Πρέπει να μιλήσουμε για τα κοστούμια του Bohemian Rhapsody

Θα ήθελα να προκαλέσω σε μονομαχία όσους παραπονέθηκαν πως το Bohemian Rhapsody δεν είναι καλή ταινία. Με έκανε να χορεύω στην θέση μου (με head banging και τα πάντα), να τραγουδάω (φάλτσα) κάθε πέντε λεπτά, να νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει στον ρυθμό μπάσου του Another One Bites the Dust και στο τέλος να κλαίω σαν να αποχαιρετάω εναν αγαπημένο φίλο που έφυγε νωρίς.

O Rami Malek δεν υποδύεται απλώς τον Freddie Mercury, λιώνει μέσα στο καλούπι του και σε κάνει να ξεχνάς πως παρακολουθείς ένα φιλμ, και όχι τον πραγματικό τραγουδιστή των Queen να κάνει το δώρο της φωνής του στην ανθρωπότητα. Ένα εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο της επιτυχίας του Bohemian Rhapsody βρίσκεται στην επιλογή των κοστουμιών, που υπογραμμίζουν την φαντασμαγορική προσωπικότητα του Freddie πάνω και κάτω από την σκηνή.

Ο ίδιος έπαιρνε τόσο στα σοβαρά την σκηνική του παρουσία που κάποια στιγμή είχε δηλώσει «δεν είναι συναυλίες αυτά που βλέπετε, αλλά fashion shows». Ο ενδυματολόγος Julian Day είχε πολύ μεγάλη ύλη να καλύψει όταν αποφάσισε να αναβιώσει το διάσημο στιλ του για την ταινία και έτσι απευθύνθηκε καταρχάς στην αρχική πηγή.

Εκτός από τα αρχεία των Queen στο Λονδίνο, που περιέχουν μία πληθώρα κοστουμιών και φωτογραφιών της εποχής, συνεργάστηκε στενά με την πλέον θρυλική ροκ boutique του Λονδίνου με το όνομα Biba, όπου ο Freddie συνάντησε την «αγάπη της ζωής του» Mary Austin όταν εκείνη δούλευε εκεί. Η ιδιοκτήτρια της Biba πάντα έβαζε την Mary στα μπροστινά σημεία του μαγαζιού, καθώς είχε το πιο ωραίο στιλ από όλες τις κοπέλες που δούλευαν εκεί.

«Ο Freddie λάτρευε τα ρούχα και την μόδα,» λέει ο Day, που τελικά δανείστηκε πολλά vintage κομμάτια από την Biba για τον Malek αλλά και την ηθοποιό Lucy Boynton που υποδύθηκε την Mary.

«Φοιτούσε σε σχολή καλών τεχνών και είχε έναν δικό του πάγκο με ρούχα στην αγορά του Kensington».

Στην σκηνή της ταινίας που το συγκρότημα κλείνει το πρώτο του συμβόλαιο με μία δισκογραφική εταιρία, ο Malek φοράει ένα λευκό δερμάτινο jacket με «φτερωτές» λεπτομέρειες, για το οποίο οι υπόλοιποι τον πειράζουν χωρίς κανένα οίκτο.

«Αυτό το jacket βρέθηκε στο σπίτι του Jimi Hendrix αφού πέθανε, ή τουλάχιστον έτσι μου είπαν,» μας πληροφορεί ο Day, που το δανείστηκε από την συλλογή του Carlo Manzi στο Λονδίνο. Αν όντως είναι αλήθεια, τότε πρόκειται για έναν πολύ ταιριαστό φόρο τιμής στον θρυλικό κιθαρίστα, που επηρέασε αρκετά τον Freddie στην καριέρα του.

Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’70, o Freddie ήταν μεγάλος οπαδός της Βρετανής σχεδιάστριας Zandra Rhodes, η οποία έφτιαξε το λευκό πλισέ top που φόρεσε σε μία συναυλία του 1974. Την επισκέφτηκε στο στούντιό της και την παρακολουθούσε όσο έφτιαχνε νυφικά φορέματα. Είπε πως θα ήθελε να έχει μία μπλούζα από εκείνη, έτσι η Zandra έκοψε την φούστα από το νυφικό που έφτιαχνε εκείνη την στιγμή και απλώς του το έδωσε.
Για τις ανάγκες της ταινίας, η διάσημη σχεδιάστρια δημιούργησε μία πιστή ρέπλικα της original εμφάνισης, με ένα πιο ελαφρύ ύφασμα.

«Έχουμε περισσότερα κοινά με την Liza Minneli παρά με τους Led Zepelin» είχε δηλώσει ο Freddie για τους Queen. Εκείνος λάτρευε τις δραματικές εμφανίσεις με spandex jumpsuits τα οποία του επέτρεπαν να τρέχει και να χοροπηδάει πάνω στην σκηνή, χωρίς να χάνει ούτε μία στιγμή την επικοινωνία με το κοινό του.

Στην ταινία μπορούμε να δούμε ένα τέτοιο κοστούμι, το οποίο χρειάστηκε άπειρες ώρες για να τελειοποιηθεί, καθώς κάθε ένα διαμαντένιο pattern έπρεπε να κοφτεί και να ραφτεί ξεχωριστά. Έγιναν 40 διαφορετικά fittings μέχρι να είναι έτοιμο.

Την δεκαετία του ’80, ο Freddie είχε ήδη δηλώσει πως είναι gay και οι εμφανίσεις του έγιναν πιο macho, με δερμάτινα μπουφάν, στενά τζην, αξεσουάρ εμπνευσμένα από το BDSM και αμάνικα μπλουζάκια που θύμιζαν τις δημιουργίες του οίκου Tom of Finland.

«Πήγε σε ένα κλαμπ στην Meatpacking District της Νέας Υόρκης και... τα μάτια του άνοιξαν. Η ιδέα του φετίχ ρουχισμό τον συνεπήρε. Εκείνη την εποχή ο Dior και όλοι οι άλλοι οίκοι υψηλής ραπτικής είχαν υιοθετήσει αυτό το trend όμως το να βγεις ντυμένος έτσι στην σκηνή και δημοσίως…έχουμε ξεχάσει πόσο ριζοσπαστική κίνηση ήταν».

Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν στην πιο «απλή» εμφάνιση με τζην και ένα λευκό αμάνικο σύμφωνα με τoν Day, που ασχολήθηκε μέχρι και με την τελευταία λεπτομέρεια του λουκ του Freddie για την συναυλία Live Aid το 1985. Ήρθε σε επαφή με την μάρκα Wrangler, που δημιούργησε τα original τζην που φόρεσε εκείνη την ημέρα και με την Adidas για τα αθλητικά.

«Για την ζώνη και το armband απευθύνθηκα στο μέρος που είχε αγοράσει τα γνήσια, ένα μαγαζί στο Λονδίνο. Αλλά το λευκό αμάνικο ήταν ότι πιο δύσκολο. Κάναμε τόσα πολλά screen tests. Έπρεπε να είναι στενό, αλλά όχι υπερβολικά στενό και τελικά έφτιαξα 20 ή 30 διαφορετικά μέχρι να καταλήξουμε».