Urban turban

American beauty.

Οι Mary-Kate και Ashley Olsen είναι δίδυμες και σταρ της αμερικάνικης τιβί. Η πρώτη τους εμφάνιση έγινε την εποχή που ήταν μόλις έξι μηνών, κάπου στο 1986. Είναι τόσο όμοιες που, όσο ήταν ακόμα παιδιά, μοιράζονταν για καιρό τον ίδιο ρόλο, στο ίδιο σίριαλ. Επί 20 χρόνια, ο κόσμος τις βλέπει –μέσα από τη μικρή οθόνη– να μεγαλώνουν. Τις έχει πια συνηθίσει και μάλλον τις αγαπά με τον τρόπο που οι Φιλιππινέζες αγαπούν τα παιδιά των κυριών τους. Είναι barb-όμορφες, τσαπερδόνες, κάνουν μίου-μίου κι έχουν γνώμη για τα πάντα. Οι τινέιτζερ τις θεωρούν superstars (επιπέδου Paris Hilton – μην τρελαθούμε κιόλας, με την οποία Paris, ειρήσθω εν παρόδω ως άσχετο/σχετικό, η Mary-Kate υπήρξε αντίζηλος για την καρδιά του Σταύρου Νιάρχου του Γ’). Η περίπτωση των αδελφών Olsen θα ήταν μάλλον αδιάφορη για την εδώ πραγματικότητα, αν δεν εμπλέκονταν τόσο «ηχηρά» και με τη μόδα. Πριν τρία χρόνια οι έγκριτοι New York Times δημοσίευσαν ένα υμνολόγιο για τη συλλογή prêt à porter που πρωτοπαρουσίαζε η Mary-Kate, μιλώντας για ένα φρέσκο και δροσερό μποέμικο chic, που αντίστοιχό του διαθέτει μόνο η Kate Moss. Η φιλοδοξία της Mary-Kate παρέσυρε και την Ashley κι έτσι βρέθηκαν να σχεδιάζουν ρούχα για μεγάλη αμερικάνικη αλυσίδα καταστημάτων, αλλά και για διάφορες άλλες φίρμες που απευθύνονται στις μικρές κυρίως ηλικίες. Σήμερα, θεωρείται σίγουρο πως ό,τι φορέσουν οι ίδιες θα γίνει αμέσως μόδα (παρά το γεγονός ότι πέρσι τα ονόματά τους έλαμψαν στις διαβόητες λίστες με τις πιο κακοντυμένες γυναίκες της Αμερικής). Την επομένη της επίδειξης της καλοκαιρινής συλλογής Prada για το 2007, και πριν ακόμα οι συντάκτριες μόδας ξεκαθαρίσουν μέσα τους αν τους άρεσε ή όχι το μεταξωτό τουρμπάνι που η Miuccia είχε φορέσει σε όλα τα μοντέλα που παρέλασαν στο ντεφιλέ της, η Ashley πήγε για ψώνια στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς της φορώντας ένα απ’ αυτά. Αυτό προκάλεσε ανησυχία, ένα είδος ελεγχόμενου πανικού στα περιοδικά μόδας. Συγχρόνως,άρχισαν να εμφανίζονται τουρμπάνια από παντού (κολεξιόν Ralf Lauren, Marc Jacobs, Sonia Rykiel κ.ά.). Οι fashion editors δεν ήξεραν πώς να το αντιμετωπίσουν. Έβλεπαν το τουρμπάνι να τις καπελώνει –παίρνοντας βίζα από τις αδελφές Olsen– και κατέβηκαν στους δρόμους με κάμερες,ρωτώντας τις περαστικές αν θα το φορούσαν κι αν πιστεύουν ότι θα μπορούσαν ποτέ να πετάξουν –έστω και για μία μόνο σεζόν– το πολυφορεμένο τζόκεϊ, για κάτι εξίσου «ευκολοφόρετο», αλλά «προ παντός πολύ πιο θηλυκό». Η απάντηση που πήραν ήταν: «Γιατί όχι;». Έτσι,προέκυψε ένας νέος όρος:το urban turban,δηλαδή το τουρμπάνι ως κάλυμμα κεφαλής για την πόλη και για όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας.

Arabian nights.

Βέβαια, ως γνωστόν, το τουρμπάνι είναι κάλυμμα κεφαλής για την έρημο. Είναι ένα μακρύ κομμάτι ύφασμα (συχνά μήκους 5-7 μέτρων), που βρέχεται με νερό και τυλίγεται πολλές φορές γύρω από το κεφάλι. Τα εσωτερικά στρώματα του υφάσματος παραμένουν υγρά καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, προσφέροντας δροσιά σ’ αυτόν που το φοράει. Αυτή η «εργονομία» το έκανε εξαιρετικά δημοφιλές ανά τους αιώνες, σε όλη τη Βόρεια Αφρική, την Αραβία, τη Μεσοποταμία, την Ινδία και τη ΝΑ Ασία. Είναι πολύ αρχαιότερο από το Ισλάμ, παρά το γεγονός ότι στη Δύση είναι απολύτως συνδεδεμένο με αυτό.

Euro-turban.

Στην Ευρώπη έκανε την εμφάνισή του, ως κάλυμμα κεφαλής για κυρίες (και κυρίους), το 15ο αιώνα, όταν οι πρώτες πρεσβευτικές αποστολές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας γίνονταν δεκτές στις βασιλικές αυλές.Ο περίτεχνος τρόπος με τον οποίο οι Οθωμανοί διακοσμούσαν το τουρμπάνι-σαρίκι τους και η πασιφανής λειτουργία του ως σύμβολο κοινωνικής τάξης και αξιωμάτων γοήτευαν τους Ευρωπαίους τόσο, όσο και το στοιχείο εξωτισμού που εισήγαγε. Ήρθε ξανά στη μόδα στα τέλη του 18ου αιώνα, μετά τη Γαλλική Επανάσταση.Τότε, οι κυρίες το διακοσμούσαν με μαργαριτάρια, κοσμήματα και φτερά στρουθοκαμήλου.Ανέκαμψε επίσης άλλες δύο φορές στη διάρκεια του 19ου αιώνα (κυρίως ως παρενέργεια στη μόδα του κινήματος του oριενταλισμού). Στις αρχές του 20ού αιώνα επανήλθε χάρη στον περίφημο Γάλλο μόδιστρο Paul Poiret.Η σημαντικότερη όμως επιστροφή του έγινε στις δεκαετίες του ’40 και ’50, με πρωτοστάτες την Coco Chanel και κυρίως τη Madame Grès.Την ίδια εποχή διέγραψε λαμπρή πορεία και στα κεφάλια πολλών τραγουδιστών της jazz και soul.Από τότε όμως και μέχρι σήμερα, όποιος φορούσε turban στην Ευρώπη θεωρείτο μάλλον ντεμοντέ – ή ήταν Σιχ μουσουλμάνος (οι οποίοι Σιχ, για θρησκευτικούς λόγους, δεν το βγάζουν ποτέ από το κεφάλι τους, διδάσκονται σε ειδικά σχολεία πώς να το δένουν –τυλίγοντας μέσα σ’ αυτό τα μαλλιά τους που δεν κόβουν ποτέ– και με τον επίμονο τρόπο τους έχουν εξαναγκάσει

προηγμένα κράτη με κατανόηση, σαν τον Καναδά και την Αυστραλία, να προβούν σε τεστ αντοχής τουρμπανιού, προκειμένου να ελέγξουν αν θα μπορούσαν κατ’ εξαίρεση να τους επιτρέπουν να το φορούν αντί για κράνος όταν οδηγούν μηχανάκι).

Τουρμπανι-στέμμα και ψέμα.

Η επιτυχία του, στις δεκαετίες του ’40 και του ’50,οφείλεται στο ότι επέτρεπε στις κυρίες να κάνουν πολύ chic εμφανίσεις, ακόμα κι όταν δεν είχαν προλάβει να επισκεφθούν τον κομμωτή τους. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που μερικές μεγαλύτερες σε ηλικία κυρίες (και ειδικότερα όσες έζησαν εκείνη την εποχή και πείστηκαν από αυτήν πως καμία ατημελησία στο χτένισμα δεν θα μπορούσε να περάσει ως στιλιστική άποψη) δεν έπαψαν ποτέ μέχρι σήμερα να κρατούν σε πρώτη ζήτηση μέσα στις καπελιέρες τους μια πλούσια συλλογή από turbans. Ήταν το τέλειο καμουφλάζ κεφαλής. Έδινε την αίσθηση διαδήματος -άρα προσέθετε ύφος «υψηλό», επιβεβαίωνε την υποταγή στο τότε must για περφεξιονιστικό στιλιζάρισμα κάθε εμφάνισης και προσέθετε έναν αέρα ευγενούς αυστηρότητας στο γενικότερο look. Ειδικότερα όσες διέθεταν λαιμό κύκνου επιδίωκαν, με ένα turban, να δίνουν στο προφίλ τους allure Νεφερτίτης – που συνοψίζει και τις τρεις παραπάνω «αξίες».

Κανείς δεν είναι τέλειος.

Ωστόσο, δεν υπήρξε ποτέ στ’ αλήθεια ευκολοφόρετο, ούτε ταιριάζει σε όλες τις γυναίκες. Υπάρχουν μάλιστα εκείνες που τους στέκεται πραγματικά περίεργα, σαν να έχει προσγειωθεί στο κεφάλι τους μια τεράστια φωλιά ζυμαρικών ή κάποια σφολιάτα τύπου βολ ο βάν (σε τέτοιες περιπτώσεις, πρέπει να αποφεύγεται διά ροπάλου και το κοντινότερο σε τουρμπάνι που θα μπορούσε να προσεγγίζει κάποια είναι η σαρικόπιτα με τυρί). Επιπλέον, σε κάθε περίπτωση απαιτεί άψογο και ειδικά επιτηδευμένο μακιγιάζ, διαφορετικά κάνει το πρόσωπο να φαίνεται «άδειο». Επίσης, και σε αντίθεση με τον πρόγονό του της Ανατολής,μπορεί να αποδειχθεί ενοχλητικά ζεστό. Ωστόσο, η φετινή μόδα ξεφεύγει από την παραδοσιακή μορφή του της δεκαετίας του ’50.Δεν καλύπτει απαραίτητα όλα τα μαλλιά, είναι ελαφρύ,δεν σφίγγει το κεφάλι και φοριέται πιο ανέμελα, σαν ένα απλό μεταξωτό σκουφάκι.

Turban

Δηλαδή; Από τον Poiret στην Prada.Μια νότα εκκεντρικότητας στην εμφάνιση (μεγάλη προσοχή στην επιλογή ρούχων & αξεσουάρ).

Ταιριάζει με:

Φαρδιά σορτς & απλές μπλούζες χωρίς μανίκι: δεκαετία ’40.

Ολόσωμες φόρμες: φαρδιές.

Πουκάμισα: φαρδιά,μεταξωτά ή διάφανα (Ρίκα Διαλυνά).

Παντελόνια: με πιέτες (Λορίν Μπακόλ).

Κοστούμια:σε αντρικό στιλ (Τζόαν Κρόφορντ).

Μπουρνούζι: μόλις βγήκα από το μπάνιο.

Κοσμήματα: Ελάχιστα:βραχιόλια,δαχτυλίδια,καρφίτσες (σικάτη, συγκρατημένη).

Πάρα πολλά:λουλούδια,δαχτυλίδια,βραχιόλια,κολιέ,μπανάνες (Κάρμεν Μιράντα).

Τσάντες: Πολύ μικρές:δερμάτινες,υφασμάτινες ή κεντημένες. Ή και καθόλου (μην ξεχνάς πόσα μπορείς να κρύψεις μέσα στο τυρμπάν σου).

Παπούτσια: Ψηλοτάκουνες γόβες. Πλατφόρμες. Πέδιλα.

Το μυστικό είναι: Έθνικ (και να σου αρέσει η ρούμπα).