Νέα Υόρκη, Καλοκαίρι του 1969

Ήταν το δεύτερο Καλοκαίρι της Αγάπης. 1969.

Η Νέα Υόρκη ζούσε στον αστερισμό του Woodstock. Η πόλη ήταν χαλαρή και χαμογελαστή, το μήνυμα ήταν Ειρήνη. Εκείνο το καλοκαίρι ο Νιλ Άρμστρονγκ πατούσε το πόδι του στη Σελήνη. Οι gays διεκδικούσαν τα δικαιώματά τους με τις διαδηλώσεις που πυροδότησαν τα επεισόδια στο Stonewall. Στις γειτονιές του Brooklyn τα πιτσιρίκια έπαιζαν με τα νερά από τους κρουνούς της πυροσβεστικής. Η υγρασία έκανε τη Νέα Υόρκη ακόμα πιο νωχελική, οι μουσικές ήταν ηλιόλουστα, ταξιδιάρικα ροκ. Η soul ήταν καυτή. Στα πάρκα, στα σιντριβάνια του city και στα ντοκλαντ του λιμανιού, οι Νεοϋορκέζοι απολάμβαναν την πόλη που διαμόρφωνε όσο ποτέ άλλοτε, εκείνη την εποχή, τον τρόπο ζωής και για το στιλ της για τα οποία θα αποκτούσε τον χαρακτηρισμό «ένας διαφορετικός πλανήτης», αργότερα.

Το στιλ στην Νέα Υόρκη του καλοκαιριού: Οι γυναίκες έμοιαζαν με τη Βερούσκα. Το μακιγιάζ ήταν έντονο, το βλέμμα βαθύ, σκούρο, οι σκιές και οι γραμμές καθαρές και μεγάλες. Το διάστημα και η pop μπερδεύονταν δημιουργώντας ένα στιλ μίνιμαλ, ήρεμο αλλά με μία παιδική αφέλεια. Παντελόνια καμπάνες, πουκάμισα με χαλαρά μανίκια, λευκά πέδιλα, κοντές φούστες με πιέτες, μακριά γιλέκα, μακριά χαϊμαλιά και αλυσίδες, μακρικά καλοχτενισμένα μαλλιά. Ή afro look, όλα με μία λεπτομέρεια Jimmy Hendrix και ghetto στις αναφορές τους. Φουντωτά μαλλιά, στρόγγυλα γυαλιά.

Όλη αυτή την εικόνα της Νέας Υόρκης όπως ήταν το καλοκαίρι του 1969, συγκέντρωσε το γνωστό «σοφό παιδί» του internet, ο Alex Wayne, γνωστός για την αγάπη του στην pop, στο design, στο τζιν με τόνικ, στη φωτογραφία και για τα φωτο-άλμπουμ που ανεβάζει στη σελίδα So Bad So Good.

Είναι ένα ταξίδι που το απολαμβάνουμε σαν ταινία.