H Anita Pallenberg, το «κορίτσι των Rolling Stones» έφυγε από τη ζωή

Η Anita Pallenberg, ηθοποιός, μοντέλο και μούσα του ροκ εν ρολ ήταν μία από τις γυναίκες που ενέπνεαν τους Rolling Stones (η άλλη ήταν η Marianne Faithful) και υπήρξε η καταλυτική παρουσία στη ζωή του Keith Richards.

Η Anita πέθανε την Τρίτη 13 Ιουνίου, σε ηλικία 73 ετών.

Ο θάνατός της ανακοινώθηκε στο Instagram από την καλή της φίλη Stella Schnabel, κόρη του ζωγράφου Julian Schnabel, η οποία έγραψε «Σε ευχαριστώ για τα πιο σημαντικά μαθήματα».

A post shared by ANITA PALLENBERG (@anita_pallenberg) on Dec 21, 2015 at 8:32am PST

H Anita Pallenberg, ένα από τα εικονικά κορίτσια των ‘60ς έζησε μία έντονη, γεμάτη ζωή. Ιταλογερμανικής καταγωγής, ηθοποιός, μοντέλο και σχεδιάστρια μόδας έγινε το «it girl» που ενέπνεε τους Rolling Stones και ξεσήκωνε πάθη αλλά και σκάνδαλα. Η ίδια έλεγε για τον εαυτό της «Είμαι “αλήτης”. Ζω την περιπέτεια. Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο ταλέντο. Μακάρι να είχα».

Η εικόνα της «έγραψε» στην ροκ μυθολογία. Έπαιξε σε ελάχιστες αλλά σημαδιακές ταινίες μία ολόκληρης γενιάς όπως η “Barbarella” του Ροζέ Βαντίμ (υποδυόταν την Μεγάλη Τύραννο, δίπλα στην Τζέιν Φόντα) και στην “Performance” του Νίκολας Ρεγκ, δίπλα στον Μικ Τζάγκερ ντυμένο γυναίκα. Ο Κιθ Ρίτσαρντς στην αυτοβιογραφία του ομολογεί ότι η Anita είχε εκείνη την περίοδο ερωτικές σχέσεις με τον Τζάγκερ και μάλιστα στο πλατό των γυρισμάτων.

Η Anita ήταν καλή φίλη με το άλλο «κορίτσι των Rolling Stones”, την Marianne Faithful – άλλωστε τους μοιράζονταν τις ημέρες της δόξας και του ελεύθερου έρωτα. Μία από τις cult εμφανίσεις της ήταν, μαζί με την Marianne (η οποία υποδυόταν «την Θεό»), στο σήριαλ του BBC, “Absolutely Fabulous”.

A post shared by ANITA PALLENBERG (@anita_pallenberg) on Jun 12, 2015 at 10:34pm PDT

Η ιστορία της με τους Rolling Stones είχε μεγάλα σκαμπανεβάσματα, χρήμα, έρωτα, σεξ, ναρκωτικά και πρωτοσέλιδα. Η πρώτη της συνάντηση ήταν με τον πρώτο κιθαρίστα του γκρουπ, τον Brian Jones το 1965, την περίοδο που εκείνη ήταν μοντέλο. Τον παράτησε το 1967 για τα μάτια του Κιθ Ρίτσαρντς, κάτι που οδήγησε τον Brian Jones σε ακραίες συμπεριφορές, έγινε βίαιος, βυθίστηκε στα ναρκωτικά και τελικά πέθανε, με αμφιλεγόμενες φήμες γύρω από τον πνιγμό του στην πισίνα του σπιτιού του, το 1969. Αυτή η ιστορία αποτελεί έναν από τους μεγάλους μύθους του ροκ εν ρολ.

Η Pallenberg και ο Κιθ Ρίτσαρντς έζησαν έναν θυελλώδη έρωτα με πολλά σκάνδαλα και παρέμειναν μαζί μέχρι το 1980. Απέκτησαν τρία παιδιά: τον Marlon, την Angela (για την οποία γράφτηκε και το κλασικό κομμάτι “Angie”) και τον Tara ο οποίος πέθανε σε βρεφική ηλικία στην κούνια του. Το τραγικό γεγονός συνέβη όταν ο Ρίτσαρντς έλειπε σε περιοδεία και η Anita ήταν σε βαθιά εξάρτηση από την ηρωίνη – και οι δύο έχουν παραδεχτεί το γεγονός. Η Anita και ο Κιθ συνελήφθησαν το 1977 στο Τορόντο με ναρκωτικά στην κατοχή τους. Και οι δύο προτίμησαν να μπουν σε κλινική αποτοξίνωσης παρά σε φυλακή.

A post shared by ANITA PALLENBERG (@anita_pallenberg) on Jan 31, 2015 at 8:02am PST

Τα τελευταία χρόνια της ζωής της, γιαγιά με πολλά εγγόνια πλέον, από τα δύο της παιδιά, είχε κάνει μαθήματα ύφανσης, σχεδίαζε ρούχα, ασχολιόταν με την κηπουρική και ζωγράφιζε.

Ο Κιθ Ρίτσαρντς στην αυτοβιογραφία του “Life” (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Το Ροδακιό, σειρά Λατέρνατιβ, σε μετάφραση του υπογράφοντος) περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο την προσωπικότητα της Anita Pallenberg:

«Η σχέση μου με την Ανίτα τότε, στο σπίτι της οδού Κόρτφιλντ, ήταν αυστηρά φιλική. Κουβεντιάζαμε. Τη θαύμαζα από αυτό που εγώ θεωρούσα απόσταση ασφαλείας. Και φυσικά πίστευα ότι ο Μπράιαν ήταν πολύ κωλόφαρδος να έχει τέτοια γυναίκα στο πλάι του. Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς την έριξε. Η πρώτη εντύπωση που μου έδινε ήταν αυτή μιας πολύ δυνατής γυναίκας. Και είχα δίκιο σ’ αυτό. Επίσης πίστευα ότι ήταν πανέξυπνη, και αυτός ήταν άλλος ένας λόγος που μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον. Για να μην αναφέρω το πόσο διασκεδαστική ήταν σαν παρέα και πόσο όμορφη να την κοιτάζεις. Ήταν αστεία. Ήταν η πιο κοσμοπολίτισσα γυναίκα που είχα συναντήσει στη ζωή μου. Μιλούσε τρεις γλώσσες. Είχε γυρίσει όλο τον κόσμο. Όλα αυτά εμένα μου φαίνονταν εξωτικά, εντυπωσιακά. Αγαπούσα το χαρακτήρα της παρόλο που ήταν ανακατώστρα και της άρεσε να κινεί τα νήματα, να έχει εκείνη τον έλεγχο. Δε σε άφηνε σε ησυχία ούτε λεπτό. Αν, για παράδειγμα, έλεγα εγώ «Πολύ όμορφο αυτό…», εκείνη θα έλεγε: «Όμορφο; Τη σιχαίνομαι αυτή τη λέξη. Σταμάτα, ρε, να είσαι τόσο μικροαστούλης.» Ναι, ήταν έτοιμη να μαλώσουμε για τη λέξη «όμορφο». Τι να πω; Τα αγγλικά της ήταν ακόμα κάπως σπαστά γι’ αυτό και συχνά, όταν ήθελε να ξεσπάσει, ειδικά όταν ήθελε να πει κάτι συγκεκριμένο, το έλεγε στα γερμανικά. «Συγγνώμη. Μισό λεπτό, περιμένετε να δω πώς μεταφράζεται αυτό.»

A post shared by ANITA PALLENBERG (@anita_pallenberg) on Jan 31, 2015 at 1:06pm PST

Η Ανίτα. Πόσο σέξι και όμορφη, η άθλια. Μια από τις πιο ξεχωριστές γυναίκες στον κόσμο. Κάτι είχε αρχίσει να συμβαίνει λοιπόν στο σπίτι της οδού Κόρτφιλντ. Μερικές φορές ο Μπράιαν λιποθυμούσε, έπεφτε ξερός στον ύπνο, και τότε εγώ με την Ανίτα κοιταζόμασταν. Μέχρι εκεί όμως. Ήταν η γυναίκα του Μπράιαν. Τελεία. Το να κλέψω την γκόμενα ενός άλλου από το συγκρότημα δεν ήταν στα σχέδιά μου. Κι έτσι, περνούσαν οι μέρες.

Η αλήθεια είναι ότι κοίταζα την Ανίτα, μετά κοίταζα τον Μπράιαν και μετά ξανακοίταζα την Ανίτα και μετά έλεγα από μέσα μου: «Μπα, δεν πάει άλλο, δεν αντέχω. Πρέπει να γίνει δική μου. Ή να γίνω εγώ δικός της. Κάτι τέλος πάντων.» Βέβαια αυτή η διαπίστωση δε βοήθησε και πολύ την κατάσταση. Το αντίθετο· για μερικούς μήνες η ατμόσφαιρα στο σπίτι ήταν φανερά ηλεκτρισμένη και ο Μπράιαν είχε γίνει πολύ ευέξαπτος. Χρειάστηκε να κάνω πολλή υπομονή. Έμενα μαζί τους τρεις ή τέσσερις μέρες και μια φορά την εβδομάδα πήγαινα με τα πόδια στο σπίτι μου στο Σεν Τζονς Γουντ. Καλύτερα να τους άφηνα για λίγο μόνους· τα αισθήματά μου δεν μπορούσαν να κρυφτούν. Μόνοι τους βέβαια δεν ήταν, υπήρχαν πολλοί άλλοι γύρω τους· στο σπίτι ήταν σαν να γινόταν ένα συνεχές πάρτι. Ο Μπράιαν ζητούσε απεγνωσμένα και αδιάκοπα την προσοχή όλων γύρω του. Και όσο περισσότερη έπαιρνε, τόσο περισσότερη ήθελε.

Επίσης είχα αρχίσει να καταλαβαίνω τι συνέβαινε μεταξύ τους. Κάποιες νύχτες άκουγα γδούπους από το δωμάτιό τους και το επόμενο πρωί ο Μπράιαν εμφανιζόταν με μαυρισμένο μάτι. Ο Μπράιαν γούσταρε να δέρνει γυναίκες. Η μόνη γυναίκα στον κόσμο όμως που δεν του έπρεπε να τη χτυπήσει ήταν η Ανίτα Πάλενμπεργκ. Κι αυτός το έκανε. Κάθε φορά που είχαν έναν καβγά, ο Μπράιαν έβγαινε με μώλωπες και επιδέσμους. Αυτό όμως δεν είχε να κάνει με εμένα, έτσι δεν είναι; Εγώ ήμουν εκεί μόνο και μόνο για να αράζω με τον Μπράιαν.

A post shared by ANITA PALLENBERG (@anita_pallenberg) on Apr 13, 2015 at 8:07pm PDT

Η Ανίτα προερχόταν από ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον, άλλωστε και η ίδια είχε ταλέντο – αγαπούσε πολύ την τέχνη, έκανε παρέα με πολλούς μοντέρνους καλλιτέχνες και ήταν απόλυτα μέσα στον κόσμο της ποπ αρτ. Ο παππούς της και ο προπάππος της ήταν ζωγράφοι, μια μεγάλη οικογένεια που, όπως λεγόταν, έπεσε σε παρακμή όταν χτυπήθηκε από τη σύφιλη και την παράνοια. Η Ανίτα ζωγράφιζε καλά. Μεγάλωσε στο τεράστιο σπίτι του παππού της στη Ρώμη αλλά πέρασε τα εφηβικά της χρόνια στο Μόναχο, σε ένα παρακμιακό, κυριλέ σχολείο για αριστοκράτες απ’ όπου την έδιωξαν επειδή έπινε, κάπνιζε και –το χειρότερο απ’ όλα– έκανε οτοστόπ. Στα δεκαέξι της πήρε υποτροφία για μια σχολή γραφιστικής στη Ρώμη κοντά στην Πιάτσα ντελ Πόπολο κι εκεί ήταν που άρχισε, σε αυτή την τρυφερή ηλικία, να συχνάζει στα καφέ με όλη την ιντελιγκέντσια της Ρώμης, «ξέρεις τώρα, τον Φελίνι και όλους αυτούς», όπως έλεγε. Η Ανίτα είχε πολύ στιλ. Επίσης είχε μια αξιοθαύμαστη ικανότητα να κινεί νήματα, να συνδέεται με ανθρώπους. Μιλάμε τώρα για τη Ρώμη της εποχής της Dolce Vita. Ήταν φίλη με όλους τους σκηνοθέτες – Φελίνι, Βισκόντι, Παζολίνι· στη Νέα Υόρκη έγινε κολλητή με τον Γουόρχολ, με όλο το κύκλωμα της ποπ αρτ και με τους μπίτνικ ποιητές. Κυρίως χάρη στις δικές της ικανότητες, η Ανίτα είχε μια εξαιρετική σχέση με πολλούς διαφορετικούς χώρους και ανθρώπους. Ήταν ένας καταλυτικός παράγοντας σε πάρα πολλά από τα όσα συνέβαιναν εκείνες τις μέρες.

A post shared by ANITA PALLENBERG (@anita_pallenberg) on Feb 25, 2015 at 8:38pm PST

Εάν υπήρχε ένα γενεαλογικό δέντρο της μοντέρνας σκηνής του Λονδίνου, για την οποία ήταν διάσημη η πόλη εκείνα τα χρόνια, τότε η Ανίτα και ο Ρόμπερτ Φρέιζερ, ο γνωστός ιδιοκτήτης γκαλερί και έμπορος έργων τέχνης, θα ήταν στις πρώτες θέσεις, μαζί με τον Κρίστοφερ Γκιμπς, έμπορο αντικών και βιβλιόφιλο, και με μερικούς ακόμη καλλιτέχνες της αριστοκρατίας. Και αυτό κυρίως χάρη στις διασυνδέσεις τους. Η Ανίτα είχε γνωριστεί με τον Ρόμπερτ Φρέιζερ αρκετό καιρό πριν, το 1961, όταν κυκλοφορούσε στους κύκλους της νεοεμφανισθείσας ποπ αρτ με τον τότε φίλο της Μάριο Σκιφάνο, έναν ποπ ζωγράφο διάσημο στη Ρώμη. Μέσω του Φρέιζερ γνωρίστηκε με τον σερ Μαρκ Πάλμερ, ένα βαρόνο που έζησε σαν αυθεντικός Τσιγγάνος σε καραβάνι επί είκοσι χρόνια, με τους αριστοκράτες Τζούλιαν και Τζέιν Όρμσμπι-Γκορ και τον Τάρα Μπράουνι (από το θάνατο του οποίου εμπνεύσθηκαν οι Beatles το κομμάτι τους “A Day in the Life”). Έτσι λοιπόν υπήρχε το έδαφος για να γνωριστεί και με το χώρο της μουσικής, η οποία έπαιζε από την αρχή σημαντικό ρόλο στην αντεργκράουντ σκηνή της τέχνης, αλλά και για να ανήκει στους κύκλους των αριστοκρατών, αν και οι φίλοι της δεν ήταν από τους συνηθισμένους τύπους της υψηλής κοινωνίας. Ήδη τρεις από αυτούς, ο Φρέιζερ, ο Γκιμπς και ο Πάλμερ, είχαν φοιτήσει στο Κολέγιο του Ίτον, αν και, όπως αποδείχτηκε αργότερα, οι δύο από αυτούς, ο Φρέιζερ και ο Γκιμπς, είχαν αποβληθεί από το Ίτον ή είχαν παρατήσει τις σπουδές. Όλοι τους όμως είχαν ξεχωριστά, ασυνήθιστα ταλέντα και εντυπωσιακή προσωπικότητα. Δεν ήταν άνθρωποι που γεννήθηκαν για να ανήκουν στη μάζα. Την ίδια εποχή, ο Μικ και η Μάριαν πήγαιναν για προσκύνημα με τον Τζον Μίτσελ, ένα συγγραφέα που είχε το ρόλο του μάγου Μέρλιν στην παρέα τους, στο Χέρφορντσαϊρ για να δουν ιπτάμενους δίσκους, γεωενεργειακές γραμμές και κάτι τέτοια. Η Ανίτα ζούσε τη ζωή της στο Παρίσι χορεύοντας κάθε νύχτα ντυμένη με διάφανα φορέματα στο κλαμπ Regine’s, όπου βέβαια είχε μονίμως ελεύθερη είσοδο· εκτός αν βρισκόταν στη Ρώμη, όπου κι εκεί ζούσε μια εξίσου λαμπερή ζωή. Δούλευε ως μοντέλο και έπαιρνε ρόλους και σε ταινίες. Οι άνθρωποι που συναναστρεφόταν ήταν σκληροπυρηνικοί αβανγκάρντ καλλιτέχνες, την εποχή ακόμα που το σκληροπυρηνικό με δυσκολία υπήρχε.»