Η Beyoncė (και) με Vrettos Vrettakos στο νέο της πρότζεκτ

Beyoncė Knowles ή Beyoncė σκέτο ή ζουζού ή Bee ή Queen Bey. Τραγουδίστρια, συνθέτρια, παραγωγός, ηθοποιός, σχεδιάστρια ρούχων, all American girl φαινόμενο. Ενώ εσύ λιάζεσαι σε μια παραλία, αυτή έχει άγχος για το πώς θα πάει το καινούργιο της μιούζικαλ και το visual album, που μόλις κυκλοφόρησαν με τίτλο «Black is King». Cool, sis! Όλοι μιλάνε για το μιούζικαλ αλλά και τα κοστούμια της, ανάμεσα στα οποία και του δικού μας Βρεττού Βρεττάκου. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. 

Εν έτει 2020 (καταραμένο) και εν μέσω πανδημίας η Queen αποφασίζει να δοκιμάσει τη σκηνοθετική και σεναριογραφική της δεινότητα. Το μιούζικαλ και το visual album «Black is King» με την υπογραφή της δημιούργησαν αίσθηση με την πρεμιέρα τους στο κανάλι Disney+.

«Let Black be synonymous with glory» λέει η Bee στην ταινία-ύμνο στους ανθρώπους της Αφρικής, στην προγονική της κληρονομιά. Το «Black is King» αφηγείται στην ουσία την ιστορία του Lion King παρακολουθώντας το ταξίδι ενός αγοριού προς την ανακάλυψη του ίδιου του του εαυτού. 

Σε φάση δημιουργικότητας και σε συμφραζόμενα Black Lives Matter, η Bee προσάρμοσε το στιλ των κοστουμιών και των αξεσουάρ ανάλογα. Αφρικάνικα κοστούμια από το παρελθόν σε μια σύγχρονη εκδοχή γίνονται μανιφέστα και διακηρύξεις. Την ίδια στιγμή που φορά Balmain, Valentino και Burberry, με τη συνεργασία της δημιουργικής της ομάδας δίνει βήμα σε νεαρούς ανεξάρτητους αφροαμερικανούς σχεδιαστές και σε έναν αγαπημένο της Έλληνα, με τον οποίο είχε ξανασυνεργαστεί, τον Βρεττό Βρεττάκο. 

Η στιλίστριά της για πολλά χρόνια Zerina Akers ξέρει αλλά και ψάχνει. Και ανακαλύπτει τους καλύτερους. Δείτε μερικούς από τους σχεδιαστές που φόρεσε η Beyoncė και διαβάστε τις περιγραφές από τους ίδιους τους σχεδιαστές. 

View this post on Instagram

A post shared

 

Και για όσους ζούσαν σε λαγούμι τα τελευταία χρόνια, ας κάνουμε μια αναδρομή στο φαινόμενο Beyoncė.

Οι Destiny’s Child ήταν κάτι σαν τα Powerpuff Girls της R&B. Σούπερ ηρωίδες στην υπηρεσία της παγκόσμιας χορευτικής εκτόνωσης. Έσκασαν στο μουσικό προσκήνιο ως κουαρτέτο το 1998, και μέσα σε λίγα χρόνια, με ανανεωμένη σύνθεση και τρίο πλέον, γνώρισαν τη μαζική λατρεία. H Beyoncė ήταν η ηγέτης: έγραφε τα τραγούδια του γκρουπ, έκανε τις ενορχηστρώσεις και την παραγωγή. Συχνά, είχε σπουδαίες εμπνεύσεις: «Jumpin Jumpin», «Nasty Girl», «Independent Women» (θέμα της ταινίας «Άγγελοι του Τσάρλι»). Στα 18 της, με το «Bootylicious», αποθέωσε τα έξτρα κιλά της, το γυναικείο σωματότυπο της καμπύλης και των χυμών.

Το συγκρότημα ήταν για το κορίτσι από το Χιούστον μάλλον οικογενειακή και do it yourself υπόθεση. Ο μπαμπάς Μάθιου είχε το μανατζεριλίκι, η μαμά Τίνα σχεδίαζε τα γκλιτεράτα κοστούμια, η μικρότερη αδελφή Σολάνζ έκανε τα χορευτικά στις συναυλίες. Η Kelly (Rowland) και η Michelle (Williams) συμπλήρωναν την ομάδα. Η πορεία προς τη δόξα, αλματώδης: πλατινένιο ντεμπούτο, αρκετά top10 στο Billboard, βραβεία Grammy, στρατοί αφοσιωμένων φαν από διαφορετικές ηλικίες και lifestyle, άλμπουμ που με το καλημέρα γίνονταν Νο1. Ώσπου το 2001 η Beyoncė αυτονομήθηκε. Η μοναχική της πορεία επιβραβεύτηκε με Grammy, με χρήμα, με δόξα και γενικώς τρελή επιτυχία. Πώς ξεκίνησε όλο αυτό; Κάπως έτσι.

Πολύ πριν την ανακαλύψει η Γουίτνεϊ Χιούστον, η Beyoncė παρακολουθούσε μαθήματα χορού, τραγουδούσε στη χορωδία της εκκλησίας και σάρωνε τα βραβεία σε μικρούς τοπικούς διαγωνισμούς. Συνήθως, από κάτι τέτοια μικρά ξεκινήματα προκύπτουν τα εντυπωσιακά φινάλε. Μεγαλώνοντας αποφάσισε ότι της αρέσει το ομαδικό παιχνίδι και σχημάτισε το γκρουπ «Girl’s Tyme» με τις φίλες της LaTavia Roberson, Kelly Rowland και LeToya Luckett. Οι ατελείωτες πρόβες σε αυλές και στο κομμωτήριο της Τίνα είχαν έναν στόχο: τη διάκριση στο σόου «Star Search», πρόγονο του «American Idol». Η αποτυχία σήμανε τη διάλυση. Το ταλέντο που δεν αναγνώρισε η τηλεόραση το αντιλήφθηκε ο διορατικός πατέρας της Μάθιου, που παραιτήθηκε από τη Xerox, περιφρονώντας τον διόλου ευκαταφρόνητο μισθό του, και αποφάσισε να ασχοληθεί αποκλειστικά με το μέλλον της πρωτότοκης κόρης του. Πρώτη του κίνηση, οι υπογραφές με την Columbia. Η υπόλοιπη πορεία των Destiny’s Child πάνω κάτω γνωστή κι εκτός θέματος.

Το 2001 η Knowles χρίζεται Συνθέτρια της Χρονιάς. Είναι η πρώτη Αφροαμερικάνα που κερδίζει ever ένα ανάλογο βραβείο. Επιτέλους, αποκτά και κατά μόνας δημόσια αναγνώριση αντάξια των χαρισμάτων της. Το πρότζεκτ Destiny’s Child μπαίνει στον πάγο, δε συμπεριλαμβάνεται στα πλάνα της Beyoncė για το άμεσο μέλλον. Ακολουθούν τρία χρόνια κινητικότητας και ταχείας εξέλιξης: σόλο πορεία, εμφανίσεις σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις και τελετές βραβεύσεων, διεύρυνση των επαγγελματικών οριζόντων με συμμετοχές σε τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές χωρίς προηγούμενη εμπειρία και παιδεία, εξέχουσες συνεργασίες. Φωνητικά στο σινγκλ του αγαπημένου της Jay-Z «03 Bonnie & Clyde» (εκείνος συμμετέχει στο δικό της σινγκλ «Crazy In Love»), διασκευή του «The Closer I Get To You» σε περίεργο ντουέτο με τον Λούθερ Βάντροους, καθώς η Beyoncė «αντικαθιστά» τον Ντόνι Χάθαγουεϊ κι ο Λούθερ τη Ρομπέρτα Φλακ, ντουέτο με τον Στίβι Γουόντερ στο «So Amazing», συνεργασία με τους Missy Elliott, MC Lyte και Free στο «Fighting Temptation».

Η συμμετοχή της, το 2002, στην ταινία «Όστιν Πάουερ» χαιρετίζεται με ιδιαίτερο ενθουσιασμό, αλλά από την ανάποδη, αφού η Beyoncė προτείνεται για την κατηγορία Χειρότερη Ηθοποιός, χωρίς να λάβει τελικά το χρίσμα για την υποψηφιότητα. Ωστόσο, το σόλο άλμπουμ της, «Dangerously In Love», βάζει φωτιά στο καλοκαίρι του 2003 και στα τσαρτ Αμερικής και Βρετανίας. Μπορεί να περηφανεύεται οριστικά πως έχει βάλει τη δική της σφραγίδα στην ιστορία της ποπ και της R&B.

Η μοναξιά της πάει πολύ, όμως, τον Νοέμβριο του 2004 η Beyoncė αποφασίζει να κάνει τις φίλες της ευτυχισμένες. Ξανασυστήνει το Παιδί του Πεπρωμένου για έναν τέταρτο δίσκο, με τον τίτλο-δήλωση «Destiny Fulfilled» και το χαρακτηριστικό bonus track «Game Over». Προφανώς, τα έξοδα τρέχουν και πρέπει να καλυφθούν, γεγονός που πιστοποιείται και από τη συμμετοχή της Beyoncė στα διαφημιστικά της Pepsi, της L’Oreal και του αρώματος True Star του Tommy Hilfiger.

Η διάλυση του γκρουπ επέρχεται οριστικά τον Σεπτέμβριο του 2005, μετά το πέρας της παγκόσμιας περιοδείας «Destiny Fulfilled and Lovin' It», χορηγούμενη από τα McDonald’s. «Δε συμβαίνει (η διάλυση) επειδή η μία από εμάς θέλει να κάνει σόλο καριέρα. Ούτε επειδή δε συμπαθούμε η μία την άλλη. Ούτε επειδή δεν πουλάμε δίσκους πλέον. Απλώς συμβαίνει επειδή η φάση πρέπει να τελειώσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο», δηλώνει η αρχηγός τον Ιούνιο. Είπαμε, τα έξοδα τρέχουν, οπότε τα κορίτσια κυκλοφορούν κι ένα αποχαιρετιστήριο greatest hits. «#1’s» με δώδεκα παλαιότερα Νο1 συν τρεις νέες συνθέσεις, για όσους έχουν χάσει τεύχη. Τα World Music Awards του 2005 αναγνωρίζουν ότι οι Destiny’s Child τίναξαν την μπάνκα στον αέρα και τις ανακηρύσσουν το πιο ευπώλητο γυναικείο γκρουπ όλων των εποχών.

Στο μεταξύ, η Beyoncė, σε συνεταιρισμό με τη μαμά της, μπαίνει και στον χώρο της μόδας, λανσάροντας τη σειρά «House of Dereon». Η γιαγιά βάζει το όνομα, η μαμά την τέχνη, η κόρη την αίγλη και τη ζωντανή διαφήμιση. Η Όπρα Γουίνφρεϊ στήνει στο τηλεοπτικό της σόου πασαρέλα, ανάμεσα στα μοντέλα της επίδειξης διακρίνονται οι πρώην συντρόφισσες Kelly Rowland και Michelle Williams. Όντως το διαζύγιο ήταν βελούδινο. Το 2006 έρχεται ο «Ροζ Πάνθηρας» και η εκ νέου αναρρίχηση της Beyoncė στην κορυφή του box office.

Της πάει ο σινεμάς. Στην ταινία «Dreamgirls», με θέμα ένα γυναικείο Motown γκρουπ των 60s, οποιαδήποτε ομοιότητα με τις Supremes δεν ήταν συμπτωματική.

Το 2010 απολύει τον πατέρα της από μάνατζερ χωρίς κλυδωνισμούς στην καριέρα της. Το άλμπουμ Lemonade του 2016 σκίζει σε πωλήσεις, ενώ το 2018 σε συνεργασία με τον σύζυγο (είναι οι Carters) κυκλοφορεί το «Everything is Love». Σήμερα οι Carters είναι από τα πιο πλούσια celebrity ζευγάρια του κόσμου. 

Με κρεολικές ρίζες, πολυδιάστατη, ασταμάτητη στο να εφευρίσκει μουσικές, προσωπικά ενδιαφέροντα και πεδία δημιουργίας, αριστοτέχνης του προσωπικού της στιλ. Ισιώνει τα σγουρά, κουρντισμένα της μαλλιά, τρελαίνεται για ογκώδη σκουλαρίκια και μεταλλικές μπότες. Χορεύει και τρέμει η γη. Το κορμί της μοιάζει να βράζει από πάθη, ορίζει τις φαντασιώσεις πολλών ανδρών. Εξ ου και οι πολυάριθμες ιλουστρασιόν διακρίσεις σε σέξι λίστες. Εκείνη, αν και δεν καταβάλλει ιδιαίτερες προσπάθειες να καλύψει την αβυσσαλέα σεξουαλικότητά της ή μιλά στα τραγούδια της για «naughty girls», σε γενικές lifestyle γραμμές προκύπτει μάλλον συντηρητικό κορίτσι, που δεν ευθύνεται διόλου για το γκλάμουρ παραπέτασμα που την περιβάλλει. Δηλώνει πως «το να έχεις μια σέξι εικόνα στη σκηνή, δε σημαίνει ότι δεν αγαπάς τον Θεό», συμμετέχει σε φιλανθρωπικά events, είναι 500 χρόνια παντρεμένη με τον Jay-Z και έχει μια καλή κουβέντα για τον καθένα. Για τον καθένα; Εξαίρεση ένα κάποιο τουπέ στην αντιμετώπιση των συγκρίσεών της με την Τζένιφερ Λόπεζ («Σέβομαι τη J-Lo. Είμαι, όμως, κατά μία δεκαετία νεότερη από εκείνη. Είναι κολακευτικό που με συγκρίνουν με κάποια που έχει καταφέρει τόσα πολλά, ωστόσο, δε νομίζω ότι μοιάζω με κανέναν»).