Wallis Simpson: Η γυναίκα που γίνεται είδηση για τα κοσμήματά της

Ένα σχετικά άγνωστο κόσμημα από τη μεγαλειώδη συλλογή της βρετανικής βασιλικής οικογένειας πρόκειται να δημοπρατηθεί από τον οίκο Christie’s αυτόν το Νοέμβριο. Το εντυπωσιακό βραχιόλι Cartier με τα δυο μεγάλα ρουμπίνια και τα διαμάντια, ανήκε στη Γουόλις Σίμπσον, γνωστή ως Δούκισσα του Ουίνδσορ μετά τον γάμο της με τον Εδουάρδο Η΄, θείο της Ελισάβετ, ο οποίος παραιτήθηκε από τον βρετανικό θρόνο για να ζήσει μαζί της «τον έρωτα της ζωής του». Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του οίκου, η τιμή του σπάνιου κοσμήματος μπορεί να αγγίξει έως και τα 2,15 εκατομμύρια δολάρια.

Η ιστορία μιας γυναίκας χαραγμένη σε ένα βραχιόλι

Η Γουόλις Σίμπσον δεν ήταν ιδιαίτερα ευφυής, ούτε θα την έλεγες ιδιαίτερα όμορφη, ούτε καν γοητευτική. Η βραχνή φωνή της, λένε, ακουγόταν σε πολλών τα αυτιά, σαν το ενοχλητικό τρίξιμο μιας παλιάς ξύλινης πόρτας. Είχε εμμονή με τα κιλά της και «βασάνιζε» συχνά τον εαυτό της με εξοντωτικές δίαιτες. Υπήρχαν μέρες που το μόνο που έβαζε στο στόμα της ήταν ουίσκι και νερό. Είχε πολλές φοβίες - τα αεροπλάνα, τα ύψη, ξαφνικοί θόρυβοι, τις προκαλούσαν κρίσεις υστερίας. Σίγουρα δεν της ήταν εύκολο να δημιουργεί φιλίες, αντίθετα έκανε εύκολα «εχθρούς» - ένας από αυτούς και η κουνιάδα της, δούκισσα του Γιορκ, μετέπειτα βασίλισσα Ελισάβετ ΙΙ, η οποία είχε κάποτε πιάσει τη Γουόλις να τη μιμείται – χωρίς καμία επιτυχία - σε ένα κυριακάτικο σουαρέ. Μπορεί να μην ήταν κατάσκοπος των Γερμανών, όπως ψιθυριζόταν, αν και δεν κατάφερε ποτέ να πετάξει από πάνω της τη σκόνη που σήκωσε η φωτογραφία που εστίαζε στο γλυκό της χαμόγελο τη στιγμή που ο Αδόλφος Χίτλερ της φιλούσε το χέρι, μια φωτογραφία που τραβήχτηκε το 1937 στο Βερολίνο. Δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για την τέχνη ή τα βιβλία, αλλά λάτρευε την καλή ζωή και τα πλούτη. «Ποτέ δεν μπορείς να είσαι πολύ πλούσια ή πολύ αδύνατη», έλεγε.

Η Γουόλις Σίμπσον όμως, ήταν αναμφίβολα μια πολύ κομψή γυναίκα με πολύ ακριβά γούστα. Και μπορεί να έχουν περάσει 35 χρόνια από το θάνατό της και 85 χρόνια από τότε που ο Εδουάρδος Η’ αποποιήθηκε τον βρετανικό θρόνο για να την κάνει γυναίκα του, μπορεί να μην κατάφερε ποτέ να ζήσει στα παλάτια που ονειρευόταν, παραμένοντας πάντα στη σκιά και το μαύρο κατάστιχο της βασιλικής οικογένειας όντας η «πέτρα (ενός φοβερού) σκανδάλου», η Γουόλις Σίμπσον εξακολουθεί όμως να συναρπάζει, συντηρώντας τον μύθο που υφάνθηκε γύρω από το όνομά της.

Η γαμήλια τελετή στις 3 Ιουνίου του 1937 στο Château de Candé, ένα κάστρο του 16ου αιώνα στη Γαλλία, είχε αριστοκρατική αίγλη μεν, αλλά (για τα πρότυπα του Οίκου των Ουίνδσορ) ήταν μάλλον διακριτική και σχετικά μικρή. Και μπορεί ο βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ’ να ήταν εκείνος που πρότεινε στη Δούκισσα του Ουίνδσορ αυτή την τοποθεσία για τον γάμο, όπως λέει ο βιογράφος της Γουόλις, Γκρεγκ Κινγκ, ωστόσο την ίδια στιγμή απαιτούσε να μην παρευρεθεί κανένας από το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον, λόγω της ντροπής που προκάλεσαν στην οικογένεια οι αποφάσεις του ζευγαριού. Οι «απόκληροι» Εδουάρδος και Γουόλις, αμέσως μετά το γάμο τους, θα εγκατασταθούν σε ένα διαμέρισμα στο Παρίσι. Η οικονομική τους «ευημερία» δεν ήταν ακόμη εξασφαλισμένη, ένας γρίφος που έψαχνε απεγνωσμένα τη λύση του, ενώ και η ακμάζουσα βρετανική κοινότητα του Παρισιού έδειχνε αρχικά να αδιαφορεί παγερά για την ύπαρξή τους. Ο Εδουάρδος ήλπιζε ότι θα μπορούσε σύντομα να επιστρέψει στην Αγγλία, αλλά οι λακωνικές επιστολές της μητέρας του, βασίλισσας Μαίρης, δεν άφηναν κανένα περιθώριο για τέτοια σχέδια.

Την άνοιξη του 1938, σχεδόν δύο χρόνια μετά την παραίτηση του Εδουάρδου και έναν χρόνο πριν το Ηνωμένο Βασίλειο εμπλακεί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τη Γερμανία, το ζευγάρι έδειχνε να έχει βρει τους ρυθμούς του στην πόλη του Φωτός, αν και προτιμούσε να ζει στην εξοχή, γι’ αυτό και άρχισε να ψάχνει μια τέτοια εξοχική κατοικία. Η Γουόλις μαθαίνει ότι η Villa La Croë, ένα μεγάλο σπίτι στη Γαλλική Ριβιέρα - το ίδιο στο οποίο ήθελε εκείνη να γίνει ο γάμος της - ήταν προς ενοικίαση, και με αυτή την ανέλπιστη ευκαιρία, το αστραφτερό λευκό τριώροφο σπίτι στο Cap d'Antibes με θέα στη θάλασσα, θα γίνει το επόμενο καταφύγιό τους. Το σπίτι διέθετε πισίνα, γήπεδο τένις, υπέροχους κήπους ενώ στο πίσω μέρος του, κάτω από την κιονοστοιχία με τις λευκές-μπλε τέντες ο Εδουάρδος και η Γουόλις δεξιώνονταν τους διάσημους καλεσμένους τους.

Η Σίμπσον είχε αδυναμία στα πολύτιμα πετράδια και εμμονή με τα κοσμήματα που ήταν στολισμένα με αυτά. Τα «μάζευε» μανιωδώς ολόκληρη τη ζωή της. Ανάμεσα στα αποκτήματά της, ξεχωρίζει ένα Cartier βραχιόλι με δυο ένθετα ρουμπίνια και διαμάντια, όχι όμως επειδή ήταν το εντυπωσιακότερο της συλλογής της, αλλά περισσότερο για την ιστορία του που χαράχτηκε το 1938 με λίγες λέξεις στο εσωτερικό του: «Για την πρώτη μας επέτειο της 3ης Ιουνίου».

Αν και η πρώτη επέτειος σπάνια αποτελεί «ορόσημο» για ένα ζευγάρι, για τη Γουόλις και τον Εδουάρδο, η 3η Ιουνίου του 1938 σήμαινε περισσότερα από έναν χρόνο έγγαμου βίου. Συμβόλιζε, από τη μια, την ελευθερία τους, την ανεξαρτησία τους από τη βασιλική οικογένεια, αλλά ήταν και μια αιώνια υπενθύμιση της «προδοσίας» τους απέναντι στο Στέμμα και το Ηνωμένο Βασίλειο. Και θα έμεναν και τα δυο χαραγμένα για πάντα στο εσωτερικό ενός βραχιολιού.

Ο Εδουάρδος δεν θα έπαιρνε απλά ένα «δώρο» στην αγαπημένη του Γουόλις για την επέτειό τους. Αφιέρωσε χρόνο και σκέψη. Είχε κι εκείνος αδυναμία στα ακριβά κοσμήματα, είχε άλλωστε δωρίσει αρκετά στην επί 16 χρόνια ερωμένη του Freda Dudley Ward. Και του άρεσε πάντα να χαράζει πάνω τους τις ημερομηνίες των ειδικών περιστάσεων που αυτά θα συμβόλιζαν. Την ημέρα του γάμου τους, η Γουόλις φορούσε ένα άλλο βραχιόλι Cartier από το οποίο κρέμονταν 9 σταυροί με πολύτιμα πετράδια, αμέθυστους, διαμάντια, μπλε και κίτρινα ζαφείρια και ρουμπίνια. Πάνω σε κάθε σταυρό και ένα μικρό μήνυμα. Ένα από αυτά έγραφε «Είμαστε κι εμείς» και την ημερομηνία 25 Νοεμβρίου 1934 που πιστεύεται ότι ήταν η περίοδος που ξεκίνησε το ειδύλλιο μεταξύ τους.

Ο οίκος Cartier είχε ήδη εδραιωθεί στη βρετανική «Αυλή» ως ένας από τους κορυφαίους τεχνίτες κοσμημάτων στις υπηρεσίες της βασιλικής οικογένειας και ο Εδουάρδος ήταν από τους πλέον τακτικούς πελάτες του. Μια καρικατούρα του 1925 του Γάλλου καλλιτέχνη Sem παρουσίαζε τον «πρίγκιπα του παραμυθιού» να μπαίνει στο κατάστημα Cartier στη Rue de la Paix, περιστοιχισμένος από πλήθος θαυμαστών. Ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που, σύμφωνα με τον βιογράφο Κινγκ, ο Εδουάρδος λάμβανε συχνά «έκτακτα μέτρα» για να αγοράσει (ανενόχλητος) στη Γουόλις τα λαμπερά κοσμήματα, όταν βρίσκονταν στην αρχή του δεσμού τους και ενώ εκείνη ήταν ακόμη παντρεμένη με τον δεύτερο σύζυγό της Έρνεστ Σίμπσον. Ο King γράφει: «Ένα βράδυ και ενώ η Γουόλις κοιμόταν, ο πρίγκιπας τηλεφώνησε στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου και ζήτησε από τον υπεύθυνο που κάλυπτε το νυχτερινό πόστο να καλέσει με τη σειρά του τους υπεύθυνους του κοντινότερου καταστήματος Cartier. Λίγα λεπτά αργότερα, θα βγει από το ξενοδοχείο και θα εξαφανιστεί μέσα στη νύχτα, προφανώς για να κάνει μυστικά και ήσυχα την αγορά του».

Στη Villa La Croë θα έμεναν μόνο για έναν ακόμη χρόνο μετά την πρώτη επέτειο του γάμου τους. Τον Σεπτέμβριο του 1939 και ενώ ο Εδουάρδος απολάμβανε τη λιακάδα πλάι στη μεγάλη πισίνα, δέχθηκε ένα τηλεφώνημα - όπως λέγεται - που τον ενημέρωνε ότι η Βρετανία είχε κηρύξει τον πόλεμο στη Γερμανία. Κάτι που φοβόταν. Το φθινόπωρο του 1937, λίγους μήνες μετά τον γάμο τους, η Γουόλις και ο Εδουάρδος ταξίδεψαν στη ναζιστική Γερμανία, όπου επισκέφθηκαν γερμανικά εργοστάσια, συνάντησαν πολίτες και, το χειρότερο όπως μετέπειτα αποδείχθηκε, ήπιαν τσάι με τον Αδόλφο Χίτλερ. Ενώ κάποιοι βιογράφοι του ζευγαριού υποστήριζαν ότι οι απόψεις τους για το ναζιστικό καθεστώς δεν παρέκκλιναν πολύ από την επικρατούσα τάση, κάποιοι άλλοι παρατηρούσαν ότι και οι δυο είχαν μάλλον κολακευθεί από την υποδοχή που τους επιφύλαξε η Γερμανία, την ευγένεια και τις τιμές με τα οποία τους αντιμετώπισε, και η Γουόλις πολύ περισσότερο, αφού της απευθύνονταν ως «αυτού υψηλότητα», κάτι που δεν συνέβαινε στη Μεγάλη Βρετανία.

Μετά το ξέσπασμα του πολέμου, το ζευγάρι κατέφυγε αρχικά στη φασιστική Ισπανία και μετά στην ουδέτερη Πορτογαλία. Το 1940, o Εδουάρδος θα μεταβεί στις Μπαχάμες για να υπηρετήσει ως κυβερνήτης του Ηνωμένου Βασιλείου. Έγγραφα που ήρθαν πρόσφατα στην επιφάνεια αποκάλυπταν τις υποψίες - και ανησυχίες - των βρετανικών και αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών πως ο Εδουάρδος και η Γουόλις ήταν υποστηρικτές των ναζί. Έκτοτε η «υπόληψή» τους αποτυπώνεται στις συνειδήσεις των βρετανών και όχι μόνο, με τα σκούρα χρώματα των γεγονότων και των επιπτώσεων του πολέμου.

Παρόλα αυτά, ο αριστοκρατικός αέρας της Σίμπσον, η κομψότητά της, η «απαγορευμένη αγάπη» αλλά και η εντυπωσιακή συλλογή των κοσμημάτων της κατάφερναν πάντα να διώχνουν τις σκιές και να δίνουν τη θέση τους σε άλλες, πιο εκλεπτυσμένες ιστορίες.

Ένα βραχιόλι με τεράστια συναισθηματική αξία ψάχνει νέο ιδιοκτήτη

Το βραχιόλι που δημοπρατείται αυτό το φθινόπωρο από τον οίκο Christie's ήταν αρχικά ένα κολιέ πριν τελικά μετατραπεί, σύμφωνα με τον οίκο, σε βραχιόλι. Η ειδικός στα βασιλικά κοσμήματα Σούζυ Μένκες, αποκαλύπτει επίσης πως τα ρουμπίνια ήταν από τις αγαπημένες πέτρες της Γουόλις, ίσως επειδή ο Εδουάρδος της είχε χαρίσει πολλά ακόμη κοσμήματα με ρουμπίνια, με εξίσου ιδιαίτερη σημασία. Όπως το βραχιόλι του οίκου Van Cleef & Arpels που της έδωσε τον Μάρτιο του 1936. Χαραγμένες πάνω του ήταν οι λέξεις «Hold Tight» (Κάνε υπομονή). Ήταν περίπου επτά μήνες πριν εκδικαστεί στο δικαστήριο το διαζύγιό της από τον δεύτερο σύζυγό της. Το δώρο ερμηνεύτηκε από τους ιστορικούς ως απόδειξη της αφοσίωσής του, του πάθους και της ακλόνητης επιθυμίας του να είναι - για πάντα - στο πλάι της. Όσο για το Cartier της επετείου τους, αυτό ερμηνεύτηκε ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, ένα «ευχαριστώ» για τη δέσμευση - και συναίνεση - της σε μια σχέση τόσο αντίθετη στα πρωτόκολλα και το κοινωνικό τους στάτους, και αναγνώρισης της υπομονής της για τα σχέδια που έκαναν μαζί, για το μέλλον τους, για το πού και πώς θα ζήσουν το υπόλοιπο της κοινής ζωής τους.

Το 1986, σχεδόν ένα χρόνο μετά τον θάνατό της, κάποια κομμάτια της εκθαμβωτικής συλλογής της Γουόλις βγαίνουν σε δημοπρασία. Ανάμεσά τους, το βραχιόλι-πάνθηρας από όνυχα που αγκάλιαζε τον καρπό της, η καρφίτσα με το φλαμίνγκο από ρουμπίνια, σμαράγδια και ζαφείρια, αλλά και το δακτυλίδι του αρραβώνα της με το σμαράγδι των 19,76 καρατίων. Η πώλησή τους απέφερε περίπου 50 εκατομμύρια δολάρια, έξι φορές παραπάνω από ό,τι είχε αρχικά υπολογιστεί. Στα χρόνια που πέρασαν από εκείνη την αρχική δημοπρασία, δημοπρατήθηκαν κι άλλα κοσμήματα της, η τιμή των οποίων ξεπερνούσε συχνά τις προσδοκίες των διοργανωτών. Πέρυσι, ο πρόεδρος του τμήματος Κοσμημάτων του οίκου Sotheby's, Ντέιβιντ Μπένετ, ο οποίος είχε οργανώσει μια τέτοια δημοπρασία το 2010, παρομοίασε τη Γουόλις με τη «Μαρία Αντουανέτα», θέλοντας να περιγράψει το τεράστιο ενδιαφέρον των συλλεκτών. Μάλλον δεν είναι σύμπτωση που το περιβόητο βραχιόλι Cartier με τα δυο ένθετα ρουμπίνια βγαίνει σε δημοπρασία από τον οίκο Christie's την ίδια μέρα που δημοπρατούνται και τα διαμαντένια βραχιόλια της εκθρονισμένης βασίλισσας.