Είναι ταμπού να φοράς καπέλο;

«Έχεις δει στις παλιές ελληνικές ταινίες που ανοίγει το πλάνο πάνω από την Αθήνα π.χ., όλοι φορούν καπέλα» μου λέει η Βίκυ Πολυχρονοπούλου, που μαζί με τον αδερφό της Γιώργο, έχουν το Giorgio Hatter, το καπελάδικο της οδού Βορέου. To πρωτάνοιξε ο πατέρας  τους Ηλίας Πολυχρονόπουλος το 1978. Ο παππούς τους κατασκεύαζε σχολικές τραγιάσκες και στρατιωτικά πηλίκια την δεκαετία του ’60. Η τέχνη πέρασε από γενιά σε γενιά κι έτσι σήμερα η Βίκυ και ο Γιώργος κρατούν επάξια τη σκυτάλη της οικογενειακής επιχείρησης, καθώς ενημερώνονται ανελλιπώς για τις τάσεις στο καπέλο και αναζητούν ταξιδεύοντας ανά την Ευρώπη καινούρια και εντυπωσιακά σχέδια.

Ξεκινήσαμε την κουβέντα μας προσπαθώντας να εντοπίσουμε πότε το καπέλο, αναπόσπαστο κομμάτι της γκαρνταρόμπας του Έλληνα κάποτε, παραμερίστηκε και εντέλει εξαλείφθηκε από αυτή με αποτέλεσμα, στη δυναμική επιστροφή που έχει κάνει την τελευταία δεκαετία, να αντιμετωπίζεται από ένα κομμάτι του πληθυσμού ως μία εκκεντρική επιλογή.

«Τη δεκαετία του ’90 το εντοπίζουμε, με βάση πάντα και το πώς κινείται η δουλειά μας. Στην πραγματικότητα, θα λέγαμε ότι ίσως ξεκίνησε και πριν το ’80, αν λάβουμε ως δεδομένο ότι κάποτε, δεν άφηνες το σπίτι χωρίς το καπέλο σου. Η νέα γενιά της εποχής λογικά το απέρριψε, γιατί το θεώρησε σαν ένα αξεσουάρ που φορούν οι μεγάλοι και έτσι βγήκε εκτός μόδας. Δεν φορούσαν καπέλα οι νέοι, δεν ήταν μες στην κουλτούρα τους. Τα τελευταία δέκα χρόνια ωστόσο έχει αρχίσει και επανεντάσσεται σε αυτή. Φεύγουμε πιο εύκολα στο εξωτερικό, είτε για αναψυχή, είτε για σπουδές –εκεί το καπέλο δεν έπεσε ποτέ– το βλέπουμε, το συνηθίζουμε και το οικειοποιούμαστε και εδώ. Επίσης το διαδίκτυο επηρεάζει πάρα πολύ. Όλα τα κορίτσια ενημερώνονται για τη μόδα από το Instagram, αντίστοιχα και οι άντρες, βλέπουν διάσημους ή fashion bloggers που το φοράνε και θέλουν να το υιοθετήσουν κι αυτοί. Η νέα γενιά είναι που το ξαναέκανε μόδα» εξηγούν η Βίκυ και ο Γιώργος.

«Παλιά ήταν στο στιλ των ανθρώπων να ντύνονται καλά. Οι άνδρες, για παράδειγμα, δεν υπήρχε περίπτωση να μη φορέσουν το σακάκι τους, το παντελόνι με την τσάκιση το παλτό τους και το καπέλο τους. Ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη, θα έβλεπες το ίδιο μοτίβο ντυσίματος, σε πιο οικονομική εκδοχή» λέει ο Γιώργος, που φέρει το όνομα του πιλοποιού παππού του και η αδερφή του Βίκυ συμπληρώνει: «Τώρα είμαστε πιο χύμα. Τότε πρόσεχαν το κάθε τι. Για πρακτικούς λόγους το πιο απλό ντύσιμο είναι άνετο, το καταλαβαίνω, αλλά έτσι χάνεται η κομψότητα». 

Το ίδιο πιστεύει και ο κ. Χρήστος Καραχάλιος του Karfil Hats στην πολυσύχναστη οδό Αγίας Ειρήνης. Η επιχείρηση έχει τις ρίζες της στο 1949, και ξεκίνησε από τον πατέρα του που ήταν πιλοποιός. Σήμερα, ο ίδιος βρίσκεται στο μαγαζί περισσότερο επειδή δεν έχει μάθει να ζει χωρίς ράφια γεμάτα καπέλα να τον περιτριγυρίζουν, καθώς το Karfil Hats τρέχουν τα παιδιά του. «Το καπέλο παλαιότερα ήταν αναπόσπαστο αξεσουάρ κάποιου. Τη δεκαετία του ’50 π.χ., τα σπίτια διέθεταν δίπλα από την εξώπορτα κομότες με ειδικό τσιγκελάκι για να κρεμάς το καπέλο σου. Θα έλεγα ότι το καπέλο έπεσε εκεί γύρω στη δεκαετία του ’70. Ακριβή εξήγηση δεν μπορώ να δώσω, καθώς στην Ευρώπη και ειδικά στη Βόρεια, το καπέλο δεν σημείωσε ποτέ κάμψη».

Η πρώτη φορά που αγόρασα καπέλο ήταν το 2010, ένα μικρό bowler το οποίο δεν ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα, καθώς όταν το φορούσα όλοι να με κοιτούσαν κάπως στο δρόμο, στα μέσα μεταφοράς, στα μπαρ. Πάνε μερικοί μήνες που αγόρασα το πρώτο μου «σοβαρό» καπέλο (εννοώ χειροποίητο), από μαλλί προβάτου από αθηναϊκό καπελάδικο. Είναι ένα μαύρο fedora, όπως προστάζει η τάση. Δυστυχώς, τίποτα δεν άλλαξε από το 2010. Ακόμη πιάνω περίεργα βλέμματα πάνω μου όταν το φοράω. Η εντύπωση που κάνει μπορεί να είναι θετική, δεν σταματώ όμως να ενοχλούμαι όταν με κοιτούν παρατεταμένα και επίμονα, απλά και μόνο επειδή φοράω ένα καπέλο.

Η Βίκυ του Giorgio Hatter εξηγεί πως τα πράγματα ίσως να μην είναι τόσο δραματικά όσο τα περιγράφω. Μάλιστα πιστεύει παθιασμένα ότι το καπέλο έχει επιστρέψει για τα καλά. «Τη λέξη ταμπού δεν την υιοθετώ από τη στιγμή που έχει αρχίσει τόσος κόσμος να το φοράει. Θεωρείται ένα αξεσουάρ αρκετά εκκεντρικό, γιατί ένα μέρος του πληθυσμού δεν είναι αρκετά εξοικειωμένο ακόμη με το καπέλο, κυρίως τον χειμώνα. Το καλοκαίρι φοράει ακόμα και κόσμος που δε το προτιμά το χειμώνα, γιατί είναι θέμα προστασίας από τη θερμοκρασία και την ακτινοβολία. Και στην πόλη να μη το βάλεις, στην παραλία δε γίνεται να πας χωρίς καπέλο. Για αυτό και έχουμε περισσότερη κίνηση το καλοκαίρι. Το καπέλο είναι συνυφασμένο με τις καιρικές συνθήκες. Πιο παλιά, τη δεκαετία του ’80 που ήταν πιο ξεκάθαρος ο καιρός, έβλεπες περισσότερο κόσμο να φορά καπέλα, τραγιάσκες και σκουφιά, όλο το χειμώνα. Τώρα πια δεν κάνει τόσο κρύο και τις περισσότερες φορές, δε φοράμε ούτε σκουφί.

Επειδή είναι και στο κεφάλι, μπορεί να τραβήξεις τα βλέμματα, όπως το να φορέσεις ένα περίεργο ζευγάρι γυαλιά ή να έχεις ένα ιδιαίτερο χρώμα στα μαλλιά σου. Είναι  θέμα νοοτροπίας λαού, τι να κάνουμε; Σε αρκετές πελάτισσες που μου λένε ότι τους αρέσει το καπέλο, αλλά δε το τολμούν, επειδή φοβούνται ότι θα τους κοιτάξει ο άλλος κάπως, λέω: το να σε κοιτάει κάποιος δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το κάνει επειδή αυτό που βλέπει είναι άσχημο ή δε σου πάει. Μπορεί να σημαίνει ότι το θαυμάζει. Ίσως σκέφτεται “Τι ωραία που του πάει!”. Η αντιμετώπιση του καπέλου ως εκκεντρική επιλογή δεν θα διαρκέσει.

Περίπου 7 στους 10 πελάτες μας είναι νέοι, αυτό κάτι δείχνει. Αυτά τα παιδιά θα συνεχίσουν να φοράνε καπέλο και έρχεται πίσω τους μία άλλη γενιά που θα το προτιμήσει και αυτή. Το καπέλο είναι ένα αξεσουάρ που μπορεί να δώσει απίστευτο στιλ στο ντύσιμό σου, είναι μεγάλο πράγμα αυτό, δεν το κάνει οποιοδήποτε αξεσουάρ».

 

Ο κ. Καραχάλιος, που επίσης το μεγαλύτερο ποσοστό των πελατών του είναι νέοι, επιβεβαιώνει. «Δε θεωρείται πλέον ταμπού, όχι. Ο ένας στους τρεις φοράει καπέλο και αυτό οφείλεται στους πιτσιρικάδες που το επανέφεραν στη μόδα.

Είναι γεγονός ότι ο κόσμος δεν έχει συνηθίσει τα χειμωνιάτικα καπέλα. Νομίζω ωστόσο ότι αυτό συμβαίνει γιατί τα κρίνει χωρίς να τα έχει δοκιμάσει. Το θέμα είναι να έρθεις στο μαγαζί και θα σου δείξω πώς να φοράς ένα καπέλο. Δεν θα το έχεις φανταστεί επάνω σου έτσι» λέει πιάνοντας από ένα ψηλό ράφι μία μάλλινη μπορντό τραγιάσκα, την οποία μου στερεώνει με επιμέλεια στο κεφάλι, και πράγματι, ως ένας άνθρωπος που δεν βρίσκει τις τραγιάσκες του γούστου του, όταν στράφηκα στον ολόσωμο καθρέφτη του Karfil Hats, εντυπωσιάστηκα από το πόσο μου ταίριαζε.

Οι καπελάδες μίλησαν. Το καπέλο ήρθε για να μείνει. Χαρίζει κομψότητα, αναβαθμίζει και το πιο απλό outfit, προστατεύει. Εσείς θα το τολμήσετε ή το σκέφτεστε ακόμα;

TIPS ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΠΕΛΟ ΜΑΣ

Καθαρισμός

* Με ένα μωρομάντηλο καθαρίζουμε την κορδέλα στο εσωτερικό του καπέλου

* Καθαρίζουμε τη σκόνη με μία μαλακή βούρτσα

* Περνάμε το καπέλο από ατμό (αν δεν έχουμε ατμοκαθαριστή μπορούμε να το κάνουμε με το σίδερο ή ακόμη πάνω από μια κατσαρόλα με νερό που βράζει)

* Έπειτα περνάμε πάλι με τη βούρτσα για να γυαλίσει και να ανανεωθεί το τρίχωμα του μαλλιού

Χρήση – Φύλαξη - Μεταφορά

* Αυτό που μας ενδιαφέρει πάντα είναι να μη χαλάσει το σχήμα του καπέλου μας για αυτό και

* Το τοποθετούμε πάντα με την κορώνα προς τα κάτω

* Αν διαθέτουμε καπελιέρα το φυλάμε εκεί, αν όχι, δεν παθαίνει τίποτα στην κρεμάστρα μας, αρκεί να το καθαρίζουμε από τη σκόνη

* Αποφεύγουμε να κυκλοφορούμε με το καπέλο μας στη βροχή, εκτός αν μιλάμε για πολύ λίγο ψιλόβροχο

* Στο ταξίδι μας τοποθετούμε το καπέλο μας στη βαλίτσα πάντα με την κορώνα προς τα κάτω, μέσα στην οποία μπορούμε να βάλουμε και κάποια ελαφριά ρούχα όπως φουλάρια και κάλτσες για να προστατέψουμε το σχήμα της. Τέλος, κυκλώνουμε το καπέλο με μερικά ρούχα για να προστατέψουμε το γείσο.

Info:
Giorgio Hatter, Αθηνάς & Βορέου 15
Karfil Hats, Αγίας Ειρήνης 12