Το leopard print είναι εφτάψυχο

Φοριέται πολύ. Και φοριέται με τρέλα. Αν η σεζόν φθινόπωρο-χειμώνας είχε τίτλο αυτός θα ήταν λεοπάρδαλη στο χιόνι. Και φοριέται πιο πολύ απ’ ό,τι πέρυσι και σε μεγάλη γκάμα χρωματικών συνδυασμών. Μαύρες βούλες σε κόκκινο, γκρι, καφέ, κίτρινο, ροζ, μπλε. Φορέματα, φούστες, φούτερ, μποτάκια, loafers, γόβες, φουλάρια, παλτό, ζώνες, τζάκετ, σακάκια, μπλουζάκια, φο γούνες. Το leopard print έκανε δυναμική επιστροφή σε όλες του τις εκδοχές. Οι λεοπαρδάλεις παρέα με το snakeskin, βρίσκονται παντού. Έχουν απλωθεί σε βιτρίνες, τεντώνονται στις κρεμάστρες, ξαπλώνουν στα ράφια. Και δείχνουν τα νύχια τους πριν σε κατασπαράξουν στο βωμό της μόδας (λέμε, τώρα). Σικ ή «δεύτερο», πολυτελές ή φθηνό, μπανάλ ή τολμηρό, το leopard print  ή animal print αποδείχθηκε ανθεκτικό και αληθινό αυταντώνυμο στο λεξιλόγιο της μόδας. Δεν σταματά να βρίσκεται ανάμεσά μας. Αν κάτσεις και το σκεφτείς είναι από τα πιο διαχρονικά μοτίβα. Είτε το βρίσκεις κομψό και σέξι, είτε κακόγουστο, δεν παύει να είναι εδώ. Και φοριέται από όλες της ηλικίες. Δεν υπάρχει «απαγορευτικό». Για αυτό γεμίσαμε φίδια και λεοπαρδάλεις.

Η μόδα μιλάει. Είναι μια υποβλητική γλώσσα για να δηλωθεί η κοινωνική θέση, το φύλο, η διάθεση, η πρόθεση. Ή, όπως λέμε στα ελληνικά, επιλέγουμε να φορέσουμε κάτι για να κάνουμε statement και entrance. Επιλέγουμε να φορέσουμε κάτι ανάλογα με το αν θέλουμε να δείξουμε συντηρητικοί ή τολμηροί. Ανάλογα με το αν θέλουμε να γίνουμε ένα με το πλήθος ή να ξεχωρίσουμε, ή επιθυμία μας είναι να δείξουμε ότι μας νοιάζουν οι τάσεις της μόδας και τις ακολουθούμε. Φοράμε ό,τι γουστάρουμε, όπως το γουστάρουμε. 

Πριν φορεθούν οι συνθετικές γούνες, τα πολύ-πολύ παλιά χρόνια, η αληθινή γούνα λεοπάρδαλης θεωρούνταν συνώνυμο εξουσίας, κοινωνικής τάξης, πλούτου και δήλωση υπερηφάνειας. Αριστοκρατία και αυλή λάτρευαν τα animal prints στην Ευρώπη του 18ου αιώνα. Τα επέβαλαν ως τάση πολύ «προχώ» νεαροί άνδρες, γνωστοί ως «macaronis». Οι εκκεντρικοί macaronis ασκούσαν τέτοια επιρροή στο παρακμιακό στιλ, που σημάδεψε τις εκπνοές του 18ου αιώνα, ώστε το γούστο τους στα κραυγαλέα ρούχα, φανταχτερό ροζ και λεοπαρδαλέ, επηρέασε τον τρόπο που ντύνονταν οι κυρίες της βασιλικής αυλής. Οι macaronis θεωρούνται πρόδρομοι των δανδήδων. 

Το εμπόριο αληθινής γούνας απαγορεύτηκε το 1970, αν και από το 1930 είχαν αναπτυχθεί οι συνθετικές ίνες. Ο οίκος Dior επανέφερε το μοτίβο στην πολυτελή και φινετσάτη του εκδοχή το 1947 σε μια παρουσίαση - ορόσημο στην υδρόγειο της μόδας. Λατρεμένο σχέδιο των ντραγκ κουίνς και των πιν απς, το leopard print,  φορέθηκε μέχρι αηδίας από την  Πέγκι Μπάντι, στο σίριαλ «Παντρεμένοι με παιδιά» και την  Φραν Ντρέσερ την περίφημη «Νταντά».

Στη μουσική σκηνή το υιοθέτησαν οι πανκ-ροκερς και οι γκλαμ-ρόκερς (κυρίως άνδρες) και κάπου στο 1980 άρχισε να βαδίζει και ως κολάν. Αποθεώθηκε (ξανά) τη δεκαετία του ’90 από Βερσάτσε και Αλάια και έγινε απλά ακαταμάχητο καθώς φορέθηκε από τα σούπερ μοντέλα εκείνης της εποχής. Πρόσφατα (ξανα)είδα την ταινία «Δεσποινίς διευθυντής», όπου πρωταγωνιστούν η Τζένη Καρέζη και ο Αλέκος Αλεξανδράκης. Στο φιλμ η  «γατούλα» αντίζηλος της Τζένης, την οποία υποδύεται η Νίτσα Μαρούδα, φοράει leopard print παντελόνι. Έτσι είναι. Δεν υπάρχει καμία που να μην το έχει φορέσει. Από την Τζάκι Κένεντι μέχρι τη Μισέλ Ομπάμα. 

Σήμερα, εκτός από τη Ριάνα, τη Νίκι Μινάζ και την Τζίτζι Χαντίντ, το φοράμε και όλες οι υπόλοιπες. Και οι επιστήμονες αποδίδουν την επιτυχία του μοτίβου στα ζωώδη ένστικτά μας. Οι άνθρωποι έχουν τα ίδια φυσικά συμπτώματα, όπως η διαστολή της κόρης των ματιών και η αύξηση της αδρεναλίνης, είτε βλέπουν κάτι που φοβούνται είτε κάτι που τους προσελκύει. Η λεοπάρδαλη είναι και επικίνδυνη και όμορφη. Καταλάβατε;