Γουόλις Σίμσον: Τα ρούχα δεν κάνουν τη βασίλισσα

«Αδυνατώ να φέρω το βαρύ φορτίο των ευθυνών και να εκτελέσω τα βασιλικά καθήκοντά μου δίχως τη βοήθεια και το στήριγμα της γυναίκας που αγαπώ». Αυτή ήταν η φράση του βασιλικού διαγγέλματος, την οποία η Γουόλις Σίμπσον θα τύπωνε πάνω στο αγαπημένο της φουλάρι. 

Την Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου του 1936, ο Δούκας του Ουίνδσορ, βασιλιάς Εδουάρδος Η', ανάγγειλε σε ραδιοφωνικό μήνυμα προς τον αγγλικό λαό ότι παραιτείται του θρόνου υπέρ του αδελφού του Αλβέρτου, Δούκα της Υόρκης.

Ήταν εκείνη η ιστορική στιγμή που είχε μόλις επιλέξει να εγκαταλείψει τον ρόλο του ως βασιλιάς της Μεγάλης Βρετανίας και όχι την επιθυμία του να παντρευτεί τη (δις) διαζευγμένη Αμερικανίδα ερωμένη του, Γουόλις Σίμπσον.

Μετά την παραίτησή του, στον θρόνο της Αγγλίας ανέβηκε ο αδελφός του Αλβέρτος και η σύζυγός του Ελισάβετ, η οποία μισούσε την Γουόλις˙ θεωρούσε ότι εξαιτίας αυτής της αδίστακτης Αμερικανίδας έπεσε πάνω στους ώμους του ντροπαλού συζύγου της το τρομακτικό φορτίο του θρόνου. Εκείνη ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από την απόφαση να απαγορευτεί η παραμονή του ζεύγους στην Αγγλία και να εξοριστεί, καθώς και η στέρηση του τίτλου της Αυτού Υψηλότητας στη Γουόλις μετά από τον γάμο της με τον Εδουάρδο, στις 3 Ιουνίου του 1937.

Ο γάμος αυτός υπήρξε το τρομερότερο σκάνδαλο που έπληξε ποτέ το παλάτι του Μπάκιγχαμ και θεωρήθηκε πισώπλατη μαχαιριά προς τον βρετανικό λαό, σε μέρες δύσκολες και σκοτεινές, με τον πόλεμο ante portas.

Η Ιστορία μάλλον δεν θα τους συγχωρούσε ποτέ, αντίθετα με την ιστορία του παγκόσμιου στιλ, που κατέγραψε ως ορόσημο υψηλής αισθητικής το νυφικό φόρεμα της Γουόλις Σίμπσον: Ένα σύνολο με ίσια μακριά φούστα, κοντή ζακέτα με μπάσκα, κουμπιά από πέρλες και ντραπέ κορσάζ, σε μια απόχρωση του μπλε που ονομάστηκε Wallis blue, καθώς ταίριαζε με το χρώμα των ματιών της.

Επρόκειτο για δημιουργία του Μέινβοσερ (Mainbocher), του πρώτου Αμερικανού couturier, ο οποίος μετά τη θητεία του ως αρχισυντάκτης της γαλλικής Vogue είχε ανοίξει δικό του οίκο μόδας στο Παρίσι.

Αμέσως μετά τον γάμο, το απέριττο, σικ νυφικό της Γουόλις μπήκε στο μικροσκόπιο του διεθνούς κουτσομπολιού. Σε λίγες μέρες αντίγραφό του εμφανίστηκε στις βιτρίνες της Νέας Υόρκης, ενώ έπειτα από μερικές εβδομάδες βρισκόταν σε όλα τα εμπορικά καταστήματα της Αμερικής.

Για τις Αμερικανίδες -οι οποίες δεν έδιναν δεκάρα για τα βασιλικά πρωτόκολλα- εκείνη που το φόρεσε έμοιαζε με μυθιστορηματική ηρωίδα: μια δυναμική συμπατριώτισσά τους που, παρά τις ανυπέρβλητες δυσκολίες, κατόρθωσε να κερδίσει την αγάπη ενός βασιλιά.

Η Γουόλις Σίμπσον μπορεί να μην ήταν η ομορφότερη γυναίκα στον κόσμο, όφειλε όμως να είναι η πιο καλοντυμένη. Με τα χρήματα και τη φήμη της, ντυνόταν στους μεγαλύτερους μόδιστρους της εποχής και παρακολουθούσε στην πρώτη σειρά  όλες τις επιδείξεις μόδας: Έλσα Σκιαπαρέλι, Κριστιάν Ντιόρ, Κοκό Σανέλ και Ιμπέρ ντε Ζιβανσί ήταν οι αγαπημένοι της.

Η υψηλή αισθητική και το κοφτερό της πνεύμα την οδήγησε στον Σαλβαντόρ Νταλί, ο οποίος σχεδίασε τον περίφημο πορτοκαλί αστακό για το λευκό φόρεμα της Έλσα Σκιαπαρέλι, με το οποίο η Σίμσον πόζαρε το 1937 για τη Vogue: Τη φωτογράφισε ο διεθνούς φήμης φωτογράφος και κοσμικός Σέσιλ Μπίτον, καθισμένη στο γρασίδι σε μια σεμνή πόζα, αν και ήταν γνωστό ότι ο Νταλί χρησιμοποιούσε τους αστακούς ως έκφραση της φλογερής σεξουαλικότητας. 

Η Γουόλις Σίμπσον δεν έγινε ποτέ βασίλισσα της Αγγλίας, έγινε όμως βασίλισσα του στιλ, μια από τις πιο σικ γυναίκες του κόσμου και διαχρονικό ίνδαλμα εκατομμυρίων fashionistas. Μαζί με τον Εδουάρδο, ο οποίος ήταν επίσης από τους πιο καλοντυμένους άνδρες,  πέρασαν το υπόλοιπο της ζωής τους ως περιζήτητοι οικοδεσπότες και προσκεκλημένοι κοσμικοί, ανάμεσα στο Μόντε Κάρλο, το Παλμ Μπιτς και το Παρίσι. Λέγεται ότι για να αποδεχθούν μια πρόσκληση ζητούσαν αστρονομική αμοιβή, την οποία και ελάμβαναν, αφού η παρουσία τους σε κάθε κοινωνική εκδήλωση ανέβαζε τη φήμη των οικοδεσποτών στα ύψη.

Ο Εδουάρδος πέθανε το 1972 και η κηδεία του έγινε στο παλάτι του Ουίνδσορ. Η Γουόλις Σίμπσον ήταν εκεί, δίπλα στη βασιλική οικογένεια, φορώντας ένα σύνολο του Ιμπέρ ντε Ζιβανσί, για το οποίο είχε κρατήσει όρθιο τον ίδιο τον μόδιστρο ολόκληρη τη νύχτα, προκειμένου να είναι τέλειο το μήκος του μαύρου βέλου της.