Η νέα καμπάνια μόδας του οίκου Mugler για την οποία μιλάνε όλοι

Σκέψου ότι είσαι στο Λος Άντζελες μέσα σε κινηματογραφικό πλατό που είναι αναπαράσταση των δρόμων της Νέας Υόρκης και ακούγεται τέρμα δυνατά στον αέρα η ορχηστρική βερσιόν του Shygirl της Cleo, ενώ διάφορες θεότητες του μόντελινγκ περνούν σαν άλογα, περήφανες και τρελές από μπροστά σου - Dominique Jackson, Megan Thee Stallion, Chloë Sevigny, Bella Hadid, Shalom Harlow και Amber Valletta. Και μόνο όλος αυτός ο συνδυασμός μπορεί να σε οδηγήσει κάπου: η πολυφωνία και οι πολλαπλές αναφορές σε είδη και τύπους ομορφιάς και σωμάτων, η πολιτισμική διαφορά των δύο μητροπόλεων και η απόλυτα σημερινή μουσική επιλογή, καθώς και το attitude των κοριτσιών, σου φωνάζουν Mugler. Άλλωστε και τα μοντέλα είναι οι αγαπημένες μούσες του Thierry Mugler και οι σημερινές τους αντίστοιχες αλλά σε ποικιλία μεγεθών.

Βρίσκεσαι μέσα στο 9λεπτο (και 38 δευτερολέπτων) ταινιάκι, δημιουργία των Torso Solutions, της καινούργιας καμπάνιας του οίκου Mugler για τη συλλογή Άνοιξη-Καλοκαίρι 2022 που υπογράφει και πάλι ο ιδιοφυής Casey Cadwallader, η πρώτη του συλλογή μετά τον θάνατο του ιδρυτή της φίρμας, αλησμόνητου και μοναδικού Thierry Mugler, τον περασμένο Ιανουάριο.

Ο Cadwallader δούλευε έτσι κι αλλιώς εδώ και τέσσερα χρόνια σαν Creative Director της φίρμας και (υποτίθεται ότι) υπήρχε μία αφ’ υψηλού επίβλεψη από τον ίδιο τον Thierry αν και ο ίδιος ζούσε και σκεφτόταν σε “απομόνωση” πριν πεθάνει: ήταν μάλλον αποτραβηγμένος στις SM φαντασιώσεις του.

Ο Casey, δείχνει ταπεινός δηλώνοντας ότι νοιώθει το βάρος της ευθύνης στους ώμους του τώρα που πρέπει να πάει ένα βήμα μπροστά τον οίκο και να ανανεώσει την κουλτούρα της φίρμας. Κάτι που είχαν συζητήσει με τον Mugler πριν πεθάνει, σε ένα τρίωρο γεύμα, στο οποίο σχεδίασαν μαζί αυτό το νέο προφίλ της Μόδας Mugler. Η αλήθεια είναι ότι, κρίνοντας όχι μόνο από το φιλμάκι αλλά και από την ίδια τη συλλογή, το καταφέρνει με ένα υπέροχο θράσος, μία έξαλλη παρουσίαση των ρούχων, μία προκλητική (και ελαφρώς SM λόγω πολλών bondage αναφορών) ιδέα που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έκανε τον Thierry να χαμογελάσει. Με την καλή έννοια.

Το φιλμ είναι μία απίστευτη χορογραφία που μοιάζει να αποδομεί τα μοντέλα και αυτό που λέγεται “περπάτημα” και “σόου μόδας”. Τα κορίτσια περήφανα και με επιθετικό sassy ύφος διασχίζουν τους ψεύτικους δρόμους με τις αλογοουρές τους να ανεμίζουν άγρια. Τρακάρουν η μία πάνω στην άλλη, στραβοπατούν και κάνουν θεαματικά χορογραφημένες πτώσεις, βαδίζουν με τη μέση και το στήθος προτεταμένα (ένα στιλ που θα ενθουσίαζε τους πρώιμους Monty Python), δίνοντας στο silly walk μια άλλη λάμψη. Σίγουρα πρόκειται για μία νέα εποχή.

Η θεατρικότητα, οι παραμυθένιες αναφορές και η έντονη αρχιτεκτονική των ρούχων καθώς και τα ρούχα-αντικείμενο που ήταν η υπογραφή του Thierry, έχουν αντικατασταθεί με έναν φρενήρη συντονισμό με το σήμερα: με την έντονη σεξουαλικότητα και τη στρατηγική Τώρα-Το-Βλέπεις-Τώρα-Το-Αγοράζεις. Γι’αυτό άλλωστε και η καμπάνια διαφημίζει τη φετινή συλλογή την οποία μπορεί να αγοράσει κανείς online, άμεσα διαθέσιμη.

Το σίγουρο είναι πάντως, ότι η ιδέα, η συλλογή και η καμπάνια παραμένουν πιστά στη λέξη-κλειδί του Thierry Murgler: Τέχνη.

Η ταινία ξεκινάει με τη Megan Thee Stallion η οποία συνεργάζεται με τον Cadwallader ο οποίος είτε σκηνοθετεί βίντεό της (το ζήτησε η ίδια) είτε την ντύνει για τις διάφορες εμφανίσεις της στα κόκκινα χαλιά. Ανάμεσα σε αυτές τις εμφανίσεις ήταν και το ρούχο φτιαγμένο από perspex, σαν προάγγελος της τωρινής συλλογής. Ένα υλικό που θυμίζει στεροποιημένο νερό γύρω από το γυναικείο σώμα, μία πρώτη απόδειξη ότι τα επόμενα ρούχα μας θα βγαίνουν από 3D εκτυπωτήρια περισσότερο παρά από μοδιστράδικα.

Η Megan παρουσιάζει και τη νέα υπογραφή του οίκου: το τούλι -ψευδαίσθηση, το illusion tulle. Πρώτη εκκωφαντική εφαρμογή του: τα τζιν στα οποία αφαιρέθηκε το lycra και μπήκε το τούλι, δίνοντας την αίσθηση γυμνού σώματος. Τζιν που μοιάζουν με στρινγκ, με τσέπες που ξετρυπώνουν εκεί που δεν “υπάρχει”ύφασμα, γραμμές σαν σπασουάρ. Το υλικό που αγαπάει τις καμπύλες.

Τρελό μοντάζ και σκηνές μπρος-πίσω εναλλάσσονται με σκηνές “δράσης” από μοντέλα που θυμίζουν υπερ-ηρωίδες ή εξωγήινα πλάσματα ντυμένα με στενά μαύρα σακάκια φράκου, στενά μαύρα σορτς, διαφάνειες και ντεγκρανταρισμένα ντραπέ που μοιάζουν σαν τα κορίτσια να στροβιλίζονταν μπροστά στον αερογράφο.

Όταν στην ταινία εμφανίζεται μία τεράστια λιμουζίνα μέσα στη νύχτα που χρησιμεύει για catwalk και ερωτικές χορογραφίες μέσα σε bodysuits, τότε αρχίζει και γίνεται ένας φόρος τιμής στις νυχτερινές, αντρόγυνες λήψεις του Helmut Newton με τα κοστούμια του Yves Saint Laurent. Στο αποκορύφωμα της σκηνής, η Harlow και η Valletta ανταλλάσσουν ερωτικό φιλί επάνω στο καπώ της λιμουζίνας.

Το φιλμ ολοκληρώνεται με ένα νεύμα αγάπης στη μνήμη του Thierry Manfred Mugler με την πρίμα μπαλαρίνα Maria Kochetkova και την αισθησιακή Barbie Swaee, θεότητα του vogueing, να απλώνουν τη χορευτική τους δεινότητα φορώντας το αρχετυπικό φόρεμα από τη συλλογή Jeu de Paume του Mugler για την Άνοιξη – Καλοκαίρι 1998. Εκτός από το ότι ήταν ένα από τα αγαπημένα φορέματα του σχεδιαστή, ο Cadwallader το χρησιμοποίησε σαν έμπνευση όταν έκανε τα χαλινάρια από πλεξιγκλάς της συλλογής.

*Δείτε όλη τη συλλογή εδώ.