Η παντόφλα

Μου αρέσουν πολύ οι παντόφλες. Ειδικά με το που πιάσουν τα πρώτα κρύα, εκεί γύρω στα τέλη του Σεπτέμβρη.

45956-104360.jpg
Μαρία Φλιπ |

Μου αρέσουν πολύ οι παντόφλες. Ειδικά με το που πιάσουν τα πρώτα κρύα, εκεί γύρω στα τέλη του Σεπτέμβρη που δεν τη σηκώνεις πια τη σαγιονάρα και δεν είναι για καλτσούλα ακόμα. Θέλω να είναι φουντωτές και καθόλου διακριτικές, συνήθως ροζ ή μωβ και επίσης να έχουν χοντρό πάτο. O χοντρός, πλαστικός πάτος είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Το ότι σχεδόν όλες οι φίλες και οι γνωστές μου έχουν ακριβώς τον ίδιο τύπο παντόφλας, σε αντίθεση με τους άντρες που ή δεν έχουν ή περιορίζονται σε άλλα πιο απλά μαλακά και δροσερά σχέδια, θα μπορούσε να είναι μια σύμπτωση. Αλλά όχι.

Μετά από πολύ παρατήρηση και ακόμα περισσότερη περισυλλογή, άλλη μια συνειδητοποίηση που συντάραξε την ιστορία του κόσμου μου φανερώθηκε μπροστά μου. Η παντόφλα δεν είναι απλά ένα υπόδημα για μέσα στο σπίτι. Η παντόφλα είναι ένα όργανο σωφρονισμού, είναι μια απόδειξη εξουσίας. Είναι ο τρόπος με τον οποίο ο γυναικείος πληθυσμός καταδυναστεύει τον αντρικό. Όσο πιο ροζ, τόσο μεγαλύτερη η καταπίεση. Ένας δυναμικός, επιτυχημένος άντρας γεμάτος αυτοπεποίθηση, με το γονίδιο του κυνηγού στο Ντι Εν Έι του, γίνεται ένα άβουλο γατάκι μόλις μπει στο σπίτι και έρθει αντιμέτωπος με την παντόφλα της καλής νοικοκυράς, σκληρά εργαζόμενης –ίσως και στοργικής μητέρας- συντρόφου.

Τι είναι άραγε αυτό που κάνει την παντόφλα τόσο δυνατή ώστε ο αρχέγονος κυνηγός να τρέμει μπροστά της; Είναι ο σωματικός πόνος που μπορεί να προκαλέσει σε μια έκρηξη οργής; Είναι ο αντισεξουαλικός χαρακτήρας που της δίνει η ροζ και φουντωτή παιδικότητα της; Είναι η ανυπακοή που συμβολίζει - του τύπου «το ξέρω ότι δεν σου αρέσει το ροζ ζωάκι που φοράω, αλλά δεν με νοιάζει»; Από πού πηγάζει τέλος πάντων η Δύναμη της παντόφλας;

Πέρασα μέρες να βασανίζομαι από διαφόρων ειδών σκέψεις και εικασίες. Το μυαλό μου ταξίδεψε στην ιστορία, τη βιολογία, την αστρολογία και την ψυχανάλυση (γιατί πάνω απ’ όλα είμαι ένας αναγεννησιακός άνθρωπος που εξάγει τα συμπεράσματα του μόνο μέσα από επιστημονικές μεθόδους) και κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: Ο άνδρας φτιαγμένος από τη φύση του να προσφέρει στην οικογένεια (υλικά και πνευματικά αγαθά), μέσα από την εξέλιξη της τεχνολογίας και γενικότερα την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους έχει πλέον χάσει το βιολογικό σκοπό του – να προσφέρει, για όσους δεν το κατάλαβαν.

Γι’ αυτόν το λόγο έχει επικεντρωθεί στην κατάκτηση όσων περισσότερων γυναικών γίνεται και την απόκτηση δεκάδων γκάτζετ (αυτοκίνητα, ηχοσυστήματα, τεράστιες τηλεοράσεις, τάμπλετ, κινητά, παιχνιδοκονσόλες), διαστρεβλώνοντας έτσι εντελώς τους όρους «κυνηγός» και «προσφέρω». Από την άλλη, η σύγχρονη γυναίκα σε μια προσπάθεια εξίσωσης με τον άντρα (τι λιμπιστήκαμε δεν ξέρω), έχει μπει δυναμικά στη διαδικασία να αφαιρέσει από τον άντρα –ξεκινώντας από το γιο- κάθε ουσιαστική πρωτοβουλία, παίρνοντας έτσι πίσω το αίμα της για χιλιετίες καταπίεσης.

Αυτή όμως η πραγματικότητα δεν μπορεί να προβληθεί στην κοινωνία με την πραγματική της όψη και να καταρρίψει έναν μπούσουλα χιλιάδων χρόνων. Και κάπως έτσι οδηγούμαστε στην παντόφλα. Αυτή είναι ο διακόπτης που βάζει την παραπάνω θεωρία σε εφαρμογή. Ο άντρας, βλέποντας την, χάνει το ρόλο του ανεξάρτητου αρσενικού και γίνεται ένα μικρό άβουλο αγόρι – «Σπυράκο μου, απόψε θα πέσει παντόφλα»- και η γυναίκα φορώντας την μετατρέπεται σε μία ροζ μέγαιρα –«Δεν έφερες τα ψώνια, ε; Την τύχη μου μέσα! Ρε Σπύρο μου». Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που ο γυναικείος πληθυσμός χρησιμοποιεί τις ίδιες σχεδόν παντόφλες. Γιατί μία μαύρη απλή με μαλακό πάτο ή ίσως μία χακί πάνινη δεν προσδίδουν κύρος και εξουσία, είναι απλώς παντόφλες. Ενώ ένα μοβ ζωάκι με χρυσόσκονη και ουρίτσα, δεν συγκρίνεται: Το βλέπεις και τρομάζεις.

Βέβαια η γυναικεία εκδίκηση δεν σταματά εκεί. Μέσα στην εξέλιξη της σχέσης εξελίσσεται και η παντόφλα. Γίνεται η ψαλίδα που αποτελειώνει το έργο του ευνουχισμού. Αυτό που δεν έχει κάνει σωστά η μάνα, το κάνει η σύντροφος. Χαρίζει στον καλό της για τα γενέθλια του ένα ζευγάρι σατέν μπλε σκούρες ή ριγέ τσόχινες ή (αν θέλει να τον ταπεινώσει εντελώς) λούτρινες με ζωάκι παντοφλίτσες. Κάπως έτσι αποκτά και κρατάει για πάντα στα χέρια της την αξιοπρέπεια του άντρα της. Κι εκείνος μένει να παίζει με τα γκάτζετ του.

Με γεια!

Top Reads

Δείτε ακόμα

Στην Athens Voice