Πελαγία Ζερβού: Ποια είναι η εικόνα του plus size σήμερα;

Το φούξια σατέν φόρεμά της αγκάλιαζε τις καμπύλες της, όσο εκείνη περπατούσε δυναμικά με τα φώτα στραμμένα πάνω της στην πασαρέλα του XXLOVEστο MadWalk. Το δέρμα της γυάλιζε σε απόλυτη αρμονία με τα κυματιστά ξανθά μαλλιά της. Ο ενθουσιασμός της την έκανε να μοιάζει με γυναίκα γεμάτη αυτοπεποίθηση και τι πιο γοητευτικό από αυτό; Για αυτό και εγώ θέλησα να μάθω την ιστορία της.

H Πελαγία Ζερβού είναι plus size μοντέλο, μια όμορφη γυναίκα -μέσα και έξω- και μητέρα δύο μικρών αγοριών. Στα 18 της ξεκίνησε ως πρόσωπο ομορφιάς σε πρακτορείο για διαφημίσεις, γιατί όπως μου αναφέρει δεν υπήρχε κανένα πρακτορείο στην Ελλάδα με diverse παράρτημα. «Το 2006 δεν υπήρχε καν η έννοια του plus size μόντελινγκ, ούτε καν στην παγκόσμια βιομηχανία. Ήμουν character για διαφημίσεις. Το έκανα για χαρτζιλίκι, παράλληλα με τις σπουδές μου. Τότε το πρακτορείο που δούλευα, μου είπε ότι μια μεγάλη εταιρία με plus size ρούχα ψάχνει άτομο και θα ήθελαν να με δουν. Τους άρεσα, μου άρεσαν και έτσι ξεκινήσαμε μια επαγγελματική αποκλειστική συνεργασία 15 χρόνων».

Μετά από 12 χρόνια, κάνοντας δύο δουλειές- νοσηλεύτρια σε νοσοκομείο παράλληλα με φωτογραφίσεις μόδας στα ρεπό της- αφιερώθηκε αποκλειστικά και πολύ ενεργά στο κομμάτι του μόντελινγκ. «Μπορώ και βγάζω πολλά παραπάνω χρήματα από αυτά που έβγαζα στο νοσοκομείο με μεγαλύτερη ευκολία και σίγουρα μεγαλύτερη χαρά. Μου άρεσε και μου αρέσει τόσο πολύ που δούλευα και στις δύο εγκυμοσύνες, μέχρι προχωρημένο στάδιο και επανήλθα μόλις στις τρεις εβδομάδες λοχείας. Δε σταμάτησα καθόλου». Ιδιαίτερα την τελευταία διετία η δουλειά της έχει αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη εξωστρέφεια. «Μετά το 2021, μπήκα πιο δυναμικά στο παιχνίδι, ξεκίνησα και άλλες συνεργασίες. Μέχρι τότε είχα κάνει κάποιες καμπάνιες για plus size ρούχα, δύο πασαρέλες στα mad walk και δύο με τον αγαπημένο σχεδιαστή Βασίλη Ζούλια». Στην παρούσα φάση έχει επεκτείνει τις συνεργασίες της και με άλλα brands, συνεργάζεται με διάφορα communication και pr agencies για διαφημίσεις, είναι πολύ ενεργή στα social media δίνοντας δύναμη στα νέα κορίτσια και δείχνοντας τους τον τρόπο να αγαπήσουν τόσο το σώμα τους όσο και τις ίδιες.

Ως γυναίκα που είναι στο χώρο περίπου μια 20ετία, η Πελαγία Ζερβού ήταν κατάλληλη να μου περιγράψει ποιες αλλαγές έχει παρατηρήσει στην ελληνική βιομηχανία plus size. «Όταν ξεκίνησα ήμουν μείον 15 κιλά. Ήμουν μια φυσιολογική μέση γυναίκα στο βάρος, αλλά και πάλι θεωρούμουν plus size.Τότε, δεν υπήρχε κάποιος άλλος όρος. Ο χώρος δεν είχε επενδύσει καθόλου σε αυτή τη βιομηχανία. Οι σχεδιαστές δεν είχαν ρούχα για να φορέσει μια γυναίκα με φυσιολογικό βάρος. Ως εκ τούτου, δεν τους έκανα ως μοντέλο. Ωστόσο, αν αναλογιστούμε, ακόμη και στα ασανσέρ το μέσος βάρος ενός ατόμου είναι τα 75 κιλά. Δεν είναι φυσιολογικό να είσαι 45 κιλά και να τρως μαρούλια», λέει η Πελαγία.

«Σήμερα, το κλίμα έχει αλλάξει τελείως. Tα plus size μοντέλα είναι ορατά και έχουν φωνή. Μας "βλέπουν" οι σχεδιαστές και οι εταιρίες. Στις συλλογές βγαίνουν μεγαλύτερα μεγέθη, από xl και πάνω και σε πολύ οικονομικές επιλογές από fast fashion brands. Είναι όπως και στα παπούτσια. Φοράω 42 και όταν στα 18 μου, έψαχνα παπούτσια, υπήρχαν μόνο δυό-τρεις εταιρίες σε περιορισμένα σχέδια, έπρεπε να τα κάνεις παραγγελία και ήταν πολύ ακριβά. Τώρα βρίσκεις όλους του κωδικούς online». Ωστόσο, εγώ της σχολιάζω πως υπάρχει μεγάλη έλλειψη στα καταστήματα – είτε επειδή υπάρχουν μόνο online- ή αν τα φέρνουν είναι πολύ περιορισμένα κομμάτια. Μήπως τελικά δεν υπολογίζουν ισότιμα τις πιο σωματώδεις γυναίκες;

«Το θέμα είναι ότι δεν έχουμε ακόμη το χώρο που θα έπρεπε αναλογικά βάσει ποσοστού. Εκπροσωπούμε μια σημαντική μερίδα γυναικών. Η plus size γυναίκα δεν είναι μόνο μία στις δέκα, όπως φαίνεται στις πασαρέλες- και μάλιστα και αυτό το μικρό ποσοστό, μόνο σε λίγες πασαρέλες. Και όταν λέω plus size, εννοώ απλά να μη φοράει νούμερο 0, small ή medium. Μπορεί να φοράει large ή extra large. Ναι, υπάρχει μεγαλύτερη συμπερίληψη, αλλά χρειάζεται να γίνει δουλειά», μοιράζεται η Πελαγία ελπίζοντας -και πιστεύοντας- πως αυτή η τακτική θα αλλάξει στο μέλλον. Όσο για το ανδρικό plus size, συμφωνήσαμε ότι δεν υφίσταται. Η ισότητα όμως δε θα έπρεπε να συναντάται και σε αυτό το κομμάτι;

Φέτος είδαμε το skinny να επανέρχεται στις πασαρέλες του Παρισιού κάνοντας με να αναρωτιέμαι αν το plus είναι μια μόδα που θα περάσει, μια μόδα που δε θα περάσει ή ενσαρκώνει τη φωνή των γυναικών που θα ακουστεί και θα συνεχίζει να ακούγεται; «Οι άνθρωποι και τα σώματα δεν ανήκουμε σε μια μόδα. Είμαστε γυναίκες και είμαστε εδώ. Δε μπορούμε να το αφήσουμε αυτό να περάσει. Αλλά και από καθαρά οικονομική και κερδοφόρα πτυχή να το δει κανείς, στη βιομηχανία της μόδας, η αγορά του plus φέρνει πάρα πολλά έσοδα. Όσοι επενδύουν σε αυτό βγαίνουν πολλοί κερδισμένοι, επομένως δεν υπάρχει λόγος να το “θάψουν”. Είναι απλά μαθηματικά. Σίγουρα παίζει ρόλο και το μάρκετινγκ. Το ότι δεν υπήρχαν τώρα αρκετά plus μοντέλα μπορεί να ταίριαζε στις τάσεις και το στυλ αυτής της συλλογής. Δε πιστεύω ότι θα συνεχίσει αυτή η γραμμή, θα είναι διαφορετικά στην επόμενη σεζόν».

Στο αν έχει αδικηθεί ως μοντέλο, η Πελαγία αναφέρει τα εξής: «Συνολικά στην καριέρα μου δεν έχω νιώσει αδικημένη. Όμως παλιότερα, κατά τις πρώτες μου επαφές με μεγάλους σχεδιαστές, δοκίμαζα αρκετά casting επειδή μου έλεγαν ότι ψάχνουν plus size κορίτσια. Πήγαινα, περίμενα ώρες ανάμεσα σε regular size μοντέλα και όταν έφτανε η στιγμή να με δουν, μου έλεγαν “Ευχαριστούμε πολύ που ήρθες, μας αρέσεις πάρα πολύ, αλλά το ρούχο δεν είναι μεγαλύτερο από medium”. Οι σχεδιαστές ανέφεραν ότι έχουν μεγαλύτερα μεγέθη και θέλουν μεγαλύτερα κορίτσια, κάτι που δεν ίσχυε. Ίσως υπήρχε κακή αντίληψη επ’ αυτού. Αυτό δεν έγινε μία και δύο φορές…».

Σχετικά με το bullying, προς έκπληξη μου, ενημερώθηκα πώς υφίσταται και στο χώρο του plus size. Ένας κόσμος που παλεύει για τη διαφορετικότητα, πώς είναι δυνατόν να περιθωριοποιεί κάποιο άτομο για τον λόγο που εξ’ αρχής το διάλεξε; «Όταν γύρισα από την πρώτη εγκυμοσύνη μου είπαν πώς παίρνει πολύ ώρα να ρετουσάρουν τη φωτογραφία μου. Πρέπει να χάσεις κιλά για να επιστρέψεις. Από την άλλη έχω ακούσει και το “Μη χάσεις άλλο γιατί δε θα κάνεις στα ρούχα μας”» λέει γελώντας η Πελαγία.

Το μεγαλύτερο bullying όμως που έχει δεχθεί ήταν από την προηγούμενη της μακροχρόνια σχέση. «Εξ αρχής ήθελε να είμαι πολλά κιλά λιγότερα. Όταν διαλέγεις έναν άνθρωπο τον διαλέγεις για το πώς είναι όχι για το πώς θα ήθελες να είναι. Έκανα εξαντλητικές δίαιτες και η αφαγία δε μου έδινε δύναμη να ζήσω. Το λιγότερο που έχω φτάσει είναι 72 κιλά και είμαι 1,80. Δεν ήμουν καλά λειτουργικά. Κουραζόμουν, είχα τάσεις λιποθυμίας. Όλο αυτό δεν ήταν για μένα, δεν ήταν για το σώμα μου. Μου πήρε χρόνια να το καταλάβω: Νόμιζα ότι όσο πιο κάτω, τόσο καλύτερα. Ακόμη και σήμερα, που το έχω ξεπεράσει, κάθε φορά που αναφέρομαι σε αυτό μου φέρνει έναν εκνευρισμό. Έχω πει στα νέα κορίτσια ότι όταν σε μια σχέση δε σε σέβονται πρέπει να φεύγεις. Μεγαλώνοντας καταλαβαίνεις… τα σκέφτεσαι έξω από το κουτί, τα βλέπεις λίγο σαν τρίτος και αντιλαμβάνεσαι καταστάσεις.»

Όσο συζητούσαμε για το ζήτημα του λεκτικού εκφοβισμού, θυμήθηκα κάποια σχόλια σε post του Βασίλη Ζούλια με τη φωτογραφία της Πελαγίας από παλιότερη επίδειξη του. «Στην ανάρτηση του κ. Ζούλια, δέχτηκα δύο σχόλια σχετικά με τα κιλά μου και μάλιστα από γυναίκες. Το ένα έγραφε “Άμα έκανε δίαιτα, το κορίτσι θα ήταν πιο όμορφo”. Αυτό δεν με πείραξε τόσο, ήταν απρεπές σχόλιο, αλλά όχι με μίσος. Ήταν η άποψη της. Το δεύτερο σχόλιο έγραφε πολύ προσβλητικά σχόλια, όπως “Πώς μπορεί και δένει τα κορδόνια της;”. Δε στεναχωρήθηκα ή πληγώθηκα, με ενοχλεί όμως η κακία που μπορεί να σου δείξει ένας άγνωστος. Μου αρέσει να υπάρχει ευγένεια στον κόσμο. Βλέπεις κάτι, σου αρέσει, σχολίασε το. Αν δε σου αρέσει, μπορείς να πεις “Eμένα δε μου αρέσει που ο κ. Ζούλιας έχει βάλει ρούχο σε μοντέλο με περισσότερα κιλά”. Είναι απόλυτα δεκτό. Το να φτάσεις σε σημείο να γράφεις τέτοια πράγματα είναι αρκετά παραβατικό». Κρατώντας τα θετικά, η Πελαγία αναφέρει: «Από όλη αυτή την ιστορία, βγήκε κάτι καλό. Με προσέγγισε πολύ μεγάλος αριθμός γυναικών που δεν το περίμενα, τουλάχιστον 300 γυναίκες και όχι μόνο plus size. Αυτό μου έδωσε δύναμη, κατάλαβα ότι επηρεάζω κόσμο και αυτό με κάνει να συνεχίζω να λέω ελεύθερα τη γνώμη μου. Να μη φοβάμαι να κριθώ για αυτά, όχι μόνο σε ότι αφορά το μόντελινγκ, αλλά γενικότερα».

Ολοκληρώνοντας την κουβέντα μας, ήθελα να πάρω μια απάντηση σχετικά με το αν ήταν σωστή η πρώτη αίσθηση που μου έδωσε όταν την πρωτοείδα στην πασαρέλα: Αυτοπεποίθηση. «Άραγε να έχει;», σκέφτηκα. «Τώρα ναι, νιώθω αυτοπεποίθηση. Μου πήρε αρκετά χρόνια για να καταλάβω ότι η γυναίκα είναι όμορφη. Δε χρειάζεται να μπαίνει σε νόρμες και σε νούμερα. Όλα είναι θέμα αυτοπεποίθησης και ενέργειας. Όταν υπάρχουν αυτά τα δύο, μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και νιώθεις ότι όλοι σε κοιτάνε».

Και πράγματι. The floor is yours…

Instagram