Helmut Newton: Η μόδα μέσα από τις φωτογραφίες που τράβηξε για τους μεγάλους Οίκους μόδας

Μια από τις πιο όμορφες εκπλήξεις όσων αγαπούσαμε και αγαπάμε τα περιοδικά είναι όταν βλέπαμε, ξεφυλλίζοντας, μια διαφήμιση που ήταν το ίδιο όμορφη με ένα editorial μόδας. Συνήθως, μάλιστα, ο φωτογράφος που έκανε τα editorial μπορεί να κρυβόταν και πίσω από τις φωτογραφίες κάποιας μεγάλης καμπάνιας μεγάλων οίκων.

Ένας τέτοιος φωτογράφος ήταν ο τεράστιος Helmut Newtοn ο οποίος, ακομπλεξάριστος και σε μόνιμο οίστρο, είχε «λευκή κάρτα» για τα έργα που έπαιρνε σε παραγγελία, χωρίς να κάνει καμία διάκριση συνθετικά ή στιλιστικά μεταξύ της δουλειάς του σε περιοδικά και των αναθέσεων για εμπορικούς πελάτες. Ένα ειρωνικό ψευδώνυμο που έδινε στον εαυτό του ήταν «Gun for hire»  («Ενοικιαζόμενο όπλο») με την έννοια του shooting = πυροβολώ αλλά και φωτογραφίζω.

Αυτός ήταν επίσης ο τίτλος του θρυλικού βιβλίου της June Newton, μοντέλου, ηθοποιού, φωτογράφου και συζύγου του Helmut, με θέμα την εμπορική του φωτογραφία, το οποίο είναι τώρα διαθέσιμο σε μια νέα έκδοση που αναθεωρήθηκε από το Ίδρυμα Helmut Newton.

«Η φωτογραφία ορισμένων ανθρώπων είναι τέχνη. Η δική μου δεν είναι. Αν τύχει να εκτεθούν (οι φωτογραφίες μου) σε μια γκαλερί ή ένα μουσείο, αυτό είναι εντάξει. Αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που τις κάνω. Είμαι απλώς ένα ενοικιαζόμενο όπλο», είχε δηλώσει ο Helmut Newton στο Newsweek το 2004.

Ακούγεται πολύ πεζό να το λέει αυτό ένας από τους πιο διάσημους φωτογράφους του 20ού αιώνα, ακόμα και σοκαριστικό. Είναι όμως η μεγαλοφυής εκκεντρικότητα του Newton που, τελικά, τον κάνει να είναι και τόσο μοναδικός δημιουργός.

Ακόμα και για εμάς που τον απολαμβάνουμε, πλέον, σε μεγάλα, θαυμάσια βιβλία με φωτογραφίες όπως το «A gun for hire», είναι απελευθερωτικό. Εκείνος, αρνούμενος να αποκαλέσει το έργο του «τέχνη», αφήνει εμάς ελεύθερους να το κάνουμε. Αλλά αν κρίνουμε από τον αριθμό των εκθέσεων σε μουσεία και γκαλερί που παρουσίασαν το έργο του, είναι σαφές ότι η επιλογή έχει γίνει ήδη από όλους.

Το «A gun for hire» συγκεντρώνει μια επιλογή από έργα για καταλόγους μόδας του Newton από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 έως το 2003, συμπεριλαμβανομένης της δουλειάς για τους BiBA (ο πρώτος κατάλογος μόδας το 1962), Chanel, Yves Saint Laurent, Versace, Thierry Mugler, Blumarine, Villeroy & Boch και της βότκας Absolut, καθώς και τις τελευταίες του φωτογραφίες για editorial μόδας για την Αμερικανική και την Ιταλική Vogue.