Εσείς στα πόσα τσιρότα νικοτίνης κόβετε το τσιγάρο; Συντάκτης-πειραματόζωο ψάχνει απάντηση
Καπνίζω από δεκάξι χρονών, είμαι σαράντα δύο, άρα έχω καπνίσει τη μισή Αιτωλοακαρνανία καθώς και εκτεταμένες περιοχές των νομών Ηλείας και Μεσσηνίας.Είμαι πρεζάκιας του τσιγάρου.Είναι το πρώτο πράγμα που κάνω το πρωί πριν πλύνω τα δόντια μου και το τελευταίο πράγμα που κάνω το βράδυ,δυστυχώς αφού πλύνω τα δόντια μου. Το τσιγάρο καταστρέφει τα δόντια και τα ούλα περισσότερο κι απο τα γλυκά. Κι αυτό είναι το λιγότερο κακό απ’ όσα κάνει. Είναι μαζί με το οινόπνευμα δύο εξαιρετικά τοξικές εξαρτησιογόνες ουσίες, τις οποίες πουλάνε εν αγαστή συμπνοία μεγάλες εταιρείες και το κράτος. Και τα κονομάνε εις υγείαν των κορόιδων. Δοκίμασα να το κόψω αρκετές φορές χωρίς επιτυχία. Αποφάσισα να καταφύγω σε ένα είδος ΟΚΑΝΑ που, αντί για μεθαδόνη και βουπρενορφίνη, χορηγεί καθαρή νικοτίνη.
Πήγα στο φαρμακείο και πήρα τσιρότα νικοτίνης. Για αρχή έπρεπε να βάζω ένα τσιρότο των 15 mg επί 16 ώρες την ημέρα επί 8 εβδομάδες.Μετά θα ’πεφτα στα 10 mg επί δύο εβδομάδες και μετά στα 5 mg για άλλες δύο. Και θα καθάριζα. Η θανατηφόρα δόση νικοτίνης είναι τα 40 mg. Αυτό δεν σημαίνει ότι αν φας δυόμισι τσιρότα πεθαίνεις, διότι είναι βραδείας αποδέσμευσης. (Μπορείς βέβαια κάλλιστα να πνιγείς γιατί είναι μεγαλούτσικα).Δεν ξέρω τι γίνεται άμα τα καπνίσεις γι’ αυτό και δεν το έκανα,παρά το γεγονός ότι αισθάνθηκα την ανάγκη περισσότερες απο μία φορές. Όπως επίσης αισθάνθηκα την ανάγκη να το βουτήξω στον καφέ μου το πρωί.
Ήταν σαν μικρό έμπλαστρο 7χ7 εκατοστά, μπεζ δερματί ξεπλυμένο του βορειοευρωπαίου. Το κόλλησα στο μπράτσο, εκεί που βαράνε οι εθνικόφρονες τη γαλανόλευκη. Επειδή είμαι άνθρωπος που αυθυποβάλλεται, ένιωσα σαν να έχω καπνίσει μια κούτα γκολουάζ με τη μία, μετά απο ξενύχτι. Ένιωσα επίσης έναν ερεθισμό, οπότε το έβγαλα από το μπράτσο και το κόλλησα –στραβά γιατί δεν έβλεπα– στην ωμοπλάτη. Κι από τετράγωνο κατέληξε ρόμβος.Είναι αλήθεια πως δεν είχα όρεξη να καπνίσω. Καλού κακού πάντως κάθε τόσο έβαζα ένα τασάκι στην πλάτη να δω τι γίνεται.Το βράδυ βγήκαμε, κι ενώ εκφωνούσα έναν πανηγυρικό για τις μεθόδους υποκατάστασης και παρότρυνα και άλλους να δοκιμάσουν,τελείως μηχανικά άναψα ένα τσιγάρο. Πρέπει να ’χα κάνει μια δυο τζούρες καλές,λεβέντικες,πριν ασπρίσω,γεμίσει το στόμα μου ζεστά σάλια κι αρχίσει να ρέει ο κρύος ιδρώτας. Νικοτινίαση. Overdose. Δεν αισθάνθηκα καν σαν την Τζόπλιν το ’70, που πέθανε.Αισθάνθηκα σαν την Τζόπλιν το ’71.Κόπηκαν τα γόνατά μου, βγήκα έξω και ξέρασα. Στο μεταξύ πάλευα να βγάλω το τσιρότο.Μετά ξέρασα και μέσα.Μετά μου πέρασε.
Την επόμενη μέρα καινούργιο τσιρότο – σε άλλο σημείο,πρέπει να αλλάζει θέσεις σε άτριχα σημεία του άνω κορμού. Δεν αισθανόμουν την ανάγκη να καπνίσω, και πέταξα το πακέτο. Ήμουν πλέον ατσίγαρος σαν την καλαμιά στον κάμπο. Κι αν συνέβαινε κάτι πώς θα το αντιμετώπιζα, γυμνός κι ανυπεράσπιστος; Και κυρίως τι θα έκανα τα χέρια μου; Πήγε έτσι καμιά βδομάδα, μέχρι που τα νύχια μου τέλειωσαν και προχώρησα στην πρώτη φάλαγγα του αριστερού μου χεριού.Ωστόσο δεν ένιωθα την ανάγκη να καπνίσω, όπως δεν ένιωθα την ανάγκη να κάνω και οτιδήποτε άλλο. Ήθελα μόνο να κοιμάμαι μέχρι να τελειώσει η μάταια τούτη ζωή.Μπροστά στην προοπτική να πέσω στην πρέζα το ξανάρχισα, και μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα εντατικής προσπάθειας,καπνίζοντας με τα δύο χέρια,κατόρθωσα να καλύψω τις απώλειες.
Την επόμενη φορά που θα δοκιμάσω να το κόψω, θα πάρω επίσης τσιρότο με πίσσα,αμπούλες με μονοξείδιο του άνθρακα και κομπολόι.
Συμπέρασμα: Την επόμενη φορά που θα σας ζητήσουν στο δρόμο ένα ευρώ (φιλαράκο περισσεύει ένα), θυμηθείτε ότι η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσά σας είναι ότι η πρέζα είναι παράνομη και γι’ αυτό εξαθλιώνει τους χρήστες της περισσότερο από το τσιγάρο.
Ντισκλέιμερ:Το παραπάνω κομμάτι αφορά αυτόν που το ’γραψε και κανά δυο άλλους που ρώτησε. Η νικοτίνη είναι φάρμακο που συνταγογραφείται και έχει ένα κάρο αντενδείξεις, περιορισμούς και ανεπιθύμητες παρενέργειες.
ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΣΑΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΤΕ.