Εβδομήντα έργα ιστορικών και σύγχρονων καλλιτεχνών αναδεικνύουν δημιουργικούς διαλόγους και όψεις της νεοελληνικής τέχνης
«Welcome to My Garden» - Η νέα έκθεση ζωγραφικής της Σάρον Στόουν
«Η ζωγραφική με βοηθά να μην έχω το άγχος που είχα»
Σάρον Στόουν: Νέα έκθεση ζωγραφικής από την ηθοποιό - «Η ζωγραφική με βοηθά να μην έχω το άγχος που είχα»
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ένας φίλος έστειλε στη Σάρον Στόουν ένα σετ ζωγραφικής, ένα δώρο που την οδήγησε σε μια νέα σελίδα δημιουργικής έκφρασης.
Η διάσημη ηθοποιός μέσα από αυτό ανακάλυψε την αγάπη της για τη ζωγραφική και πριν από λίγες ημέρες εγκαινίασε τη δεύτερη έκθεσή της με τίτλο «Welcome to My Garden» παρουσιάζοντας 19 γιγαντιαίους καμβάδες σε έντονα χρώματα στην γκαλερί C. Parker στο Γκρίνουιτς του Κονέκτικατ.
«Την αγαπώ τόσο πολύ! Μου αρέσει που φέρνει τόση χαρά και ευχαρίστηση… ή όταν οι άνθρωποι έρχονται στο στούντιο και μου λένε: "Ουάου - δεν το ξέραμε!"», δήλωσε η σταρ στο Associated Press.
Κατά τη διάρκεια της πρώτης δημιουργίας η Στόουν βαρέθηκε να ζωγραφίζει μέσα στις γραμμές και άρχισε να δημιουργεί τους δικούς της αφηρημένους πίνακες χρησιμοποιώντας ακρυλικό σε καμβά.
«Λατρεύω τους μεγάλους καμβάδες», συνέχισε η ηθοποιός. «Μου αρέσει να ζωγραφίζω, ξεκλειδώνει κάτι μέσα μου. Με συγκινεί. Την πρώτη μου έκθεση την ονόμασα "Απόρριψη" επειδή άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ζωγραφίζοντας έδιωξα όλη την καταπίεση που ένιωθα».
Στην ερώτηση αν θα ασχοληθεί ξανά με την υποκριτική μετά το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε η Στόουν απαντά: «Αν έχεις μια αναπηρία, αυτό δεν συμβαδίζει με τη Υποκριτική. Και γι αυτό έκρυψα την κατάστασή μου για πολλά χρόνια. Η ζωγραφική με βοηθά να μην έχω το άγχος που είχα. Μπόρεσα να αποβάλω όλο αυτό το φόβο και το τραύμα που κουβαλούσα ότι δεν θα γινόμουν αποδεκτή. Και ξέρετε κάτι; Δεν με ήθελαν πραγματικά έτσι κι αλλιώς. Δεν επρόκειτο να με αφήσουν να επιστρέψω και είμαι εντάξει με αυτό».
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 3 Δεκεμβρίου.
Η πρώτη της έκθεση - Τα πρώτα ερεθίσματα
Με τίτλο «Shedding», η Σάρον Στόουν παρουσίασε τη πρώτη της ατομική έκθεση έργων ζωγραφικής.
H έκθεση, η οποία φιλοξενείται στη γκαλερί Allouche του Λος Άντζελες, έφερε το κοινό σε επαφή με την εικαστική πλευρά της διάσημης ηθοποιού.
Όπως αναφέρει η ίδια, η Σάρον Στόουν ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, με σχεδόν πυρετώδη τρόπο, κατά τη διάρκεια των λοκντάουν της Covid-19. Ο τίτλος αναφέρεται σε όλα τα είδη απόρριψης, λέει, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας.
Η τέχνη είναι από καιρό μέρος της ζωής της Σάρον Στόουν. Ως παιδί έλαβε μαθήματα ζωγραφικής από τη θεία της, η οποία είχε σπουδάσει ζωγραφική και λογοτεχνία στο κολέγιο.
Αργότερα, η Στόουν σπούδασε επίσης αυτά τα δύο θέματα στο Πανεπιστήμιο Έντινμπορο στην Πενσυλβάνια, την πολιτεία της καταγωγής της.
Αλλά όταν η καριέρα της στην υποκριτική απογειώθηκε, δεν είχε χρόνο να κάνει τέχνη, αν και λέει ότι μερικές από τις αγαπημένες της αναμνήσεις εκείνα τα ταραχώδη χρόνια ήταν να επισκέπτεται «μουσεία σε όλο τον κόσμο όταν ήταν κλειστά, κάτι που ήταν μια εξαιρετική εμπειρία».
«Βρήκα ξανά τον εαυτό μου μέσα από τη ζωγραφική»
«Αγόρασα πραγματικές βούρτσες και άρχισα να ανακτώ τον έλεγχό μου, τις κινήσεις των πινέλων μου», λέει. «Ζωγράφισα και ζωγράφιζα και ζωγράφιζα και βρήκα ξανά τον εαυτό μου. Ξαναβρήκα την καρδιά μου. Ξαναβρήκα το κέντρο μου». Στην αρχή ζωγράφιζε στην κρεβατοκάμαρά της, αλλά μετά έφτιαξε ένα στούντιο στο κτήμα της και πλέον ζωγραφίζει κάθε μέρα που μπορεί.
Στη γκαλερί Allouche, οι πίνακες της Στόουν είναι αναρτημένοι σε τρία δωμάτια, με τον μεγάλο πίνακα που δίνει το όνομά του στην παράσταση, «Shedding», μια ακρυλική σύνθεση ύψους οκτώ ποδιών σε καμβά, σε ένα πέρασμα. Σε μαύρο φόντο υπάρχουν αυλακωτές σπείρες από ημιδιαφανείς σωλήνες, σαν τα δέρματα που ρίχνουν τα φίδια, ενώ ροζ, κίτρινοι και μπλε κύκλοι διακοσμούν την επιφάνεια.
Το «River» είναι ένα άλλο έργο που μιλά στην καρδιά της καλλιτέχνιδας, καθώς έγινε μετά τον θάνατο του 11 μηνών ανιψιού της. Σε πρώτο πλάνο υπάρχουν ψηλά καλάμια και ένα ποτάμι που τυλίγει σε απόσταση προς έναν ουρανό στον οποίο επιπλέουν πολλά κόκκινα φεγγάρια. «Έφτιαξα αυτόν τον πίνακα για το ταξίδι μας», λέει, «και το δικό του ταξίδι».
Για δεκαετίες, λέει η Στόουν, οι άνθρωποι της έλεγαν «μείνε στη λωρίδα σου». Αυτό δεν της ταιριάζει. «Πώς ξέρεις ότι αυτή δεν είναι η λωρίδα μου; Πώς ξέρεις ότι η ζωγραφική δεν είναι ο πραγματικός μου δρόμος;».