Έκανα διαλειμματική νηστεία για ένα μήνα και ιδού τι συνέβη

Trigger warning: Αν πάσχεις ή είσαι ευαίσθητος με το θέμα των διατροφικών διαταραχών καλύτερα να αποφύγεις το παρακάτω κείμενο!

Σήμερα είναι μεγάλη ημέρα. Ο ήλιος λάμπει και έχω σκοπό να εντοπίσω το πιο σέξι φόρεμα της αθηναϊκής αγοράς (κάτω των 40 ευρώ γιατί δεν είμαι φτιαγμένη από χρήμα) διότι πλησιάζει το Halloween και έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πως φέτος θα το τιμήσω δεόντως. Αμερικανιά λες εσύ, ευκαιρία να βαφτώ με glitter και να φάω σοκολατένιες κολοκύθες λέω εγώ.

Επίσης συμπλήρωσα έναν ολόκληρο μήνα διαλειμματικής νηστείας και δικαιούμαι όχι μόνο σέξι φορέματα αλλά και ό,τι άλλο τραβάει η (μεγάλη) όρεξή μου! Ήταν 30 ημέρες περίεργες, άλλοτε εύκολες και άλλοτε σχεδόν ακατόρθωτες, που ξεπέρασαν τα όρια του «δοκιμαστηρίου» και τελικά με έκαναν να ανακαλύψω καινούρια πράγματα για την προσωπικότητά μου. Μερικά από αυτά δεν μου άρεσαν βέβαια και έτσι έχω σκοπό να τα αγνοήσω από εδώ και πέρα.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τι στο καλό είναι η διαλειμματική νηστεία;
Επισήμως είναι «η ηθελημένη αποφυγή τροφής για συνεχόμενες ώρες την ήμερα και η κατανάλωση τροφών μέσα σε οριοθετημένο χρονικό πλαίσιο». Μπορεί να την έχεις ακούσει και ως δίαιτα του 16:8, καθώς στην πιο σωστή μορφή της οφείλεις να τρως μέσα σε ένα οκτάωρο και τις υπόλοιπες δεκαέξι ώρες να νηστεύεις τα πάντα εκτός του νερού και του τσαγιού/καφέ. Spooky.

Γιατί ακριβώς επέλεξα να ταλαιπωρήσω έτσι τον εαυτό μου; Βασικά γιατί το καλοκαίρι το παράκανα λίγο με τα κοκτέιλς (κάπου εδώ θα ήθελα όλοι να κατηγορήσουμε τον Συριανό μπάρμαν που τα έφτιαχνε τόσο νόστιμα) και τα τηγανητά καλαμαράκια και γύρισα πίσω στην Αθήνα κουβαλώντας δυόμισι παραπανίσια κιλά εκτός από τις βαλίτσες.

Για κάποιον που έχει υπάρξει αδύνατος μια ζωή ίσως κάτι τέτοιο δεν αποτελεί μεγάλο ζήτημα, όμως για εμένα που έκανα σκληρή δίαιτα επί ενάμιση χρόνο για να χάσω γύρω στα 30 με 35 κιλά, ήταν σαν να είχε έρθει το τέλος του κόσμου. Αναζητούσα τρόπους να ξαναπάω στο φυσιολογικό μου βάρος όσο πιο γρήγορα μπορούσα και, αφού απέρριψα την keto diet (πολλά λιπαρά και λίγδα) και την ωμοφαγία (θα έτρωγα συνέχεια κάσιους και θα πάχαινα κι άλλο), αποφάσισα να δοκιμάσω το περιβόητο intermittent fasting και να αναμένω ραγδαία αποτελέσματα. Επίσης το είδα σαν κάτι διασκεδαστικό και ενδιαφέρον που θα μπορούσα να γράψω εδώ, όπως τη δίαιτα της Lima. Βέβαια άλλο να πιέζεις τον εαυτό σου για μία εβδομάδα και άλλο για έναν ολόκληρο μήνα.

Πρώτο βήμα προς την επιτυχία ήταν η σχετική διαδικτυακή έρευνα και οι αδιάκριτες ερωτήσεις σε fitness bloggers, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν υιοθετήσει την τακτική του πρώτου γεύματος στις 12 το μεσημέρι και του τελευταίου στις 8 το βράδυ. Δεν υπήρχε περίπτωση να καταφέρω κάτι τέτοιο εφόσον ξυπνάω στις εφτά για να κάνω γυμναστική (πες με ανώμαλη, μου αξίζει) και έτσι αποφάσισα πως το 11- 7 βολεύει καλύτερα.
Το πρωινό «περίμενε» μέχρι να μπορέσω να φάω το πρώτο γεύμα της ημέρας ήταν από την αρχή το πιο δύσκολο κομμάτι της προσπάθειας και έτσι παρέμεινε μέχρι το τέλος. Οι ώρες χωρίς καθόλου φαγητό ήταν πάρα πολλές και οι θερμίδες που έκαιγα στην προπόνηση δεν  βοηθούσαν καθόλου το αίσθημα πείνας. Εκτός αυτού, δεν είχα συνηθίσει να πηγαίνω στο γυμναστήριο με τελείως άδειο στομάχι και έτσι ξεκινούσα να έχω ζαλάδες και να αισθάνομαι αδυναμία από το ζέσταμα κιόλας. Νεύρα ο προπονητής μου!

Προσπάθησα τη μέθοδο του πράσινου τσαγιού για να μου δημιουργήσει ψευδαίσθηση κορεσμού αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να πηγαίνω στην τουαλέτα κάθε πέντε λεπτά και να με φωνάζουν Κατρουλού. Υπέροχα.

Το καλό της υπόθεσης είναι πως, αφού δεν με απασχολούσε το τι ακριβώς θα έτρωγα μέχρι τις 11, καταπιανόμουν αμέσως με τις δουλειές που έπρεπε να τελειώσω και η παραγωγικότητά μου πολλαπλασιάστηκε. Υπήρξαν περιπτώσεις που ήμουν τόσο απορροφημένη σε αυτό που έκανα που προτιμούσα να μην κάνω παύση για φαγητό και να περιμένω μέχρι τις 12. Λίγες, αλλά υπήρξαν.

Όταν πια έληγε η περίοδος νηστείας καταβρόχθιζα smoothie bowls με βρώμη και σκόνη πρωτεΐνης, μπάρες δημητριακών ή ξεγυρισμένες ομελέτες. Ήμουν όμως τόσο πεινασμένη που κατέβαζα το φαγητό με απελπισία και δεν αισθανόμουν καθόλου χορτάτη παρόλο που το πιάτο είχε αδειάσει.

Από την άλλη το να σταματάω γύρω στις 7 το απόγευμα και να πίνω μόνο νερό και τσάι ήταν ένας περίπατος στο πάρκο, καθώς έτσι κι αλλιώς τρώω βραδινό νωρίς και μονίμως κάτι πολύ ελαφρύ. Πεινούσα μόνο αν έμενα ξύπνια μέχρι αργά και τότε αναζητούσα φωτογραφίες από πίτσες στο instagram.

Παρ' όλη την υπερπροσπάθεια και την τρομερή πείνα, η ζυγαριά είχε μουλαρώσει στον ίδιο αριθμό και αρνούταν κατηγορηματικά να κάνει κάποια κίνηση προς τα κάτω, σαν να μου κρατούσε μούτρα. Τα ρούχα μου εξακολουθούσαν να με στενεύουν και το πρόσωπό μου δεν είχε ξεπρηστεί.  Αισθανόμουν αφόρητα ενοχλημένη διότι περίμενα τα κιλά να έχουν εξατμιστεί αλλά εκείνα αντιθέτως χτίζονταν πάνω μου και δεν έλεγαν να ξεκουμπιστούν. Προφανώς και έκανα κάτι λάθος, επομένως αποφάσισα να πάρω πιο δραστικά μέτρα.

Έκλεισα έτσι ραντεβού σε ένα κέντρο διατροφής όπου μπορείς να κάνεις τεστ δυσανεξίας και να εντοπίσεις ποιες τροφές εμποδίζουν τον μεταβολισμό σου από το να λειτουργεί κανονικά. Κράτησα δύο ειδικά ηλεκτρόδια για μερικά δευτερόλεπτα, έδωσα και μία σύντομη περίληψη του ιατρικού ιστορικού μου και μπαμ, είχα μία λίστα με όλα τα φαγητά που με πείραζαν και δεν έπρεπε να τρώω. Και από εκεί και πέρα τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα.

Επαναλαμβάνω, αν πάσχεις από διατροφικές διαταραχές οποιουδήποτε είδους καλύτερα να απομακρυνθείς!

Μέσα στη λίστα των «απαγορευμένων» ήταν λίγο-πολύ τα αναμενόμενα, με πιο ενοχλητικό το αλεύρι που απέκλειε τα πάντα από μακαρόνια μέχρι μπάρες δημητριακών, και οι μπανάνες που έβαζα καθημερινά στα smoothies μου. Εκτός αυτών δεν μπορούσα να τρώω βρώμη (δεύτερο πλήγμα για τα smoothies), ανανά, καλαμπόκι, φακές (δεν με χάλασε ιδιαίτερα), κουνουπίδι, ορισμένα ψάρια και πράσινο τσάι (αυτό το τελευταίο ήταν και το πιο περίεργο).

Όταν όμως αποφάσισα να μοιραστώ τα αποτελέσματα του τεστ στα social media μου, άρχισα κατευθείαν να δέχομαι περισσότερα μηνύματα από ό,τι έχω συνηθίσει τα οποία με προειδοποιούσαν πως τέτοιου είδους δίαιτες είναι βλαβερές για την υγεία, με κατηγορούσαν πως έτσι θα επηρεάσω τους ακολούθους μου να κάνουν κάτι που θα τους στοιχίσει ή, απογοητευμένοι, με ρωτούσαν γιατί βασανίζομαι αφού είμαι «μια χαρά».

Το άγχος μου εκτοξεύτηκε και ένιωσα απαίσια, κατέβασα τις περισσότερες αναρτήσεις που έκανα εκείνη την ημέρα και η σχέση μου με το φαγητό έγινε ακόμα πιο δυσλειτουργική.

Δεν σταματούσα τη νηστεία την ώρα που έπρεπε και ορκιζόμουν πως δεν θα φάω τίποτα όλη την ημέρα για να καταλήξω σε binge eating το απόγευμα. Ζυγιζόμουν τουλάχιστον τρεις φορές μέσα στο ίδιο 24ωρο, κάπως σαν να περίμενα τα κιλά να φύγουν με έναν μαγικό τρόπο ενώ συνέβαινε το ακριβώς αντίθετο λόγου άγχους και τύψεων.Το έντερό μου είχε γίνει πιο ευαίσθητο και από έφηβη που βλέπει για πρώτη φορά τον Τιτανικό και βρισκόμουν σε μία μόνιμη δυσφορία.

Το χειρότερο από όλα ήταν πως ο κύκλος μου έπαθε το βραχυκύκλωμα του αιώνα και το αποτέλεσμα ήταν μία επική καθυστέρηση που με γέμισε σπυράκια και πολλά (μα πολλά) νεύρα. Εγώ όμως απτόητη. Έπρεπε να χάσω τα κιλά.

Ήρθε λοιπόν μία ημέρα από αυτές τις βροχερές, που στην Αθήνα έκανε πάρτι ο Ζορμπάς και η ατμόσφαιρα ήταν μουντή και γκρίζα. Είχα σκοπό να τη βγάλω μόνο με χυμούς, γιατί ούτε καν θυμάμαι πόσο είχα φάει την προηγούμενη σε μια προσπάθεια να γεμίσω το κενό που έσκαβα μόνη στο στομάχι μου. Ήπια ένα λυπημένο smoothie και βγήκα να συναντήσω τις φίλες μου για (και καλά) brunch. Εκεί παρήγγειλα τσάι με μέλι και προσπάθησα να απολαύσω την στιγμή, παρόλο που μέσα μου επικρατούσε εκνευρισμός και μία πείνα που είχε πλέον πάρει τη μορφή μαύρης τρύπας. Απέραντη και τρομακτική.

Γύρισα σπίτι και ήπια άλλο ένα smoothie. Και μετά έφαγα ένα σάντουιτς με σολομό. Και μετά δύο σοκολατάκια. Και μετά άλειψα πέστο σε φρυγανιές και έκοψα αγγουράκι με αλάτι για συνοδευτικό. Και μετά προσπάθησα να κάψω όλες αυτές τις θερμίδες με βιντεάκια στο YouTube ενώ σκεφτόμουν πως ακόμα δεν έχω χορτάσει και πόσο τυχερή θα ήμουν αν μπορούσα απλώς να κάνω εμετό.

Ιδρωμένη, κόκκινη, με καθυστέρηση, πρησμένα μάγουλα και πονοκέφαλο, ξέσπασα επιτέλους σε κλάματα και δεν σταμάτησα για ώρες μέχρι που πήρα τηλέφωνο την μαμά μου και με έβαλε να της υποσχεθώ τα εξής:

1. Θα πετάξω τη ζυγαριά από το σπίτι.

2. Θα σταματήσω να κάνω περίεργες δίαιτες.

3. Θα προσέξω τον εαυτό μου περισσότερο.

Έτσι λοιπόν έγινε, με πρώτη κίνηση την απομάκρυνση της ζυγαριάς και έπειτα με μία δίαιτα με βάση την πρωτεΐνη (συγγνώμη φίλοι μου vegans!) για να μην πεινάω τόσο και να τρώω γεύσεις που με ευχαριστούν.

Η διαλειμματική νηστεία συνεχίστηκε γιατί είχα δεσμευτεί αλλά σε πιο χαλαρό επίπεδο, όπου δεν με πείραζε αν την έσπαγα καμιά φορά. Δηλαδή το κρασάκι μου θα το έπινα, ακόμα και αν ήταν δέκα το βράδυ.

Τα αποτελέσματα ήταν άμεσα, με πρώτο και καλύτερο την ψυχολογία μου που αμέσως βελτιώθηκε. Ενώ είχα γίνει ευαίσθητη και οξύθυμη, ένιωσα πάλι σαν να επέστρεψε ο κλασικός εαυτός μου, έστω και με δυο κιλά παραπάνω. Είχα και πάλι όρεξη για εξόδους και φίλους και η ενέργειά μου αυξανόταν διαρκώς, ενώ πριν το μόνο που ήθελα να κάνω είναι να διαβάζω και να κοιμάμαι.

Μέσα σε αυτό το διάστημα έτρωγα κοτόπουλο με σπανάκι, μπιφτέκια, σολομό με ψητά λαχανικά, τόνοσαλάτα και όποια άλλη συνταγή για κρεατικό ή ψάρι μου κατέβαινε στο μυαλό, με τη διάθεση δημιουργίας στην κουζίνα να έχει κάνει την επανεμφάνισή της.

Φυσικά ο μεταβολισμός μου ακολούθησε και ξεκίνησε τις γρήγορες καύσεις. Τώρα είμαι πλέον ξεπρησμένη και το καταραμένο δίκιλο μάλλον έχει ξεκουμπιστεί, αν και δεν θα μπορέσω να είμαι σίγουρη μέχρι το τέλος Οκτώβρη. Τότε υποσχέθηκα πως θα ζυγιστώ ξανά. Πάντως τα ρούχα μου δεν είναι πλέον στενά και η κοιλιά μου έχει να υπάρξει τόσο επίπεδη εδώ και μήνες. Γεια σας κοιλιακοί, αγαπημένοι παλιόφιλοι!

Όλα αυτά φυσικά δεν είναι ούτε υπέρ ούτε κατά της διαλειμματικής νηστείας. Εξάλλου δεν ταιριάζουν όλες οι δίαιτες σε όλους τους ανθρώπους. Είναι στο χέρι σου να βρεις ποια πέφτει στα μέτρα σου, προφανώς μετά τη συμβουλή ειδικού. Απλώς φρόντισε να μη χάσεις τον εαυτό σου στον δρόμο όπως εγώ!

Υποσημειώσεις:

1. Το να τρως πρωινό στις έντεκα είναι τόσο πανεύκολο όταν ξυπνάς στις δώδεκα επειδή έχεις ξενυχτίσει χορεύοντας.

2.‘Εσπασα τη νηστεία τρεις φορές και ήταν και οι τρεις επειδή ήθελα να πιω, να φλερτάρω ή να συζητήσω για γκομενικά με τις φίλες μου. Worth it.

3. Στην αρχή του εγχειρήματος έπινα και ροφήματα διαίτης τις ώρες νηστείας, καθώς δεν είχαν θερμίδες και δεν έβλεπα τον λόγο να τα σνομπάρω. Τα σταμάτησα γιατί σιχάθηκα τη γεύση της στέβια.

Για περισσότερες λεπτομέρειες, συνταγές και συμβουλές που δέχθηκα μπορείς να ανατρέξεις στα highlights στο instagram μου!

---

Τα προηγούμενα δοκιμαστήρια

Η δίαιτα και η γυμναστική της Adriana Lima
ΣΚ με τον Άκη
15 ρομαντικές κομεντί σε μία εβδομάδα
Ντύθηκα vintage girl