Η Ρεβέκκα Καμχή γράφει για τη γνωριμία της με τον καλλιτέχνη Κωνσταντίνο Κακανιά και για την αναδρομική του έκθεση στην γκαλερί της
- CITY GUIDE
- PODCAST
-
10°
77ο Φεστιβάλ των Καννών: τι είδαν τα μάτια μου τη δεύτερη εβδομάδα
77ο Φεστιβάλ Καννών: Τι φόρεσαν οι celebrities στο κλείσιμο του Φεστιβάλ. Τι μας άρεσε και τι όχι
Έπεσε η αυλαία του 77ου Φεστιβάλ των Καννών, ευτυχώς χωρίς υπερβολικές πολιτικές δηλώσεις. Αλλά οι fashion δηλώσεις ήταν μεγαλόφωνες. Αν επενέβαινε η fashion police στην Κρουαζέτ δεν θα άφηνε ελεύθερα πάνω από μια ντουζίνα άτομα: ένα από αυτά θα ήταν η Araya A. Hargate με το καταπληκτικό Balmain· συν όσοι και όσες θα κατάφερναν να τρέξουν παρά τα ενδυματολογικά εμπόδια (π.χ. τακούνια 20 πόντους). Αν και προσφάτως υπέμεινα το θέαμα της Eurovision —δύσκολα το γούστο πέφτει χαμηλότερα από τη Eurovision— οι Κάννες απέδειξαν ότι δεν έχω γερά αντισώματα.
Η Boυλγάρα σταρ Maria Bakalova με Dolce & Gabbana με άφησε άφωνη: φορούσε κουρτίνα σαν εκείνη τη βελούδινη που κατέβασε η Σκάρλετ Ο’ Χάρα απ’ την μπαλκονόπορτα και τη μετέτρεψε σε φόρεμα. Αλλά, ευτυχώς η Cate Blanchett έβγαλε το καναρινί κι έριξε πάνω της κάτι πιο άνετο: ήταν πολύ κομψή με Jean Paul Gaultier· σαν να διάβασε το κομμάτι της περασμένης εβδομάδας στην Athens Voice.Έπρεπε να την είχα κράξει και για τα πολιτικά της μηνύματα: η Cate έχει εύκολα τα δάκρυα και τα ξεφουρνίζει υπέρ διάφορων ευπαθών ομάδων. Το ίδιο και η Adèle Exarchopoulos: εμένα πάντως, η στήριξη των φτωχών και των αδικημένων σε περιβάλλον τέτοιας χλίδας δεν μου κάθεται καλά. Η Adèle Exarchopoulos είναι ταλαντούχα, αλλά από γαλλική φινέτσα λίγα πράγματα· στο μείγμα έχει επικρατήσει η Πελοπόννησος. Αν και εθεάθη σε ντεφιλέ Fendi, αν και πέρυσι επέλεξε Vivienne Westwood, φέτος δεν ανακάλυψα ποιος ήταν ο μόδιστρος του μαύρου έξωμου και ντεκολτέ: μου φάνηκε generic, σαν να το πήρε από αλυσίδα λιανικής. Στη συνέχεια, εμφανίστηκε με υπερμέγεθες baggy (χά-λι-α).
H Bella Hadid το παράκανε με το see through του Yves Saint Laurent σε χρώμα καμήλας: συνεχίζω να μην καταλαβαίνω τι δουλειά έχουν τα μοντέλα στο φεστιβάλ των Καννών —τα οποία έχουν αποκτήσει την κακή συνήθεια να χαιρετούν το πλήθος σχηματίζοντας καρδούλες με τα δάχτυλα. Καινούργια μανία οι καρδούλες. Εμφανίστηκε μέχρι και η Naomi Campell την οποία τρόμαξα να γνωρίσω αν και φορούσε κάτι γνώριμο· ίσως το έχει ξαναβάλει παλιότερα. Η Καναδέζα μοντέλα Coco Rocha με μπέρδεψε ακόμα περισσότερο: έχει κύφωση; Έχει σκολίωση; Από τι πάσχει το κορίτσι; Τα digital models βαδίζουν πια σε στιλ «α ρε κουστουμιά ο σακάτης»;
Κυκλοφορούσαν τόσες μοντέλες στην Κρουαζέτ ώστε ο ανταγωνισμός γινόταν σκληρότερος μέρα με τη μέρα: ίσως γι’ αυτό η πρόεδρος της κριτικής επιτροπής Greta Gerwig άλλαζε φόρεμα κάθε ώρα. Κάποιες φορές το πείραμα τής πετυχαίνει: είναι στατιστικό το θέμα. To χρυσαφί Prada ήταν ενδιαφέρον· το βιολετί Balenciaga(πολύ ύφασμα, χιλιόμετρα ύφασμα) την έκανε να φαίνεται σαν διπλή Barbie. Αναρωτιέμαι πότε προλάβαινε να κάνει όσα έπρεπε να κάνει ως πρόεδρος άμα ντύνεται και γδύνεται διαρκώς —χώρια το μακιγιάζ, οι κομμώσεις και η επιλογή των παπουτσιών. Νομίζω ότι επιδεικνύει απαράδεκτη ωραιοπάθεια· ιδιαίτερα αφού παριστάνει τη διανοούμενη, τη δημιουργό, το Barbiecore θα μπορούσε να λείπει. Σε μια από τις 13 αμφιέσεις (τόσες μέτρησα, σίγουρα κάποια μού ξέφυγε) καμάρωνε ένα ζευγάρι stiletttos Tabi που έμοιαζαν με οπλές άγριου ζώου. Με λίγα λόγια, κανένας μόδιστρος δεν έμεινε παραπονεμένος από την Gerwig: φόρεσε Μaison Margiela, Chanel, Armani Privé, Dior, Saint Laurent/Anthony Vaccarello, Rodarte, Carven, Gucci. Για όλα αυτά φταίει ο υπερβάλλων ζήλος της στυλίστριας Karla Welch που ντύνει διασημότητες όπως η Sarah Paulson, η Amber Heard, η Elisabeth Moss και ο Justin Bieber.
Το υπονοούμενο της αμφίεσης της Rawdah Mohamed δεν το έπιασα: οι Σομαλές είναι συνήθως πολύ ωραίες, αλλά το ντύσιμo της Μοhamed φαινόταν ολίγον χιτζάμπ, όχι; Αν και είναι διάσημη για το street style, στις Κάννες (ελπίζω να μη θεωρηθώ politically incorrect) μόνο ο φερετζές της έλειπε.
Oύτε τι σκεφτόταν η Carole Bouquet κατάλαβα: εμφανίστηκε με στρατιωτική στολή, με χρυσά κουμπιά —δημιουργία της Chanel.Αργότερα, άλλαξε σε με καρπουζί οργάντζα. H Catherine Deneuve μάς τα χάλασε τη δεύτερη εβδομάδα του φεστιβάλ, φορώντας κάτι σαν σαλιάρα-τσεβρέ στην πρεμιέρα της ταινίας «Ο Μαρτσέλο μου» όπου υποδύεται τον εαυτό της δίπλα στην κόρη της, Chiara Μastroianni. Διεστραμμένη ιδέα η εν λόγω ταινία.
Είδαν καλά τα μάτια μου; Είδα την influencer Kate Alexeeva, τη βασίλισσα της ομορφιάς; Αν ήταν αυτή, φορούσε ένα φούξια φουσκωτό στρώμα: νομίζω ότι το φούξια, το hot pink και το shocking pink πρέπει να αποφεύγονται. Και το λαχανί τύπου Glo-tone και Neon. Ούτε το άσπρο ενδείκνυται, φέρνει άλλοτε σε lingerie, άλλοτε σε ρόμπα (σαν εκείνη της Meryl Streep).
Kι όπως έλεγα την περασμένη εβδομάδα, το κόκκινο είναι επίσης λίγο προβληματικό διότι δεν ξεχωρίζει από το χαλί κι από τα σκαλιά. Ωστόσο, η Μις Γαλλία 2014, η μαντεμουαζέλ Flora Coquerel, έλαμπε μ’ ένα υπέροχο κόκκινο, αν και οι γόβες παραήταν λουστρίνι.
O Alton Mason (μοντέλο της Chanel) ήταν «της μόδας»: λίγο ghetto fabulous, λίγο Boys in the Hood, λαμεδάκια, bling-bling· τέτοια θέλει ο λαός. Aλλά τον ξεπέρασε ο Rahi Chadda, ο οποίος δεν θα πάψει να με εκπλήσσει. Ήδη, πέρυσι στις Κάννες, όταν εμφανίστηκε στην πρεμιέρα του “Monster’’ του Hirokazu Kore-Eda, είπα ότι θα πάει μπροστά αυτό το παιδί. Έχει εξωτικό λουκ και τόσο κακό γούστο ώστε νομίζεις πως κάνει κάποιου είδους πλάκα. (Δεν κάνει πλάκα.)
Η πανέμορφη Léa Seydoux αδίκησε τον εαυτό της με ένα αδιάφορο ασημί. Η Emmanuelle Béart, προέδρος της κριτικής επιτροπής του τμήματος «Χρυσή Κάμερα», άλλαξε κάμποσες φορές και κάθε φορά ήταν χειρότερη από την προηγούμενη με αποκορύφωμα το ανδρικό μουσταρδί κοστούμι.
Η Diane Kruger με μοβ Atelier Versace ήταν «οκέι» στο κόκκινο χαλί, όπως και η Virginie Elfira με διακριτικό μαύρο, αλλά στο gala του amfAR (Foundation for AIDS Research) η Kruger έπεσε θύμα σατανικού κομμωτή. Όσο για τη Hunter Schafer, είναι φυσικά τρελή για δέσιμο, πλην όμως, το φόρεμα, δημιουργία Armani Privé, ήταν κομψότατο. Η Γαλλίδα τραγουδίστρια Yseult, ένα πολύ μεγαλόσωμο πλάσμα, έχει εμφανιστεί στο παρελθόν με Alexander McQueen, Vivienne Westwood, Dior, Schiaparelli και Balenciaga: φέτος, προτίμησε Christian Dior —plus size σταθερά. H ηγερία της L’Oreal, η Κορεάτισσα Soo Joo Park,μου άρεσε πολύ. Γενικά, η ασιατική παρουσία, ανδρών και γυναικών, ξεχώριζε: παράδειγμα, η Μαλαισιανή Michelle Yeoh σε Bottega Veneta and Mikimoto· φαντασία και μέτρο.
Ο Gary Oldman σοβαρεύτηκε σε προχωρημένη ηλικία και ήταν υπέροχα σοβαρός όπως οι περισσότεροι ηλικιωμένοι κύριοι φέτος: ο Richard Gere, ο Κevin Costner (αν και μια από τις βραδιές ντύθηκε παγωτατζής), ο Μatt Dillon (ο οποίος έκλεισε τα 60 τον περασμένο Φεβρουάριο), ο Fabrice Luchini· όλοι τους σικ.O Sting φορούσε εμπριμέ παντόφλες, το καταγράφω κι αυτό.
Έτσι κι αλλιώς, εγώ είμαι αφοσιωμένη στον πρώην της Chiara Mastroianni, της Vanessa Paradis και της Anna Mouglalis (μεταξύ άλλων φυσικά): το όνομα αυτού Benjamin Biolay. Aν και φορούσε μαύρα γυαλιά που τα θεωρώ δηθενιά, ο Biolay ήταν, όπως πάντα, εξαιρετικά εμφανίσιμος με το λεπτό πέτσινο σακάκι του.
Η Helen Mirren με απογοήτευσε κάπως —παραήταν οσκαρική με το δαμασκηνί Old Hollywood— αλλά η Andie MacDowell ήταν ωραιότερη από ποτέ· τα ασημένια μαλλιά της έχουν γίνει πρότυπο προς μίμηση. Ενώ οι δυο τους πόζαραν στο κόκκινο χαλί ακουγόταν το “She’s a Lady’’ του Tom Jones: ε, ναι.
Η Ρωσίδα τηλεπερσόνα Elena Lenina έκανε λάθος στον αιώνα: η κόμμωση δεν ήταν μόνο αποκριάτικη, φαινόταν πάρα πολύ βαριά πάνω στο κεφάλι —που ίσως είναι άδειο. Γενικά, οι Ανατολικοευρωπαίες μού προκαλούν απορίες: δεν είδα τίποτα στο σώμα της Stefaniya Makarova· φορούσε κάτι; Mπροστά στο ανύπαρκτο ένδυμα της Makarova, η Nadia Lee Cohen με το διαφανές μαύρο ριγέ ήταν πολύ βαριά ντυμένη. Το επιπλέον πρόβλημα φέτος είναι ότι όλα αυτά τα ημίγυμνα κορίτσια κινδύνεψαν να κρεβατωθούν: η άνοιξη δεν ήρθε ποτέ και το καλοκαίρι αργεί.
Δειτε περισσοτερα
Μια Θεσσαλονικιά ποιήτρια του Μεσοπολέμου έρχεται πάλι στο προσκήνιο
«Η αρχιτεκτονική είναι η τέχνη της διάρκειας»
Η Kovacs μιλάει στην Athens Voice λίγες μέρες πριν τη συναυλία της στην Αθήνα
Οι ταινίες, οι αριθμοί, οι αλλαγές, οι διαμάχες
Ένα φαινόμενο που η παρουσία του μεταξύ ψηφιακού κόσμου και αληθινών γειτονιών καταργεί τα όρια μεταξύ κατασκευασμένου και υπαρκτού