O Έλληνας σχεδιαστής που μετατρέπει μαντίλια σε έργα τέχνης

Γνώρισα τον Φίλιππο δίπλα σε μία πισίνα, ένα γλυκό καλοκαιρινό απόγευμα στην Σύρο.  Εκείνος  κρατούσε στα χέρια ένα υπέροχο μαντίλι, εγώ ένα σπανακοτυροπιτάκι και ένα άπερολ. Προκάλεσε εντύπωση σε όλους μας εξαιτίας του μονόχρωμου, κατακόκκινου λουκ του και μέσα από την ευχάριστη κουβέντα έμαθα ότι το μεταξωτό αξεσουάρ που τον έκανε να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους καλεσμένους ήταν σχεδιασμένο από τον ίδιο.
Την επόμενη φορά που ειδωθήκαμε ήταν πια φθινόπωρο και στα μαλλιά του είχε ξεμείνει ένα φύλλο μουριάς. «Τα μάζευα ένα-ένα σήμερα το πρωί!» μου εξήγησε, προφανώς για να τα χρησιμοποιήσει σε μία ακόμα εποχιακή δημιουργία.

Ο Φίλιππος είναι τρομερός αρτίστας. Σπούδασε στην σχολή Καλών Τεχνών του Μιλάνου, η οποία θεωρείται η καλύτερη της Ευρώπης, και σύμφωνα με τον ίδιο πέρασε τα πιο ονειρεμένα και καλλιτεχνικά φοιτητικά χρόνια. Aφιέρωνε όλο του τον ελεύθερο χρόνο κυνηγώντας τις νέες εκθέσεις, τις γκαλερί και τις επιδείξεις, εκμεταλλευόμενος μέχρι όσο μπορούσε τον πολιτιστικό παλμό της πόλης. Φυσικά τα ταλέντα του στην ζωγραφική, την γλυπτική, την κατασκευή εντυπωσιακών instalations ακόμα και την ποίηση εξελίχθηκαν μαζί του.
Πήγαινε επίσης αργά στις διαλέξεις της σχολής του, με αποτέλεσμα οι καθηγητές να του κάνουν ερωτήσεις όπως «Oggi sei venuto nell’aula solo per farci vedere il tuo cappotto nuovo?» («σήμερα ήρθες στο μάθημα μόνο και μόνο για να δούμε το καινούργιο σου παλτό;»)
Λογικό φυσικά τα ρούχα του να αποτελούν αντικείμενο θαυμασμού, καθώς είναι όλα ραμμένα από μόδιστρους που ψάχνει ο ίδιος μέχρι να βρει τους καλύτερους ή κάτι απίστευτα vintage κομμάτια που μοιάζουν κινηματογραφικά. Το πιο παλιό του ρούχο μάλιστα είναι του 1873 (ανήκε στην γιαγιά της κολλητής της γιαγιάς του).

Ο Φίλιππος έφυγε από το Μιλάνο γεμάτος διασυνδέσεις και γλυκόπικρα συναισθήματα, με σκοπό να κάνει διδακτορικό στην Ελλάδα και να συνεχίσει την καλλιτεχνική πορεία του. Κάπου εκεί ξεκίνησαν οι ατομικές εκθέσεις, η έκδοση μίας συλλογής με ποιήματά του και φυσικά η ανάγκη να επικοινωνήσει όσα φτιάχνει με περισσότερο κόσμο, εκτός από τους όσους συχνάζουν σε γκαλερί. Έτσι λοιπόν προέκυψε το project FGTONSILK. Η προσωπική του επιχείρηση, όπου τα έργα του μεταμορφώνονται σε μαντίλια και μπορούν να μας συνοδέψουν στις βόλτες μας.
Η διαδικασία από μόνη της έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Το κάθε έργο ή γλυπτό του Φίλιππου φωτογραφίζεται προσεκτικά, στην συνέχεια γίνεται επεξεργασία του στον υπολογιστή από τον ίδιο και ξανασχεδιάζεται με επιπρόσθετα αισθητικά στοιχεία που το κάνουν μοναδικό. Έπειτα το τελικό αποτέλεσμα αποστέλλεται στο Σουφλί, όπου εκτυπώνεται πάνω στην μεταξένια επιφάνεια.

«Είναι σημαντικό να υποστηρίζουμε την τοπική παραγωγή,» μου λέει ανακατεύοντας τον καφέ του με μέλι (!!). «Σημαντικό και καθόλου συμφέρον βέβαια. Αλλά σημαντικό.»
Είναι κάτι που έμαθε από την νοοτροπία των Ιταλών και προσπαθεί να εφαρμόσει σε κάθε στάδιο της δημιουργίας, από το ύφασμα μέχρι και την συσκευασία των προϊόντων.
Εμπνευσμένος από τον μινιμαλισμό, μαζί με το παραμυθένιο στοιχείο, την ιταλική αβάντ γκαρντ και το αθηναίικο αστικό σπίτι, ο Φίλιππος πιστεύει πως τα μαντίλια του απευθύνονται σε όλους, άνδρες-γυναίκες, φιλότεχνους και μη.

Στην ερώτηση αν τον πειράζει σε κάποιο βαθμό να έχει πελάτες που ίσως δεν καταλαβαίνουν το σκεπτικό και τους συμβολισμούς πίσω από ένα σχέδιο στο μαντίλι τους, είχε να μου πει πως αντιθέτως το εκτιμάει ιδιαίτερα. «Αν κάποιος αναγνωρίζει κάποιο αισθητικό στοιχείο σε κάτι που έχω φτιάξει και το επιλέγει για να εμπλουτίσει το στιλ του, είναι άκρως κολακευτικό. Και ο πιο ωραίος τρόπος να εντάξει ένας πελάτης την τέχνη στο στιλ και την καθημερινότητά του».

Πώς μπορεί ένας άνδρας να φορέσει ένα μαντίλι; Σύμφωνα με τον Φίλιππο, ο πιο διαδεδομένος τρόπος είναι να το διπλώσει και να το βάλει στο πέτο. Ανυψώνει έτσι την οποιαδήποτε εμφάνιση και του δίνει μία υπέροχη πινελιά χρώματος. Φυσικά υπάρχουν και πιο ευφάνταστες εναλλακτικές, όπως στο λαιμό ή ακόμα και στην μέση, αντί για ζώνη. Τα υποστηρίζουμε όλα, έχοντας βαρεθεί να βλέπουμε ανδρικά σύνολα που ουσιαστικά είναι μόνο ένα αδιάφορο μαύρο κοστούμι.
Η κάθε κολεξιόν του Φίλιππου συνοδεύεται και από μία κονσεπτική φωτογράφιση, την οποία έχει στήσει ο ίδιος, από το θέμα μέχρι και το κουβάλημα των props. Επιθυμεί με αυτόν τον τρόπο να συνεχίσει το αισθητικό ύφος της συλλογής του μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, αδιαφορώντας αν κάτι τέτοιο είναι «εμπορικό» ή όχι. Προκύπτουν έτσι πραγματικά αξιόλογες φωτογραφίες, με θέμα όπως «Η Κόρη Του Μίδα».

Στα μελλοντικά του σχέδια είναι το design και άλλων αξεσουάρ υψηλής ποιότητας, όπως τσάντες και ζώνες, ενώ ελπίζει στην κυκλοφορία μίας limited edition συλλογής ρούχων. Αναμένουμε!