Από το sex symbol στην άκρα δεξιά: πώς η Μπριζίτ Μπαρντό ενσάρκωσε –και δίχασε– τη Γαλλία

Η Μπριζίτ Μπαρντό, που πέθανε σε ηλικία 91 ετών, υπήρξε κάτι πολύ περισσότερο από κινηματογραφικό είδωλο. Για δεκαετίες ενσάρκωσε τη Γαλλία – κυριολεκτικά και συμβολικά. Το 1969 έγινε η πρώτη διάσημη γυναίκα που χρησιμοποιήθηκε ως μοντέλο για τη Μαριάν, το σύμβολο της Γαλλικής Δημοκρατίας, την ίδια στιγμή που η εικόνα της συνέχιζε να ταυτίζεται με τη σεξουαλική απελευθέρωση, τη νεωτερικότητα και την πρόκληση.

Η «Μπε Μπε», όπως τη φώναζαν, αναδείχθηκε σε σταρ το 1956 με την ταινία Και ο Θεός… έπλασε τη γυναίκα, υπό τη σκηνοθεσία του τότε συζύγου της Ροζέ Βαντίμ. Η αφοπλιστική της αισθησιακότητα έμοιαζε –όπως γράφτηκε αργότερα– να ανοίγει διάπλατα τα παράθυρα της συντηρητικής Γαλλίας. Η φήμη της Μπριζίτ Μπαρντό εκτοξεύθηκε, αλλά η ίδια δεν ένιωσε ποτέ άνετα με τη μαζική λατρεία: παπαράτσι, θυελλώδεις σχέσεις και αλλεπάλληλοι γάμοι συνόδευαν μια καριέρα που έτρεχε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.

Παρά το στερεότυπο της «ωραίας αλλά περιορισμένης», οι εμπορικές επιτυχίες της Μπαρντό ήταν κυρίως κωμωδίες, όπου –όπως έχει επισημανθεί από τη φιλμογραφία– ανέτρεπε το μοντέλο της «χαζής ξανθιάς». Ταυτόχρονα, άφησε ισχυρό αποτύπωμα και σε πιο απαιτητικά έργα, όπως Η Αλήθεια του Ανρί-Ζορζ Κλουζό και η Η Περιφρόνηση του Ζαν-Λικ Γκοντάρ.

Η δεκαετία του ’60 ήταν δική της και εκτός κινηματογράφου. Η Μπαρντό έχτισε και μια απρόσμενα επιτυχημένη μουσική καριέρα, με τραγούδια που έγραψε ο Σερζ Γκενσμπούρ, όπως τα «Bonnie & Clyde» και «Comic Strip». Παρά τη φήμη της ως τολμηρής, ζήτησε από τον Γκενσμπούρ να μη δημοσιεύσει το αισθησιακό «Je t’aime… moi non plus» που είχαν ηχογραφήσει μαζί – κάτι που εκείνος σεβάστηκε.

Το 1973, πριν καν κλείσει τα 40, η Μπαρντό εγκατέλειψε οριστικά την υποκριτική. Η απόφαση δεν ήταν στιγμιαία: όπως εξήγησε αργότερα, συνδέθηκε με τη συνειδητοποίησή της ότι ήθελε να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στην υπεράσπιση των ζώων. Αποσύρθηκε στο Σεν-Τροπέ και ίδρυσε το 1986 το Ίδρυμα Μπριζίτ Μπαρντό, που χρηματοδότησε ακόμη και πουλώντας προσωπικά της αντικείμενα.

Όσο περνούσαν τα χρόνια, όμως, η δημόσια εικόνα της άλλαζε δραστικά. Η Μπαρντό άρχισε να απασχολεί την επικαιρότητα περισσότερο για τις πολιτικές της θέσεις παρά για την καλλιτεχνική της κληρονομιά. Υποστήριξε ανοιχτά την άκρα δεξιά, το Εθνικό Μέτωπο και τη διάδοχη παράταξή του, ενώ καταδικάστηκε επανειλημμένα για υποκίνηση φυλετικού μίσους. Μετά τον θάνατό της, η Μαρίν Λεπέν μίλησε για μια «απόλυτα γαλλική μορφή: ελεύθερη, ανυπότακτη και ασυμβίβαστη».

Σχετικό Άρθρο

Κινηματογραφος

Πέθανε η Μπριζίτ Μπαρντό - Η αιώνια έφηβη του γαλλικού σινεμά και «φωνή» των ζώων

Από μπαλαρίνα του Παρισιού σε σύμβολο ελευθερίας και, αργότερα, μαχήτρια της φύσης - Το συναρπαστικό ταξίδι της ζωής της

Newsroom 28.12.2025

Η Μπριζίτ Μπαρντό δεν επιδίωξε ποτέ τη συναίνεση. Από σύμβολο σεξουαλικής απελευθέρωσης και εθνικό είδωλο, μέχρι αμφιλεγόμενη πολιτική φιγούρα, παρέμεινε αμετακίνητη. Όπως είχε πει λίγο πριν τα 90 της: «Δεν χρειάζομαι τίποτα περισσότερο απ’ όσα έχω». Και, όπως ήλπιζε κάποτε η Σιμόν ντε Μποβουάρ, ωρίμασε – χωρίς να αλλάξει.

Πηγή: The New York Times