Η μόδα γίνεται ή ήδη είναι πράσινη;

*Του Δημήτρη Γραμματικογιάννη

Τελικά είναι το πράσινο το νέο μαύρο, μπορεί να γίνει η μόδα πράσινη ή πράσινα άλογα, καθώς λέει και η λαϊκή ρήση. Πολλά ακούμε σχετικά με τις «πράσινες» ανησυχίες της μόδας και σήμερα θα προσπαθήσουμε να διακρίνουμε τις αληθινές, τις υπερβολικές ή τις ψεύτικες, αυτές που αποκαλούμε και green washing, κοινώς πράσινο ξέπλυμα.

Από τη δεκαετία του ’70 ήδη είχε φανεί το πρόβλημα της μόλυνσης, από τη βιομηχανοποίηση και όχι βέβαια μόνο των ενδυμάτων. Όταν μπήκε και η Κίνα στο παιχνίδι το πρόβλημα γιγαντώθηκε. Το fast fashion (η γρήγορη μόδα, δηλαδή αυτή που αυτοαναιρούνταν κάθε δύο μήνες το αργότερο και έκανε τον καταναλωτή να τρέχει και να μη φτάνει και τις χωματερές να ξεχειλίζουν), με ελεεινά φτηνά εργατικά, άθλιες συνθήκες και χωρίς διεθνείς περιορισμούς, μπορούσε εύκολα λόγω τιμών να μονοπωλήσει τις αγορές. Μετά την κατάρρευση του κτιρίου Ράνα Πλάζα στο Μπαγκλαντές τον Απρίλιο του 2013, με αποτέλεσμα τον θάνατο 1.127 ανθρώπων, κυρίως γυναικόπαιδα, και τον τραυματισμό περίπου 2.450, ο κόσμος της μόδας αντιλήφθηκε ότι αυτό έπρεπε να αλλάξει. Οικολογία, εργατικά δικαιώματα και πρώτες ύλες ήρθαν στο προσκήνιο. Όταν η ηθοποιός Ema Watson εμφανίστηκε στο κόκκινο χαλί του Met Gala το 2016, φορώντας ένα ασπρόμαυρο ένδυμα, με ύφασμα από ανακυκλωμένα πλαστικά μπουκάλια μιας χρήσης, έκανε αίσθηση και πρωτοσέλιδα. Η πρωταγωνίστρια του Harry Potter έκανε τα μαγικά της ή μάλλον, για να ακριβολογούμε, ο οίκος του Calvin Klein. Ταυτόχρονα άρχισαν να κυκλοφορούν στο εμπόριο ρούχα από denim και βαμβακερά από ανάλογες πρώτες ύλες. Όμως, όπως αργότερα αποδείχθηκε, αυτά τα υφάσματα όταν πλένονται αφήνουν στο περιβάλλον microfibres, ίνες μη αντιληπτές στο μάτι, οι οποίες έχει βρεθεί ότι περνούν στην τροφική αλυσίδα αλλά πλέον ακόμη και στο DNA των νεογέννητων μωρών μας. Τότε οι παγκόσμιοι υφασματάδες στράφηκαν στην τροφική αλυσίδα ως υποκατάστατο. Υποπροϊόντα από φρούτα και λαχανικά άρχισαν να μετατρέπονται σε υφάσματα ικανά να δημιουργήσουν πολύ καλής ποιότητας ένδυση και υπόδηση. Δέρματα από ανανά και μανιτάρια, βαμβακερά από γάλα, μετάξι από φλούδες πορτοκαλιών και κοσμήματα από κόκκους καφέ ήταν μόνο η αρχή. Νέα σχεδιαστικά brands και σχεδιαστές βρίσκουν τον ρόλο τους στη νέα αυτή εποχή και δημιουργούν προϊόντα μικρής κλίμακας βασισμένοι στις αρχές της ηθικής πράσινης μόδας, της ανακύκλωσης και του zero waste. Τα χαρακτηριστικά  υφάσματα της ελληνικής τεντοποιίας, αντί να καταλήξουν στις χωματερές, μετατρέπονται σε σύγχρονα backpacks και αξεσουάρ, μοναδικής αισθητικής το καθένα, από τους 3Quarters. Τα σανδάλια επίσης είναι ένα πολύ επιτυχημένο πεδίο που η πράσινη μόδα έχει αναδείξει τη δυναμική της. Το ελληνικό brand Alchimia vegan shoes, επαναχρησιμοποιεί πλαστικές συσκευασίες τροφίμων και δημιουργεί μόδα high end, πολλές φορές με σχέδια εμπνευσμένα από την ελληνική παράδοση, όπως το σεμεδάκι, αλλά προσαρμοσμένα στο σήμερα. Για τους πιο δυναμικούς, τα σανδάλια eating the goober, πάλι ελληνικής παραγωγής, από ανακυκλωμένα και μη χρησιμοποιημένα ελαστικά αυτοκινήτων, με ανατομική σόλα από φελλό και καουτσούκ.

Επίσης σου δίνουν τη δυνατότητα να αλλάξεις το επάνω μέρος, για να μη βαριέσαι και να μη σε βαριούνται, είναι σχεδιασμένα για να τα έχεις πολύ καιρό, κάτι που επίσης πρεσβεύει η πράσινη μόδα σεβόμενη τον πελάτη και τον πλανήτη. Τελικά μήπως το πράσινο μας πάει;

* Ο Δημήτρης Γραμματικογιάννης είναι Eco stylist, Fashion editor, Διαμορφωτής Τάσεων και ενεργό μέλος στο Fashion Revolution Greece