Jane Birkin: Το αμίμητο στιλ της που συνδυάζει τη βρετανική εκκεντρικότητα με το γαλλικό casual-chic
Στo μεγάλο βιβλίο της μόδας υπάρχει ένα κεφάλαιο μοναδικό με τον τίτλο: Jane Birkin. Από τα τζιν-καμπάνες και τα λευκά t-shirt, στα αέρινα παντελόνια, τα ξεκούμπωτα πουκάμισα και τα πλεκτά crochet, από τα μεταξωτά φουλάρια στα κοσμήματα που άλλαζαν μορφή και χρήση όπως βόλευε η στιγμή, από τις κομψές βραδινές τουαλέτες στα διάφανα ή μεταλλικά «παραλίγο» φορέματα, από το καλάθι του πικ νικ στην πιο περιζήτητη τσάντα στην ιστορία της μόδας, το στυλ της Jane Birkin ήταν μια αντανάκλαση της ζωής της. Μια αιώνια, χαρούμενη αντίφαση που πέρασε με αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά της από τη δεκαετία του ’60 στο σήμερα, εισβάλλοντας αβίαστα στις πασαρέλες μεγάλων οίκων και διαπερνώντας το παγκόσμιο instagram feed με τις influencers ανά την υφήλιο να μοιράζονται στόρις-«διατριβές» με εκείνη ακλόνητο σημείο αναφοράς. Η Jane Birkin ήταν ένα κορίτσι-γυναίκα κυκλωμένο μονίμως από έναν δροσερό αέρα σιγουριάς και αυτοπεποίθησης. Το αμίμητο στυλ της, αυτό το απροσδιόριστο αλλά τόσο αληθινό «κάτι», ήταν ένας μοναδικός συνδυασμός κληρονομικής βρετανικής εκκεντρικότητας και γαλλικού casual-chic. Και ένα joie-de-vivre κομψότητας που δημιούργησε μερικά από τα πιο εμβληματικά «στιγμιότυπα» του φωτογραφικού φακού.
Το νυφικό Ο διάσημος, παθιασμένος έρωτας της Μπίρκιν με τον κατά 18 χρόνια μεγαλύτερό της γάλλο μουσικό Σερζ Γκενσμπούρ, τον οποίο γνώρισε στο πλατό της ταινίας Σλόγκαν το 1968, διήρκησε 12 χρόνια. Απέκτησαν μια κόρη, τη Σάρλοτ. Για πολλούς ήταν «παντρεμένοι» αν και δεν ανέβηκαν ποτέ τα σκαλιά της εκκλησίας. Η ρομαντική πλάνη αποτυπώθηκε στο πλεκτό chrochet «νυφικό» που επέλεξε η Μπίρκιν και στο στεφανάκι με τα λουλούδια που στόλιζε τα μαλλιά της. Δεν φορούσε παπούτσια, ήταν ξυπόλητη, σαν έτοιμη για έναν ατελείωτο περίπατο σε μια υπέροχη παραλία στην καρδιά του καλοκαιριού. Τι κι αν ήταν Οκτώβρης…
Μερικά εκατοστά ύφασμα Ήταν στην πρεμιέρα του Σλόγκαν το 1969 που διάλεξε να φορέσει κάτι το οποίο η ίδια θα παραδεχθεί πως ήταν, μάλλον, δικό της λάθος (και δεν αναφερόταν στο μήκος του)… «Δεν φανταζόμουν ότι ήταν τόσο διάφανο, νόμιζα πως ήταν το εφέ των φλας των φωτογραφικών μηχανών. Αν ήξερα πως όντως ήταν τόσο αποκαλυπτικό… δεν θα φορούσα εσώρουχα!»
Φαντασία να υπάρχει … Τα πλεκτά crochet ήταν από τα αγαπημένα της. Στο γκαλά της Ένωσης Καλλιτεχνών (1969) η Μπίρκιν θα φορέσει το μάξι πλεκτό crochet φουστάνι της, ανάποδα. «Μου άρεσε να παίζω με τα ρούχα μου, είχε πολύ πλάκα εκείνη την εποχή», είχε πει άλλωστε. Το βαθύ άνοιγμα της πλάτης έρχεται μπροστά και κρατιέται -μετά βίας- με μια περίτεχνη καρφίτσα.
Αυτό το καλαθάκι Το πλεγμένο στο χέρι πορτογαλέζικο καλάθι του πικ-νικ το είχε αγοράσει σε μια υπαίθρια αγορά του Λονδίνου κάποτε το ’60. «Δεν το αποχωριζόμουν ποτέ» είχε πει στη γαλλική Vogue. Και ήταν αλήθεια. Το καλάθι έμοιαζε προέκταση του χεριού της, το κρατούσε σε κάθε ταξίδι, σε κάθε βόλτα, από το σούπερ μάρκετ μέχρι τα νυχτερινά κλαμπ του Παρισιού και το κόκκινο χαλί των Καννών. Το μόνο που το διαχώριζε ως αξεσουάρ ημέρας ή νύχτας ήταν τα μεταξωτά μαντήλια που έδενε στο καμπυλωτό του πιάσιμο για να το μετατρέψει σε «βραδινό». Για την ιστορία, το καλαθάκι είχε ένα τραγικό τέλος. Στις αρχές του ’80 ο Jacques Doillon (ο τρίτος κατά σειρά έρωτάς της και τότε σύζυγός της) έβαλε την όπισθεν στο αυτοκίνητό του και πέρασε από πάνω του - το έγκλημα ήταν προμελετημένο, είχε βαλθεί να το καταστρέψει. Αν και άδοξο το τέλος του, το καλαθάκι της Μπίρκιν εμπνέει ακόμη και σήμερα τη δημιουργία απείρων άλλων από μεγάλους σχεδιαστές που αποτίνουν φόρο τιμής στο θρυλικό αξεσουάρ.
Όταν ο Paco Rabanne ανακάλυψε τη μούσα του Ο ισπανός σχεδιαστής υπήρξε το enfant terrible της μόδας των 60s-70s. Ήταν «θέμα χρόνου» ο ανατρεπτικός μόδιστρος να βρει την αληθινή μούσα του στο πρόσωπο της Τζέιν Μπίρκιν και να σχεδιάσει για εκείνη μερικά από τα πιο αξέχαστα «μεταλλικά» κομμάτια της γκαρνταρόμπας της, όπως το μικροσκοπικό φόρεμα για το οποίο η Μπίρκιν είχε πει πως ξήλωσε η ίδια «περίπου 20 εκατοστά μετάλλου από το πίσω μέρος του για να βλέπετε και το σορτσάκι μου».
Μια Hermes μόνο για εκείνη Η ξακουστή Birkin bag, η πιο ποθητή τσάντα στη δημιουργική πορεία του Οίκου (και όχι μόνο), ήταν τόσο μοναδική όσο και η ιστορία πίσω από τη «σύλληψή» της. Ήταν μέσα σε ένα αεροπλάνο το 1983, όταν η Jane Birkin κάθισε δίπλα στον διευθύνοντα σύμβουλο της Hermès, Jean-Louis Dumas και βρήκε την ευκαιρία να του πει τον «πόνο» της. Τα πράγματά της έπεφταν μονίμως έξω από την τσάντα της. Το πρόβλημα θα λυνόταν… με μερικές «τσέπες». «Εγώ είμαι ο Hermes και θα βάλω τσέπες για σένα», την διαβεβαίωσε ο Dumas που άρχισε να σχεδιάζει επί τόπου στο πρώτο πράγμα που βρήκε διαθέσιμο εκείνη τη στιγμή, το χάρτινο σακουλάκι που βρισκόταν στο πίσω μέρος των αεροπορικών καθισμάτων. H Hermes Birkin bag ανήκει στην κατηγορία των «έργων τέχνης». Κατασκευάζεται στο χέρι και για την ολοκλήρωσή της απαιτούνται τουλάχιστον 40 ώρες και ένας μόνο τεχνίτης που την δουλεύει από την αρχή μέχρι το τέλος. Η λίστα «αναμονής» για μια Hermes Birkin bag φτάνει τα 5 χρόνια, ενώ η τιμή της μπορεί να αγγίξει και τα 250.000 δολάρια.
13°
