Όχι άλλη δίαιτα, κουράστηκα

Ξυπνάς λίγο μετά τον ήλιο και αμέσως γυρίζεις ανάσκελα και ακουμπάς την κοιλιά σου. Δεν χρειάζεται να ψηλαφίσεις, το πρώτο κιόλας άγγιγμα θα καθορίσει την συνέχεια. Είναι επίπεδη ή κάνει βουναλάκι; Αν είναι επίπεδη, σκάει ένα δειλό χαμόγελο στα χείλη και σηκώνεσαι από το κρεβάτι ορεξάτη. Αν κάνει βουναλάκι, κάθεσαι για ένα επιπλέον πεντάλεπτο ακούνητη και συνθέτεις τις καθιερωμένες λίστες.

Από τη μία: Τι Έφαγα Εχθές Και Με Πείραξε
Από την άλλη: Τι Πρέπει Να Φάω Σήμερα

Το πρωινό σου είχε 250 θερμίδες. Η ζυγαριά της μαμάς σου σε δείχνει 1 κιλό πιο αδύνατη από τη δικιά σου. Στα φορέματα το νούμερό σου είναι το 38, στα τζiν το 40 (με το ζόρι). Την τελευταία φορά που λιπομετρήθηκες ήσουν στο 21%. Το κινητό σου δονείται θριαμβευτικά όταν ξεπερνάς τα 10.000 βήματα την ημέρα. Πρέπει να πίνεις 10 κούπες νερό από το πρωί εώς το βράδυ, αλλιώς δεν θα μεταβολίσεις.

Για ένα άτομο που μονίμως αντιπαθούσε τα μαθηματικά, είναι περίεργο το πόσο πολύ έχεις αφήσει τους αριθμούς να πιλοτάρουν τη ζωή σου.

Τα στενά σου παντελόνια έχουν αρχίσει να σε τραβούν στον καβάλο τώρα τελευταία.  Τα βλέπεις σιδερωμένα στην κρεμάστρα και νιώθεις ότι σε πρόδωσαν. Την ημέρα τα αγνοείς. Το βράδυ τα αρπάζεις με μίσος, τα φοράς μπροστά στον καθρέφτη και κάνεις διατάσεις, προβολές και βαθιά καθίσματα μέχρι να ξεχειλώσουν. Δεν σε ικανοποιεί η εκδίκηση.

Χαζεύεις βιντεάκια στο κινητό σου. Από αυτά του ενός λεπτού που δείχνουν κοντινά πλάνα τεράστιων μπισκότων να σπάνε και σοκολάτας να ξεχειλίζει απεριόριστη από το ψημένο ζυμάρι. Το ανθρωπάκι που κατοικεί μέσα στο στομάχι σου ξεκινάει να βαράει τους τοίχους και τα πατώματα με αναστάτωση. Το έκανες να ξυπνήσει επίτηδες και τώρα το αφήνεις να οδύρεται, νιώθοντας μία μεθυστική ζαλάδα από το πόσο ισχυρή είσαι. Δεν θα σε νικήσει το ανθρωπάκι σήμερα.

Περπατάς στους δρόμους της πόλης ακούγοντας μουσική και κοιτάς κάθε γυναίκα που περνάει από δίπλα σου στα πόδια. Συγκεκριμένα σε εκείνο το σημείο μεταξύ μηρού, γονάτου και γάμπας που στις αδύνατες είναι ολόισιο και σε εσένα μοιάζει σαν τρία κομμάτια lego που δεν έχουν συναρμολογηθεί σωστά.

Έχεις κανονίσει έξοδο το Σάββατο, είναι Τετάρτη και απο τώρα τρομάζεις. Καλύτερα να προσέξεις λίγο παραπάνω μέχρι τότε, έτσι ώστε να μπορέσεις να φας χωρίς τύψεις. Σήμερα λαχανικά. Την Πέμπτη πρωτεΐνη και δύο ώρες ποδήλατο. Την Παρασκευή ένα σμούθι για βραδινό και καθαρτικό χαπάκι πριν τον ύπνο. Το Σάββατο το πρωί ζύγισμα.

Θυμάσαι πως υπάρχουν και οι καλές εποχές. Όταν ο αριθμός των κιλών σου ξεκινάει από 6 και όλα είναι φωτεινότερα. Οι καμπύλες σου είναι όπλο. Τα ρούχα σου σε αγαπούν. Το φαγητό μυρίζει νοστιμιά και όχι τύψεις. Η πόλη γίνεται πολύχρωμη και οι γυναίκες που περνούν από δίπλα σου αποκτούν πρόσωπα εκτός από πόδια. Το κινητό σου γεμίζει με φωτογραφίες, όλες χαμογελαστές. Τα αγόρια σε προσέχουν, τα προσέχεις κι εσύ. Ήλιος, άνοιξη, αυλές, ταξίδια. Η κοιλιά είναι επίπεδη. Αλλά και βουναλάκι να κάνει, δεν σε πολυνοιάζει.

(Σκοτεινιάζεις πάλι και οι φωτεινές εποχές μοιάζουν με παραμύθι που χάθηκε στη βιβλιοθήκη. Αγνοείς όμως εκείνες τις ημέρες στον Παράδεισο που ήθελες να κάνεις εμετό από το πολύ φαγητό και ζυγιζόσουν 10 φορές την ημέρα για να σιγουρευτείς πως η ζημιά είναι μικρή. Ποτέ δεν ήσουν τελείως καλά. Απλώς καλύτερα.)

Τα κύματα ανασφάλειας κοντεύουν να σε πνίξουν και αισθάνεσαι εκτεθειμένη με το κάθε επιπλέον γραμμάριο που παίρνεις. Ψάχνεις κάποιον να απλώσει το χέρι και να σε βγάλει από τη θάλασσα.

«Πω, πω έχεις κι εσύ προβλήματα. Πήρες λίγο βάρος στα αφτιά!» λένε οι φίλες σου αγαπησιάρικα και εσύ γελάς σαν να καταλαβαίνεις το αστείο. Δεν μπορούν να σε σώσουν εκείνες. Έχουν τις δικές τους φουρτούνες να αντιμετωπίσουν. Βουλιάζεις κι άλλο.

(Τα κύμματα γίνονται δάκρυα. Τα πρόσωπα των φίλων σοβαρεύουν.)

Επιβραβεύεις τον εαυτό σου με φαγητό. Αν χάσεις τρία κιλά μέχρι το τέλος του μήνα, θα δικαιούσαι δύο ποτήρια κρασί, ένα burger, πατάτες και σοκολάτα για επιδόρπιο. Τιμωρείς τον εαυτό σου με φαγητό επίσης. Πήρες ένα κιλό ενώ υποτίθεται ότι κάνεις δίαιτα. Φάε για να παχύνεις κι άλλο. Αφού τίποτα δεν ξέρεις να κάνεις σωστά. Φάε μέχρι το ανθρωπάκι στο στομάχι σου να καλυφθεί από υδατάνθρακες και ίσως τότε να μην μπορέσει να ξανασηκωθεί ποτέ.

Στις φωτεινές εποχές, η σωματική άσκηση σε γεμίζει ενέργεια. Στις σκοτεινές, είναι απλώς το σπίρτο που χρησιμοποιείς για να κάψεις λίπος που συνέχεια ξαναχτίζεται. Και στις δύο περιπτώσεις, η διαδρομή από το γυμναστήριο μέχρι το σπίτι περπατιέται με αυτοπεποίθηση, σταγόνες ιδρώτα να κατηφορίζουν στον λαιμό σου και ένα ειλικρινές «Αμάν πια! Γιατί χαραμίζω έτσι τη ζωή μου;! Μια χαρά είμαι!». Οι ενδορφίνες είναι ναρκωτικό και χρειάζεσαι καθημερινή δόση, όπως όλοι οι εθισμένοι.

Σου έρχεται συχνά η εικόνα ενός λευκού και τροφαντού χάμστερ να τρέχει με απελπισία πάνω στη ρόδα του κλουβιού του χωρίς τελικά να πηγαίνει πουθενά. Είσαι κουρασμένη. Σκέφτεσαι πως θα ήθελες να κοιμηθείς για έναν περίπου μήνα και να ξυπνήσεις αδυνατισμένη, χωρίς άλλη δίαιτα. Αυτή η φαντασίωση σε κάνει να αισθάνεσαι ανακούφιση και μετά έναν κόμπο στο στομάχι.

Όμως ακόμα και από τον πάτο της θάλασσας εξακολουθείς να βλέπεις τον ήλιο. Οι φωτεινές μέρες θα επιστρέψουν. Έχεις κολυμπήσει μέχρι την στεριά πολλές φορές στο παρελθόν, θα τα καταφέρεις και τώρα. Και ίσως την επόμενη φορά που ξανοιχτείς στο πέλαγος, να φέρεις μαζί σου ένα σωσίβιο.