Νέα εποχή για την Diesel με τον σχεδιαστή Glenn Marten

Τρέξε, Λόλα, τρέξε. Η Φράνκα Ποτέντε, η Λόλα της ομώνυμης ταινίας του 1998 τρέχει στους δρόμους της πόλης. Το ρέιβ μοιάζει να επανέρχεται ως αναφορά και η Diesel, με τον νέο της σχεδιαστή, τον Βέλγο Glenn Martens, βρίσκει σίγουρα τον βηματισμό της μετά από χρόνια και το disrupt που επέφεραν τόσο οι fast fashion εταιρείες όσο και οι μεγάλοι οίκοι που μιμήθηκαν τον δρόμο.

Η Λόλα με τα κόκκινα μαλλιά και το τζιν που καταλήγει σε στιλέτο τρέχει. Φεύγει από ένα σπιτικό πάρτι, τρέχει στους δρόμους. Περνά ανάμεσα και προσπερνά μοντέλα, μπαίνει σ’ ένα κτήριο. Το ασανσέρ γίνεται ένα μεγάλο catwalk. Όταν η μεγάλη πόρτα ανοίξει, ο κόκκινος πλανήτης το νέο όραμα Diesel: couture φιλοσοφία σε μια εταιρεία που ντύνει την καθημερινότητά μας από το '80. Οργάντζες δίπλα σε τζιν, πατζάκια που γίνονται φούστες, όγκοι που σε εκπλήσσουν ευχάριστα, λάμψεις σε ανδρικά κοστούμια. Μικρά τσαντάκια που μπαίνουν στο παιχνίδι του Jacquemus αλλά και του ακόλουθού του στην συγκεκριμένη περίσταση, Dior, kitten heels και δέρμα ολοκληρώνουν τη συλλογή του σχεδιαστή που αποφοίτησε πρώτος από το Royal Academy of Fine Arts στην Αμβέρσα, δούλεψε στον Gaultier και από το 2012 ανέλαβε το αγαπημένο brand των gen Zs, Υ/Project.Up scaled biker jackets, παντελόνια καουμπόικα, ζακάρ μπλέιζερ και μυτερά παπούτσια στέκουν περήφανα δίπλα στα αγαπημένα ντραπέ του σχεδιαστή.

«Η Diesel είναι τόσο μεγάλη, υπάρχουν τόσα πολλά στρώματα - είναι σχεδόν σαν λαζάνια», σχολιάζει ο Glenn. «Υπάρχουν τόσες πολλές κατευθύνσεις που μπορείς να ακολουθήσεις και ανάλογα με το επίπεδο, να στοχεύεις σε διαφορετικό πελάτη», θα πει στο iD- Vice. «Φυσικά, είναι μια πολύ διαφορετική άσκηση από το Y / Project, το οποίο αφορά τον πειραματισμό, την κατασκευή και την κοπή patterns», παραδέχεται.

Ο Martens, γνήσιος απόγονος της σχολής που έκανε τους 6 της Αμβέρσας, σεβάστηκε στην ιστορία της Diesel αλλά δούλεψε σκληρά για την, ας πούμε, εξυγίανσή της, για μια πιο υπεύθυνη παραγωγή. «Με τέτοια φήμη, έχεις πολλή δύναμη. Η πρώτη μου δουλειά ήταν να ελέγξω όλη τη γραμμή παραγωγής και τις πρώτες ύλες. Όλα τα βαμβάκια είναι πια πιστοποιημένα, η παραγωγή μεταφέρθηκε και μάλιστα έγινε διαφανής: σκανάροντας έναν κωδικό, μαθαίνεις που και πως φτιάχτηκε κάθε ρούχο. Νομίζω ότι ήταν πολύ σημαντικό να το κάνει μια εταιρεία με αυτή τη δύναμη».