Bridgerton: Ο Δούκας είναι το pin up boy του Ιανουαρίου

Ας αρχίσουμε από τα εύκολα. Το όνομά του είναι Regé-Jean Page και είναι από τη Μοζαμβίκη. Ωστόσο πήγε σχολείο στη Βρετανία και έγινε Άγγλος με τα όλα του. Κυρίως με κολασμένη οξφορδιανή προφορά. Είναι η πιο πρόσφατη είσοδος στις καρδιές αλλά κυρίως στο υπογάστριό μας. Τον ερωτεύτηκαν όλοι όσοι είδαν το «Bridgerton» και ερωτεύονται άνδρες. Ο Ιανουάριος του ανήκει εξολοκλήρου.

Όμως ας τα βάλουμε λίγο κάτω. Στο θέαμα, υπάρχει ο άνθρωπος, υπάρχει και ο ρόλος. Ξεκινάμε με τον άνθρωπο Ρενέ-Ζαν. Ψάχνοντας στο ίντερνετ για κάποιο προηγούμενο αποτύπωμά του στην τέχνη της υποκριτικής, δεν βρίσκεις και πολλά. Λίγο «Roots», λίγο «Χάρι Πότερ», λίγο θέατρο και τίποτα άλλο. Δεν πειράζει, υπάρχει και το μέλλον, είναι ακόμα τριαντάρης. Το προφίλ του στο instagram είναι αρκετά επαγγελματικό και αρκετά ξενέρωτο. 

Και πάμε στον ρόλο, στον Δούκα του Χέιστιγκς. Στο πρώτο και στο δεύτερο επεισόδιο του «Bridgerton» δεν σου πολυγεμίζει το μάτι. Αναρωτιέσαι προς τι τόσος ντόρος, γιατί είναι λίγο τζιτζιφιόγκος. Βέβαια, η σειρά σου τον συστήνει ως τον «πιο περιζήτητο, απρόσιτο και άσωτο μνηστήρα της χρονιάς», που είναι οι απόλυτες λέξεις-κλειδιά για να σου γεννήσουν το ενδιαφέρον. Επιπλέον είχε πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια. Θέλεις κι άλλα για να του χαϊδέψεις το κεφαλάκι; Όχι, φτάνουν αυτά!

Στο τρίτο επεισόδιο γλείφει ένα κουτάλι με νόημα και λες «ουπς τι παίζει εδώ; Θέλω να γίνω το κουτάλι του». Μετά παίζει μποξ γυμνός από τη μέση και πάνω, και ψιλοκολάζεσαι. Σε επόμενο επεισόδιο δίνει μαθήματα αυνανισμού για γυναίκες και κολλάς. Ξαναβλέπεις τη σκηνή μερικές φορές για να εμβαθύνεις.

Στο πέμπτο επεισόδιο κάνει σεξ με παρθένα, δεν μπορώ να πω περισσότερο. Στο έκτο γίνεται το έλα να δεις, πάνω, κάτω και πλαγίως. Δεν είχαν και τηλεόραση τον 19ο αιώνα, καταλαβαίνετε…

Ο Δούκας βατεύει σε κρεβάτια, στον κήπο, στη μαρμάρινη βάση αγάλματος, στη βροχή, σε υπόστεγο, στα γρασίδια, σε γραφεία, σε μια σκάλα (στο σταυρό που σας κάνω!). Έχει πάθος, φαντασία, μεράκι. Εκεί έχουν τελειώσει όλα. Η μαεστρία του σε έχει αρπάξει από τον λαιμό. Δεν κρατιέσαι πλέον και φωνάζεις ένα μεγαλειώδες: Τελεία και παύλα, Δούκα μου, είσαι καύλα! (με το συμπάθειο).

Ο Δούκας-Ρενέ είναι ένα εξωτικό σκεύος ομορφιάς. Έχει κορμί άτριχο, άρτιο, αγαλματένιο· γλυπτό του Φειδία, no flash please! Τα χείλια του είναι φιλήδονα, το χαμόγελό του μέλι σκέτο, το βλέμμα του του θανατά. Αλλά αυτές οι προδιαγραφές είναι συνηθισμένες και μάλλον προαπαιτούμενες στον κόσμο του δουκαίων και του θεάματος. Άλλο είναι το ατού του.

Ο Δούκας του Χέιστινγκ είναι ο μεγάλος αποπλανητής, ένας Βαλμόν από τις «Επικίνδυνες σχέσεις» αλλά με καλό σκοπό. Χειρίζεται άψογα τη διάλεκτο του ρομαντισμού, όμως κεντάει στη χρήση της σλανγκ του κρεβατιού. Με τις ερωτικές του ατάκες, εγγυημένα, μπορεί να απελευθερώσει σεξουαλικά και καλόγρια.

Τέρμα οι πουριτανισμοί, μεγάλοι άνθρωποι είμαστε. Αυτό το αγόρι δεν το θέλεις για να παίξετε σπιτάκια. Το θέλεις για σεξ. Δεν τον τοποθετείς πρωταγωνιστή σε ροζ όνειρα, αλλά σε φαντασιώσεις με τσαλακωμένα ιδρωμένα σεντόνια. Ή με πατώματα. Ή με ντουβάρια. Μπράβο σου και μπράβο του.

Στο σημείο αυτό να πούμε και μια-δυο κουβέντες επιπλέον για την ίδια τη σειρά, με τακτ και με υπονοούμενα, για να μην κατηγορηθούμε για spoiler.

Αν δεν έχεις δει το «Bridgerton», κάνε το. Γιατί το βλέπουν όλοι, αλλά και γιατί θα με δικαιώσεις για όσα γράφω για τον Δούκα. Αν είσαι πολύ ρομαντική ψυχή ή φρεσκοχωρισμένη, θα σε κάνει ίσως και να κλάψεις. Πάντως είναι άρλεκιν με αρκετή στομφώδη μπουρδολογία. Σαν να βλέπεις παλιό Φώσκολο με κρινολίνα και παλάτια. Γνώμη μου.

Σύμφωνα με το σενάριο, οι μη παντρεμένες γυναίκες δεν ξέρουν πώς γίνονται τα παιδιά, ενώ όλοι οι άνδρες πάσχουν από πριαπισμό. Οι γυναίκες κουτσομπολεύουν, οι άνδρες τζογάρουν και δέρνονται ή μονομαχούν. Η σειρά διατρέχεται από ένα διαρκές παπακαλιατικό «όχι μέσα» κι ένα διαρκές παπαδοπουλικό «εγώ πότε θα γίνω μάνα;».

Επίσης μοιάζει να είναι από τα τηλεοπτικά προϊόντα που γυρίζονται με ποσόστωση: όλα από ένα. Υπάρχει ένα κορίτσι που δεν έχει όνειρο τον γάμο αλλά την single αυτοπραγμάτωση, ένας γκέι, μία συμπαθητική χοντρούλα, μία κακιά μάνα, ένας κακός πατέρας, ένα πονηρό θηλυκό κατεργάρα γυναίκα, μία ανύμφευτη έγκυος, ένα ευτυχισμένο ζευγάρι και ένας που ξεκινάει με το άλογο για να έρθει στην Ελλάδα (ακόμα έρχεται)!

Τι μας λέει η σειρά; Πως «ο έρωτας όλα τα νικά», κυρίως τις φυλετικές και ταξικές διακρίσεις. Αλλά και τα γινάτια. Είθε! Ωραίο το εύρημα της μαύρης βασίλισσας, αλλά δεν μπορώ να καρφώσω περισσότερα.

Η πιο αξιομνημόνευτη ατάκα: «Σοφός ή πολύ τυχερός που κατάλαβες ότι η φιλία είναι το ισχυρότερο θεμέλιο ενός γάμου». .

Η καλύτερη μετονομία για το σεξ: «Βρέχω το φυτίλι μου».

Η πιο βιβλιοφιλική ρήση ever: «Κλείσε το βιβλίο, θα μπερδέψεις τις σκέψεις σου».

Η καλύτερη Λένα Μαντά φράση: «Αυτοί που αγαπάμε μάς καταφέρνουν τα πιο βαθιά τραύματα».

ΥΓ. Ο πρωτότοκος Μπρίτζερτον δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από τον Δούκα. Είναι ο ρόλος του, αυτός του άτολμου φλούφλη, του ανθρώπου του καθήκοντος, και οι τυπολατρικές ατάκες που τον αδικούν. Αν του έδιναν τα λόγια του Δούκα, έμπαινες, άκου με!