Η Αristile φέρνει μόδα από την Αφρική στο ατελιέ της Πανόρμου
Η ιστορία της όμορφης Αφρικάνας που παντρεύτηκε Έλληνα και τον ακολούθησε από το Καμερούν
Η Αristile από το Καμερούν έχει φτιάξει το δικό της Ατελιέ Μόδας στην Πανόρμου
Στοιχεία της Αφρικής πετυχαίνεις πλέον παντού στην Αθήνα. Ίσως και να μην τα παρατηρείς με την πρώτη ματιά, ειδικά όταν βρίσκονται σε ένα μικρό ημιυπόγειο της Λουίζης Ριανκούρ. Στο ραφτάδικο της Aristile, στο νούμερο 29, αν και μοιράζεται την ίδια φασαριόζικη γειτονιά με το προποτζίδικο και το περίπτερο παραδίπλα, δύσκολα παρατηρείς την επιγραφή που γράφει «African Fashion for Women». Αν όμως ρίξεις μια προσεκτικότερη ματιά στη βιτρίνα δεν μπορείς να μην κοντοσταθείς, ούτε να αγνοήσεις τη δουλειά ενός ολόκληρου ρεύματος αποφασισμένων αφρικανών σχεδιαστών που δραστηριοποιείται τελευταία στην Ευρώπη και εισάγει νέα στοιχεία στην παγκόσμια βιομηχανία της μόδας. Η Αristile Bilung, μια νέα σχεδιάστρια από το Καμερούν, έφτασε μόλις πέρσι στην Ελλάδα από μια χώρα που το χειροποίητο ρούχο έχει άλλη αξία.
Μόδα από το Καμερούν
«Στην Αφρική οι άνθρωποι προτιμούν τα ρούχα που είναι φτιαγμένα στο χέρι, εκεί δεν έχουμε μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων. Ένα κορίτσι βλέπει ένα μοντέλο στην τηλεόραση, το βγάζει φωτογραφία και ζητάει από τον ράφτη να της πάρει μέτρα και να σχεδιάσει στο σώμα της το ρούχο που είδε» μου εξηγεί η Αristile. Την πέτυχα πάνω στο διάλειμμά της, την ώρα που άφηνε τη ραπτομηχανή για να προβάρει σε μια κούκλα ραπτικής το κομμάτι της. Από το πρωί είχε ξεκινήσει πρώτα με το πατρόν, έπειτα κόβοντας το ύφασμα και μετά με το ράψιμο ενός πολύχρωμου φορέματος που της είχαν παραγγείλει. Το χρώμα, βλέπετε, είναι η μεγαλύτερη διαφορά που έχει να κάνει με το στιλ στην αφρικανική αγορά σε σχέση με την ελληνική.
Αristile Bilung
«Οι Ελληνίδες ακολουθούν τις τάσεις της μόδας, μπορούν να είναι σέξι και σικάτες ταυτόχρονα, αλλά συνήθως βάζουν χρώματα μόνο το καλοκαίρι κι όταν έρθει ο χειμώνας φορούν κυρίως μαύρα ή μου ζητούν φούστες σε εντελώς μίνιμαλ στιλ. Έτσι όμως λείπει η προσωπικότητά τους στο ντύσιμο. Ειδικά τα νέα κορίτσια ντύνονται μεταξύ τους ακριβώς με τα ίδια ρούχα και κουρέματα με αποτέλεσμα όλα λίγο πολύ να μοιάζουν».
Το ατελιέ στη Λουίζης Ριανκούρ
Η Aristile από τότε που θυμάται τον εαυτό της έραβε ρούχα, όπως και όλα τα μέλη της οικογένειάς της. Πριν ξεκινήσει ακόμα το σχολείο παρακολουθούσε με προσήλωση τη γιαγιά της, την Αγκουστίν, που έφτιαχνε ρούχα με τη βελόνα. Όταν ενηλικιώθηκε ήταν αυτονόητο ότι θα γραφόταν σε σχολή μόδας για να τελειοποιήσει όσα είχε μάθει. Όλα αυτά τα χρόνια από τα χέρια της είχαν περάσει σχέδια και ρούχα για αμέτρητες γυναίκες. Συνέχισε να φτιάχνει ρούχα και στη δική της μπουτίκ, την οποία διατηρεί ακόμα σχεδιάζοντας αφρικάνικα ρούχα σε πιο ευρωπαϊκές γραμμές.
«Στο Καμερούν έφτιαχνα ρούχα ανάλογα με την περίσταση. Μπορεί να ήταν κοντά και ανοιχτά για να είναι αποκαλυπτικά ή επίσημα μακριά φορέματα για γάμο με παραδοσιακά υφάσματα. Γενικά στην Αφρική προτιμούμε τα έντονα σχέδια κι εγώ προσωπικά έχω αδυναμία στα εκκεντρικά χρώματα, όπως στο κόκκινο, γι’ αυτό και προτείνω στις πελάτισσες συχνά κόκκινες λεπτομέρειες παρόλο που διστάζουν. Πολλές φορές όταν μου ζητούν κάτι τους εξηγώ ότι αυτό μπορεί να μην είναι ωραίο κι ότι πρέπει να το σκεφτούμε αλλιώς, πάντα όμως διαλέγουμε σχέδια που δεν τα φοβούνται γιατί θέλω είναι να φτιάξω κάτι που θα το ευχαριστηθούν».
Τα υφάσματα Ανκάρα
Ο στόχος της Aristile είναι να πείσει τις Ελληνίδες να δοκιμάσουν τα αφρικανικά υφάσματα παρά τους ενδοιασμούς τους. Η υποσαχάρια Αφρική εξάλλου φημίζεται για τα υφάσματά της, τις πολύχρωμες κορδέλες και τα παρεό, τα παραδοσιακά μαντίλια. Η ίδια χρησιμοποιεί τολμηρά αφρικανικά prints, τα λεγόμενα Ankara από το Καμερούν και το Κονγκό, που εισάγει κάθε φορά αναλόγως τη σεζόν, καλοκαιρινή-χειμερινή. Ζητάει, όπως μου λέει, από τον αδερφό της να πάει στα μαγαζιά να δει τα υφάσματα, να της τα δείξει πρώτα σε φωτογραφία προκειμένου να διαλέξει η ίδια αυτό που προτιμά, κι έπειτα να της τα στείλει στην Ελλάδα.Από τότε που ήρθε στη χώρα μας δεν της έχει δοθεί η ευκαιρία να επισκεφτεί την πατρίδα της. Πώς βρέθηκε στην Αθήνα;
Αφορμή ήταν ο έρωτας, καθώς γνώρισε τον Έλληνα σύζυγό της στο Καμερούν, άφησε πίσω ό,τι ήξερε και τον ακολούθησε παρέα με την 21χρονη κόρη της. Ως τότε λάτρευε τη ζωή της στο Καμερούν και συγκεκριμένα στην Ντουάλα, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη μετά τη Γιαούντι, που συνορεύει με τη Νιγηρία, νούμερο ένα καταναλωτική αγορά της ηπείρου. Εκεί αντί για πάρκα μέσα στην πόλη έχουν ολόκληρα δάση, λέει με νοσταλγία. Και τη ζωή στην Αθήνα, όμως, φαίνεται να την απολαμβάνει.
«Μ’ αρέσει η Αθήνα γιατί έχει πάντα ήλιο με ήπιους χειμώνες σαν τη χώρα μου και ο κόσμος είναι θερμός κι εξωστρεφής. Μένω στην Πανόρμου, σε μια ήρεμη γειτονιά με εύκολη πρόσβαση μέσω μετρό για τους πελάτες μου και περπατώ με το πάσο μου από το σπίτι για τη δουλειά κάθε πρωί. Έχω στήσει ολόκληρη τη νέα μου ζωή γύρω από αυτό στη συγκεκριμένη περιοχή του κέντρου της πόλης και σίγουρα δεν το μετανιώνω».
Ari’style Fashion Studiο, Λουίζης Ριανκούρ 29