Το ασορτό

Θα σου πω μια ιστορία που με έχει σημαδέψει. Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένα μικρό κοριτσάκι, αρκετά μελαχρινούλι, με αφράτα μάγουλα ιδανικά για τσίμπημα, τσαχπίνικο και κάπως κακομαθημένο.

Κάθε πρωί που η μαμά του το ετοίμαζε για το νηπιαγωγείο, έπινε με λαχτάρα το γαλατάκι του, έφτιαχνε με προσοχή τη σχολική του τσάντα και έρχοταν εκείνη η δύσκολη στιγμή που έπρεπε να διαλέξει τα ρούχα του για το σχολείο. Δεν του άρεσαν, βλέπεις, αυτά που επέλεγε η μαμά του. Είχε φάει μια πετριά άνευ προηγούμενου.

Ήθελε –λέει η ιστορία μας– να ταιριάζει πάντα τα ρούχα που φορούσε με τα ασορτί Allstarάκια της. Τόση ήταν η μανία του να είναι όλα χρωματικά ταιριαστά, που έκανε τη μαμά του έξαλλη, κλαψούριζε μέχρι τελικής πτώσεως, ανάγκαζε όλους να της φέρνουν δώρο τα αγαπημένα της παπούτσια σε όλα τα χρώματα και φυσικά πάντα καθυστερούσε να πάει στο σχολείο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το σχολικό να κορνάρει επίμονα κάτω από το σπίτι του και εκείνο να μην προβάλλει με τίποτα, αν δεν ήταν όλα στην εντέλεια.

Σχετικό Άρθρο

Fashion

H Benetton είναι υπέρ της χειραφέτησης των γυναικών και δεν φοβάται να το πει

Κρίστυ Περρή 12.05.2017

Το κοριτσάκι αυτό η μαμά του το ονόμασε «Το ασορτό».

That’s me και ακόμα έχω την πετριά να ταιριάζω τα ρούχα μου με τα αγαπημένα μου All Star.