Χάρης Χουρμούζης, ένας σπουδαίος σχεδιαστής

Η είδηση μάς βρήκε στις διακοπές κι έτσι δεν μπόρεσα να έχω ούτε βιβλία που να περιέχουν τη δουλειά του, ούτε εκείνο το editorial που είχαν κάνει οι φίλες της Μίας, Λιάνα Πατρώνη με τη Σόφη Δελούδη (με φωτογράφο τον Τάσο Βρεττό) με ρούχα Harris & Angelos για το ELLE, σε επιμέλεια της Λίνας Πηγαδιώτη. Τις λήψεις όμως από εκείνη τη φωτογράφιση τις έχουμε στο γραφείο της Μίας, τυπωμένες σε χαρτί αληθινό που βαστά περισσότερο από ένα πίξελ.

Το Χάρη Χουρμούζη δεν τον γνώριζα, τη δουλειά του αχνά την ανακάλυψα αργότερα. Κυρίως επειδή η Μία τον αγαπούσε και τον θεωρούσε από τους κορυφαίους Έλληνες σχεδιαστές. Εδώ, στην καπνισμένη ραστώνη των διακοπών, δεν μπορούσα να βρω πληροφορίες για εκείνον, για το Χάρη, για τις συλλογές του, για ποιο λόγο σταμάτησε την αλματώδη πορεία του στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Διότι για το ίντερνετ, ο Χάρης Χουρμούζης μπορεί να μην έζησε, να μην εργάστηκε, να μην διακρίθηκε, να μην επηρέασε τους υπόλοιπους σχεδιαστές, σίγουρα όμως πέθανε. Το όνομά του φιγουράρει στα νέα. Όμως έζησε σε μια εποχή μη ψηφιακή άρα μη γενόμενη για εκείνους που μόνο μέσα από το Google ενημερώνονται.

Κι όμως, το 2013, νέοι σπουδαστές της σχολής μόδας της Βίκυς Καγιά, είχαν την τύχη να μάθουν από εκείνον τα μαγικά μονοπάτια της μόδας - ο Άγγελος Τσακίρης, σχεδιαστής που θα μας απασχολήσει στο μέλλον, είναι ένας από αυτούς. «Ξέρω πολλά νέα παιδιά που είναι καταπληκτικά», θα πει σε μια, πραγματικά σπάνια συνέντευξη στην ηθοποιό Μαρία Γεωργιάδου και στην εκπομπή- διαμάντι «Μόδα είναι… θα περάσει», που ετοίμαζε ο Ηλίας Μιχαλόλιας στις αρχές της δεκαετίας του 1990. «Η Δάφνη Βαλέντε, ο Γιώργος Ελευθεριάδης, ο Παύλος Κυριακίδης, οι Deux Hommes», φαίνεται πως δικαίωσαν την πρόβλεψή του και κατάφεραν «να επιμένουν να προβάλλουν τις απόψεις τους».

Την εκπομπή τη θυμάμαι. Ήταν σίγουρα η πρώτη και πιθανότατα η μόνη που έδινε βήμα στους σχεδιαστές, στους δημιουργούς σε μια εποχή που σταδιακά χτίζονταν περιοδικά μόδας, εντιτόριαλ που ακόμη αντέχουν στον χρόνο και ωρίμαζαν επαγγελματίες ενημερωμένοι, ταλαντούχοι. Σε εκείνη την εποχή, που οι άνθρωποι της μόδας ήταν μια μεγάλη παρέα φίλων και φιλικών εχθρών. «Αντιγράφουν χειρότερα και κάνουν καλύτερα σόου. Με θλίβει. Μπορούμε να κάνουμε καταπληκτικά πράγματα αλλά βαριόμαστε», θα πει για την ελληνική μόδα. Για τους θεατές ενός σόου θα πει: «θα ήθελα να χαλαρώνει και να μπει στο κλίμα του σχεδιαστή. Δεν είναι οπωσδήποτε αγοραστής εκείνη τη στιγμή. Είναι παρατηρητής μιας άποψης, ενός μηνύματος». «Έχω τη σωστή δόση ματαιοδοξίας που οφείλει να έχει ένας άνθρωπος αλλά σίγουρα είμαι πολύ φιλόδοξος». Εκείνοι που τον γνώριζαν μιλάνε για έναν πρίγκιπα, έναν ευγενή, χαμηλών τόνων άνθρωπο και ως τέτοιον τον τιμούμε και τον αποχαιρετούμε σήμερα.