Η Νάταλι Γουντ έζησε «μια μικρή αλλά έντονη ζωή»

Όμορφη, ταλαντούχα, διάσημη. Η Νάταλι Γουντ ήταν το αστέρι του Χόλιγουντ και όλοι την αγαπούσαν γι' αυτό. Σίγουρα έχεις δει κάποια ταινία της, είναι πλέον κλασικές. Ξεκίνησε την καριέρα της από παιδί και μέχρι τα 25 της είχε κερδίσει 3 υποψηφιότητες για Όσκαρ. Έκανε τρεις γάμους, τους δύο με τον ίδιο άντρα, και απέκτησε δύο κόρες. Η ζωή της τερματίστηκε πρόωρα και οι συνθήκες του θανάτου της ακολουθούσαν για χρόνια την οικογένειά της. Τώρα η HBO, σε συνεργασία με την κόρη της Νατάσα Γκρέγκσον Γουντ, κυκλοφορεί ένα νέο ντοκιμαντέρ για τη ζωή της με τον τίτλο "Natalie Wood: What Remains Behind”.

Η Νατάσα ήταν 11 χρονών όταν η μητέρα της, Νάταλι Γουντ, πνίγηκε στο νησί Καταλίνα, το Σαββατοκύριακο των Ευχαριστιών, το 1981. Η ανάμνηση της Γουάγκνερ όταν ακούει τα νέα για το θάνατο της μητέρας της εκείνο το βροχερό πρωινό είναι η πρώτη σκηνή στο ντοκιμαντέρ. Ο θάνατος της Γουντ στην ηλικία των 43 ετών έγινε δημόσιο θέαμα – μια έντονη, διάσημη ζωή κόπηκε απότομα και μάλιστα υπό μυστήριες συνθήκες που φούντωσαν τις φήμες: ένα βραδινός πνιγμός, χωρίς μάρτυρες.

Αλλά η τραγωδία –και οι εικασίες για το τι ακριβώς συνέβη εκείνο το βράδυ στην Καταλίνα- «επισκίασαν το έργο της ζωής της και το ποια ήταν σαν άνθρωπος», αναφέρει η Γουάγκνερ στην αρχή της ταινίας. Και είναι πολλά αυτά που άφησε πίσω: δύο βιολογικά παιδιά, τον ηθοποιό και σύζυγό της, Ρόμπερτ Γουάγκνερ (ο οποίος βρισκόταν μαζί της στο γιοτ τη νύχτα που πέθανε), πολλούς φίλους και μια πολιτιστική κληρονομιά ως θρύλος αμερικανικών φιλμ της δεκαετίας του ’50 - ένα παιδί που μεγάλωσε στα στούντιο και κατάφερε να πετύχει.

Η ταινία δεν αποφεύγει τον «ελέφαντα στο δωμάτιο»: η Νατάσα παίρνει συνέντευξη από τον πατριό της σχετικά με τον ενδιαφέρον των ΜΜΕ και της δικαιοσύνης για τον ρόλο του στο θάνατο της μητέρας της – χωρίς όμως να το τραβάει πολύ. Αντιθέτως, σκάβει βαθιά στα αρχεία και τις συνεντεύξεις φίλων, όπως ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ και η Μία Φάροου, για να παρουσιάσει στοιχεία μιας εντυπωσιακής, ειλικρινούς γυναίκας και μητέρας του Χόλιγουντ, μιας πρωταγωνίστριας ταινιών όπως το West Side Story και Miracle on 34th Street. «Στόχος μου ήταν να τραβήξω την προσοχή του κόσμου στη ζωή της. Όχι στη νύχτα που πέθανε» δήλωσε στον Guardian η Νατάσα.

Η Νάταλι Γουντ γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1938 στο Σαν Φρανσίσκο, από ρώσους μετανάστες. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ναταλία Νικολάεβα Ζακαρένκο. Ξεκίνησε να παίζει σε ταινίες στην ηλικία των 5 ετών, όταν συνάντησε τυχαία τα γυρίσματα ενός φιλμ στη Σάντα Ρόζα και την επέλεξαν για ένα κομμάτι. Η αυταρχική μητέρα της, Μαρία, με το επιχειρηματικό μυαλό, η κλασική μαμά-ατζέντης πριν καν αυτό γίνει μόδα, πολύ σύντομα μετακόμισε την οικογένεια στο Λος Άντζελες για να κυνηγήσει την καριέρα της Νάταλι στην υποκριτική. Μέχρι να φτάσει στην εφηβεία, η Νάταλι ήταν το αστέρι των κινηματογραφικών στούντιο –εκπληκτική στην κάμερα, απόλυτα επαγγελματίας πίσω από αυτήν. Στα 15 της είχε ήδη κερδίσει μια υποψηφιότητα Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου παίζοντας δίπλα στον Τζέιμς Ντιν στην ταινία «Επαναστάτης χωρίς αιτία» (Rebel without a cause).

Βλέποντας παλιά βίντεο, καταλαβαίνεις αμέσως γιατί η Γουντ ήταν σταρ. «Φορούσε» τα συναισθήματα σαν πέπλα. Μέχρι τα 25 της είχε κερδίσει άλλες δύο υποψηφιότητα για τις ταινίες «Πυρετός στο αίμα» (Splendor in the grass) και «Αγάπησα έναν ξένο» (Love with a proper stranger). Ο γάμος της με τον Ρόμπερτ Γουάγκνερ το 1957, όταν ήταν 19 ετών και εκείνος 24, την έκανε πρωτοσέλιδο στον Τύπο του Χόλιγουντ. Οι δυο τους χώρισαν το 1962 και ξαναπαντρεύτηκαν μια δεκαετία αργότερα, αφού πήρε διαζύγιο από τον Ρίτσαρντ Γκρέγκσον.

Παρά τη λάμψη που διέθετε σε περίσσεια η Γουντ, τα βίντεο στο σπίτι δείχνουν μια πιο χαλαρή αλλά εξίσου γοητευτική γυναίκα. «Δεν μας μεγάλωνε μια σταρ του σινεμά» αναφέρει η Νατάσα στο ντοκιμαντέρ. «Φαινόταν πως ήταν πληθωρική, όχι όμως επειδή ήταν διάσημη, έτσι ήταν ο χαρακτήρας της». Το ντοκιμαντέρ, μαζί με τη Φάροου και τον Ρέντφορντ, μιλά για μια δυναμική γυναίκα πίσω από τη σκηνή που πάλευε για υψηλότερη αμοιβή, καλύτερους ρόλους από τα στούντιο και πρόβλεψη για να έχουν οι ηθοποιοί χρόνο για θεραπεία.

Παλιές φωτογραφίες δείχνουν τη Νάταλι στην κεφαλή ενός τραπεζιού γεμάτο κοστουμαρισμένους άνδρες. «Πάντα ήξερα ότι ήταν το αφεντικό του κόσμου. Έκανε κουμάντο στις ταινίες της με πολλούς τρόπους και ήταν το αφεντικό στην οικογένεια» θυμάται η Νατάσα. «Πίστευε στις ίσες αποδοχές για άνδρες και γυναίκες και στα ίσα δικαιώματα για την LGBTQ κοινότητα». Το ντοκιμαντέρ τονίζει την αφοσίωση της Γουντ στους φίλους της, όπως ο Μαρτ Κρόουλι, του οποίου η ταινία “The Boys in the Band” (ένα πρωτοποριακό πορτραίτο της γκέι ζωής το 1968, το οποίο ξαναγυρίστηκε το 2018) πραγματοποιήθηκε με την οικονομική της υποστήριξη. «Αν ζούσε (η Γουντ) θα ήταν στην πρώτη γραμμή όλων αυτών των κινημάτων… Θα ήταν ενθουσιασμένη με το πόση πρόοδος έχει γίνει», εξηγεί η Νατάσα. Ο Κρόουλι που μιλάει στο φιλμ, πέθανε τον Μάρτιο του 2020 σε ηλικία 84 ετών. 

Ο θάνατος της Γουντ, όμως, ακόμα υπερκαλύπτει όλη αυτή τη συγκινητική αναδρομή στη ζωή της, ειδικά υπό το φως του νέου ενδιαφέροντος των μέσων για τις ύποπτες συνθήκες του θανάτου της. Το 2011, 30 χρόνια μετά τον θάνατό της, η υπόθεση άνοιξε ξανά από την αστυνομία του Λος Άντζελες λόγω «νέων πληροφοριών». Έναν χρόνο αργότερα, η αιτιολογία στο πιστοποιητικό θανάτου της άλλαξε από «τυχαίος πνιγμός» σε «πνιγμός και άλλοι μη καθορισμένοι παράγοντες». Η αδερφή της Νάταλι, Λάνα Γουντ, η οποία αποξενώθηκε από την οικογένεια Γουάγκνερ και χρωματίζεται ως αναξιόπιστη από την ταινία, έχει αποκαλέσει τον θάνατο της Νάταλι «δολοφονία» και κάλεσε τον Ρόμπερτ να «πει την αλήθεια μια και καλή». Το 2018, το αστυνομικό τμήμα του Λος Άντζελες χαρακτήρισε τον Ρόμπερτ «πρόσωπο ενδιαφέροντος» όταν η εκπομπή του CBS News “48 Hours” κυκλοφόρησε ένα ειδικό επεισόδιο για την υπόθεση. Ο Γουάγκνερ επέμενε πάντα ότι ο θάνατος της Γουντ ήταν ένα «τραγικό ατύχημα».

Σκοπός του φιλμ δεν ήταν να «αναμασήσει» τα σενάρια κατηγοριών και εξηγήσεων. «Δεν θέλαμε να κάνουμε ένα ερευνητικό ρεπορτάζ στην τραγωδία. Δεν λειτουργούμε υπό το πρίσμα του να μάθουμε “τι συνέβη”, γιατί ξέρουμε τι συνέβη» δήλωσε στον Guardian ο Λόρεντ Μπουζερό, σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ. Η Νατάσα και ο Ρόμπερτ, 90 ετών πλέον, κρατούν ακόμη την εξήγηση που δόθηκε το 1981 από τον ιατροδικαστή του Λος Άντζελες, Τόμας Νογκούτσι, ο οποίος περιέγραψε τον θάνατο ως «τραγικό ατύχημα υπό ελαφριά μέθη».

Η Νατάσα ζητά από τον Ρόμπερτ να πει τη δική του εκδοχή στην ιστορία. Ο Ρόμπερτ θυμάται έναν καυγά υπό την επήρεια κρασιού με τον ηθοποιό Κρίστοφερ Γουόκεν, συμπρωταγωνιστή της Γουντ στην ταινία Brainstorm του 1983. Το ζευγάρι είχε δυσκολίες εκείνη την εποχή, με τη Νάταλι να προσπαθεί να ισορροπήσει καριέρα και μητρότητα. Ο Ρόμπερτ λέει ότι η διαφωνία με τον Γουόκεν λύθηκε και, όταν πήγε στο κρεβάτι, η Νάταλι έλειπε. Ο Ρόμπερτ και η Νατάσα υπέθεσαν ότι η Νάταλι βγήκε να δέσει τη λέμβο του γιοτ (γιατί την ενοχλούσε ο ήχος και είχε παραπονεθεί πολλές φορές για τη λέμβο που χτυπούσε τη νύχτα από τον αέρα), γλίστρησε και χτύπησε το κεφάλι της.

Οι συνεντεύξεις λειτουργούν και ως δήλωση εκ μέρους των Γουάγκνερ. Η Νατάσα εξηγεί ότι «συμπεριλάβαμε τη συνέντευξη γιατί ξέραμε ότι ήταν μέρος της ιστορίας. Αλλά έχει να κάνει περισσότερο με την επίδραση που μπορεί να έχουν τα τοξικά media σε μια οικογένεια». Σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ, τα χρόνια που ακολούθησαν τον θάνατό της, οι απόγονοί της πάλευαν με τη σκιά της φήμης της και την απώλεια ενός αγαπημένους τους προσώπου, την οποία αναγκαστικά μοιράζονταν με τις κάμερες και τα εξώφυλλα των tabloids που εστίαζαν την προσοχή τους στον Ρόμπερτ και τις θεωρίες ότι μπορεί να τη σκότωσε.

Το ντοκιμαντέρ στην πραγματικότητα προσπαθεί να σβήσει το μεγάλο ερωτηματικό που καλύπτει τον θάνατο της Γουντ, με στιγμές που δείχνουν ότι η Γουντ ήταν ένας χαρούμενος άνθρωπος, μια αφοσιωμένη μητέρα και σύζυγος και μια υπέροχη φίλη που πρόσεχε τους φίλους της.

«Είχε μια σύντομη, αλλά έντονη ζωή», καταλήγει η Νατάσα.

Το ντοκιμαντέρ “Natalie Wood: What Remains Behind” (Νάταλι Γουντ: Τι Μένει Πίσω) προβλήθηκε στις 5 Μαΐου στο ιδιωτικό κανάλι HBO στην Αμερική και αργότερα μέσα στον χρόνο θα προβληθεί και στο Ηνωμένο Βασίλειο.