Οι φεμινίστριες δεν φορούν ροζ και άλλα ψέματα

Στις αρχές του μήνα μια πολύ νεαρή γυναίκα με πολύ ροζ μαλλιά, ροζ ζακετάκι, ροζ μπλουζάκι, ένα σετ από χρυσαφί μενταγιόν με το ένα από αυτά να είναι η λέξη «feminist», έκανε κομφετί κάμποσα ψέματα για τις φεμινίστριες. «Οι φεμινίστριες δεν φορούν ροζ». Μέγα ψέμα. Και ροζ φορούν και έχουν και ροζ μαλλιά, πιο πολύ ροζ πεθαίνεις λέει με τον δικό της τρόπο στο «Woman’s Hour» (BBC Radio 4) η ακτιβίστρια και φεμινίστρια Σκάρλετ Κέρτις. «Οι φεμινίστριες απωθούν τους άνδρες». Ακόμα ένα ψέμα, λέει η Κέρτις. Η κούκλα Μάργκοτ Ρόμπι που δηλώνει φεμινίστρια δεν είναι ελκυστική; Και γιατί να βγεις με κάποιον που δεν αποδέχεται αυτό που είσαι; «Οι άνδρες δεν είναι φεμινιστές». Ψέμα με «Ψ» κεφαλαίο. Τότε τι κάνουν ο Mπένεντικτ και ο Τζον Λέτζεντ; Η ματιά της έχει φρεσκάδα, είναι άμεση και διεισδυτική. Ειδικά στις νεότερες ηλικίες. Έχει βρει τα κατάλληλα εργαλεία. Και είναι χρώματος ροζ.

Και το ροζ είναι το αγαπημένο χρώμα της Σκάρλετ. Πότε αποφάσισε να αποχωριστεί το βαθύ καστανό των μαλλιών της; Το έκανε μόλις έκλεισε τα 20. Πριν από τρία χρόνια. Μετά από επτά ώρες ντεκαπάζ και τουλάχιστον πέντε τηλεφωνήματα πανικού σε φίλους και συγγενείς βγήκε από το κομμωτήριο με ροζ μαλλί της γριάς. Εάν έχεις κάνει ντεκαπάζ, ξέρεις. Με το να αλλάξεις τα μαλλιά σου δεν θα αλλάξει κάτι, δεν θα βελτιωθεί τίποτα, αλλά έχει πλάκα. Έκανε το κέφι της. Σπουδαίο πράγμα. 

Η Σκάρλετ Κέρτις είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος και μπλόγκερ. Είναι Βρετανίδα αλλά δοκιμάζει τις δυνάμεις της στη Νέα Υόρκη, όπου συνεργάζεται με το «Elle» και επιμελήθηκε ένα βιβλίο με τον τίτλο-μεγάφωνο: «Οι φεμινίστριες δεν φορούν ροζ και άλλα ψέματα». Feminists Don’t Wear Pink (εκδ. Penguin). Στις σελίδες του «μιλούν» γυναικείες φωνές, όπως αυτές των ηθοποιών Κίρα Νάιτλι και Τζέμα Άρτερτον και άλλων λιγότερο προβεβλημένων γυναικών. Όσο για τις ηλικίες των συγγραφέων, ανοίγεται μια ροζ βεντάλια από χρονολογίες. 

Σε αυτό το βιβλίο η Νάιτλι γράφει μια επιστολή. Τιτλοφορείται «Το ασθενέστερο φύλο» και απευθύνεται στην τρίχρονη κόρη της. Στο γράμμα αντιπαραβάλλει τη δική της εμπειρία από τη γέννα με αυτή της Κέιτ Μίντλετον και την αψεγάδιαστη εμφάνισή της λίγες ώρες μετά τον τοκετό. «Βγήκε από το νοσοκομείο μετά από επτά ώρες με το πρόσωπο μακιγιαρισμένο και με ψηλά τακούνια. Το πρόσωπο που θέλει να δει ο κόσμος. Κρύψτε τον πόνο μας, τα σώματά μας που ανοίγουν στα δυο, τα στήθη μας που στάζουν, τις ορμόνες που τρελαίνονται. Να φαίνεσαι όμορφη, να φαίνεσαι κομψή. Μη δείχνεις τη δική σου μάχη Κέιτ».

Μη λες. Μη δείχνεις. Κρύψε. Είναι μια καλή περίοδος, στη μετά Γουάινστιν και στη μετά #Metoo εποχή, για βιβλία όπως αυτά με κείμενα που έχουν ενδιαφέρον και θίγουν θέματα όπως η μητρότητα, η ισότητα και εξερευνούν τι σημαίνει να είσαι γυναίκα από κάθε άποψη. 
 
Πίσω από το ροζ, ωστόσο, απλώνονται σκοτεινοί τόποι. Και η Κέρτις αναφέρεται στους γάμους κοριτσιών κάτω των 15 ετών σε αυτά τα λεπτά που μιλά στο BBC.  
 
Στα «κορίτσια και όχι νύφες» διαβάζω πως κάθε χρόνο 12 εκατομμύρια κορίτσια παντρεύονται πριν γίνουν 18 ετών. Δηλαδή, 23 κορίτσια κάθε λεπτό. Σχεδόν ένα κάθε δύο δευτερόλεπτα (girlsnotbrides.org.)

 
Το βιβλίο «Οι φεμινίστριες δεν φορούν ροζ και άλλα ψέματα» δεν το έχω διαβάσει. Μόνο αποσπάσματα από δω και από κει. Την επιστολή της Νάιτλι, το κείμενο της Τζέμα Άρτερτον. Κάποια κείμενα της Κέρτις. Μέχρι εκεί. Το διάβασε όμως η Ρις Γουίδερσπουν και το βρήκε πανέξυπνο, υστερικό, ειλικρινές και πραγματικό.