Fashion

Itariyo: Sur mesure fashion έκρηξη από χρώμα στο Πήλιο

Η Τάρυ Ντομίνικους από τη Νιγηρία ράβει στην ίδια ραπτομηχανή τη Μαύρη Ήπειρο και την Ευρώπη, σε κομμάτια μοναδικά, με υφάσματα που θυμίζουν τις πριγκίπισσες των Μασάι.

Itariyo: Χειροποίητα ρούχα, διακοσμητικά αντικείμενα, κοσμήματα, όλα φτιαγμένα με αγάπη και γνώσεις από την αφρικάνικη κουλτούρα.

Πριν από δέκα χρόνια, η Τάρυ Ντομίνικους ήταν ήδη διάσημη στο σαββατιάτικο παζάρι της Αργαλαστής και κέντρο της ζωής του Νοτίου Πηλίου. Διάσημες και άσημες της περιοχής δεν υπολόγιζαν τα χιλιόμετρα προκειμένου να ψωνίσουν ένα μοναδικό φουλάρι ή μια πάνινη τσάντα απλή και απέριττη, που μεταμορφώνει σε υπερπαραγωγή και εντυπωσιακό εφέ μια οποιαδήποτε κάζουαλ, μονοχρώμ εμφάνιση. Η εβένινη καλλονή με τα εντυπωσιακά τουρμπάν, την κορμοστασιά και το μπόι που θα ζήλευε η Ναόμι, με το περπάτημα και τη χάρη γαζέλας, εμφανίστηκε και πάλι μπροστά μου, χρόνια μετά, σε ένα δικό της μαγαζί στον Βόλο. Οι ντόπιες κομψές μπορεί να μην εκτίμησαν ακριβώς το ιδιαίτερο, μοναδικό στιλ των ρούχων της, εγώ όμως ταξίδεψα ώρες στις σαβάνες της Αφρικής, αραχτή στον καναπέ της, χαζεύοντας τα υφάσματα, τα μαξιλάρια, τα φωτιστικά, όλο το σύμπαν μιας εξωτικής μαύρης καλλονής, σε ένα μαγαζί-ατελιέ-σπίτι-φωλιά, με τον ήχο της ραπτομηχανής σαν ηχητική υπόκρουση.

Η επικοινωνία με την Τάρυ, η οποία δεν μιλά καλά καμία γλώσσα, μπορεί και να σε προβληματίσει. Αν χαλαρώσεις, επιστρέφοντας στην αρχέγονη σφαίρα, τότε που οι άνθρωποι δεν χρειαζόντουσαν τις λέξεις για να μιλήσουν, θα αντιληφθείς ότι το κορίτσι αντιλαμβάνεται τα πάντα και κυρίως τον τρόπο που ένα αφρικανικό ύφασμα μπορεί να σε κάνει βασίλισσα, ραμμένο σε φόρμες που μπορεί να θυμίζουν εξωτικά καφτάνια, κυρίως, όμως, κομψά φορέματα της δεκαετίας του '50, ταγιέρ, πριγκιπικές τουαλέτες, μαντό και γραμμές που θυμίζουν Ντιόρ ή Βασίλη Ζούλια, αποτυπωμένους σε μπατίκ καλειδοσκοπικά πανιά.

Η Τάρυ είναι από τη Νιγηρία. Δεκαπέντε χρόνια πριν γνώρισε στην Γκάνα έναν Γερμανό, ο οποίος έμελλε να την παντρευτεί και να την ξενιτέψει στη Μηλίνα του Πηλίου όπου έχει έναν ξενώνα, έναν ελαιώνα και ένα εργαστήρι ξυλουργικής όπου μεταμορφώνει τους κορμούς της ελιάς σε φωτιστικά, έπιπλα και λοιπά κομψοτεχνήματα, τα οποία η Τάρυ ανασταίνει χρωματικά, παρεμβαίνοντας με τα πολύχρωμα πανιά της. Το μαγαζί του Βόλου δεν έφερε την επιτυχία που περίμενε, οπότε επέστρεψε στην Αργαλαστή, στην κεντρική πλατεία της οποίας έχει πλέον μεταφέρει τον μαγικό της κόσμο. Η αδερφή της κάθε χειμώνα φέρνει τα υφάσματα από τη Νιγηρία -μια ποικιλία που δεν έχω ξαναδεί ποτέ στην Ελλάδα-, και οι δυο τους, τους κρύους μήνες, ράβουν στο χέρι την κολεξιόν, ρούχα γυναικεία, αντρικά και παιδικά, μόνο σε μοναδικά κομμάτια, μαζί και τσάντες, μαξιλαράκια, φωτιστικά, καπέλα, εντυπωσιακούς κεφαλόδεσμους.

Ακόμη και αν δεν είσαι του έθνικ στιλ, όπως εγώ, εύκολα θα αντιληφθείς το μοναδικό στιλ ενός μουλτικολόρ σακακιού ή ενός μαντό, όταν φοριέται με αθλητικά πάνω από ένα μαύρο κολάν και ένα αντιστοίχως μαύρο t-shirt, ιδιαίτερα όταν μπορείς να το αγοράσεις σε τιμές-ευχάριστη έκπληξη. Αν, επίσης, έχεις κάποιο αγαπημένο σακάκι ή παλτό ή φόρεμα, η Τάρυ θα το ξεπατικώσει επακριβώς πάνω στο ύφασμα που θα επιλέξεις. Το τελευταίο μαντό που αγόρασα ήταν ραμμένο στο ύψος δίμετρου μοντέλου, στη μεταποίηση το περισσευούμενο ύφασμα έγινε μαξιλάρα, η οποία με το χρώμα της αρκεί να διακοσμήσει με ξέχωρο στιλ ένα ολόκληρο δωμάτιο.

Αν πάτε, μόνον μην της πείτε πόσο πουλιούνται αντίστοιχα κομμάτια στην Αθήνα!