Σεξ, μόδα και ντίσκο: Η ζωή του Antonio Lopez έχει την ταινία που της αξίζει

Τι μπορούσες να διεκδικήσεις από τη ζωή αν είχες γεννηθεί το Φεβρουάριο του 1943 στο Οτουάντο του Πουέρτο Ρίκο; Ο πατέρας του κατασκεύαζε κούκλες, η μητέρα του φορέματα. Εκείνος, άρχισε να ζωγραφίζει στα δύο του χρόνια δείχνοντας το ταλέντο του, μεγαλώνοντας τόλμησε να δει τη μόδα με άλλο μάτι, δεν φοβήθηκε να ζήσει και πέθανε σε ηλικία 44 ετών, στις 17 Μαρτίου του 1987, από σάρκωμα Καπόσι, μια από τις επιπλοκές του AIDS. Ένας επαναστάτης με αιτία. Αλλά και με στιλ. Ποιος ήταν ο άνθρωπος που έδωσε άλλη σημασία στην ομορφιά;

Είχε προλάβει, να αφήσει το αποτύπωμά του στη βιομηχανία της μόδας, να κάνει παρέα και να συνεργαστεί με τον Καρλ Λάγκερφελντ, την Πατ Κλίβελαντ και την Πάτι Ντ' Αρμπανβίλ, να ανακαλύψει τις Τζέσικα Λανγκ, Τζέρι Χολ, Γκρέις Τζόουνς και Τίνα Τσόου, να έχει φίλο τον φωτογράφο Μπιλ Κάνινγχαμ. Δεν κυνήγησε τα χρήματα αλλά τη δημιουργικότητα. Αν η φετινή σεζόν χαρακτηρίστηκε ως αυτή των τρανς μοντέλων, αξίζει να ανατρέξει κανείς μερικές δεκαετίες πίσω για να δει ποιος θέλησε πρώτος να αλλάξει τους κανόνες, πιστεύοντας πως το φύλο δεν έχει σημασία.

Το φιλμ «Antonio Lopez 1970: Sex Fashion & Disco», που σκηνοθέτησε ο Τζέιμς Κραμπ, έκανε πρεμιέρα στο BFI London Film Festival και καταγράφει πώς ο χαρισματικός σχεδιαστής ανέτρεψε τις παραδόσεις των ντεφιλέ και έδωσε στην υψηλή ραπτική τις afro και latin καταβολές του. Από το Μπρονξ στο Παρίσι, από τα underground πάρτι στις πασαρέλες, από την αριστοκρατική ομοιογένεια στο λαϊκό πλουραλισμό. Μαζί με το συνοδοιπόρο του Χουάν Ράμος, σύστησαν στον κόσμο τις μούσες που έμοιαζαν όχι σαν κοινές θνητές αλλά σαν θεές στις σελίδες των Vogue, WWD, και New York Times. Από τα καλογυμνασμένα κορίτσια της διπλανής πόρτας οι άνθρωποι ήρθαν αντιμέτωποι με τις αιθέριες, εξωτικές υπάρξεις.

Μετακομίζοντας με την οικογένειά του σε ηλικία επτά των στη Νέα Υόρκη, ο Αντόνιο Λόπες θα πειραματιζόταν εκτός από τη ζωγραφική και με τη σεξουαλικότητά του, βγαίνοντας με κορίτσια και αγόρια. Βοηθούσε τον πατέρα του στις κατασκευές των μανεκέν και όταν έβρισκε χρόνο έπαιζε μαζί τους. Παράτησε το κολέγιο για τα περιοδικά. Το στούντιό του στο Κάρνεγκι Χολ έγινε το καλλιτεχνικό του ορμητήριο και από εκεί ο ίδιος άρχισε να φέρνει την αύρα των δρόμων στα σαλόνια της «καλής κοινωνίας». Ζώντας στο ισπανόφωνο Χάρλεμ, εκτέθηκε στη στιλιστική πανσπερμία που συναντούσε στις γειτονιές του, διάλεγε τα μοντέλα του από τα πεζοδρόμια, έψαχνε τα υλικά του σε μικρομάγαζα και έπαιξε πολύ με τον τεχνικολόρ κόσμο πριν τον ξεπατικώσουν οι επόμενοι.  

Πατ Κλίβελαντ και Ντόνα Τζόρνταν, 1973

Αγαπούσε τη μουσική και άφησε τους ήχους της εποχής του να τον εμπνεύσουν. Η μεγάλη συλλογή βινυλίων και mixtapes που διατηρούσε ξεκινούσε από το funk και το R&B και έφτανε στη soul, τη disco και την jazz. Το σάουντρακ των δρόμων παιάνιζε στις επιδείξεις του. Isaac Hayes, Curtis Mayfield, The Temptations, Marvin Gaye, Donna Summer, Chic.

Για τον Αντόνιο Λόπες, δεν αρκούσε να είσαι νόστιμη ή όμορφη. Οι γυναίκες έπρεπε να έχουν κάτι παραπάνω μέσα τους, το οποίο ήθελε ο ίδιος να βγάλει προς τα έξω. Τα περίφημα «κορίτσια του Αντόνιο» δεν είχαν απλά σεξ απίλ, είχαν προσωπικότητα.

Τζέσικα Λανγκ, Παρίσι, 1971

Πολέμησε το ρατσισμό στη μόδα, επιλέγοντας να μετακομίσει μαζί με τον Χουάν Ράμος στο Παρίσι το 1969, αφού τα αμερικάνικα περιοδικά δεν είχαν μεγάλη ζέση για αφροαμερικάνες καλλονές εκείνη την περίοδο και η γαλλική κοινωνία ήταν πιο ανοιχτή στις ιδέες του και στις έγχρωμες γυναίκες. Το 1971 η ιταλική Vogue φιλοξένησε για πρώτη φορά στην ιστορία των περιοδικών μια αφροαμερικανίδα-μοντέλο σε εξώφυλλο, την Κάρολ Λα Μπρι. Συγκάτοικος στο διαμέρισμα του Καρλ Λάγκερφελντ, έκανε νυχτερινές επιδρομές μαζί του στο θρυλικό Club Sept, απολαμβάνοντας την μποέμ πλευρά της ζωής.

Μανεκέν και φίλοι του YSL, Παρίσι, 10 Απριλίου 1973, στο φακό του Bill Cunningham

Κι αν θεωρητικά η prêt-a-porter ξεκίνησε το 1968 με τον Yves Saint Laurent, πήρε ουσιαστικά μπρος, στις αρχές των 70s χάρη στον τρόπο που ο ίδιος έβλεπε το ντύσιμο: όχι σαν ένα τρόπο επίδειξης αλλά σαν δήλωση αισθητικής και αντανάκλαση της ταυτότητας των ανθρώπων. Επηρέασε σχεδιαστές όπως οι Kenzo, Kansai Yamamoto, Dorothée Bis και Oscar de la Renta, χωρίς να έχει αποκλειστικές συνεργασίες μαζί τους και διατηρώντας την καλλιτεχνική του ανεξαρτησία. Ο μύθος του και το όραμά του, διατρέχουν το ντοκιμαντέρ «Antonio Lopez 1970: Sex Fashion & Disco». Αναζητήστε το.