Ο κορωνοϊός σκότωσε το σουτιέν. Γιούπι!

Όταν είσαι μικρή, παρακαλάς τον Θεό να μεγαλώσει το στήθος σου και βιάζεσαι να φορέσεις σουτιέν. Όταν μεγαλώσεις, δεν βλέπεις την ώρα και τη στιγμή να μπεις στο σπίτι και να το ξεκουμπώσεις (ή να σου το ξεκουμπώσουν). Το σουτιέν είναι πίεση, καταπίεση, σφίξιμο, ζυγός, φυλακή - όλες οι γυναίκες το γνωρίζουν. 

Το κίνημα #FreetheNipple ξεκίνησε το 2012 και μετεξελίχτηκε σε no bra τα τελευταία χρόνια, όμως μετά τον κορωνοϊό κάνει σουξέ. Η πανδημία άλλαξε τις προτεραιότητές μας, προέταξε την άνεση, τις φόρμες, τα χαχόλικα πιτζαμάκια πρωί, μεσημέρι και βράδυ. Από την άλλη, το σουτιέν είναι συνδεδεμένο με την έξοδο. Και επειδή για κάνα χρόνο τουλάχιστον δεν πηγαίναμε στις δουλειές, στα μαγαζιά, στα μπαρ, τα σουτιέν καταχωνιάστηκαν στα συρτάρια.  Άντε να το φορούσες σε κάνα zoom meating και άμα. Πάλι σπιτάκι και ζαμπόν; Βυζάκια έξω λοιπόν!

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, το σουτιέν έπεσε πολύ χαμηλά στη λίστα των σημαντικών πραγμάτων. Καθώς πλέον αισθανόμαστε κάπως πιο ασφαλείς, θα περιμέναμε να επιστρέψουν και οι στηθόδεσμοι στη θέση για την οποία φτιάχτηκαν, και όντως επέστρεψαν, όμως τα στοιχεία δείχνουν μια σημαντική αλλαγή. Τα σκληρά σουτιέν με τις ενισχύσεις και τα σύρματα υποχωρούν και δίνουν τη θέση τους σε πιο ανάλαφρες κατασκευές.

Μέσα στις γενικότερες επανεκτιμήσεις λόγω συνθηκών, οι γυναίκες αποφάσισαν πώς θέλουν να είναι πλέον τα εσώρουχά τους: άνετα και βολικά. Ούτε μπαλένες που σε κόβουν στα πλευρά, ούτε μαξιλαράκια ενισχυτικά που σου κόβουν την ανάσα, ούτε σφιχτές τιράντες - μόνο υγεία. Μετά από ενάμιση χρόνο αληθινής ανησυχίας, το τελευταίο που τις προβληματίζει είναι αν τα στήθη του θα φαίνονται πεσμένα και χαλαρά ή αν θα διακρίνονται οι θηλές.

Η αλήθεια είναι πως τα μεγάλα στήθη χρειάζονται ένα συμμάζεμα για να μη δυσκολεύουν τη ζωή της κατόχου τους. Κάποιες γυναίκες θεωρούν πως το να φοράς σουτιέν σε κάνει πιο παραγωγική και δημιουργική - καθώς όταν δεν το φοράς βρίσκεσαι σε φάση χαλάρωσης. Κάποιες άλλες επιθυμούν να «ξαναμπούν στη φυλακή», για να αποκτήσουν μια αίσθηση επιστροφής στην κανονικότητα, στις προ-πανδημικές συνθήκες (ας αρχίσουμε να αγκαλιάζομαστε και πάλι, και ας φοράμε σουτιέν). 

Το no bra είναι κίνημα τόσο αισθητικό όσο και πολιτικό. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να σου επιβάλει τι θα φορέσεις και τι όχι. Ωστόσο, φαίνεται πως δύσκολα θα «κάψουμε τα σουτιέν», δύσκολα θα απαλλαγούμε από τους κοινωνικούς κανόνες ευπρέπειας που τα επιβάλλουν. Θα αργήσουμε να τολμήσουμε, σαν την Ντέμπι Χάρι ή την Τζένιφερ Άνιστον στα «Φιλαράκια» ή την Κάτια Ταραμπάνκο, να αφήσουμε τα στήθη μας να κυκλοφορούν ελεύθερα. Τουλάχιστον όμως ας μην αλυσοδενόμαστε.