Πέντε πράγματα που δάσκαλοι και καθηγητές θα ήταν καλό να σταματήσουν να κάνουν στους μαθητές τους

1. Λιγότερο διάβασμα κατά την διάρκεια των διακοπών

Σύμφωνα με το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής Γλώσσας, η έννοια της λέξης "διακοπές" είναι  η καθορισμένη περίοδος κατά την οποία διακόπτεται η λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, των δικαστηρίων, της βουλής κτλ όμως δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν εφαρμόζεται όταν είσαι μαθητής και το πιο πιθανόν να τα έχεις περισσότερο ανάγκη από έναν εργαζόμενο. Οι μαθητές είναι εξουθενωμένα, άυπνα, εξαιρετικά αγχωμένα και ανήλικα μέλη της κοινωνίας που αξίζουν το διάλειμμα των δύο εβδομάδων τόσο όσο εκείνοι που τους διδάσκουν. Τα Χριστούγεννα δεν είναι μια καλή εποχή για επανάληψη της ύλης που έχει καλυφθεί από τον Σεπτέμβρη. Το Πάσχα δεν θα έπρεπε να γιορτάζεται με κρίσεις πανικού γιατί πλησιάζουν οι τελικές εξετάσεις. Αφήστε τους μαθητές να ξεκουραστούν, το χρειάζονται!

2. Οριστικό τέλος στον τραμπουκισμό

Μέσα και έξω από την τάξη.  Ωραία, ο Γιώργος δεν έκανε τις ασκήσεις που είχε για το σπίτι. Η Χριστίνα ψιθυρίζει στο αφτί της Μαρίας αντί να προσέχει στο μάθημα. Ο Νίκος κάνει τις ασκήσεις των μαθηματικών στην ώρα της ιστορίας. Οφείλουν να λάβουν μία προειδοποίηση, μία παρατήρηση ή ακόμα και μία επίπληξη που όμως περιορίζεται αυστηρά στα κοινωνικά πλαίσια του σχολικού χώρου.  Εκείνο που δεν τους αξίζει είναι ένας άνθρωπος με τα διπλά ή τριπλά τους χρόνια, σε θέση ισχύος, να τους εκμηδενίζει μπροστά στους συμμαθητές τους ως αντίποινα για την κακή τους συμπεριφορά.

Μέχρι να φτάσει η μέρα της αποφοίτησης, το σχολείο αποτελεί έναν ολόκληρο κόσμο μέσα στον οποίο το παιδί καλείται να λειτουργήσει και να αντιληφθεί την θέση του. Είναι λοιπόν λογικό πως η συμπεριφορά ενός καθηγητή απέναντί του, κυρίως σε περιπτώσεις που γίνεται αντιληπτή από τους υπόλοιπους, θα επηρέασει την καθημερινότητά του πολλαπλώς. Γι αυτό είναι απαραίτητο ως μεγαλύτεροι να σκεφτόμαστε πριν ανοίξουμε το στόμα μας.

Ομολογουμένως, η επιμονή των εφήβων για επανάσταση και αντίσταση στο "κατεστημένο" μπορεί να γίνει εξαιρετικά ενοχλητική. Yπόσχομαι όμως, ως πρώην άγριο νιάτο, πως πίσω από κάθε Τ-Shirt με τους Rage Against the Machine κρύβεται μία εύθραυστη ψυχή χωρίς αυτοπεποίθηση που μάλλον χρησιμοποιεί το θράσος ως αυτοάμυνα.

3. Μην αγνοείτε άλλο την τεχνολογία

Εάν ένας ακόμα καθηγητής ανοίξει το Google, πληκτρολογήσει " you tube" και δείξει στην τάξη ένα βίντεο με ποιότητα 240p εν έτει 2017 τότε θα αξίζει λίγο από το δούλεμα που θα ακούσει από τον όχλο. Θα το αξίζει λίγο!

Ίσως ήρθε πια ο καιρός να αποκαλύψουμε στα σχολικά στελέχη το εξής μυστικό: ο κόσμος εξελίσσεται και μάλλον θα ήταν προς όφελός τους να σταματήσουν να αντιπαθούν το κάθε τι καινούριο, επειδή οι μαθητές τους το γνωρίζουν καλύτερα. Η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας μπορεί όντως να φαίνεται τρομακτική, όμως δεν είναι καθόλου δύσκολο να μάθεις τις βασικές λειτουργίες ενός σύγχρονου υπολογιστή με σκοπό να κάνεις την παράδοση πιο ενδιαφέρουσα για τον μαθητή του σήμερα. 

Δεν υπάρχει πια "ο παλιός και δοκιμασμένος τρόπος"! Σίγουρα θα έρθει η μέρα που ότι χρησιμοποιούμε αυτή την στιγμή θα έχει αντικατασταθεί με πιο γρήγορα και αποτελεσματικά μέσα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα οπισθοδρομήσουμε.

4. Όχι στην εξέταση, ναι στην μόρφωση

Είναι θλιβερό να αναλογιστεί κανείς πως η απόλυτη προτεραιότητα των νέων ατόμων είναι ο καλός βαθμός και όχι η απορρόφηση των πληροφοριών που παρέχει το σχολείο. Από την στιγμή που τα παιδιά περνούν το κατώφλι του "ναού της γνώσης" μέχρι την στιγμή που τον εγκαταλείπουν δέχονται συνεχή επίθεση από λέξεις όπως "μέσος όρος", "εξετάσεις", "έλεγχος", "αιφνιδιαστικό τεστ". Μετατρέπονται έτσι σε σχεδόν άψυχα ρομπότ τα οποία νοιάζονται μόνο για τους αριθμούς και η βασική τους ικανότητα είναι η αποστήθιση. Θα ήταν λοιπόν επιθυμητό ο καθηγητής να βρει λίγο χρόνο ώστε να τους υπενθυμίσει πως ο ρόλος του σχολείου είναι να τους εφοδιάζει με χρήσιμες γνώσεις έτσι ώστε να ωριμάσουν σαν άνθρωποι αντί απλώς να τους ενημερώνει πως θα συμπεριλάβει το κεφάλαιο 8 στο διαγώνισμα.

5. Οι εξωσχολικές δραστηριότητες είναι σημαντικές

Όσο ήμουν στην τελευταία τάξη του Λυκείου, εγώ και η κολλητή μου ήμασταν μεγάλες φαν του LOST (είμαστε παλιές). Kάποια στιγμή η καθηγήτρια των φιλολογικών, μας άκουσε να έχουμε ένα έντονο debate περί του ποιος έπρεπε να καταλήξει με την Kate (o Sawyer όσα χρόνια κι αν περάσουν) και αντί να κουνήσει το κεφάλι της και να απομακρυνθεί όπως περιμέναμε, κάθισε και άκουσε την κουβέντα μας μόνο και μόνο για να προσθέσει το εξής:

"έχετε όλη την υπόλοιπή σας ζωή για να βλέπετε τηλεόραση, τώρα πρέπει να διαβάζετε".

Μπορείτε, φαντάζομαι, να φανταστείτε τι συνέβη μετα. Αρχίσαμε να βλέπουμε LOST ακόμα πιο φανατικά. Προφανώς το διάβασμα είναι πολύ μα πολύ σημαντικό αλλά το να ενθαρρύνεις τους μαθητές σου να πετάξουν ότι άλλο χτίζει την προσωπικότητά τους σίγουρα δεν θα βγει σε καλό για κανέναν. Όλοι χρειαζόμαστε χόμπι και τρόπους να ξεκουραζόμαστε πνευματικά, πόσο μάλλον ένα παιδί.