά με τους σωστούς ηγέτες προκαλώντας μερικά σκάνδαλα (π.χ. η κόρη του Μπλερ σπουδάζει στη Γαλλία με δικά του έξοδα προκαλώντας το μένος των κατοίκων της Γηραιάς Αλβιόνας).

Με τη δεύτερη σύζυγο του Helene

Και φτάσαμε στο πρωτοσέλιδο «μαλάκας» της “Liberation”. Λίγο πριν ο Ολάντ ανακοινώσει το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που θέλει όσους δηλώνουν εισόδημα πάνω από 1 εκατ. ευρώ να πληρώνουν φόρο 75%, ο Αρνό δήλωσε πως θέλει να πάρει τη βελγική υπηκοότητα, αλλά δεν το κάνει για να γλιτώσει τη φορολογία αλλά επειδή του αρέσει το Βέλγιο (είναι δυνατόν να χρησιμοποιείς μια τέτοια δικαιολογία;). Ο ένας μετά τον άλλο οι πολιτικοί τον καταδίκασαν (με το γάντι, του τύπου «πρέπει να δώσει το καλό παράδειγμα»), ενώ τα παραοικονομικά σχόλια αφήνουν να εννοηθεί πως το κάνει γιατί ο φόρος μεταβίβασης της περιουσίας στους κληρονόμους είναι στη Γαλλία πολύ μεγαλύτερος από αυτόν του Βελγίου, όπως και πως τον βλέπουν σιγά- σιγά να μετακομίζει στον άλλο φορολογικό παράδεισο, το Μονακό.

Η κόρη του Delphine και ο γιος του Antoine κουβεντιάζουν με ποιον άλλο; Με το αφεντικό της Conde Nast.

Παραμένει αναπάντητο το ερώτημα πως η «Liberation», 24 ώρες μετά το οργισμένο πρωτοσέλιδο «Αι χάσου πλούσιε μαλάκα» που έκανε πάταγο σε όλο τον κόσμο, την επόμενη ημέρα κάνει 160 μοίρες στροφή και κυκλοφορεί με εξώφυλλο «Μπερνάρ αν γυρίσεις τα παίρνουμε όλα πίσω».