Σεξ, drugs και μόδα: είδαμε τη σειρά για τη ζωή του Χάλστον

Αποδοχή. Γι΄ αυτό πάσχιζε ο Χάλστον σε όλη του τη ζωή: από ένα χωρίο της Αϊόβα των ΗΠΑ όπου μεγάλωσε σε μια κακοποιητική οικογένεια μέχρι το Σαν Φρανσίσκο και τη θέα του ωκεανού που χάζευε ολημερίς τους τελευταίους μήνες της ζωής του όταν πια είχε ξεπουλήσει όνομα, φήμη, σπίτια και το AIDS του έτρωγε το μέλλον, ο αμερικανός σχεδιαστής Χάλστον που έκανε το όνομά του συνώνυμο με την υψηλή ραπτική των ΗΠΑ, αναζητούσε αποδοχή. Σ΄ αυτό το παιχνίδι όπου το ταλέντο του παγιδεύτηκε στη ματαιοδοξία και την ανασφάλειά του, νικητής ήταν η μόδα και οι επενδυτές τους και μεγάλος χαμένος ο ίδιος.
Ξεκίνησε από καπελάς στο Bergdorf Goodman μέχρι τη στιγμή που η Τζάκι Κένεντι θα φορέσει μια δική του δημιουργία στην ορκωμοσία του JFK, γεγονός που θα τον εκτοξεύσει. Είναι αρχές της δεκαετίας του ’60, όλες φορούν καπέλο. Όταν η μόδα ξεπερνά την τέχνη του, αποφασίζει να ασχοληθεί με τη μόδα, να γίνει Balenciaga των ΗΠΑ, να δημιουργήσει υψηλή ραπτική: ρούχα φτιαγμένα αποκλειστικά για το σώμα της κάθε πελάτισσάς του. Η επιτυχία δεν αργεί να έρθει, όμως ποτέ δεν είναι αρκετή. Ξεκινά μια σειρά με σουέντ καμπαρντίνες, τις Ultrasued, τον επιλέγουν πια στην καθημερινότητα τους όλες οι Αμερικανίδες ενώ σταρ όπως η Λάιζα Μινέλι, προσωπική του φίλη, η Αντζέλικα Χιούστον και η Σερ φοράνε δικά του ρούχα. Στο Studio 54 είναι μόνιμος θαμώνας, τα ναρκωτικά μπαίνουν στη ζωή του. Για να εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα της εταιρείας του και την καλή συνεργασία με τον χρηματοδότη του Μαχόνι, υπογράφει σειρές με το όνομά του: χαλιά, γυαλιά, βαλίτσες, κάλτσες, τα πάντα είχαν την υπογραφή του. Λίγο πριν χάσει την κυριότητα του ονόματός του, θα υπογράψει σειρές και για το JC Penney, το πιο λαϊκό πολυκατάστημα των ΗΠΑ σε σχέση με το Bergdorf, όπου και ξεκίνησε.
Είναι άξιες αναφοράς οι φιλίες που στερέωσαν τη ζωή και την καριέρα του: το πρώτο του μοντέλο, Έλσα Περέτι (εξαιρετική στον ρόλο η Rebecca Dayan), τη διάσημη, στα επόμενα χρόνια και μέχρι το τέλος της ζωής της, σχεδιάστρια κοσμημάτων του Tiffany’s αλλά και τον Joe Eula, σπουδαίο αμερικανό illustrator, προσωπικό φίλο του Yves Saint Laurent και της Κοκό Σανέλ. Έφυγαν και οι δυο από τη ζωή του ξαφνικά, έχοντας υποστεί υποτίμηση κι έχοντας ανεχτεί για χρόνια τον κακό του τρόπο. Σε μια Νέα Υόρκη που φλέγεται, στη δεκαετία του ’70 που όλοι θα ήθελαν να βρίσκονται εκεί, εκείνος είχε τα πάντα. Ήταν εκεί. Η θέα του γραφείου του στον 21ο όροφο του Olympic Tower έκοβε την ανάσα όμως εκείνος περνούσε τις ημέρες του κοιτώντας το κουτάκι της κόκας. Το σεξ επί πληρωμή ή από τον εκδικητικό σύντροφο του Βίκτωρ, οι καταχρήσεις του θόλωναν τη δημιουργικότητα πολύ περισσότερο από τη φιλοδοξία του.

Ο Χάλστον φωτογραφημένος από τον Andy Warhol

Η Ιταλίδα σταρ Virna Lisi φορώντας ένα από τα καπέλα του (Μάιος 1964)

Με τους Bianca Jagger και Andy Warhol στο Studio54

Με τη Liza Minnelli στο studio 54, γιορτάζοντας την επιτυχία του "New York, New York", 1977

Ο Γούαν, παρά τη σεναριακή ρηχότητα, κατάφερε να πιάσει τον ήρωα. Στους New York Times δήλωσε πως δεν τον γνώριζε καν, μελέτησε πολύ και συνάντησε και τη Λάιζα Μινέλι για να τον βοηθήσει. Η προσποιητή φωνή του, η περσόνα που παρουσίαζε στον κύκλο του, η ατσαλάκωτη εικόνα του ήταν ο οδηγός του για να μη χαθεί, διότι όταν χανόταν, γινόταν κακός, εκδικητικός, αυτοκαταστροφικός. Στην πιο ειλικρινή σκηνή της μίνι σειράς των πέντε επεισοδίων που παρακολούθησα το βράδυ των ήπιων συμπτωμάτων μου από το εμβόλιο, ο Χάλστον συναντά την αρωματοποιό, μαζί με την οποία θα έφτιαχναν το άρωμά του που άφησε εποχή. Αντιστεκόταν στις συναντήσεις του να απεκδυθεί το προσωπείο του μέχρι που μια μέρα κατέληξε: ανοιξιάτικο γρασίδι, νάρκισσοι που του θύμιζαν τη μαμά του, δέρμα, αφρός ξυρίσματος και σαπούνι που του θύμιζαν τον μπαμπά του, ταμπάκο καθώς ήταν μανιώδης καπνιστής και το σπασουάρ του εραστή του. Όλη του η ζωή σ΄ ένα μπουκάλι.
Τα σκηνικά είναι φανταστικά: από το Bergdorf Goodman των 60s στο υπέροχο American Psycho σπίτι του και τα γραφεία του και τις Βερσαλίες, όπου και ταξίδεψε μαζί με τη Λάιζα και τέσσερις ακόμη αμερικανούς σχεδιαστές (μια επίδειξη που τον ανέβασε στο πάνθεον των μεγάλων του κόσμου). To Studio 54, τα όργια του συντρόφου του στο prive και η Μπιάνκα με το άλογο, οι μουσικές, η παρακμή των 80s όλα ήταν χάρμα. Τα κοστούμια ήταν εξαίσια με τον Χάλστον να παρουσιάζεται με «στολές» ανά περίοδο (μαύρο ζιβάγκο, κόκκινη καμπαρντίνα, μπεζ ρούχα στο παραθαλάσσιο σπίτι), οι ερμηνείες πολύ καλές. Όμως κάτι έλειπε: οι κάπως απλοϊκοί διάλογοι και οι χαρακτήρες που δεν είχαν βάθος και το γεγονός ότι δεν αποφάσισαν οι δημιουργοί, ο Ράιαν Μέρφι των μεγάλων επιτυχιών όπως το American Horror Story, Glee, Hollywood, ο συγγραφέας του βιβλίου «Simply Halston», Steven Gaines και ο σεναριογράφος Ian Brennan αν ο Χάλστον, το όνομα του οποίου επαναλαμβάνεται εκατομμύρια φορές σε κάθε επεισόδιο, είναι θύμα ή θύτης. Όχι γιατί θέλουν να αφήσουν τον θεατή να κρίνει αλλά γιατί ο πρωταγωνιστής τους είχε μόνο μια ανάγνωση.

Στα γενέθλια της Elizabeth Taylor

Με την Bianca Jagger

Με την ηθοποιό Anjelica Huston (Berry Berenson, 1972)

H Farrah Fawcett με πράσινη σατέν δημιουργία του, φωτογραφημένη από τον Helmut Newton