Ραντεβού. Ποτέ δεν μου άρεσε αυτή η λέξη. Και μεγαλώνοντας έχει αρχίσει να με στοιχειώνει, όπως με στοίχειωναν παλιά τα ανθρωπόμορφα ζώα του Γιώργου Μαρίνου. Είναι σαν έναν βάναυσο αγώνα μποξ σε μια αρένα περιτριγυρισμένη από φανατικούς οπαδούς που περιμένουν να δουν αίμα να χύνεται. Από τη μία μεριά του ρινγκ όμορφα μικρά αγόρια να περιμένουν την καλή τους στο μετρό φορώντας βερμούδα, τι σερτ και σταράκια, αδυνατώντας να κάνουν την υπέρβαση – ή ίσως και την διάκριση- του τζιν και πουκάμισο, μην τυχόν και θεωρηθεί υπερβολή ή, χειρότερα ακόμα, μην και τους χαρακτηρίσουν κυριλέ. Και από την άλλη τα κορίτσια χωρισμένα σε δύο κατηγορίες: η «άβαφτη-απεριποίητη –η –εμφάνιση –δεν –έχει –σημασία –γιατί –έχω – ψυχικά –χαρίσματα-μεσαίωνν-βαρών» και η «φόρεσα –όλα –μου –τα –καλά –ρούχα –και –καλλυντικά –και –το –μισό –μπουκαλάκι –Ζαντόρ-βαρέων-βαρών».
Και από το τι θα φορέσω στο που θα πάμε. Ράουντ ουάν και το ματς ξεκινά με την αποθεωτική ατάκα: «Να πάμε για καμιά μπίρα ρε». Mε αυτήν ακριβώς τη φρασεολογία, που με κάνει να αισθάνομαι σαν τον ξάδερφό μου τον Μπάμπη. «Όχι κύριε, δεν θα πάμε για καμιά μπίρα ρε» θα έπρεπε να ήταν η απάντηση της ενδιαφερόμενης, αλλά με δεξί κροσέ ο επίδοξος εραστής παίρνει τον πρώτο γύρο. Μάλλον φταίει η επικράτηση κάποιου φρικτού νεοτερισμού σύμφωνα με τον οποίο το τσιπουράδικο, η μπυραρία και το πάρκο είναι κατάλληλα μέρη για την πρώτη επαφή ενός γουοναμπί ζευγαριού. Με αποκορύφωμα σ’ αυτό το φρικαλέο ολ σταρ ντέιτ της συμφοράς, το σουβλατζίδικο. Προφανέστατα επειδή στον αγώνα «τζατζίκι» βέρσους «πιθανότητα φιλιού» το τζατζίκι παίρνει το πρωτάθλημα.
Ράουντ του. Αφού ήπιαμε τη μπιρίτσα μας στα πεζούλια της Βαρνάβα, φάγαμε και το πιτόγυρο μας, ήρθε η ώρα να συζητήσουμε σαν άνθρωποι. Τι καλύτερο λοιπόν από το να αναλύσουμε τις πολιτικές μας πεποιθήσεις. ΟΧΙ. ΟΧΙ. ΟΧΙ. Γιατί πρέπει να καταστραφεί εν τη γένεση της αυτή η καρμική, κατά τα άλλα, συνάντηση; Το αν κάποιος είναι υπέρ ή κατά του μνημονίου δεν είναι το καινούριο σημείο τζι. Αν ο άλλος είναι αριστεριστής ή Χρυσαυγίτης λογικά θα το χεις καταλάβει από την πρώτη επαφή, ή στην χειρότερη των περιπτώσεων, στην πορεία μιας οποιασδήποτε συζήτησης θα αναδυθεί όπως η Αφροδίτη του Μποτιτσέλι μέσα από μια σβάστικα ή κρατώντας ένα σφυροδρέπανο. Οτιδήποτε πέραν αυτών των δύο μπορεί να περιμένει μέχρι και την πρόταση γάμου για να αναλυθεί περαιτέρω. Από την άλλη, κανέναν δεν ενδιαφέρει το γενεαλογικό σου δέντρο, ή τι φαΐ σου άρεσε να τρως όταν ήσουν πιτσιρίκι ή ακόμα χειρότερα τι κάνατε με τον πρώην σου στην τρίτη σας επέτειο. Όσο και να μπαίνεις στον πειρασμό να φλυαρήσεις στο πρώτο ραντεβού καλύπτοντας την αμηχανία σου με άχρηστες πληροφορίες, σκέψου πόσο πλήττεις όταν ακούς κάποιον άλλον που μόλις γνώρισες να σου μιλάει για τον παππού του που ήταν στον εμφύλιο ή για τον σκύλο του που πέθανε πριν τρία χρόνια και ακόμα δεν το έχει ξεπεράσει.
Ράουντ θρι. Εκεί γύρω στην ώρα του λογαριασμού που και οι δυο κοιτιούνται σιωπηλοί, ανάμεσα σε άδεια κουτάκια μπίρας και χρησιμοποιημένες χαρτοπετσέτες, σκεφτόμενοι αν θέλουν στ’ αλήθεια να πέσουν στο κρεβάτι με το πρόσωπο που βρίσκεται απέναντι τους. Εκεί το τοπίο ξεκαθαρίζει κάπως. α) ο άντρας προσφέρεται να πληρώσει το λογαριασμό, η γυναίκα αντιστέκεται για λίγο και τελικά ενδίδει, β) συμφωνούν να τα μοιραστούν, γ) η γυναίκα πληρώνει όταν ο άντρας είναι στην τουαλέτα και αντίστροφα. Αν διαλέξατε κάτι άλλο εκτός από το α, σταματήστε να λέτε ότι βγαίνετε ραντεβού και χαρακτηρίστε αυτό που κάνετε ως μια απλή έξοδο με προοπτική συνουσίας στο βάθος. DQ* και για τις δύο ομάδες αγαπητοί φίλοι.
Έχω ενδώσει και γω -το ομολογώ- σε τέτοιου είδους «συναντήσεις» που κατέληξαν σε όλεθρο, όπου λίγο πριν πέσουμε στο κρεβάτι, ο μέλλον καλός μου μού εξομολογήθηκε: «Δεν έχω προφυλακτικά» και εκεί λίγο πριν πάθω ακόμα μία Κερτισική Κρίση**, μάζεψα τα διασκορπισμένα μου πράγματα και τράπηκα σε φυγή, διανύοντας τα δύο μέτρα από την κρεβατοκάμαρα ως την πόρτα πιο γρήγορα και από τον Μπολτ στους τελευταίους Ολυμπιακούς. «Ποτέ ξανά» φώναξα κλαίγοντας σε εμβρυακή στάση κάτω από το ντους, όπως φαντάζομαι πως θα κλαίνε και όλοι αυτοί που βιώνουν τέτοιου είδους ραντεβού. Αν και απ’ ότι έχω καταλάβει οι περισσότεροι λένε «Δεν πειράζει, είναι καλό παιδί, δεν θα το ξανακάνει» και συνεχίζουν με φρούδες ελπίδες που οδηγούν σε άλλα κλάματα και τελικά χωρισμό μετά από δύο χρόνια απόλυτης μετριότητας και μια έκτρωση. Περαστικά μας.
*DQ: Ντισκαλιφιέ (αγγλ.disqualification) ή DQ, παραχωρείται για αντιαθλητική συμπεριφορά ή για πολλά τεχνικά φάουλ (δηλαδή χτυπήματα αντίθετα με τους κανονισμούς).
Δύο άνθρωποι κοιμούνται για πρώτη φορά μαζί. Τι συμβαίνει;
**Κερτισική κρίση: Κρίση παρόμοια με το χορευτικό του Ίαν Κέρτις κατά τη διάρκεια των συναυλιών του, που προκαλείται από την παρατήρηση αδιανόητων συμπεριφορών.
