Όταν η Kate Moss είχε εξομολογηθεί τα μυστικά της

Η διαφορά της Kate Moss με τα άλλα σούπερ-μοντέλα της χρυσής εποχής του modeling είναι ότι από την αρχή ξέραμε ότι δεν είναι «άλλο ένα όμορφο, χαζό κορίτσι».

Από το πρώτο της, εφηβικό εξώφυλλο στο εναλλακτικό τότε i-D ήταν ολοφάνερο ότι είναι ένα διαφορετικό πρόσωπο, αληθινό και ζωντανό, μέσα σε ένα πάνθεον από υπέροχες αλλά κάπως άψυχες κούκλες.

Στα χρόνια που πέρασαν η Kate έζησε τη θυελλώδη ζωή μίας σταρ, τα πάρτι και τις κραιπάλες μίας ροκ γκρούπι, τα φλας μίας διασημότητας που ξεσκίστηκε από τα media, γνώρισε τη λατρεία από όλες τις φυλές της διεθνούς μόδας και μεταμορφώθηκε από το «ασχημόπαπο με τις φακίδες» σε ντίβα γεμάτη ερωτισμό – και πίσω πάλι. Και ξανά ντίβα πάλι.

Το τεύχος του Δεκεμβρίου 2012 του Vanity Fair τής είχε αφιερώσει το εξώφυλλο και το κεντρικό του θέμα. Μία εκ βαθέων συνέντευξη στον δημοσιογράφο και γνωστό συγγραφέα βιογραφιών, James Fox, από την οποία κρατήσαμε τα παρακάτω:

Η Kate φωτογραφημένη σαν μία γυμνή, πλατινέ Μαίρλιν της νέας εποχής της κρίσης (από τους Mert Alas και Marcus Piggott, σε styling Jessica Diehl), μιλάει άφοβα όπως πάντα και με απολαυστικό, κυνικό χιούμορ, για τα πάντα.

Τον εαυτό της: «Δεν θέλω να είμαι ο εαυτός μου. Βγαίνω απαίσια στις φωτογραφίες. Ανοιγοκλείνω συνέχεια τα βλέφαρά μου. Έχω το σύνδρομο Tourette στο πρόσωπό μου. Μόνο αν κάνω επαγγελματική φωτογράφηση υπάρχει περίπτωση να βγω καλή.»

Για τα στήθη της: «Είναι φλατ».

Για τους επιστήθιους φίλους της: Pete Doherty, Jefferson Hack, Daniel Craig, Johnny Depp.

Ειδικά για τον τελευταίο: «Έκλαιγα για χρόνια ολόκληρα μέχρι να ξεπεράσω τον χωρισμό με τον Johnny».

Για την έκφραση «getting Mossed»: «Τη χρησιμοποιούνε οι φίλες μου. Σημαίνει “έπαθα Μoss”. Δηλαδή ενώ ήταν να γυρίσω σπίτι κάπου έμπλεξα και παρασύρθηκα. Με την καλή έννοια πάντα.»

Για τη ζωή των μοντέλων: «Δεν είμαστε ανορεξικές. Πολλές φορές δεν έχουμε να φάμε. Ξυπνάμε να πάμε σε μία φωτογράφηση και δεν υπάρχει τίποτα στο ψυγείο, ούτε στο στούντιο του φωτογράφου.»

Για την αντίληψη των μοντέλων περί χρόνου: «Ένα βράδυ όταν ήμασταν στη Νότιο Αφρική, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μετά από πάρτι. Από το δωμάτιο τηλεφώνησα στη ρεσεψιόν για να τους παρακαλέσω να μας ξυπνήσουν στις 7 το πρωί. “Αυτό είναι σε 5 λεπτά κυρία μου” μου απάντησε ο υπάλληλος.»

Για τους παπαράτσι: «Έμαθα πια πώς να τους αποφεύγω. Γι’ αυτό φοράω συνέχεια μαύρα τζην ή γκρι. Όταν κάνεις διαφορετική εμφάνιση κάθε μέρα, τότε τη στήνουν και σε περιμένουν να βγεις. Αν φοράς όμως συνέχεια τα ίδια, τότε βαριούνται και σε αφήνουν ήσυχη.»

Kate, σε αγαπάμε.

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 2012.