Ένα ντοκιμαντέρ για την Αυτοκράτειρα της Μόδας.
Μία ταινία για τη θρυλική Νταϊάνα Βρίλαντ, την πολυτάραχη ζωή της, τη μόδα αλλά και την ιστορία της γυναικείας χειραφέτησης.
Πριν την Άννα Γουίντουρ, τους διαβόλους και τα Prada, υπήρχε μόνο μια υπερδύναμη στη μόδα και αυτή ήταν η Νταϊάνα Βρίλαντ, η γυναίκα που ανακάλυψε τη Λορίν Μπακόλ, που καθιέρωσε την Τουίγκι, που συμβούλευσε την Τζάκι Κένεντι να κάνει παρέα με τον Μικ Τζάγκερ και κάποτε δήλωσε: "Το μπικίνι είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη μετά την ατομική βόμβα".
Η Βρίλαντ ήταν για 25 χρόνια η fashion editor του Harper’s Bazaar πριν γίνει διευθύντρια της Vogue και στη συνέχεια υπεύθυνη για την αναβίωση του Costume Institute του Μetropolitan Museum.
Επί συνολικά 50 χρόνια ήταν γνωστή ως «Η Αυτοκράτειρα» καθιερώνοντας μοντέλα, φωτογράφους, τάσεις και αλλάζοντας τον τρόπο που ο κόσμος έβλεπε τη μόδα, την ομορφιά, την τέχνη.
Το ντοκιμαντέρ Diana Vreeland: The Eye Has to Travel, ένας πολυαναμενόμενος φόρος τιμής στη γυναίκα από την οποία -κατά πολλούς- ξεκίνησαν όλα, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Βενετίας το 2011 και αργότερα βγήκε στις αμερικανικές αίθουσες.
Ατού του δεν είναι τόσο οι ανέκδοτες μαρτυρίες των διάσημων φίλων της (Άντι Γουόρχολ, Νταϊάν Σόγιερ, Μανόλο Μπλάνικ, Βερούσκα) και σχεδιαστών που επηρέασε (Calvin Klein, Anna Sui, Diane von Furstenberg), όσο η διεισδυτική ματιά σ' αυτήν την πολύπλοκη προσωπικότητα.
Σε μεγάλο βαθμό η διήγηση είναι της ίδιας της Βρίλαντ -η σκηνοθέτις του ντοκιμαντέρ Lisa Immordino Vreeland είναι σύζυγος του εγγονού της, έχοντας πρόσβαση στο τεράστιο αρχείο της- από τα καταπιεσμένα παιδικά χρόνια, τις ανασφάλειες και τις ακαδημαϊκές αποτυχίες έως την επανεφεύρεση της ταυτότητάς της ως μια περιπετειώδη γυναίκα που κέρδισε την καρδιά του περιζήτητου εργένη Ριντ Βρίλαντ και εργάστηκε σκληρά για να δώσει στους ανθρώπους «όχι αυτό που θέλουν, αλλά αυτό που δεν ξέρουν ακόμη ότι θέλουν».
Ο «καθωσπρεπισμός» συνεχίζει να πουλάει
Η Lisa Immordino Vreeland συνεργάστηκε γι΄αυτό το πρότζεκτ με τους δημιουργούς πίσω από το ντοκιμαντέρ “Valentino: The Last Emperor”, δημιουργώντας ένα πολύχρωμο κολλάζ που διηγείται μια πολυτάραχη ζωή, την πορεία της μόδας από τα νεοϋορκέζικα Roaring ‘20s έως τo Swinging London και το Factory, αλλά και την ιστορία της γυναικείας χειραφέτησης.
[[{"fid":"801178","view_mode":"default","fields":{"format":"default","alignment":""},"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default","alignment":""}},"link_text":null,"attributes":{"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]
Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2012.
Σας φαίνονται αυτά τα σκουλαρίκια ρατσιστικά;
