Τι τρέχει με την Anna Wintour;

Έρχεται το Vogue World 2023

Το 2022 έκανε το ντεμπούτο του ένα (ακόμα) όραμα της Anna Wintour, ένα υπερθέαμα της μόδας που καθιερώνεται να συμβαίνει κάθε χρόνο σε διαφορετική πόλη, το Vogue World. Μία εξτραβαγκάντζα – παρέλαση υψηλής μόδας που το 2022 είχε κατακλύσει τον 13ο Δρόμο Δυτικά στην καρδιά της Νέας Υόρκης και περιελάμβανε εμφάνιση της Σιρίνα Ουίλιαμς στην έναρξη, 112 μοντέλα να κατεβαίνουν αγέρωχα στην πασαρέλα υπό τους ήχους του υπέροχου κλισέ «Vogue» της Μαντόνα, μία χορευτική εμφάνιση του Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ, 80 μαραθωνοδρόμους, εμφάνιση του ράπερ Lil Nas X μαζί με τις αδερφές Χαντίντ να τον συνοδεύουν, 8 μαζορέτες του Πανεπιστημίου Χάουαρντ και μία έκτακτη εμφάνιση του Oscar the Grouch που είναι μια κούκλα Muppet – ένα γκρινιάρικο, πράσινο, γούνινο τέρας που ζει στους σκουπιδοτενεκέδες της πόλης. Ό,τι να ‘ναι, με λίγα λόγια.

Και όταν τελείωσε το υπερθέαμα, οι κάτοχοι των εισιτηρίων πέρασαν στο street party δίπλα στα πρωτοκλασάτα ονόματα και τους εκδότες της Vogue για να πέσουν με ιδανική κομψότητα στον τεράστιο μπουφέ από “φαγητό του δρόμου”: μπισκότα προσφορά της Gucci, σάντουιτς με παστράμι προσφορά του Michael Kors και του σαντουιτσάδικου Katz και μπαγκέτες από τον Fendi.

Θα έλεγε κανείς ότι όλη η φινέτσα της Υψηλής Μόδας έγινε ένα απλό νούμερο στην αρένα ενός Μεγάλου Τσίρκου.

Φέτος το Vogue World: London έρχεται στις 14 Σεπτεμβρίου 2023 στο Θέατρο Royal Drury Lane για να ξεκινήσει την Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου. Μία υπερβολική δόση κάθε είδους παραστατικών τεχνών υπό την επίβλεψη σκηνοθετών της Βασιλικής Όπερας, του Άντριου Λόιντ Ουέμπερ και των θεάτρων του West End, του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας, του Βασιλικού Μπαλέτου και της Χορευτικής Ομάδας Ράμπερτ που, για παράδειγμα, θα εμφανιστούν μαζί με την Ναόμι Κάμπελ. Ένα μιξ θεάτρου και μόδας (ο Ίαν ΜακΚέλεν δίδαξε στα σούπερ-μοντέλα την τέχνη της υπόκλισης) με μπαλαρίνες και ερμηνευτές της όπερας, σχεδιαστές με σεξπιρικούς ηθοποιούς, τη Βικτόρια Μπέκαμ μέχρι και τον Δήμαρχο του Λονδίνου Σαντίκ Καν, που θα κορυφωθεί με την παρουσίαση των καλύτερων κομματιών από τις κολεξιόν για το φθινόπωρο και τον χειμώνα του ‘23.

(* Για όσους θέλουν να το παρακολουθήσουν, το σόου θα μεταδίδεται ζωντανά σε όλα τα επίσημα sites της Vogue σε όλο τον κόσμο).

Η Anna Wintour, Γενική Διευθύντρια Περιεχομένου στην Condé Nast και Παγκόσμια Διευθύντρια Σύνταξης της Vogue, εξήγησε την έμπνευσή της πίσω από το Vogue World: «Οι συντάκτες μας έχουν αφιερώσει τόσο πολύ χρόνο σε επιδείξεις μόδας όλα αυτά τα χρόνια, σε όλο τον κόσμο, που σκεφτήκαμε: ‘Γιατί να μη στήσουμε κι εμείς ένα δικό μας σόου – κάτι που να δηλώνει μια ιστορία για την πολιτιστική στιγμή που βρισκόμαστε, αλλά μέσα από το πρίσμα της μόδας;».

Είναι μία αθώα, καλοπροαίρετη σκέψη που, όμως, κρύβει μία σκληρή πραγματικότητα:

Ο κόσμος αλλάζει, η Μόδα δεν είναι πια αυτό που καθόριζαν τα περιοδικά, οι fashion editors καλούνται να γίνουν σκηνοθέτες σόου και η Anna ξανασκέφτεται τι πρέπει να κάνει με τους συνεργάτες της.

Ειδικά αν προσέξει κανείς ότι έβαλε για συμπαρουσιαστή του σόου στο Λονδίνο, το «δεξί της χέρι» μέχρι τώρα, τον κατά γενική ομολογία υπερ-ταλαντούχο Έντουαρντ Ένινφουλ, για λίγο ακόμα αρχισυντάκτη της Βρετανικής Vogue και Διευθυντή των editorial μόδας των Ευρωπαϊκών εκδόσεων του περιοδικού.

«Για λίγο ακόμα» αφού η Wintour αποφάσισε να μεταθέσει τον Ένινφουλ σε έναν νέο ρόλο στην Condé Nast στις αρχές του 2024. Ο ίδιος δηλώνει ενθουσιασμένος που θα είναι «δεύτερο βιολί» στο Vogue World, λέγοντας ότι «η βρετανική Vogue στηρίζει τη μόδα, τον πολιτισμό και το μαγικό εκείνο σημείο όπου αυτά τα δύο διασταυρώνονται εδώ και 107 χρόνια. Τώρα, ζωντανεύουμε τις σελίδες της με τη βοήθεια κορυφαίων ταλέντων του κλάδου». Τι να πει κι αυτός.

Τι τρέχει με τον Έντουαρντ Ένινφουλ;

Στην ουσία, λένε οι σχολιαστές, τα σόου που διοργανώνει η Wintour είναι ακριβώς αυτή η θύελλα στον εγκέφαλο που έχει και η ίδια σε ό,τι αφορά την αίσθησή της περί Μόδας, μετά από τόσα χρόνια σκληρού πρωταθλητισμού: ένα υπερθέαμα για το πλατύ κοινό, κομμένο και ραμμένο (κυριολεκτικά) στα μέτρα που θα κάνουν τη βιομηχανία της Μόδας να χαρεί, διανθισμένο με μικρές λεπτομέρειες που θα κάνουν τα social media να χαρούν (ή να πετάξουν δηλητηριώδη αστεία, κάτι εξίσου επιθυμητό στην εποχή που ζούμε). Κάπως έτσι θα ήθελε η ίδια να είναι και όλες οι επιδείξεις μόδας. Τόσο φορτωμένες με μοντέλα, αξεσουάρ σκηνής, αναφορές, πληροφορία, εφέ και χορευτές που, τελικά,  λίγοι να προσέχουν τα ρούχα για λίγο παραπάνω από δύο δευτερόλεπτα.

Σε αυτή την «περίεργη» για τον κόσμο των περιοδικών μόδας στιγμή, η Condé Nast φρόντισε προσεκτικά η μετάθεση του Ένινφουλ να φανεί σαν προαγωγή. Όπως πολλοί εκ των έσω είχαν προβλέψει ότι μέσα στο 2023 «κάτι μεγάλο» θα συμβεί στην Condé Nast. Ένα απόγευμα Παρασκευής στα μέσα του καλοκαιριού (την πιο διεκπεραιωτική ώρα δηλαδή, όταν θέλεις να περάσει όσο πιο απαρατήρητη γίνεται μία ανακοίνωση), οι επικεφαλής της Vogue Γαλλίας, Ιταλίας, Ισπανίας και Γερμανίας -όλοι τους υπό την επιστασία του Ένινφουλ- έλαβαν μία επιστολή που έλεγε ότι ο Ένινφουλ θα αναλάμβανε έναν ευρύτερο ρόλο σε σχέση με την Vogue σε παγκόσμιο επίπεδο: σύμβουλος περιεχομένου στη Βρετανική Vogue και δημιουργικός και πολιτιστικός σύμβουλος της Vogue γενικά. Ο ίδιος δήλωσε πόσο ικανοποιημένος νιώθει που θα συμβάλλει στην πολιτιστική επιτυχία της Vogue παγκοσμίως και πόσο χαίρεται που θα αναλάβει πολιτιστικά projects «γενικά». Πολλές γενικότητες.

Ίσως αυτό να σημαίνει ότι ο Ένινφουλ θα ασχοληθεί με συνεργασίες με τις φίρμες της Μόδας, με στάιλινγκ σε καμπάνιες και επιδείξεις. Κάτι που θα τον κρατά απασχολημένο τέλος πάντων.

Όμως, όσο υπέροχες κι αν ήταν οι δουλειές που δημιουργούσε για την Vogue, όλοι αυτοί οι κραδασμοί δείχνουν ότι η «τέχνη των περιοδικών» πεθαίνει και όλα αυτά τα θεαματικά happenings δρόμου είναι ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι σε ένα από τα πιο συναρπαστικά φετίχ που υπήρξαν ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας: τα περιοδικά.

Ίσως είναι το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου – εκείνου που όλοι γνωρίζουμε πλέον, ότι το μέλλον του περιεχομένου των περιοδικών ανήκει στην Τεχνητή Νοημοσύνη. Την νέα Anna Wintour.

H δημοφιλία του Ένινφουλ ανάμεσα στους λάτρεις της μόδας είναι κακά νέα για τις ευρωπαϊκές τουλάχιστον Vogue σε μια εποχή που το περιοδικό «απαλλάσσεται» και από άλλα δυνατά ονόματα fashion editors για να προσλάβει στη θέση τους μικρότερους σε ηλικία (και αμοιβή) γνώστες του διαδικτύου και των social media τους οποίους επέβλεπε μέχρι τώρα ο Ένινφουλ.

Όταν ο Έντουαρντ Ένινφουλ συνάντησε την Anna Wintour

Ο Έντουαρντ Ένινφουλ, από το 2017, τότε που έγινε ο πρώτος μαύρος αρχισυντάκτης των editorial μόδας στη Βρετανική Vogue, έγινε και ένα από τα πιο δημοφιλή και αγαπητά πρόσωπα στον χώρο. Πρώτη μεγάλη επιτυχία το αξέχαστο πρώτο του εξώφυλλο με την πανέμορφη μαύρη Adwoa Aboah. Από πολύ νωρίς όλοι άρχισαν να μιλούν για «τον διάδοχο της Anna», κάτι που οδήγησε τον ίδιο να δηλώσει στο CNN ότι, «Όλοι επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στην Αμερικάνικη Vogue. Όλοι θέλουν να ξέρουν τι κάνω, αλλά θα ήθελα να σας πω ότι δεν θέλω τη δουλειά της Anna. Μίλησα μαζί της πριν λίγες εβδομάδες».

Ξέχασε βέβαια να αναφέρει ότι και η ίδια η Anna δεν έχει καμία πρόθεση να εγκαταλείψει τη θέση της.

Αντίθετα, οι σχολιαστές των μπίζνες της μόδας λένε ότι η Anna ήταν αυτή που σχεδίασε την απομάκρυνση του Ένινφουλ, όχι μόνο γιατί αναγνώριζε στο πρόσωπό του έναν αμείλικτο αντίπαλο και είχε μαζί του μία εντελώς ψυχρή σχέση αλλά και επειδή έπρεπε να κατεβάσει τα κόστη, χρίζοντάς τον έτσι, ελεύθερο συνεργάτη του περιοδικού. Από την άλλη, πολύ συχνά οι φήμες γύρω από τη σκληρότητα της Anna αποδεικνύονται ψευδείς, όπως αναφέρει η βιογράφος της Wintour, Έιμι Οντέλ. Η οποία επίσης παραδέχεται ότι η Anna έχει μία ψυχρή σχέση με πολλούς συνεργάτες της. Δεν της αρέσει να επαινεί αφειδώς τους γύρω της, δεν εγκρίνει πράγματα που πιστεύει ότι είναι λάθος, έχει ένα συγκεκριμένο αυστηρό πρότυπο συμπεριφοράς μέσα στη Vogue. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της σχέσης της Wintour με τους συνεργάτες της μπορεί να βρει κανείς στο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του 2009, «Το τεύχος Σεπτεμβρίου» (The September Issue). Σε μία σκηνή συνεργάζεται με τον Ένινφουλ για μία φωτογράφηση με θέμα το color-blocking, κάνοντας τόσο απαξιωτικές κριτικές σε ό,τι της παρουσιάζει που τελικά ακυρώνει την όλη φωτογράφηση.

«Το τεύχος Σεπτεμβρίου» (The September Issue)

Το ίδιο συναρπαστικό (;) ήταν να βλέπεις τη σχέση αγάπης-μίσους που είχε με την πρώην γενική αρχισυντάκτριά της, την Γκρέις Κόντινγκτον, η οποία έσωζε πολλές φορές την κατάσταση με την εργατικότητά της, την ψυχραιμία και την αφοσιωμένη της στάση προς το περιοδικό.

Κάποιοι, απέναντι σε αυτές τις ατέλειωτες φήμες για την Wintour, την υπερασπίζονται λέγοντας: Αυτή είναι η δουλειά της. Αφήστε την ήσυχη επιτέλους, να την κάνει.

H γλυκιά Anna Wintour

Η απομάκρυνση του Ένινφουλ έδωσε αφορμή για καταιγισμό σχολίων και αναρτήσεων.

Κάποιος έγραψε: «Χρησιμοποιεί μαύρους ανθρώπους για να ανεβάσει το κύρος της Vogue σε άλλο επίπεδο και μετά τους ακυρώνει. Δεν είμαστε τα κοστούμια σου. (Η Wintour) έχει γούστο αλλά δεν έχει αυθεντικό στιλ. Κοιτάξτε μόνο τον τρόπο που ντύνεται. Πολύ λογικό που σκέφτονται να την αντικαταστήσουν. Δεν είναι καθόλου πρωτοπορία. Είναι απλώς ένα όνομα».

Ένα άλλο σχόλιο λέει: «Γράφονται πάρα πολλά άρθρα για τον εκφοβισμό και την υποτίμηση που κάνει στους γύρω της… ξεκινώντας από την παιδική της φίλη για την οποία αγόρασε για δώρο ένα φόρεμα αλλά σε πολύ μικρό νούμερο. Είναι δυνατόν να γράφουν όλοι ψέματα; Νομίζω ότι μπορείς να είσαι ψυχρός και ακριβής στη δουλειά σου, αλλά μπορείς να το κάνεις με χάρη».

«Πάντα την αγαπούσα, έχει δουλέψει πολύ σκληρά και είναι μια εμβληματική γυναίκα της εποχής μας. Αλλά εντάξει, μπορεί να είναι και λίγο κακιά…. Ελαφρώς αναμενόμενο για κάθε άτομο που είναι τόσο επιτυχημένο».

Ένα όχι και πολύ φωτεινό μέλλον για τη βιομηχανία της μόδας

Και όσο το μικρο-κουτσομπολιό για την Anna και τον Ένινφουλ καλά κρατεί, τα πράγματα δείχνουν πολύ δύσκολα για το σύνολο της βιομηχανίας της μόδας. Ενώ η Condé Nast εξακολουθεί να δημοσιεύει καλές δουλειές, φαίνεται απίθανο να αρχίσει ξαφνικά να καλλιεργεί και να αναδεικνύει νέους συντάκτες-σταρ όπως η Anna ή ο Ένινφουλ — ή να ρίχνει περισσότερα χρήματα σε αυτό το είδος δημιουργικής παραγωγής για το οποίο είναι γνωστοί. Εκδοτικές εταιρείες όπως η Condé Nast έχουν αφιερώσει τόσο πολύ χρόνο αναζητώντας projects σε φθηνή κλίμακα για να προσελκύσουν διαφημιστικές επιχειρήσεις που το περιεχόμενο στους ιστότοπους της εταιρείας έχει υποβαθμιστεί. Τόσο πολύ που είναι δυσανάλογο του περιεχομένου του περιοδικού Vogue. Στο διαδίκτυο φαίνεται όλες οι μόδες και όλο το καλό γούστο και η φινέτσα να καταπατώνται και να γίνονται ίδια με όλων των άλλων. Περιεχόμενο που ανεβαίνει μόνο και μόνο για να τσιμπήσει κλικς από τους χρήστες, που είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να βγαίνει ψηλά στις αναζητήσεις της Google, άσχετο αν είναι ενός κλασικού περιοδικού μόδας ή της τελευταίας κίτρινης φυλλάδας. Πόσα άρθρα για την Barbie μπορεί να αντέξει ένα site περιοδικού άραγε; Η μαύρη τρύπα του ίντερνετ καταπίνει τα πάντα και ζητάει επιπλέον υλικό, ίδιο ή παρόμοιο ή οτιδήποτε, αρκεί να φέρει κι άλλα “χτυπήματα”. Και αυτό δεν οφείλεται στην έλλειψη ταλέντου από τους συντάκτες. Οφείλεται σε κατάφωρα κακή χρήση του διαδικτύου.

Όλο και πληθαίνουν οι φωνές που λένε ότι η επισκεψιμότητα της Google είναι πολύ χαμηλή και ότι το μέλλον είναι τρομακτικό και αβέβαιο. Είναι φανερό ότι όσο λιγότερους ταλαντούχους και δημιουργικούς συνεργάτες έχει ένα περιοδικό, τόσο πιο εύκολο θα είναι να αντικατασταθούν τα ανθρώπινα όντα που εργάζονται στο περιοδικό, με μηχανές. Αν κρίνουμε από την ταχύτητα με την οποία εξελίσσονται οι αλλαγές, αν κρίνουμε από τις ραγδαίες διαμαρτυρίες που ξεσηκώνονται σε όλο τον κόσμο (με πιο πρόσφατη αυτή των σεναριογράφων και των ηθοποιών του Χόλιγουντ που απειλούνται άμεσα από την Τεχνητή Νοημοσύνη), είναι πολύ πιθανό να δούμε να αλλάζουν προς το χειρότερο, ακόμα και μέσα στη χρονιά, τεράστιοι τίτλοι με κληρονομιά χρόνων όπως η Vogue.

H μετριότητα θριαμβεύει. Δείτε πώς στεγνώνουν τα περιοδικά από καλές υπογραφές, από δημιουργικότητα και ιδέες. Κανένας δεν ψάχνει πια κάτι καινούργιο. Ό,τι καινούργιο έρχεται έτοιμο, ταϊσμένο από το ίντερνετ και συχνά είναι και fake. Ή φτιάχνεται μόνο και μόνο για να ψαρέψει διαφημίσεις. Ή να τις εντάξει κατάφωρα μέσα στο περιεχόμενό του. Η ιστορία της μόδας και του πολιτισμού γίνεται πλέον ένας αλγόριθμος και το Google σιγά σιγά δίνει τη θέση του στο TikTok σαν μηχανή αναζήτησης γιατί, άλλωστε, οι διαφημιστές εκεί ψάχνουν τα καινούργια «ταλέντα» τους. Κι αν κάποιος στηρίζεται στο TikTok για να μάθει τις νέες μόδες, τότε και η Anna Wintour δικαιολογείται να θέλει να κάνει τη μόδα τσίρκο, με θηριοδαμάστρια την ίδια.