Πώς ένας 13χρονος Παριζιάνος ξεκίνησε πρακτική στον οίκο Louis Vuitton;
Η ιστορία του μικρού Milan και η δύναμη ενός tweet
Louis Vuitton: η πρακτική άσκηση του 13χρονου Milan στον πολυτελή οίκο μόδας
Όλα ξεκίνησαν πριν δύο μήνες, όταν ο μικρός Milan αποφάσισε να δείξει στην μητέρα του μερικές από τις δημιουργίες του. Ως λάτρης της μόδας και συγκεκριμένα του οίκου Louis Vuitton, ο δεκατριάχρονος πήρε μολύβι και χαρτί και σχεδίασε πρωτότυπα ρούχα και παπούτσια για το φημισμένο brand. Υποδήματα με πιο street διάθεση και αντρικές φόρμες με το λογότυπο του οίκου να πρωταγωνιστεί, είναι μερικές από τις δημιουργίες του.
Πρακτική του 13χρονου Milan στον οίκο LVMH
Η μητέρα του εντυπωσιασμένη από αυτά που μόλις είχε δει, βρήκε αφορμή να φωτογραφίσει τα σκίτσα και να τα αναρτήσει στην πλατφόρμα Χ (πρώην Twitter), αναζητώντας πρακτική για τον γιο της. Στην δημοσίευσή της, τόνισε τις αξιοσημείωτες δεξιότητες του Milan στις δερμάτινες κατασκευές αλλά και στο Photoshop, στήνοντας έτσι ένα σύντομο δυνατό βιογραφικό. Άλλωστε όταν ξέρεις ότι το παιδί σου είναι σε κάτι καλό, οφείλεις να το βοηθήσεις όπως μπορείς, ακόμα και μέσω ενός tweet. Μην ξεχνάτε, πως δεν είναι τυχαίο το ότι διαρκώς αναφερόμαστε στη δύναμη των social media. Κυρίως όμως μην αγνοείτε, πως σχεδόν όλοι είμαστε ενεργοί στο διαδίκτυο, ανεξαρτήτως επαγγέλματος και ισχύος.
Κάπως έτσι, το tweet μιας περήφανης μητέρας έγινε αντιληπτό από τη δημοσιογράφο του γαλλικού δικτύου BFMTV, Marie Gentric. Ενθουσιασμένη με τις ικανότητες του δεκατριάχρονου Παριζιάνου αποφάσισε να πραγματοποιήσει μια συνέντευξη μαζί του, με την είδηση να φτάνει μέχρι τα κεντρικά γραφεία της Louis Vuitton. Θα μπορούσαμε να πούμε, πως όλοι συντονίστηκαν και όλα έγιναν την κατάλληλη στιγμή, ώστε ο μαθητής να κατακτήσει επάξια μια εβδομαδιαία πρακτική στον οίκο που τόσο θαύμαζε. Ένα παιδικό όνειρο, είχε μόλις εκπληρωθεί!
Όλα αυτά συνέβησαν αρκετά μακριά από εμάς. Συν του ότι, δεν βλέπεις κάθε μέρα μικρούς ανερχόμενους καλλιτέχνες -κάποιοι από εμάς δεν μπορούμε ούτε ίσια γραμμή να σχεδιάσουμε. Παρ’ όλα αυτά, η συγκεκριμένη ιστορία έχει να μας μάθει περισσότερα από όσα νομίζουμε.
Πρώτα από όλα, γίνεται εμφανές πως η μάνα είναι μία, είτε Ελληνίδα είτε Παριζιάνα. Το παιδί της πάντα είναι το καλύτερο από όλα, έχει χάρισμα και πρέπει ο κόσμος να το μάθει. Κάποιοι θεωρούν τις συμπεριφορές αυτές γεμάτες υπερβολή, ίσως και έπαρση, προσωπικά τις θεωρώ εκρήξεις αγάπης και νομίζω ότι είναι ωραίο να υπάρχουν. Επίσης είναι σημαντικό να αναφερθεί, πως ο μικρός Milan εκτός από ταλέντο έχει και διάσπαση προσοχής. Η αλήθεια είναι ότι παρόλο που ζούμε σε μια θεωρητικά προοδευτική κοινωνία, υπάρχουν ακόμα γονείς και εκπαιδευτικοί που αντιμετωπίζουν υποτιμητικά τα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες. Κάτι το οποίο είναι άδικο και κυρίως άτοπο, καθώς το ότι έχεις ΔΕΠΥ, δυσλεξία ή οτιδήποτε άλλο, δεν υποδηλώνει ότι είσαι χαζός, ότι δεν μπορείς να σκεφτείς. Ούτε βέβαια συνεπάγεται, πως επειδή ο μικρός Milan είχε μια καλλιτεχνική κλίση πρόκειται για τον κανόνα. Καλό θα ήταν κάποια στιγμή να αντιληφθούμε, πως ο καθένας έχει τις δικές του ικανότητες και χαρίσματα. Δεν είναι απαραίτητο να είμαστε όλοι καλοί σε όλα. Αν ήμασταν, ποιος θα κατάφερνε να ξεχωρίσει;
Αυτό που κρατάω, είναι η σημασία του να έχεις πίστη στον εαυτό σου. Ζήσαμε δύσκολες στιγμές τα τελευταία χρόνια, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν είδαμε την ανθρωπότητα στα καλύτερά της. Αλλά ας αντιμετωπίσουμε την ιστορία του μικρού Milan ως μια υπενθύμιση, πως όταν κάτι το θες και το προσπαθείς πραγματικά, θα βρει στο τέλος τον τρόπο να αναδειχθεί.