Ηλιάνα Παπαγεωργίου, Μαρίνα Σάττι, Ηρακλής Tsuzinov, Saske, Tasos Xiarcho, Natasha Kay, Super Kiki, Katerina Op δοκίμασαν πρώτοι στην Ελλάδα το νέο ZX 2K Pure.
Κάτι αλλάζει στην αγορά του secondhand
Μεγάλοι οίκοι μόδας μπαίνουν στο πάρε-δώσε του μεταχειρισμένου
Η αγορά του 5% της πλατφόρμας μεταπώλησης ρούχων Vestiaire Collective από τον κολοσσό Kering και οι μεγάλοι οίκοι απέναντι στο μεταχειρισμένο.
Ότι η αγορά του secondhand ζει και βασιλεύει μπορούμε να το αντιληφθούμε όλοι μας βλέποντας ανάλογα μαγαζιά να ξεφυτρώνουν στους δρόμους σαν τα μανιτάρια. Το ίδιο συμβαίνει και ιντερνετικά, με το μεταχειρισμένο να διακινείται μέσα από εκατοντάδες σάιτ που εμπορεύονται επώνυμα προϊόντα. Τι αλλάζει λοιπόν; Καταρχάς αλλάζουν τα μυαλά κάποιων, συγκεκριμένα όσων διακονούν την haute couture, και προφανώς αυτό ευνοεί και εμάς και αυτούς.
Η Kering, η «μαμά» εταιρεία των Gucci, Balenciaga, Alexander McQueen και πολλών άλλων brands, αγόρασε το 5% μιας διαδικτυακής πλατφόρμας μεταπώλησης ρούχων, της γαλλικής Vestiaire Collective. Η κίνηση αυτή δείχνει μια αλλαγή κλίματος των οίκων μόδας απέναντι στο μεταχειρισμένο και την κυκλική οικονομία.
Ενώ οι καταναλωτές δεν είχαν κολλήματα στο να αποκτήσουν σε χαμηλή τιμή ένα ζηλευτό επώνυμο κομμάτι, ας ήταν και φορεμένο, οι «μεγάλοι» της μόδας στέκονταν επιφυλακτικοί σε όλο αυτό το αλισβερίσι, καθώς δεν είχαν τον παραμικρό έλεγχο σε σχέση με την πιστότητα, τη διανομή ή την τιμή των σχεδίων τους. Πλέον όμως αποκτούν τον έλεγχο.
Τι είδε το μεγάλο κεφάλι της Kering, ο Φρανσουά Ανρί Πινό, γνωστός και ως σύζυγος της Σάλμα Χάγιεκ, και προχώρησε στην επένδυση; Είδε ότι οι πλατφόρμες μεταπώλησης είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς μεταξύ των ευαισθητοποιημένων σχετικά με το περιβάλλον Millennials και της Gen Z, που είναι μια τεράστια «πίτα» αγοραστικού κοινού αλλά με περιορισμένο εισόδημα. Είδε όμως και κάτι άλλα νούμερα. Με τον κορωνοϊό συνέβη το εξής που δεν το λες και παράλογο. Ενώ η βιομηχανία της μόδας, το κατασκευαστικό της δηλαδή κομμάτι, χτυπήθηκε όσο ποτέ, η βιομηχανία μεταπώλησης άνθισε και ανθίζει. Πλατφόρμες όπως η Vestiaire Collective και η Rebelle, μέσα από τις οποίες ο καθένας μπορεί να πουλήσει ρούχα του στον καθένα, γνώρισαν τον τελευταίο χρόνο τρομακτική άνοδο κίνησης και εσόδων. Κάθε μέρα στη Vestiaire Collective υπολογίζεται πως διακινούνται περίπου 140.000 αντικείμενα. Καθόλου κακό νούμερο.
Ο οίκος Alexander McQueen της Kering έχει μπει πρώτος στη φάση κάνοντας κάτι μεγαλειώδες υπό τον τίτλο Brand Approved. Όποιος λοιπόν μέσω Vestiaire Collective πουλά ένα κομμάτι με την υπογραφή του οίκου, πρώτα το στέλνει στα κεντρικά κερδίζοντας πιστώσεις και μπένεφιτς. Το κομμάτι εξετάζεται ως προς τη αυθεντικότητά του και στη συνέχεια αποστέλλεται στη Vestiaire Collective συνοδευόμενο από πιστοποιητικό γνησιότητας.
Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν αυτά τα «κοσμοϊστορικά», υπάρχουν η Chanel ή ο Hermes ή άλλοι παραδοσιακοί που θεωρούν πως τα φυσικά καταστήματά τους είναι τα μόνα μέρη που έχουν δικαίωμα να πουλήσουν αυθεντικά Chanel ή Hermes. Σεβαστό, αλλά πόσο μέλλον έχουν τα φυσικά καταστήματα; Ο χρόνος θα δείξει.
Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια πολλά πράγματα αλλάζουν στο κεφάλι μας σταδιακά. Αφενός, η κουλτούρα της υπερκατανάλωσης με τον αντίκτυπό της στο περιβάλλον έχει αρχίσει να μας ενοχλεί. Αφετέρου, έχει αλλάξει δραματικά και η εικόνα ή η αντίληψη που έχουμε για το μεταχειρισμένο. Τα secondhand δεν είναι πια τα παλιά ταλαιπωρημένα κουρέλια αλλά ρούχα που δείχνουν σαν καινούργια.
Η αγορά του μεταχειρισμένου και οι τιμές της εννοείται πως μας επέτρεπε, ούτως ή άλλως, να αποκτήσουμε μια τσάντα ή ένα παπούτσι ή οτιδήποτε φάνταζε άπιαστο όνειρο. Απλώς πλέον θα το αγοράζουμε ξέροντας ότι είναι αυθεντικό κομμάτι κι όχι καμιά μαϊμού. Επίσης θα το αγοράζουμε χωρίς τύψεις ότι συμμετέχουμε στην κλιματική αλλαγή με τις σπατάλες μας, ενώ θα έχουμε και τις ευλογίες του ίδιου του σχεδιαστή. Win win.