Η "Δημοκρατία" της Μόδας

Πριν από έξι-επτά χρόνια δεν έπαιζε με τίποτα να πας στο Meatpacking District, στη δυτική ακτή του Μανχάταν. Επικίνδυνη περιοχή, σχεδόν άβατο. Αποθήκες, μπορντέλα, thugs, ho’s και σκοτεινά σοκάκια. Σήμερα, περπατάω στα στενά της περιοχής, δεξιά κι αριστερά έχουν ξεφυτρώσει καλόγουστα εστιατόρια, designάτα μπαρ και μπουτίκ των πιο hip σχεδιαστών. Μου θυμίζει το Γκάζι, industrial σκηνικό με εκθαμβωτικές swanky λεπτομέρειες. Φτάνω στο Hotel Standard. Στον 5ο όροφο φωτογραφίζεται ο Μπρους Γουίλις με τη γυναίκα του, την  Έμα Χάμινγκ. Τoυς αγνοώ επιδεικτικά και σπεύδω κατευθείαν στον 3ο όροφο, όπου με περιμένει ο Μάθιου Γουίλιαμσον, ο σχεδιαστής της νέας σειράς του H&M, που κυριολεκτικά τα σπάει...

Είναι πολύ συμπαθητικός και χαμογελαστός, κομψός σαν μανεκέν λονδρέζικης βιτρίνας. Το χαλαρό στήσιμο και η συμπεριφορά του δεν θυμίζουν επιτυχημένο σχεδιαστή μόδας που το ’χει καβαλήσει, μετά τις επιτυχίες του για τα Marks & Spencers και τον οίκο Pucci. Η Oxbridge προφορά του ακούγεται σαν μελωδία μέσα στην καθολική αμερικανιά της Ανατολικής Ακτής, τον ανεβάζει ένα επίπεδο πάνω – οι Βρετανοί είναι περιζήτητοι γαμπροί εδώ. «Νομίζω ότι αυτή η σειρά θα σκίσει στη Μύκονο και στα νησιά σας...» μου λέει και ομολογεί ότι πάει στο νησί των ανέμων κάθε χρόνο και μένει στο Belvedere. Θα πάει και φέτος, εννοείται.

Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο Matthew ανήκει εκεί. Η σειρά του είναι 100% μυκονιάτικη. Πολύχρωμη, ανάλαφρη και αεράτη, φαίνεται από χιλιόμετρα ότι εδώ έχουμε ρούχα διακοπών και ζεστής θερινής νυκτός, ό,τι πρέπει για ώμους και πλάτες με ελαφρά εγκαύματα. Το έθνικ στοιχείο είναι έντονο, αλλά όχι κυρίαρχο, προέρχεται από τα ταξίδια του Matthew σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, που τον έχουν επηρεάσει φανερά. Μαγιό, παρεό και γυαλιά ηλίου συμπληρώνουν την εικόνα, με το κλασικό «τσαλακωμένο μαντίλι» σε γυναικείο και σε ανδρικό, που είναι εδώ και χρόνια η προσωπική του σφραγίδα. Με μια δεύτερη ματιά, διαφωνώ με τον εαυτό μου: Τα ρούχα είναι ΚΑΙ ρούχα πόλης. Τα εκτυφλωτικά χρώματα παίρνουν άλλη αξία και σημαντικότητα στο γκρίζο urban σκηνικό της Αθήνας. Είναι σχεδόν απαραίτητα. Είναι ανεβαστικά.

Ποιο είναι το μεγαλύτερό του επίτευγμα; «Το ότι επιβίωσα για δέκα χρόνια στον κόσμο της μόδας!» γελάει και συμπληρώνει: «Επίσης, το ότι έχω κρατήσει τις δύο μπουτίκ μου, στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη, σε δύσκολους καιρούς». Έχει δίκιο, η αλήθεια είναι ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση πλήττει σοβαρά και την αγορά της μόδας.

Άρα, είναι καλή η συγκυρία που διάλεξε για να μετακινηθεί από τα τετραψήφια νούμερα που είναι τυπωμένα στα καρτελάκια του Pucci, στα προσιτά διψήφια και τριψήφια του H&M: Από τα ρούχα για λίγους, στα ρούχα για όλους. «Μ’ αρέσει γιατί ενώ είχα 160 μπουτίκ με τα ρούχα μου σε όλο τον κόσμο, τώρα έχω 1.600 καταστήματα H&M» λέει χαμογελώντας και προσθέτει ότι «το μυστικό για να είσαι stylish δεν είναι το να αγοράσεις τα ακριβότερα ρούχα που κυκλοφορούν, αλλά το να ψάξεις αρκετά και να βρεις τα καλύτερα κομμάτια, που δεν είναι απαραιτήτως και ακριβά, και να τα συνδυάσεις σωστά μεταξύ τους. Αυτό είναι η “Δημοκρατία της Μόδας”».

«Μ’ αρέσει να κάνω τους ανθρώπους να αισθάνονται όμορφα. Γι’ αυτό και όλα αυτά τα χρώματα. Η σειρά είναι αισιόδοξη, γεμάτη ενέργεια και vibes» μου λέει και τον ρωτάω τι του «βγάζουν» τα γυναικεία του. «Μποέμικο laid-back γκλάμουρ!» απαντάει και περιγράφει σε μια πρόταση το άρωμα που αναδίδει αυτή η σειρά από κρεμάστρες στη μέση του δωματίου.

Είναι η πρώτη φορά που πιάνει μολύβι και χαρτί για να σχεδιάσει για άντρες. Πώς είναι η εμπειρία; «Υπέροχο, γιατί είναι η πρώτη φορά που μπορώ να φορέσω τα ρούχα μου και να κοιταχτώ στον καθρέφτη!» γελάει και προσθέτει: «Η διαδικασία του σχεδίου είναι πάντα η ίδια, άλλωστε, ξεκινάς από την ίδια λευκή σελίδα». «Για έναν άνδρα δεν είναι κακό να φοράει πολύχρωμα ρούχα. Είναι κακό να φοράει μόνο μαύρο, άσπρο, γκρι και μπλε» τονίζει και συμπληρώνει: «Το concept μου είναι “το αγόρι από το Λονδίνο που πάει πρώτα στην Κούβα, μετά στη Βραζιλία, επιστρέφει στην Ιμπίθα και καταλήγει στη Μύκονο”. Ωστόσο, υπάρχουν και τα μπλε σακάκια blazer και τα tees για τις καλοκαιρινές νύχτες στο Πικαντίλι και το Σόχο». Άρωμα κολονιέλ. Δεν θα ξεθωριάσει ποτέ από την ψυχή της Γηραιάς Αλβιόνας...

Είναι γεμάτος ενέργεια, swagger και μια πάρα-πολύ-σέξι αυταρέσκεια, που όλοι έχουμε και δεν κρύβεται με τίποτα όταν αισθανόμαστε ότι πετύχαμε κάτι πραγματικά καλό. Το ίδιο βράδυ τον συναντάω σε μια αχανή θαλαμηγό που έχει «δέσει» στο περίφημο Pier 17 του South Street Seaport, με δυο σειρές στοιχημένα-λευκοντυμένα μοντέλα ναυτάκια να μας καλωσορίζουν με πλατιά χαμόγελα στο κόκκινο χαλί. Η μυρωδιά του λιμανιού με στέλνει πρόωρα για διακοπές. Σε λίγο στη σκηνή θα εμφανιστεί η Γκρέις Τζόουνς – «δεν είναι φίλη μου» μου λέει ο Matthew, «αλλά τη διαλέξαμε γιατί είναι όλα αυτά που είναι και η σειρά μου στο H&M: τροπική, σέξι, εξωτική και dramatic».