Τι ρούχα, τι χρώμα και τι μακιγιάζ φοράς όταν σε καλούν στην τηλεόραση;

Τελευταία βρίσκομαι αρκετές φορές προσκεκλημένη σε εκπομπές της τηλεόρασης, οπότε έχω την χαρά να με βάφουν και να με χτενίζουν ειδικοί. Τσίμπησα πληροφορίες λοιπόν από αυτήν την εμπειρία, όπως γίνεται με όλες τις εμπειρίες, και τις μοιράζομαι μαζί σας έτσι ώστε όταν έρθει η στιγμή να πάτε σε κάποια εκπομπή, να είστε προετοιμασμένες: 

• Τα εμπριμέ με μικρά σχέδια όπως και τα ζακάρ πολλαπλών χρωμάτων δεν συστήνονται, γιατί κάπως ζαλίζεται το μάτι του θεατή όσο κινείσαι. Βέβαια δεν κινείσαι τρελά όταν είσαι βιδωμένο άτομο σε καναπέ ή καρέκλα εκπομπής, αλλά αυτό είναι άλλο. 
• Το ίδιο ισχύει για καρό  και ψιλά ριγέ, δηλαδή τα ριγέ με λεπτές ρίγες που από μακριά δείχνουν σαν ένα χρώμα, απλώς ζαλιστικό, που νομίζεις ότι βλέπεις χρυσόψαρα ανάμεσα στις ρίγες ενώ απλώς δεν έχεις κοιμηθεί καλά τη νύχτα.  
• Ο φακός προτιμάει τα blockcolors, κόκκινα, πράσινα, μπλε κλπ. Δεν έχω ιδέα γιατί ο φακός είναι τόσο τιτίζης, αυτά μου έχουνε πει κάμεραμεν, στυλίστριες, μακιγιέζ, κομμώτριες και παρουσιάστριες/στές εκπομπών κατά καιρούς.  
• Ο φακός, αυτός ο αχρείος, παχαίνει, όπως όλα τα ωραία πράγματα: με γνωρίζουν άτομα τώρα, με μεγάλη καθυστέρηση γιατί ζω κάμποσα χρόνια, και μου λένε «δείχνεις τόσο ζουμπουρλού στην τηλεόραση!»  
• Οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια χρειάζονται πορτοκαλί βάση (concealer) για να μη δείχνουν τόσο σακουλιασμένοι, ούτε τόσο μαύροι. Μετά θέλουν ένα στρώμα μέηκαπ από πάνω για να μη βγαίνεις σα τυρογαριδάκι.  
• Το μέηκαπ στις εκπομπές είναι ειδικό για σκληρή δουλειά, με υφή σοβατεπί, αποτελεσματικό γιατί όταν η ευγενική και πολύπαθη μακιγιέζ στο απλώνει από κούτελο μέχρι πηγούνι, είσαι κάτασπρη ή κατακίτρινη, ανάλογα με τα φώτα του πλατό. Είτε άσπρη είτε κίτρινη, έχεις αψεγάδιαστο δέρμα χωρίς ρυτίδες, αποχρωματισμούς, σπυράκια, ελιές, σημάδια και κέρατα – τα πράγματα δηλαδή που φυτρώνουν στη μάπα σου όσο μεγαλώνεις. 
• Με το μέηκαπ, ήδη δείχνεις δέκα χρόνια πιο τζόβενο από ότι είσαι. Κι ακόμα δεν έχεις δει τίποτα… 
• Πάνω στην λεία βάση, η μακιγιέζ σου ζωγραφίζει ροζ μάγουλα, ωραία μάτια-ψαράκια με νωχελική μπεζ-καφέ σκιά, πραγματικά χείλη και όχι αυτά που έχεις από το σπίτι, σφιχτό περίγραμμα προσώπου και μια κονδυλάτη μύτη εκεί που ήτανε πριν η μύτη σου. Δεν πιστεύεις στα (τεράστια, τρισδιάστατα) μάτια σου.  
• Η κομμώτρια σε περιλαμβάνει μετά την μακιγιέζ και σου ισιώνει τα μαλλιά, με όγκο, αν το απαιτεί η περίσταση, πχ Βασιλικοί γάμοι, με (κάποια) κίνηση, αν πρόκειται για απλό κάλεσμα χωρίς σουβέρ. Η μπόλικη λακ είναι υποχρεωτική για να μη πετάνε τρίχες από το κεφάλι σου, κάτι το οποίο πιάνει ο φακός και ενοχλείται. Σας λέω, είναι στριμμένο άντερο.  
• Πηγαίνω με τα ρούχα που φοράω, προσέχω να μην βάζω τα ίδια και τα ίδια. Η ξαδέρφη μου διαμαρτυρήθηκε ότι φοράω μονίμως τζιν με ζιβάγκο οπότε ώρες-ώρες διαφοροποιούμαι με μαύρο παντελόνι και όχι-ζιβάγκο. Όταν φτάσω στο τέλος των ενδυματολογικών επιλογών μου θα αρχίσω να φοράω πάλι τα ίδια από την αρχή.  
• (Πριν χρόνια που ήμουν παρουσιάστρια μαζί με άλλες κυρίες σε μια εκπομπή, με αρχηγό την αγαπημένη μας Ρίκα Βαγιάννη, μας έφερναν ρούχα κάτι καταπληκτικές στυλίστριες… αλλά είναι περίεργο να φοράς ρούχα μέσα στα οποία δεν έχεις κινηθεί, ή μου φαινόταν περίεργο επειδή είμαι περίεργο άτομο. Άσχετο, απλώς το καταθέτω.) 
• Στα πλατό έχει ψοφόκρυο επειδή τα φώτα ζεσταίνουν, και όταν ζεσταίνουν τα φώτα, αισθάνεσαι με μια μικρή ανησυχία το μεηκαπ-κουραμπιέ να λιώνει στο όχι-ζαρωμένο μέτωπό σου. Τα πόδια σου είναι κατεψυγμένα ενώ η ωραία ζωγραφισμένη μύτη σου όπου να΄ναι θα σου φτάσει στο κουντεπιέ. 
• Είσαι υπέροχα βαμμένη και χτενισμένη, σεμνά ντυμένη με ρούχα από το βυθό της ντουλάπας που δεν δείχνουν την ηλικία τους ούτε τη δική σου, προετοιμασμένη να πεις συγκλονιστικά πράγματα… αλλά έχεις πέντε λεπτά, άντε επτά λεπτά, στη διάθεσή σου μπροστά στον στριτζωμένο φακό, και τα συγκλονιστικά πράγματα φεύγουν σαν αστροπελέκια από το νου σου ενώ έρχονται διάφορες κοινοτυπίες στη θέση τους, οπότε ξεφουρνίζεις αέρα-πατέρα ό,τι σου κατεβαίνει. Προσεύχεσαι να μη σου ξεφύγει καμιά παπαριά, ή κάτι που μπορεί να απομονωθεί μετά, και να εμφανίζεται ξεκούδουνο, ξερό, την άσχετη την ώρα. Είναι δύσκολο κατόπιν εορτής να πεις «όχι ναι κοιτάχτε δεν εννοούσα αυτό, εννοούσα κάτι άλλο». 
• Όσο και να προσέξεις, όλο και κάτι θα πεις ενώ θα εννοείς κάτι άλλο. Και θα είναι ασύλληπτη παπαριά, δεν έχεις ιδέα πως συμβαίνει αυτό το τερατώδες.

Αλλά… περνάω ωραία όταν πηγαίνω καλεσμένη σε εκπομπές φιλικών ατόμων στην τηλεόραση, για αυτό πηγαίνω. Και για να με βλέπουν οι φίλες μου εκτός Αττικής, στις οποίες αφιερώνω αυτό το όχι-καθόλου-μα-καθόλου-εμβληματικό κείμενο. Κι ας διαμαρτύρονται* ότι θα μπορούσα να ντύνομαι πιο ωραία, ή να λέω σοβαρότερα πράγματα….

*Το κακό με την τηλεόραση είναι πως όταν βγεις μπροστά στο φακό, πάντα κάτι θα κάνεις ή θα πεις με το λάθος τρόπο. Και θα βρίσκονται πάντα άτομα να στο επισημαίνουν. Κυρίως άτομα που ισχυρίζονται ότι δεν βλέπουν ποτέ μα ποτέ τους τηλεόραση…