Γιατί τα Doc Martens είναι τα μόνα παπούτσια που χρειάζεστε

Τα Doc Martens είναι ένα από τα βασικά βρετανικά πράγματα, όπως η βασιλική οικογένεια και τα φορτηγά που περιμένουν στην ουρά στον αυτοκινητόδρομο M20 για να περάσουν απέναντι από το Ντόβερ στο Καλαί. Αλλά δεν είναι και τόσο βρετανικά. Toν πρόγονο αυτού που έγινε η σόλα «AirWair» σχεδίασε το 1945 ένας Γερμανός στρατιωτικός γιατρός που πονούσαν τα πόδια του. Μέσα στη μεταπολεμική φούρια, ο άνθρωπος αυτός περιέσωσε ό,τι μπορούσε από ένα τσαγκαράδικο του Μονάχου και με τα εργαλεία του τσαγκάρη σκάρωσε ένα παπούτσι με σόλα γεμάτη αέρα για να ανακουφίσει τα ταλαιπωρημένα του πέλματα. Χάρηκε πολύ από αποτέλεσμα της επινοητικότητάς του και μαζί με ένα φίλο του έστησαν μια επιχείρηση παραγωγής σόλας «που αναπηδάει». 

Παραμένει αναπάντητο το ευαίσθητο ερώτημα για το τι έκανε ο Δρ Mάρτενς στον πόλεμο και το αν έσωσε τα υλικά για τα παπούτσια του με τον ίδιο τρόπο που o Χέρμαν Γκέρινγκ διέσωσε τα έργα τέχνης και ιδιαίτερα τους πίνακες του Ρέμπραντ. Μια αναζήτηση στο Google δεν δίνει συγκεκριμένες απαντήσεις αλλά χωρίς αμφιβολία ο δόκτωρ υπήρξε έξαλλος Ναζί-πιο Ναζί πεθαίνεις. Ωστόσο, για να μιλάμε με κάποια ασφάλεια, το όνομά του ήταν ήδη αγγλοποιημένο όταν το 1959 κάποιοι κατασκευαστές μποτών και αρβυλών από το Νορθάμπτονσιρ, ονόματι Γκριγκ, αγόρασαν την πατέντα για να κατασκευάσουν στο Ηνωμένο Βασίλειο παπούτσια με σόλες που αναπηδούν. Σχεδίασαν λοιπόν ένα στιβαρό δερμάτινο πάνω μέρος και το έραψαν στη σόλα με χοντρά κίτρινα γαζιά. Την Πρωταπριλιά του 1960 γεννήθηκε η λεγόμενη μπότα bovver που συνδέθηκε αργότερα με τους χούλιγκανς.

Μισόν αιώνα αργότερα, η εταιρεία ανέφερε κέρδη προ φόρων πάνω από 100 εκατομμύρια λίρες και φιλοδοξία να φτάσει τους μονόκερους της Silicon Roundabout. Και πώς να μην έχει τόσα κέρδη: τα Doc Martens απευθύνονται σε όλους: ποπ σταρ, skinheads, χίπις, κορίτσια με κλαρωτές φούστες, όλη η γενιά grunge τα φοράει-ακόμα και ο συντάκτης της Daily Telegraph που κάνει ρεπορτάζ χρηματιστηρίου φοράει Doc Martens. H Έμμα Γουότσον φοράει, η Τζέσικα Άλμπα φοράει, η Μάιλι Σάιρους φοράει, η Τζίτζι Χάντιντ φοράει, η Σιέννα Μίλλερ φοράει.

Τα Doc Martens δεν είναι φτηνά: ένα καλό ζευγάρι τυπικών μποτάκια με οκτώ τριπίτσες κοστίζει 100 λίρες. Αλλά μπορεί να ζήσει για μια δεκαετία: η μύτη είναι σκληρή και οι σόλες δεν διαλύονται ακόμα κι αν πατήσετε μια λακκούβα με οξύ, λίπος, βενζίνη, χλωρίνη - όλα αυτά μαζί. Διατηρούνται τουλάχιστον δύο ή τρία χρόνια σε καλή κατάσταση, πράγμα που δεν μπορεί να ειπωθεί για τα φανταχτερά αθλητικά ακόμα κι αν αποφεύγετε τις λακκούβες με το καυστικό οξύ. Εκτός αυτού, όταν περπατάμε αναπηδάμε χοπχοπ και αισθανόμαστε περίπου ένα εκατοστό ψηλότεροι - προτού αρχίσουν να φθείρονται οι σόλες.

Επιπλέον, είναι κατάλληλα για όλες τις περιστάσεις. Αν τα διατηρούμε με ένα θρεπτικό βερνίκι κρατάνε τα πόδια μας στεγνά ακόμα και στις λάσπες. Ο Σαμ Λέιθ από το περιοδικό Spectator ισχυρίζεται ότι έχει φορέσει τα Doc Martens του στον Αρκτικό Κύκλο και στον πυθμένα της Ιρλανδικής Θάλασσας και μπορεί να βεβαιώσει από την εμπειρία ότι παίζει φορώντας τα τένις και σκουός. Και επιμένει ότι στις παραλίες είναι πιο άνετα από τις σαγιονάρες: τα δοκίμασε, λέει, στη Σρι Λάνκα. Όταν ήταν κριτής στην επιτροπή του Βραβείου Booker, ο Σαμ Λέιθ παρουσιάστηκε στη Δούκισσα της Κορνουάλης με μαύρη γραβάτα και μποτάκια Doc Martens. Τα κίτρινα γαζιά τους προδίδουν, λέει ο Λέιθ, μια ιδέα δανδή, fashion icon.

Ταιριάζουν τέλεια στις επίσημες εμφανίσεις. Στη Βρετανία, όπου υπάρχει dress code, σε διώχνουν αν φοράς μπλουτζίν αλλά όχι αν φοράς Doc Martens. O Λέιθ συμβουλεύει το αναγνωστικό κοινό του Spectator να αγοράσει μετοχές Doc Martens. «Η τιμή τους», λέει, «θα φτάσει στα ύψη.» Το ίδιο και η λιανική τους τιμή: τα εμπριμέ (floral) κοστίζουν πάνω από 200 λίρες, ακόμα κι όταν τα βρει κανείς μεταχειρισμένα στο ebay.