«Διακήρυξε» την άρνησή του να υποκύψει στις πιέσεις στελεχών του κόμματός του να αποσυρθεί από την κούρσα για τον προεδρικό θώκο
Arnys: η ανδρική μόδα στην αριστερή όχθη
Ο θρυλικός οίκος μόδας του Παρισιού που έχει ντύσει από τον Fillon μέχρι τον Le Corbusier και από τον Mitterrand μέχρι τον Hemmingway
Τις τελευταίες μέρες, κυκλοφόρησε η είδηση ότι από τον οίκο ανδρικής μόδας Arnys «χαρίστηκαν» από το 2012 μέχρι σήμερα στον Francois Fillon ρούχα συνολικής αξίας 48.500 ευρώ. Κοστούμια, πουλόβερ, παντελόνια και σακάκια βρήκαν θέση στην ντουλάπα του υποψηφίου προέδρου της Γαλλίας ο οποίος έχει πλέον χαρακτηριστεί ως «η επίσημη μούσα του οίκου Arnys».
«Ένας φίλος μου πρόσφερε κοστούμια, ε και;» ήταν η απάντηση του Fillon που όπως ήταν αναμενόμενο δεν ικανοποίησε πολλούς. Η είδηση για το πανάκριβο δώρο δημοσιεύθηκε πρώτα στην εφημερίδα Journal de dimanche και ξεσήκωσε μεγάλες αντιδράσεις σε μία περίοδο που ο υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές έχει φορτωθεί ήδη αρκετά σκάνδαλα. Βασικά δεν πρόκειται για ένα μόνο δώρο αλλά για πολλά. Συγκεκριμένα το δημοσίευμα της εφημερίδας αναφέρει ότι από το 2012 ρούχα αξίας 35.500 ευρώ πληρώθηκαν με μετρητά για τον λογαριασμό του Fillon ενώ πριν λίγες μέρες, στις 20 Φεβρουαρίου 2017, αγοράστηκαν δύο κοστούμια αξίας 13.000 ευρώ που πληρώθηκαν με επιταγή «από κάποιον φίλο του».
«Κάθε μέρα οι εισβολείς στην ιδιωτική μου ζωή πέφτουν και πιο χαμηλά. Αυτό εξηγεί και ότι καμιά δεκαριά δημοσιογράφοι ψαχουλεύουν τα σκουπίδια για να βρουν τα κοστούμια μου σήμερα, αύριο τα πουκάμισα μου και γιατί όχι αργότερα τα σώβρακά μου;», είπε σε συνέντευξή του στην Europe 1.
Όλος αυτός ο σαματάς, έγινε φυσικά αφορμή για να πέσουν τα φώτα της δημοσιότητας στον παριζιάνικο οίκο ανδρικής μόδας Arnys που ειδικεύεται σε αυτό που λέμε sur mesure και που έχει εξαγοραστεί από τον οίκο Berluti (ιδιοκτησίας LVMH).
Ένα άτυπο κλαμπ των τζέντλεμαν
Στις αρχές του 20ου αιώνα ο Jankel Gimbert είχε ένα μικρό ατελιέ ραπτικής στην πλατεία της Όπερας στο Παρίσι. Επειδή τα πήγαινε καλά και είχε μεγαλώσει και η επιχείρηση και ο γιος του και είχε έρθει η ώρα να κάνει το επόμενο βήμα, το 1933 αγόρασε έναν χώρο με σκοπό να λειτουργήσει ως κατάστημα στο έβδομο διαμέρισμα. Ουσιαστικά το αγόρασε για τον γιο του Leon που είχε καλά εκπαιδευτεί δίπλα του και είχε μάθει τη δουλειά.
Το κατάστημα στον σικάτο δρόμο rue de Sèvres ήταν ένα από τα πρώτα μαγαζιά για ανδρική μόδα στην λεγόμενη rive gauche, στην αριστερή δηλαδή όχθη του Σηκουάνα. Στην καρδιά του Saint-Germain-des-Prés, μία γειτονιά που έμεναν και σύχναζαν καλλιτέχνες, λογοτέχνες και πολιτικοί άνοιξε λοιπόν το πρώτο επίσημο βεστιάριό τους. Ο οίκος Arnys έγινε ένας αληθινός θεσμός, ένα στέκι, ένα σημείο αναφοράς για την κλασσική ανδρική μόδα. Χαρακτηριστικό του τα πολυτελή υφάσματα και τα έντονα χρώματα όπως το πορτοκαλί, το μουσταρδί ή το μωβ. Ακόμα και σήμερα πολιτικοί, καλλιτέχνες και διανοούμενοι διασταυρώνονται στα διακριτικά δοκιμαστήρια αυξάνοντας κάθε μέρα κι άλλο την αξία του οίκου. Είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό κατάστημα, είναι αυτό που οι υπεύθυνοι γράφουν σήμερα στην ταυτότητά τους στην ιστοσελίδα τους «ένα άτυπο κλαμπ των τζέντλεμαν».
Η λεπτομέρεια είναι αυτή που κάνει τη διαφορά κατά τον οίκο Arnys. Ένα κοστούμι κατά παραγγελία, δηλαδή sur mesure, απαιτεί τρία ραντεβού για δοκιμές και περίπου 6 με 8 εβδομάδες δουλειάς. Αυτή η εμμονή στη λεπτομέρεια φυσικά αποτυπώνεται και στην τιμή του κοστουμιού το οποίο κυμαίνεται σήμερα κάπου μεταξύ 6.000 και 7.000 ευρώ.
Το σακάκι του Le Corbusier
Σημείο – σταθμός για τον οίκο ήταν το σακάκι που φτιάχτηκε για τον αρχιτέκτονα Le Corbusier. Όπως περιγράφουν οι υπεύθυνοι του ατελιέ, ένα πρωί του 1947, ο διάσημος αρχιτέκτονας μπήκε στο κατάστημα και ζήτησε να του φτιάξουν ένα σακάκι πόλης μαλακό, λιτό και πρακτικό που να του επιτρέπει να έχει ελευθερία κινήσεων. Αυτό που τον ενδιέφερε ήταν να μπορεί να στριφογυρίζει, να κουνάει τα χέρια του ψηλά, με λίγα λόγια να μπορεί να δουλεύει χωρίς να πρέπει να βγάλει το σακάκι του όπως συμβαίνει συχνά. Το αποτέλεσμα θύμιζε έντονα κιμονό ενώ ο ίδιος ο Leon Grimbert δήλωσε ότι το εμπνεύστηκε από τα παραδοσιακά σακάκια των δασοφυλάκων στην περιοχή Sologne. Το σακάκι που σχεδιάστηκε και φτιάχτηκε ειδικά για τον Le Corbusier δεν είναι ένα τυχαίο σακάκι, αλλά ένα επώνυμο σακάκι αφού το ονόμασαν Forestiere. Η πρώτη του αυτή εκδοχή (γιατί στη συνέχεια θα υπάρξουν πολλές παραλλαγές) ράφτηκε με ένα πολύ ξεχωριστό ύφασμα, ένα μαύρο ριγωτό βελούδο. Και φυσικά έγινε μύθος.
Το ίδιο μοντέλο Forestiere, σε μία νεότερη εκδοχή του, φόρεσε και ο τότε πρωθυπουργός Francois Fillon το καλοκαίρι του 2010 και τρέλανε τους φωτογράφους και τα περιοδικά μόδας. Είχε ταξιδέψει στη νότια Γαλλία, στην τότε εξοχική προεδρική κατοικία επάνω στην θάλασσα, για να συναντήσει τον Nicolas Sarkozy. Ήταν ένα κάπως φαρδουλό για το σώμα του σακάκι στο χρώμα που οι ειδικοί ονομάζουν «μπλε της Κίνας».
Η εφημερίδα Journal du Dimanche είχε βγάλει τότε την είδηση ότι ο Fillion είχε αγοράσει δύο τέτοια σακάκια πληρώνοντας 10.000 ευρώ. Δεν ξέρουμε αν του εξασφάλισε καλύτερους όρους μέσα στο υπουργικό συμβούλιο, σίγουρα όμως το συγκεκριμένο σακάκι έπαιξε ρόλο στο να ξεχωρίσει στυλιστικά και να φτάσει να χαρακτηριστεί ως «ο πιο στυλάτος πολιτικός» για το 2010 από το περιοδικό GQ..
Σημειώνεται ότι ο τελευταίος γάλλος πολιτικός που είχε κλέψει με τις εντυπώσεις με ένα αντίστοιχο ρούχο ήταν ο Jack Lang το 1985 που εμφανίστηκε σε ομιλία στη Βουλή με ένα τέτοιο μπλε σκούρο σακάκι τύπου Μάο κλειστό μέχρι τον λαιμό.
Ο Mitterand
Ο Francois Mitterrand ήταν πάντα αγαπημένος πελάτης του οίκου Arnys. Μάλιστα επέλεξε ένα δικό τους ρούχο για την πιο ιστορική στιγμή της πολιτικής του ζωής: την 21η Μαΐου 1981, την ημέρα της ορκωμοσίας του ως πρόεδρος της Γαλλίας. Με ένα μαύρο κοστούμι Arnys έφτασε στο Προεδρικό Μέγαρο το πρωί όπου συναντήθηκε με τον απερχόμενο πρόεδρο Valery Giscard d’Estaing, με το ίδιο κοστούμι μπήκε στο ανοιχτό αυτοκίνητο και χαιρετούσε τα πλήθη που είχαν ξεχυθεί στους δρόμους, με το ίδιο κοστούμι επισκέφτηκε την Αψίδα του Θριάμβου, το Δημαρχείο του Παρισιού και το Πάνθεον την ίδια μέρα.
Με την ευκαιρία να σημειώσουμε ότι και ο πρώην πρόεδρος Giscard d’Estaing επισκέπτονταν συχνά τον οίκο Arnys και αγόραζε από εκεί τα σακάκια και τα κοστούμια του – όλα σε απλή, συντηρητική, κλασική γραμμή.
Ο κληρονόμος της φίρμας Arnys, ο Jean Grimbert θυμάται ακόμα και περιγράφει μία σκηνή που του έχει μείνει με τον Francois Mitterrand: «Ένα πρωί, εν μέσω προεκλογικού πυρετού, πέρασε την πόρτα του ατελιέ ο Mitterrand. Έψαχνε ένα καπέλο και ο αδερφός μου του πρότεινε ένα μοντέλο. Ήταν προφανές ότι δεν του γέμιζε το μάτι και όλο κάτι έβρισκε σαν δικαιολογία όπως ότι το έβρισκε πολύ μεγάλο. Κι όμως ήταν τέλειο, λες και ήταν φτιαγμένο για αυτόν. Για να τον πείσει, ο αδερφός μου του είπε ότι ο Léon Blum (σσ: Ιστορικός ηγέτης των σοσιαλιστών και πρώην πρωθυπουργός) φορούσε ακριβώς το ίδιο καπέλο στην εποχή του. Φάνηκε να τον διασκεδάζει η ιστορία και τελικά πήρε το καπέλο». Πως τα έφερε η τύχη και ένα τέτοιο καπέλο Arnys αγόρασε το 2008 ο Francois Holland σε μία δημοπρασία παλιών αντικειμένων και αξεσουάρ του πρώην προέδρου Mitterrand…
Ο οίκος
Ο διευθυντής της φίρμας Jean Grimbert, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Le Monde το 2013, μιλάει για τους διάφορους επώνυμους που σύχναζαν στο ατελιέ αλλά και τις απρόσμενες συναντήσεις τους. «Όταν ο François Fillon και ο Pierre Moscovici – θαμώνες και οι δύο του καταστήματος – συναντιόντουσαν, ήταν πάντα πολιτισμένοι μεταξύ τους».
Σε σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας Express για τον οίκο διαβάζουμε ότι ακόμα και ο διάσημος συγγραφέας Ernest Hemingway όταν βρισκόταν στο Παρίσι επισκέπτονταν το ατελιέ της οικογένειας Grimbert για να ανανεώσει την γκαρνταρόμπα του.
Η συνέντευξη των αδερφών Grimber στην εφημερίδα Le Point
Ο οίκος Arnys δεν μένει μόνο στα κοστούμια. Φτιάχνει τα πάντα από πουκάμισα μέχρι στολή κυνηγιού ή παντελόνια ιππασίας. Πάντα όμως, όπως σημειώνουν οι υπεύθυνοι, η μορφολογία του ρούχου είναι έτσι δουλεμένη ώστε να κολακεύει την σιλουέτα. «Μπορώ να κάνω πολλά αλλά όχι θαύματα», σημείωνε το 2011 ο επικεφαλής του ατελιέ Michel Grimbert σε συνέντευξη στο περιοδικό Le Point. «Μπορώ να κόψω μέχρι πέντε κιλά στους πελάτες μου φτιάχνοντας ένα ρούχο sur mesure. Μέχρι εκεί, μετά υπάρχει η δίαιτα για τα υπόλοιπα».