Sonia Rykiel: Η σχεδιάστρια που προσπάθησε να απελευθερώσει τις γυναίκες

Η Sonia Rykiel, ή αλλιώς «Βασίλισσα των πλεκτών», εμπνεύστρια της la démode, ανατρεπτική και απέναντι στον τρόπο ντυσίματος που καταπιέζει τις γυναίκες, δεν διδάχτηκε ποτέ σχέδιο: αντίθετα, περιφρονούσε πάντα τη δικτατορία της μόδας ενώ οι οίκοι της δεκαετίας του '70 την αντιμετώπιζαν υποτιμητικά.

Η επιτυχία της βασίστηκε στην αρχή που θέλει τα ρούχα να χρησιμοποιούνται για τη διευκόλυνση της γυναίκας, και όχι για να την εγκρίνουν όσοι θεωρούν τον εαυτό τους αστυνομία της μόδας- τα παντελόνια, έλεγε, ήρθαν για να αποδώσουν δικαιοσύνη ανάμεσα στις γυναίκες με ωραία πόδια και στις όχι και τόσο καλλίγραμμες... Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών, ύστερα από χρόνια μάχη με τη νόσο του Πάρκινσον.

Με την κόρη της, Νάταλι 

Ποια ήταν η Sonia Rykiel

Η Rykiel γεννήθηκε το 1930 στο Παρίσι, σε μια οικογένεια που ανήκε στην αστική τάξη της εποχής. 'Ηδη από τα 18 της ξεκίνησε να ασχολείται με το χώρο της μόδας : η πρώτη της δουλειά ήταν διακοσμήτρια βιτρίνας στο κατάστημα υφασμάτων Grande Maison de Blanc.

Το 1953, σε ηλικία 23 ετών, η Sonia παντρεύτηκε τον Sam Rykiel, έναν ιδιοκτήτη μπουτίκ με κομψά ρούχα στην λεωφόρο Leclerc. Η μπουτίκ, με το όνομα Laura, θα αποτελούσε το πρώτο πεδίο δράσης της νεαρής σχεδιάστριας η οποία πούλησε εκεί τα πρώτα της πλεκτά πουλόβερ. Η ίδια έχει δηλώσει ότι δεν υπήρχε τίποτα μέσα στο μαγαζί τους που να τους αρέσει- ήθελε πάντα να ξεχωρίζει από το πλήθος και τα ρούχα αυτά της φαίνονταν συνηθισμένα.

Η αδυναμία της πάντως στο πλεκτό και άνετο ρούχο, που αργότερα την έκανε διάσημη, αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της: αναζητώντας τα κατάλληλα ρούχα, απογοητεύτηκε και αποφάσισε να αρχίσει να τα παραγγέλνει όπως τα ήθελε εκείνη, από τους διανομείς με τους οποίους συνεργαζόταν ο σύζυγος της. Για να παραλάβει το πρώτο πουλόβερ που θα την ικανοποιούσε, χρειάστηκε να το στείλει πίσω για διορθώσεις 7 φορές. Πότε ήταν φαρδύ, πότε στενό, πότε τα μανίκια ήταν κοντά...

Λίγα χρόνια αργότερα, ένα από τα πουλόβερ της χρησιμοποιήθηκε στο εξώφυλλο του περιοδικού Elle, φορεμένο από την 19χρονη τότε Francoise Hardy. Μια κίνηση που προκάλεσε αίσθηση, καθώς τα περιοδικά μόδας τότε συνήθιζαν να φορούν στα μοντέλα του εξωφύλλου τους μόνο ρούχα υψηλής ραπτικής.

Elle, 1963

Κάπως έτσι ξεκίνησε μια πορεία προς την κορυφή: μια μέρα άνοιξε η πόρτα της μπουτίκ Laura και εμφανίστηκε η Audrey Hepburn, αναζητώντας ένα παρόμοιο ρούχο. ..Έφυγε από το μαγαζί με μπόλικα από τα πουλόβερ που αργότερα ονομάστηκαν «πουλόβερ του φτωχού αγοριού», τα αγαπημένα της Rykiel. Άλλες σταρ, όπως η Brigitte Bardot, φωτογραφήθηκαν αργότερα με πουλόβερ της και κάπως έτσι μια γυναίκα χωρίς καμιά αντίστοιχη εκπαίδευση, με τα μικρά της πουλοβεράκια, ξεκίνησε για να γίνει η βασίλισσα της μόδας στο δύσκολο Παρίσι. Από τα αγαπημένα της στοιχεία ήταν οι ρίγες, που της άρεσε «το πώς ακολουθούν το γυναικείο σώμα».

Στην πρώτη της μπουτίκ, στο Saint-Germain-des-Prés: 1968

Τη δεκαετία του ΄60, ανοίγει τον δικό της οίκο μόδας, στο Saint-Germain-des-Prés στην αριστερή όχθη του Παρισιού, την όχθη της κουλτούρας και της διανόησης, όπου γρήγορα καθιέρωσε το δικό της ύφος: ρούχα κομψά, άνετα και προχωρημένα, πλεκτά, με ρίγες και δαντέλες αλλά χωρίς στριφώματα (« pas d’ourlet»). 'Ηταν επίσης η πρώτη που λάνσαρε πουλόβερ, πάνω στα οποία ήταν γραμμένες λέξεις ή συνθήματα. Τα ρούχα της απευθύνθηκαν σε μια γυναίκα «θηλυκή, ελεύθερη, αισθησιακή και ανεξάρτητη».

Ντεφιλέ το 1970

Με τα ρούχα της συμμετείχε στο παγκόσμιο κίνημα της εποχής «να ελευθερωθεί το γυναικείο σώμα». 'Ηθελε οι γυναίκες που φορούσαν τα ρούχα της να μπορούν να οδηγήσουν, να τρέξουν να πιάσουν το λεωφορείο, να νιώθουν απελευθερωμένες. Να ντύνονται αλλά να νιώθουν γυμνές, ελεύθερες..

Σύντομα ανακηρύχθηκε η «Βασίλισσα των πλεκτών» και ξεκίνησε να χτίζει την αυτοκρατορία της, την οποία αργότερα ανέλαβε η κόρη της. Διαγνώστηκε με τη νόσο του Πάρκινσον στα τέλη της δεκαετίας του '90, αλλά το κράτησε κρυφό μέχρι το 2012- από τότε, αναφερόταν σε αυτό δημόσια ως «το γαμημένο Πάρκινσον».

Ντεφιλέ παιδικής μόδας, δεκαετία '80

'Εφυγε απ'τη ζωή στο σπίτι της, στο Παρίσι, ένα μεγάλο διαμέρισμα με κατάμαυρους τοίχους αλλά ζωηρές λεπτομέρειες, έχοντας αφήσει το στίγμα της όχι μόνο στο χώρο της μόδας, αλλά κυρίως στο πως οι γυναίκες έμαθαν να αντιμετωπίζουν το σώμα τους σε σχέση με το ντύσιμο τους.

2013