kiss&tell της Τζίνας Κωνσταντοπούλου #3

Η κυρία Πηνελόπη Μια κουβέντα για νυφικά, άντρες και αντιρυτιδικές συμπεριφορές.

Η συνάντηση με την κυρία Πηνελόπη είναι αυτό που λέμε follow up στο προηγούμενο blog post. Μία κυρία αποφασίζει από το πουθενά να χαρίσει το νυφικό της στην Αθηνά του Tintinabullum επειδή της αρέσει η vintage αισθητική του χώρου και τα δημιουργικά, χειροποίητα αντικείμενα που φτιάχνει. Αλλά και γιατί συμπαθεί πολύ την Αθηνά και την προσπάθεια που κάνει και πιστεύει ότι με την προσφορά της θα τη βοηθήσει. Τώρα, αν η Αθηνά επιλέξει να το φορέσει και στο γάμο της ακόμα καλύτερα για την κα Πηνελόπη. Το θέμα είναι πως εκείνη πιστεύει ότι το νυφικό της έκανε τον κύκλο του κοντά της και του αξίζει μια δεύτερη ζωή. «Τι να το έκανα πια μέσα στο σπίτι κλεισμένο σε μια ντουλάπα, να μου πιάνει χώρο και να το βλέπω μόνη μου. Έρχεται κάποια στιγμή που πρέπει να αποχωριζόμαστε τα πράγματά μας. Είμαι στο τέλος της ζωής μου. Δε θέλω βάρη».

Το νυφικό γίνεται βιτρίνα και λέει πια την ιστορία του με άλλο τρόπο στους περαστικούς. Για μένα, ας πούμε, που δεν μπορώ να με φανταστώ ποτέ να αποχωρίζομαι τα 4-5 ρούχα που έχουν ντύσει πολύ προσωπικές μου στιγμές, η κίνηση της κυρίας Πηνελόπης μου σηκώνει τα φρύδια. Είναι βέρα Κουκακιώτισα. Παντρεύτηκε το 54. Τότε ήταν 22 ετών. Το νυφικό της το έφτιαξε μόνη, με τη μοδίστρα της, μέσα σε 2 μέρες. Όλο από γαλλική δαντέλλα που της είχε φέρει η αδερφή της από το Παρίσι. Το είχε σχεδιάσει μόνη της γιατί ήξερε ακριβώς τι ήθελε, όπως για παράδειγμα χαμογελαστή λαιμόκοψη που αναδείκυε τον ωραίο λαιμό της. « Ήταν πολύ όμορφα την ημέρα του γάμου μου. Ήμουν πολύ ευτυχισμένη», θυμάται ενώ κοιτάμε κι οι δυο το νυφικό της πάνω στην κούκλα της βιτρίνας.

Ενώ εγώ κι η Αθηνά θα μπορούσαμε να χρειαστούμε χαρτομάντηλα, η κυρία Πηνελόπη δείχνει τόσο ψύχραιμη ενώ αντικρύζει τα σουβενίρ της ζωής της που μου έρχεται να την αγκαλιάσω και να τη ρωτήσω πως το αντέχει όλο αυτό. Με προλαβαίνει. «Την πρώτη φορά που η Αθηνά έστησε το νυφικό στη βιτρίνα και το είδα ξαφνικά, καθώς περνούσα απ’έξω, κοντοστάθηκα και δάκρυσα. Δίπλα μου ήταν μια κυρία που το παρατηρούσε κι εκείνη. Δεν μπόρεσα να κρατηθώ, είναι δικό μου της είπα. Αλήθεια; Kαι πόσα σας έδωσε γι’αυτό;». Γιατί αυτή είναι η φυσιολογική σκέψη και αντίδραση σήμερα. Όχι όμως για κάποιους σαν την κυρια Πηνελόπη που βρίσκει νόημα μόνο όταν είναι γεναιόδωρη.

Τελικά με τον άντρα της μοιράστηκαν 30 χρόνια κοινής ζωής. Δύσκολα χρόνια γιατί λίγο μετά το γάμο τους εκείνος είχε σοβαρά προβλήματα υγείας που τους ήθελαν να ταξιδεύουν ακόμη και 2 φορές το χρόνο σε νοσοκομείο του Λονδίνου. Αχ, δεν θα τα γλιτώσουμε τα χαρτομάντηλα σκέφτομαι. Στα μάτια μου, η κυρία Πηνελόπη της διπλανής πολυκατοικίας, είναι ο ορισμός της υπερ –γυναίκας, ειδικά έτσι όπως κάθεται απέναντί μου με μία συνολική έκφραση που δηλώνει ξεκάθαρα ότι η παραίτηση της είναι άγνωστη λέξη.

Η κυρία Πηνελόπη δεν το έβαλε ποτέ κάτω. «Ήμουν πάντα δίπλα στον άντρα μου, τον στήριζα. Πάντα χαμογελαστή κι αισιόδοξη. Στο νοσοκομείο της Αγγλίας, με φωνάζανε Mrs Smiley. Αυτό πρέπει να κάνετε κι εσείς τώρα με την κρίση, να πιστεύετε ότι όλα θα πάνε καλά και να χαμογελάτε. Όλα παλεύονται. Ο πατέρας μου θυμάμαι μας έλεγε, «όταν είστε πλούσιοι να ζείτε σα φτωχοί. Κι όταν είστε υγιείς να ζείτε σαν να είστε άρρωστοι».

Τον αντρα της δεν τον ερωτεύτηκε. Τον εκτίμησε και τον αγάπησε, ομως, πολύ. «Ο έρωτας έρχεται και φεύγει κορίτσι μου. Αυτό που μένει είναι η αγάπη. Βέβαια, πάνω και πρώτα απ’όλα θέλω να με εκτιμούν. Η αγάπη έρχεται μετά. Ο άντρας μου με κυνήγησε πολύ και με κατάφερε να τον παντρευτώ». Η συμβουλή – δώρο από την κυρία Πηνελόπη, έρχεται ως φυσική κι επόμενη: «Οι άντρες δεν σας κυνηγάνε επειδή έχετε γίνει πολύ εύκολες. Εργάζεστε κι έχετε γίνει πολύ δυναμικές, τους ακυρώνετε, χάνουν τον ανδρισμό τους. Ζείτε μαζί αλλά χωρίζετε τα λεφτά σας. Τι πράγμα είναι αυτό...». Και μετά με κοιτάει στα μάτια και με ρωτάει, «Εσύ είσαι ευτυχισμένη;».

Κι εκείνη δούλεψε στη ζωή της αλλά όχι στο φρενήρη ρυθμό της σημερινής εργαζόμενης γυναίκας. Έφτιαχνε πράγματα με τα χέρια της όπως κάδρα με αποξηραμένα φύλλα, ψάθινα καπέλα με λουλούδια που έκαναν θραύση στους τουρίστες, παρέδιδε μέχρι και μαθήματα μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής στη ΧΕΝ.

Χαμογελάει, συνέχεια. Στα 83 της, η κυρία Πηνελόπη είναι πολύ όμορφη. Ήθελα να’ξερα ποιο είναι το προσωπικό της botox. «Έχω αγάπη μέσα μου. Χαμογελάω. Και βάζω κρέμες, παλιά έβαζα Lancome, τώρα με την κρίση Nivea πρωί – βράδυ». Σηκώνεται και πάει να ρίξει μια ματιά σε κάτι σκουλαρίκια στον πάγκο της Αθηνάς. «Οι γυναίκες ποτέ δε θα βαρεθούμε να χαζεύουμε μπιχλιμπίδια», λέει και μετά γυρνάει προς την Αθηνά με ύφος λες και μιλάει στο παιδί της, «Να το βγάλεις πια το νυφικό από εκεί, πολύ έμεινε. Θα σου φέρω ένα ωραιότατο, βραδινό, μάξι φόρεμα που έχω σε άριστη κατάσταση. Μετά το γάμο, έρχεται η δεξίωση».