Μια ζωή γεμάτη μουσική, ηρωίνη, βιασμούς και πολλή τύχη
Debbie Harry: «Face It», η Blondie τα έχει ζήσει όλα
Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο παραδίδει τα ημερολόγια του πατέρα του
Η κρυφή ομοφυλοφιλία, οι «δαίμονες» μιας ζωής, η ταραγμένη σχέση με τον Ρόμπερτ Τζούνιορ
Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο διαβάζει για τους «δαίμονες» του ζωγράφου πατέρα του και το μυστικό της ομοφυλοφιλίας που αποκαλύπτεται μέσα από τις σελίδες των ημερολογίων.
Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο ο Πρεσβύτερος ανοίγει την ψυχή του μέσα από τις γραμμές των ημερολογίων του. Αποκαλύπτει τις αγωνιώδεις μάχες που έδινε με τον εαυτό του για τη σεξουαλικότητά του και την κατάσταση της ψυχικής του υγείας. Ο γιος του, ο αναγνωρίσιμος καρατερίστας του Χόλιγουντ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, διαβάζει τα ημερολόγια και παραδέχεται ότι δεν του είναι εύκολο να φτάσει μέχρι την τελευταία σελίδα.
Οι συγγραφείς του βιβλίου για τη ζωή και τους «δαίμονες» του πατέρα ενός εκ των σημαντικότερων ηθοποιών του αμερικανικού κινηματογράφου είχαν την τύχη να βρεθούν απέναντι σε έναν γιο που τους πρόσφερε απλόχερα τα πιο προσωπικά γραπτά κείμενα-ντοκουμέντα του πατέρα του. Οι σελίδες του βιβλίου με τίτλο: «Robert De Niro, Sr: Paintings, Drawings and Writings: 1942-1993» διηγούνται τον αγώνα επιβίωσης του καλλιτέχνη Ρόμπερτ Ντε Νίρο του Πρεσβύτερου, την αναζήτηση της καλλιτεχνικής αναγνώρισης, αλλά και τη διπλή ζωή με το μυστικό της ομοφυλοφιλίας, το οποίο όταν αποκαλύφθηκε οδήγησε στη διάλυση της οικογένειας με τον Ρόμπερτ Τζούνιορ να είναι ακόμα μικρό παιδί.
Ο πατέρας του Ρόμπερτ Ντε Νίρο έφυγε από τη ζωή το 1993 αφήνοντας πίσω του έξι ημερολόγια με τις πιο προσωπικές και απόκρυφες σκέψεις του. Γράφτηκαν σε διάστημα δέκα ετών ξεκινώντας από το έτος 1963. Τις δεκαετίες του '40 και του '50 ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο ο Πρεσβύτερος είναι ένας εξέχων ζωγράφος στον εικαστικό κόσμο της Νέας Υόρκης. Ζωγραφίζει τοπία, νεκρή φύση και πορτρέτα χρησιμοποιώντας μια παλέτα έντονων χρωμάτων πολύ κοντά στο ρεύμα του εξπρεσιονισμού. Ο Ματίς είναι η κύρια πηγή της έμπνευσής του.
Ο γιος του μιλώντας για τα ημερολόγια του πατέρα του στον βρετανικό «Observer» λέει: «Ανυπομονώ να τα διαβάσω. Θα το κάνω την κατάλληλη στιγμή και προς το παρόν αυτή δεν έχει έρθει». Ωστόσο, κάποια αποσπάσματα του βιβλίου που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα στα βιβλιοπωλεία έχουν ήδη δοθεί στη δημοσιότητα. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο Τζούνιορ διαβάζοντας κάποια από αυτά είπε: «Ήταν πολύ στενάχωρο διάβασμα. Είχε τους δαίμονές του και λυπάμαι γι' αυτό».
Σε ένα απόσπασμα ο καλλιτέχνης πατέρας Ντε Νίρο γράφει: «Προσεύχομαι μέχρι να γιατρευτώ από την ψυχική και συναισθηματική μου αρρώστια. Αν ο θεός δεν θέλει να είμαι ομοφυλόφιλος (κάτι για το οποίο νιώθω τεράστιες ενοχές) θα μου βρει μια γυναίκα να με αγαπήσει και να την αγαπήσω. Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω η ομοφυλοφιλία μου να θεραπευτεί».
Σε άλλο σημείο ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο ο Πρεσβύτερος εξομολογείται: «Είμαι γεμάτος φόβο… από το άγχος που μου προκαλούν οι σκέψεις μου, τα συναισθήματά μου, οι αισθήσεις μου και οι παρορμήσεις μου». Κάποιες φορές έφτανε σε σημείο να αμφισβητεί την αξία των γραπτών του: «Είναι τόσα που έχω παραλείψει από αυτό το ημερολόγιο…», έγραφε και συμπλήρωνε, «παραλείψεις για όσα με θλίβουν, για όσα με κάνουν να αισθάνομαι οίκτο για τον εαυτό μου».
Ο πατέρας δεν μίλησε ποτέ στον γιο του για τη σεξουαλικότητά του. Ο ηθοποιός παραδέχεται ότι δεν είχε καταλάβει τι βίωνε ο πατέρας του.«Δεν το γνώριζα. Μου το είπε κάποια στιγμή η μητέρα μου».
Έργα ζωγραφικής του Ρόμπερτ Ντε Νίρο του Πρεσβύτερου εκτίθενται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τεχνών στη Νέα Υόρκη και στο Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Whitney. «Το στούντιο ήταν ένα κλασικό στούντιο ζωγράφου: άνω – κάτω», λέει ο γιος του.
Γεννημένος στο Σίρακιουζ της Νέας Υόρκης ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο ο Πρεσβύτερος, ιταλοϊρλανδικής καταγωγής, ήταν ένα «παιδί-θαύμα» της εποχής. Σε ηλικία 11 ετών ξεκίνησε μαθήματα ζωγραφικής στο Μουσείο Καλών Τεχνών του Σίρακιουζ. Του είχαν, μάλιστα, παραχωρήσει έναν δικό του προσωπικό χώρο για να εργάζεται. Ανάμεσα στους θαυμαστές του ήταν η μετέπειτα προστάτιδα των Τεχνών, Πέγκι Γκουγκένχαϊμ. Σε ηλικία 23 ετών παρουσίασε την πρώτη του προσωπική έκθεση με τον κριτικό Τέχνης, Κλέμεντ Γκρίνμπεργκ να σχολιάζει: «Η Γκουγκένχαϊμ ανακάλυψε έναν ακόμα σημαντικό καλλιτέχνη της αφηρημένης τέχνης».
Ωστόσο, δεν κατάφερε ποτέ να γίνει αποδεκτός από την επονομαζόμενη Σχολή της Νέας Υόρκης. Επαγγελματικά και οικονομικά αντιμετώπιζε πάντα δυσκολίες. Ο γιος του έγινε ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του. Φέτος παρουσιάζεται η ένατη κινηματογραφική του συνεργασία με τον Μάρτιν Σκορσέζε. Μια συνεργασία που ξεκίνησε με τον «Ταξιτζή» και έφτασε σήμερα στον «Ιρλανδό».
«Όταν ξεκίνησα να βγάζω χρήματα από την υποκριτική, βοήθησα τον πατέρα μου». Ερωτηθείς εάν η δική του επιτυχία δυσκόλευε τη σχέση με τον πατέρα του ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο απάντησε: «Ήταν περήφανος για μένα. Μπορεί, όμως, από μέσα του να σκεφτόταν ‘μακάρι να είχα κι εγώ λίγη επιτυχία’. Τον θυμάμαι πάντα να λέει ότι οι μεγάλοι καλλιτέχνες αναγνωρίζονται μετά, πολύ μετά τον θάνατό τους».
Η περηφάνια που ένιωθε ο πατέρας Ντε Νίρο για τον γιο του ήταν βουβή. «Ποτέ δεν έκατσε δίπλα μου για να μου πει: αυτή η ταινία μου άρεσε’. Ήξερα, όμως, ότι ένιωθε περήφανος».
Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο στη Ρώμη / © EPA/CLAUDIO ONORATI
Στο ημερολόγιο του ο πατέρας Ντε Νίρο γράφει για τον γιο του: «έχει προτάσεις για όλων των ειδών τις ταινίες και για θεατρικές παραστάσεις» και συμπληρώνει: «το αγοράκι μου μεγάλωσε».
