Cruise show Chanel: Ο Ζαν Κοκτώ αγαπά την Κοκό Σανέλ

«Ονειρεύομαι τις ημέρες που μπορούσα να πάρω ένα αεροπλάνο για να βρίσκομαι με τη Chanel οικογένειά μου για το Cruise Chanel. Θα είμαι μαζί σας και θα επικροτώ από μακριά». Μ' ένα κόκκινο κραγιόν φίλησε το επιστολόχαρτο η Μάργκοτ Ρόμπι και το έστειλε στη Βιρζινί Βιάρντ, τη σχεδιάστρια του γαλλικού οίκου που, όπως κάθε Μάιο, έδειξε την cruise συλλογή του. Οι cruise ή resort συλλογές απευθύνονταν στις πλούσιες άλλων εποχών που ταξίδευαν στην καρδιά του χειμώνα σε μέρη τροπικά, που αλλάζουν γεωγραφικές συντεταγμένες. Καταφθάνουν στα καταστήματα (λέμε τώρα) κατά τον Νοέμβριο, τότε που όλες έχουν ήδη ψωνίσει τα χειμωνιάτικά τους και θέλουν κάτι νέο για τις mid term διακοπές τους: μια κρουαζιέρα, ένα χιονοδρομικό, ένα ερημικό νησί. 
Η ιδέα είναι παλιά, του 1919. Τότε η Κοκό σκέφτηκε να παρουσιάσει μια συλλογή έξω από το συνηθισμένο καλεντάρι (χειμώνας - καλοκαίρι). Έτσι, επινόησε τον όρο, που αργότερα θα λεγόταν resort ή precollection, ανάλογα με το μάρκετινγκ και τους πόρους κάθε οίκου. Στο νου της είχε εκείνες που θα έκαναν διακοπές στο αγαπημένο της Μπιαρίτζ, την άλλη γαλλική Ριβιέρα. Παρουσίαζε ρούχα ανάλαφρα για προμενάντ στις μεγάλες παραλίες, μαλακές ζακέτες και μακριά φορέματα. Τα αγαπούσε τα cruise collections και ο Καρλ, επένδυε χρόνο και πολλά χρήματα από το 1983, όταν και αποφάσισε να κάνει μια εμβόλιμη συλλογή για εκείνες που θέλαν στον χειμώνα καλοκαίρι. Αποτελούσαν ένα μεγάλο πάρτι για εκείνον: στο Ντουμπάι, στην Κούβα, στη Σεούλ, στο Μονακό, στη Βενετία ή και το Παρίσι - όπως η προπέρσινη με ξεκάθαρη έμπνευση από την αρχαία Ελλάδα, τα σόου αυτά έκλειναν πάντα το μάτι στην εξτραβαγκάνζα.

Η Βιρζινί χθες παρουσίασε μια πιο σεμνή απόδοση του concept: ο Καρλ δε ζει πια, ο κορωνοϊός έχει αλλάξει πολλά. Ταξίδεψε όμως στην Carrières de Lumières, στα νότια της Γαλλίας. Από εκεί ξεκίνησε η έμπνευσή της: από το δεσμό της Γκαμπριέλ Κοκό Σανέλ με τον εικονοκλάστη Κοκτώ, από τα δείπνα, τις βόλτες, τα ταξίδια τους. Από τα κοστούμια που έκανε για τις παραστάσεις τους. Από τις ασπρόμαυρες σκηνές της ταινίας «Διαθήκη του Ορφέα», που γυρίστηκε εκεί κι ανάμεσα στους πρωταγωνιστές, περνά και ο Πικάσο και η Μπριζίτ Μπαρντό για να κάνει την ταινία μνημείο γαλλικού κούλνες και μοντερνισμού. «Η απλότητα, η ακρίβεια και η ποίηση της ταινίας του Κοκτώ με έκανε να θέλω να δημιουργήσω μια πολύ καθαρή συλλογή, με πολύ ξεχωριστό δίχρωμο, φτιαγμένο από έντονο λευκό και βαθύ μαύρο», θα πει η Βιρζινί Βιάρντ. 

Πράγματι, μέσα στο νταμάρι εκτυλίχθηκε ένα ασπρόμαυρο παραμύθι με 80ς αναφορές, χαλαρές σιλουέτες και μια σπουδή στα αγαπημένα σύμβολα της Κοκό και τα σχέδια του Ζαν: κεντημένα λουλούδια σε ψηλόμεσα παντελόνια και φουστάνια με ντεκολτέ χαμόγελο, μπροντερί από πουλιά, βεβαίως πέρλες, τουίντ, τα αστέρια και οι μονοκοντυλιές του σκηνοθέτη σε τυπωμένα αέρινα υφάσματα. Ασπρόμαυρα, με εκπλήξεις από παλ χρώματα σε φτεράκια, σε κεντήματα, στα κοσμήματα. Μια συλλογή πολύ όμορφη, που όμως ο τόπος και η συνθήκη την κατάπιαν: στα αχανή μάρμαρα, τα καλσόν μοιάζουν εφήμερα. Όταν μιλά ο Κοκτώ με την Κοκό, μια cruise συλλογή μοιάζει αμήχανο τρέιλερ από μια ταινία από το παρελθόν. 

Τον Ιούνιο του 1925, ο Κοκτώ έστειλε στην Κοκό μιαν επιστολή. Ανάμεσα στα υπόλοιπα, της έλεγε: «Ο Πάμπλο Πικάσο είπε ότι είσαι η γυναίκα με τη μεγαλύτερη αίσθηση (κομψότητας) στην Ευρώπη. Συμφωνώ απολύτως. Οι αξίες της αυτοσυγκράτησης και της κομψότητας αντιπαρατίθενται με πτυχές της ελευθερίας και της διασκέδασης. Αυτές είναι οι αξίες στις οποίες βασίζεται ο αληθινός γαλλικός πολιτισμός! Μετά τον πόλεμο, όπως γνωρίζετε, η μόδα ζήτησε ένα νέο ξεκίνημα και το δώσατε στις γυναίκες που πήραν το μετρό, δείπνο σε εστιατόρια, έπιναν κοκτέιλ, έπαιξαν παιχνίδια και έδειξαν τα πόδια τους. Οι γυναίκες φορούσαν το μικρό σας μαύρο Φόρεμα σχεδόν σαν στολή. Το στυλ σας αισθητικοποίησε τη μεταπολεμική βιομηχανική διανομή. Το μικρό μαύρο φόρεμα ήταν σήμα κατατεθέν των γαλλικών ιδανικών κομψότητας, προσβασιμότητας και απλότητας».