Πώς ράψαμε 4 φορέματα εμπνευσμένα από τον ελληνικό κινηματογράφο

Σε μια εποχή με αστείρευτη πληροφορία και ένα παγκόσμιο κοινό να απαιτεί ψυχαγωγία που ανανεώνεται ανα δευτερόλεπτο, είναι στα αλήθεια περίεργο πώς οι παλιές ελληνικές ταινίες έχουν καταφέρει να κρατήσουν την γοητεία τους ανέπαφη. Άσπρες, μαύρες ή σε Technicolor, παίζουν σε κάποιο κανάλι της τηλεόρασης ανεξαρτήτως εποχής και πάντα θα σε δελεάσουν να παραμείνεις στον καναπέ σου χαζεύοντας εικόνες μιας άλλης Ελλάδας, περασμένης μεν αλλά ζωντανής στην μνήμη μας.

 Σίγουρα η γλύκα της νοσταλγίας παίζει μεγάλο ρόλο σε αυτό, καθώς για τους περισσότερους από εμάς μία σκηνή με την Βλαχοπούλου, τον Βουτσά ή την Καρέζη μας ταξιδεύει αυτόματα πίσω στον χρόνο, σε σκονισμένα στιγμιότυπα παιδικής ηλικίας. Καλοκαιρινή βαρεμάρα στο εξoχικό παρέα με τους παππούδες και τον Βέγγο να τρέχει μέσα σε μια μικροσκοπική τηλεόραση (με σεμεδάκι). Γιορτές του δημοτικού με το «Τράβα Μπρος» για χορευτικό και όλη την τάξη ντυμένη ναυτάκια. Ακατάπαυστα εφηβικά γέλια με την Πάστα Φλώρα να ξεστομίζει μία από τις θρυλικές ατάκες της.

«Ήρθες, Στέλιο μου;»

Μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο, η αγάπη για τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο λαμβάνει μόνιμη θέση στην ψυχή μας και κανένας δεν την ταρακουνάει από εκεί, όσο μεγάλες και να είναι οι σύγχρονες δονήσεις ποπ κουλτούρας που δεχόμαστε.

Αναπόσπαστο κομμάτι των συγκεκριμένων ταινιών είναι και η μόδα της κάθε μίας, από τα cocktail φορέματα της Αλίκης στα ξεκινήματα της καριέρας της, μέχρι τα μίνι της Μάρθας Καραγιάννη και τα λευκά της Ζωής Λάσκαρη. Σχεδιασμένα για τα υπέροχα καμπυλωτά τους σώματα, γεμάτα πολυτέλεια και λάμψη (παρόλο που πολλές φορές ράβονταν με φθηνότερα υφάσματα λόγω χαμηλού budget παραγωγής), πολύχρωμα και «φωναχτά» ή κλασικά και σέξι, τα κοστούμια των πρωταγωνιστών της εποχής είναι ένα τεράστιο θέμα συζήτησης.

Την αγάπη της για όλα τα παραπάνω μοιράστηκε μαζί μου η Ελισάβετ Χατζοπούλου, δασκάλα ραπτικής και ιδρύτρια του EFSA Elisavet Fashion School Athens , όταν ένα βροχερό απόγευμα του περασμένου Απρίλη έτυχε να βρεθώ στην σχολή της στο πλαίσιο του challenge «ντύθηκα σαν την Carrie Bradshaw» το οποίο με έκανε να τρέχω αλαφιασμένη σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας (αλλά ποτέ με τακούνια). Ενώ μία από τις καλύτερές της μαθήτριές μου έπαιρνε τα μέτρα για να ράψει την iconic φούστα tutu της Carrie, η κύρια Ελισάβετ κι εγώ πιάσαμε την κουβέντα για το πόσο πολύ αγαπάμε τα ρούχα (εγώ να τα φοράω, εκείνη να τα φτιάχνει) και συγκεκριμένα πόσο ωραίο ήταν εκείνο το λουλουδάτο φόρεμα της Βουγιουκλάκη στο «Δόλωμα».

Εγώ συμπλήρωσα ότι και το καρπούζι που έτρωγε φαινόταν εξαιρετικά λαχταριστό, όμως κανείς δεν σχολίασε αυτήν μου την διαπίστωση.

Περιτριγυρισμένη από ψαλίδια, μεζούρες, βελόνες και κλωστές, μου πρότεινε να κάνουμε μαζί ένα project που τελικά ονομάστηκε «Φινος Φιλμ Και Δεν Συμμαζεύεται» και είχε ως σκοπό την αναδημιουργία τεσσάρων φορεμάτων που έχουμε δει σε παλιές ελληνικές ταινίες, φτιαγμένα από εκείνη με την βοήθεια των μαθητών της.

Γνωστή νάρκισσος και χωρίς ποτέ να αρνούμαι μία πρόκληση (τις οποίες βάζω μόνη μου στον εαυτό μου γιατί κυριολεκτικά κανείς άλλος δεν ενδιαφέρεται) προφανώς και δέχτηκα. Και τελικά έφυγα για την Σύρο το φετινό καλοκαίρι έχοντας στην βαλίτσα κάτι από Χρονοπούλου, κάτι απο Βουγιουκλάκη, κάτι από Καραγιάννη και κάτι από Βιουγιουκλάκη, ξανά.

1. Ραντεβού στον αέρα

Screenshot από την ταινία Ραντεβού στον Αέρα

Ξεκινάμε δυναμικά με την αγαπημένη μου από όλες τις ιέρειες της εποχής, την φοβερή, την τρομερή, την αξεπέραστη Μάρθα Καραγιάννη, η οποία επιβεβαιώνει περίτρανα πως ΌΧΙ, οι κύριοι ΔΕΝ προτιμούν τις ξανθιές. Και αν τις προτιμούν, δεν ξέρουν τι χάνουν. Γυναίκα με όλη την σημασία της λέξης, με απίστευτη αίσθηση του χιούμορ, την ικανότητα να κυριαρχεί στην οθόνη με το που εμφανίζεται (ακόμα και όταν δεν είναι η πρωταγωνίστρια), χυμώδης, μεσογειακή, σπιρτόζα και γενικότερα ό,τι θα ήθελα να είμαι σε αυτήν εδώ την ζωή. Μέχρι στιγμής έχω καταφέρει το «μελαχρινή».

Προφανώς η πρώτη επιθυμία που εξέφρασα στην κυρία Έλισάβετ ήταν να ράψει ένα ρούχο της Μάρθας, που να εκφράζει την πληθωρικότητα της στο έπακρoν (και κατά προτίμηση να τονίζει τους επάνω κοιλιακούς, διότι οι κάτω έχουν να δουλευτούν εδώ και εικοσι πέντε παγωτά).

Κάπως έτσι καταλήξαμε στο φόρεμα από την ταινία «Ραντεβού στον Αέρα», το οποίο δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο 60s ακόμα και αν το θέλαμε. Χρωματιστό και φανταχτερό, αγκαλιάζει το σώμα σε όλα τα σημεία που χρειάζεται και έχει ένα εντυπωσιακό και ασυνήθιστο κόψιμο που το κάνει να ξεχωρίζει. Ραπτικά, η πρόκληση ήταν το μπούστο, που έπρεπε να εφαρμόσει σωστά και χρειάστηκε αρκετές πρόβες, δοκιμές και βόλτες μέχρι το EFSA Elisavet Fashion School Athens  ώστε να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα.

Το κόκκινο καπέλο είναι εντελώς extra, το γνωρίζω. Δεν θα υποδυθώ πως το αγόρασα μόνο για την φωτογράφιση. Κυκλοφορώ με αυτό έτσι κι αλλιώς.

Η κολλητή μου και φωτογράφος ολόκληρου του «Φινος Φιλμ Και Δεν Συμμαζεύεται» είχε μόνο μία οδηγία να μου δώσει πριν αρχίσει να πατάει τα πρώτα κλικ. Να το ζήσω. Ε, και το έζησα!

2. Αλίκη στο Ναυτικό

Εγώ πρότεινα να ντυθώ Πίπης, όμως δεν υπήρξε ιδιαίτερος ενθουσιασμός. Έτσι καταλήξαμε σε αυτό το cocktail dress εμπνευσμένο από την Αλίκη στο Ναυτικό που γυρίστηκε το 1960 και αποτελεί μία κλασική και αγαπημένη γραμμή: στενή μέση και όγκος στην φούστα.

Παρόλο που σύμφωνα με την Ελισάβετ, το συγκεκριμένο φόρεμα ήταν απλό και εύκολο στο ράψιμο, το φουρό που υπήρχε από κάτω ήταν σίγουρα μία πρόκληση για εμένα. Καθόμουν και έμοιαζα σαν μαρέγκα. Σηκωνόμουν και το σύστημα είχε ξεφουσκώσει από την πίσω πλευρά, με αποτέλεσμα να φουσκώνει μόνο στο στομάχι μου και να μοιάζω σαν έγκυο σε τρίδυμα. Κάποια στιγμή τόλμησα να αναρωτηθώ πώς ακριβώς θα πάω τουαλέτα και η απάντηση της κολλητής/φωτογράφου ήταν «για την επόμενη ώρα δεν θέλω να ξανά ακούσω ότι έχεις νεφρά».

Από την άλλη, ίσως ήταν και το φόρεμα που χάρηκα περισσότερο από όλα, καθώς αισθανόμουν πως το κόψιμό του με κολάκευε και με έκανε να φαίνομαι πιο επίσημη και περιποιημένη. Μπορεί να αποκτήσει μόνιμη θέση στην ντουλάπα μου, ανάμεσα στα ρούχα για βραδινές εξόδους*. Χωρίς το φουρό όλα αυτά. Με το φουρό μπορώ να το φορέσω ίσως σε κάποιο swing party με την προϋπόθεση να παραμείνω όρθια και να αποχωρήσω μετά το πρώτο ποτό.

*Αυτή η πρόταση με κάνει να ακούγομαι σαν να έχω μία τεράστια και οργανωμένη γκαρνταρόμπα. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

3. Μια Κυρία Στα Μπουζούκια

Το βαρύ πυροβολικό της όλης προσπάθειας. Το ιστορικό μαύρο φόρεμα με την «μαχαιριά» στο στήθος, σχεδιασμένο από τον Γιάννη Βούρο για την Μαίρη Χρονοπούλου, το οποίο χαράχτηκε τόσο βαθιά στην πορεία της ελληνικής μόδας που εξακολουθεί να εμφανίζεται σε διάφορες εναλλαγές μέχρι και σήμερα.

Δύσκολα βέβαια θα βρεθεί κάποια να το φορέσει με την αυτοπεποίθηση της Χρονοπούλου, που σηκώνεται να χορέψει ζεμπεκιά, τραγουδάει το Του Αγοριού Απέναντι και τρίζει η γη κάτω από τα πόδια της.

Προφανώς, η μαχαιριά ήταν και η μεγαλύτερη πρόκληση της Ελισάβετ.  Οι προσπάθειες να μιμηθούμε το σου-κόβει-την-ανάσα ντεκολτέ μας ταλαιπώρησαν (κυρίως εκείνη και τις μαθήτριές της, εγώ απλώς κουνούσα τα χέρια μου πάνω-κάτω) και ο περιορισμένος χρόνος μας επέτρεψε μία και μοναδική πρόβα. Αλλά τελικά συνέβη! Και δεν της έσπασα τελείως τα νεύρα μέχρι να συμβεί!

 

Με το άγχος να αποφύγω το νιπ σλιπ μπροστά στους (κυρίως άνω των 60) πελάτες της Συριανής ταβέρνας, προσπαθώντας να υιοθετήσω μοιραίο ύφος ενώ το μόνο που ήθελα ήταν να καταβροχθίσω τα τηγανητά καλαμαράκια που μύριζαν και κοιτάζοντας ένα ανύπαρκτο αγόρι απέναντι, ιδού το τελικό αποτέλεσμα.

 

4. Το Δόλωμα



Κανονικά για το συγκεκριμένο κοστούμι θα έπρεπε να ταξιδέψουμε ως την Ρόδο, όμως το budget μας επέτρεπε να περπατήσουμε μέχρι το κέντρο της Ερμούπολης.

«Το Δόλωμα» είναι από τις πιο ευχάριστες και αισιόδοξες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, με πρωταγωνίστρια την Αλίκη, το νησί των Δωδεκανήσων και τα υπέροχα σύνολα που φοράει από την αρχή μέχρι τους τίτλους τέλους. Εμείς επιλέξαμε το λευκό φόρεμα με το λουλουδάτο τελείωμα και την υπέροχη πλάτη, από την σκηνή που η Αλίκη μαθαίνει να περπατάει «σαν γυναίκα».

Η Ελισάβετ έκανε την πιο σωστή επιλογή πατρόν, με πένσα μέσης (γαλλική πένσα) που δίνει τον αέρα της κομψότητας αλλά και της άνεσης ταυτόχρονα. Στον δρόμο για την φωτογράφιση συνάντησα τρεις διαφορετικές φίλες της γιαγιάς μου, οι οποίες με ρώτησαν αν παντρεύομαι (και η μία συμπλήρωσε «επιτέλους»).

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το ΕFSA Elisavet Fashion School Athens και τα πακέτα μαθημάτων που προσφέρει, μπορείς να κάνεις κλικ στο Facebook και στο Instagram της σχολής.

efsa.gr

Για περισσότερο backstage υλικό, αστείες ιστορίες και προτάσεις για επόμενα challenges, μπορείς να με βρεις στο instagram!

Φωτογραφίες: Τζοβάννα Στεφάνου